เจ้าอารมณ์

มาเดลีน ครอว์ฟอร์ด​ มีสัญญาใจที่ให้ไว้กับ เจเรมี่ วิทเเมน​ เมื่อครั้งที่ทั้งคู่ยังเยาว์วัย ตลอดระยะเวลา 12 ปี​ เธอเฝ้ารอที่จะได้เป็น'เจ้าสาว'​ แต่แล้ว คนที่เธอหลงรักมาตลอดดันเป็นคนเดียวกับคนที่ส่งเธอเข้าไปอยู่ในคุก!​และด้วยน้ำมือของคนที่รัก เธอต้องก้าวผ่านช่วงเวลาแห่งความเจ็บปวดทุกข์ระทม ซ้ำแล้วเธอต้องทนเห็นผู้ชายที่เธอรักกำลังตกหลุมรักผู้หญิงอีกคน ... ที่ไม่ใช่เธอ 5 ปี ผ่านไปอิสระเป็นของเธออีกครั้ง เธอหันหลังให้ความอ่อนแอที่เคยมีในอดีตทั้งหมด การกลับมาของเธอในวันนี้มาพร้อมความเด็ดเดียว เเละเข้มเเข็ง เธอไม่ใช่ผู้หญิงคนเดิมที่เขาสามารถดูถูกเหยียดหยามได้อีกต่อไป!!! ความเข้มแข็งที่เธอมีในครั้งนี้จะฉีกกระชากหน้ากากของบรรดาผู้ที่แสร้งแกล้งบริสุทธิ์ออกมาก่อนจะเหยียบย่ำขยะเหล่านั้นให้จมดิน ผู้ชายคนนั้นต้องได้รับบทเรียน เธอต้องการให้เขาเจ็บปวด ผู้ชายที่ทำผิดต่อเธอนับครั้งไม่ถ้วน การแก้เเค้นกำลังจะเริ่มขึ้น... แต่แล้วจู่ ๆ เขาก็เปลี่ยนจากคนโรคจิตที่เย็นชาไร้ซึ้งหัวใจมาเป็นผู้ชายที่แสนอบอุ่นและดูเป็น

'ฉันมันก็แค่ผู้หญิง ที่เขาใช้เงินซื้อมาบำเรอความสุขของตัวเอง' ตรับ ตรับ ตรับ~ "อ๊า อ๊า อ๊าง บะ เบาหน่อย อื้อ" ฉันร้องท้วงเพราะเขากระเเทกท่อนเอ็นเข้ามาในรูเสียวของฉันรุนแรงเกินไปแล้ว " อ๊า ยะ อย่า ห้ามผม เพราะผมทำให้คุณไม่ได้ซี๊ด ~" เพี๊ยะ เพี๊ยะ เขาตีก้นฉันอย่างแรงสองที จากนั้นก็เอามือมาดึงผมฉันให้เงยหน้าขึ้น แล้วเขาก็กระเอกเอวเข้ามาหนักหนวงกว่าเดิม ฉันไม่ควรไปหลงรักผู้ชายที่ ทั้งดิบ ทั้งเถื่อน แล้วก็แสนจะเย็นชาแบบเขาเลย ไม่ควรเลยจริงๆ

ริน หรือ ภวริน ฉันคือผู้หญิงขายตัว มันหน้ารังเกียจใช่ไหม หึ...ใครๆก็บอกว่าฉันมันหน้ารังเกียจ แต่ไม่เคยมีใครถามถึงเหตุผลเลยว่าทำไมฉันถึงต้องมาขายตัวแบบนี้ โลกนี้มันชั่งไม่มีความยุติธรรม "เอาเงินไปแล้วถอดเสื้อผ้ามึงออกซะ" "แต่นี่มันห้องน้ำมหาลัยนะ" "กูไม่สน" ฉันทำท่าคิดก่อนจะหยิบเงินเอามาใส่กระเป๋าแล้วถอดเสื้อผ้าออกจนหมด "จัดการมันให้กูหน่อย" พี่ซันควักท่อนเอ็นออกมาแล้วรูดขึ้นลงตรงหน้าฉัน ฉันนั่งคุกเข่าลงตรงหน้าเป้าพี่ซันแล้วเอามือไปจับท่อนเอ็นของพี่ซันแล้วรูดขึ้นลงเป็นจังหวะ จากนั้นก็ใช้ปลายลิ้นแตะตรงปลายหัวเห็ดสีชมอ่อนเลียวนไปมาสามสี่รอบ ก่อนที่จะอมลงไปจนมิด "อ๊า~แบบนั้นริน...ซี๊ด~" พี่ซันรวบผมฉันขึ้น

