เข้าใจผิด

"เลว" นอกจากคำนี้เธอไม่รู้จะเอาคำไหนมาบัญญัติได้อีกแล้ว เพราะพ่อกับลูกก็ไม่ต่างอะไรกันเลย "ขอบคุณครับที่