ผู้ชายคนนั้น คู่หมั้นของพี่สาวฉัน ใครจะไปคิดว่าเขาจะเป็นคนเดียวกันกับคนที่นอนกับฉันคืนนั้น ถึงมันจะเป็นแค่ความผิดพลาด แต่เรื่องนั้นฉันไม่เคยลืม —————— เธอหันหน้ามาทางผมก่อนจะซบหน้าลงตรงหน้าอกผมทำราวกับว่าแสดงความเป็นเจ้าของ “อย่าทำแบบนี้ แล้วก็นั่งลง ดี ๆ” ผมพูดดุและรู้สึกไม่สบอารมณ์ ที่เธอมาทำท่าทางแบบนี้กับผม “อยากนั่งคร่อมพี่จัง ขอนั่งคร่อมหน่อยได้ไหมคะ...” คำถามของเธอทำให้ผมพอใจ หน้าตาของเธอดูใสซื่อไม่เหมือนกับคำพูดและการกระทำผมคิดว่าเธอไม่น่าจะใช่คนที่มาเสนอตัวให้ผู้ชายแบบนี้นะ เหอะ!! นี่สินะที่เขาว่าอย่ามองคนแค่ภายนอก “ถ้าอยากนั่งคร่อมฉัน เธอก็ต้องนั่งคร่อมฉันทั้งคืนนะไหวไหม หื้มม...” ผมปัดไรผมที่ปกปิดใบหน้าของเธอไปทัดไว้ข้างหู “ไหวสิคะ พริ้งไหว” “เธอเสนอให้ฉันเองนะ หึ!!”

เขาจ้างเธอมาเป็นภรรยาในนาม แต่เมื่อความใกล้ชิดทำให้ความสัมพันธ์เกินเลย และคนรักตัวจริงของเขากลับมา เธอจึงยอมเดินจากไปพร้อมลูกในท้องที่เขาไม่รู้ . . . . รมิดา เลขาสาวสู้ชีวิต ทำงานส่งตัวเองเรียนจนได้ทำงานเป็นเลขาของ หัสวีร์ หรือ ไรอัน หนุ่มลูกครึ่งไทย-อเมริกัน ปู่ย่าของหัสวีร์ ไม่ชอบผู้หญิงต่างชาติ หัสวีร์มีผู้หญิงที่คบหากันอยู่เธอเป็นเน็ตไอดอลและเป็นนางงามเวทีชื่อ ‘คาเรน’ แต่ระยะนี้คาเรนไม่ได้อยู่เมืองไทย ปู่ของหัสวีร์ต้องการให้หลานชายแต่งงานกับผู้หญิงที่ปู่ย่าเลือก หัสวีร์ตั้งใจรอคาเรนกลับมา แต่เพราะไม่ต้องการให้ปู่ย่ามาวุ่นวายเรื่องว่าที่ภรรยาจึงตัดสินใจจ้างเลขามาเป็นเมียปลอมๆ เพื่อปู่ย่ายกเลิกการดูตัวทั้งหมด รมิดายอมรับเงื่อนไขเพราะต้องการใช้เงิน เขาทำสัญญาเป็นลายลักษณ์อักษรเพื่อเธอไม่ยอมหย่ากับเขาง่ายๆ แต่เมื่อได้ใกล้ชิดกัน ความสัมพันธ์จึงเกินเลย และเมื่อคาเรนกลับมา รมิดาจึงจากมาพร้อมลูกในท้องที่เขาไม่รู้

แหวนแต่งงานถูกชายหนุ่มโยนมากลางเตียงใหญ่ “ฉันให้ เผื่อเธอจะได้เอาไปขายแลกเป็นเศษเงิน” “ฉันไม่ได้ต้องการ! “มีนาอึ้งอยู่สักพักก่อนจะดันตัวลุกโต้เถียงอย่างไม่พอใจ ยามที่ถูกเขาพูดเชิงดูถูก “แล้วแต่มึงดิ “

นางท่านหญิงใหญ่ผู้ถูกตราหน้าว่าไร้ยางอาย เขาแม่ทัพหนุ่มผู้เป็นคนรักของน้องสาวต่างมารดา เขาและนางต้องแต่งงานกันโดยมิได้รักใคร่ ด้วยความเข้าใจผิดที่นางมิได้เป็นผู้ก่อ เรื่องราวควรยุตินับแต่นางก้าวออกจากจวน แต่ไหนเลยความวุ่นวายยังตามติดนางมิหยุดหย่อน เมื่อเป็นเช่นนั้นนางควรที่จะหันกลับมาสู้ มิใช่ถอยอีกต่อไป

จากบุปผาร่ายรัก สู่เรื่องราวของรองแม่ทัพหนุ่มกับหมอหญิง : บุปผาต้องมนตร์ มู่ฟางเหนียงได้รับถ่ายทอดวิชาแพทย์จากบิดาผู้ได้ฉายาหมอเทวดา นางติดตามบิดารักษาผู้คนไปทั่วหล้าจนกระทั่งมาพบกับจ้าวจิ่นสือบุตรชายแม่ทัพใหญ่ผู้รับตำแหน่งรองแม่ทัพ จู่ๆมู่ฟางเหนียงหายตัวไป จ้าวจิ่นสือจำเป็นต้องไปต่างเมือง เขาได้พบมู่ฟางเหนียงอีกครั้ง แต่นางจำเขาไม่ได้ เพราะประสบอุบัติจนความจำเสื่อม เขาจึงถือโอกาสนี้แก้ไขความผิดพลาดที่เคยรังแกนางบอกกับนางว่าตนคือคือหมั้นของนาง

เพราะโดนเมียสวมเขาในระหว่างที่ต้องไปทำงานใกลบ้าน เมื่อกลับมาพบว่าเมียหนีไปกับชู้ 'สิงห์'ก็พาลโทษว่าเป็นความผิดของน้องเมียที่รู้ว่าพี่สาวของตนไม่ซื่อสัตย์แต่ก็ไม่บกความจริงกับเขา สิงห์จึงคาดโทษน้องเมียเอาเป็นเอาตาย ระบายความโกรธแค้นลงไปที่น้องเมียซึ่งหล่อนไม่รู้อะไรด้วย แต่กลับต้องมารับโทษแทนพี่สาว... ลงการลงโทษในครั้งนี้รุนแรงดุเดือดเหลือเกิน

น้ำตาลพยายามให้สติพี่เขย หล่อนรู้ว่าตลอดระยะเวลาสามเดียวหลังจากพี่สาวของหล่อนจากเขาไป มาร์เซโล่ก็เอาแต่เศร้าโศกเสียใจ บางวันก็ซึมเศร้าแทบไม่เป็นอันกินอันนอน “ถ้าไม่ใช่เพราะพี่ที่เป็นคนซื้อรถใหม่ให้... พี่สาวเธอก็คงไม่ตาย” เสียงของมาร์เซโล่ขมขื่นจนคนเป็นน้องเมียรู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดที่ฝังแน่นอยู่ภายในใจเขา พี่เขยคนนี้เอาแต่ลงโทษตัวเองว่าเป็นคนทำให้ ‘น้ำผึ้ง’ ซึ่งเป็นภรรยาสุดที่รักของเขาและยังเป็นพี่สาวร่วมสายโลหิตของหล่อนต้องมาจบชีวิตเพราะอุบัติเหตุที่ไม่มีใครคาดคิด “มันเป็นอุบัติเหตุนะคะพี่มาร์ค”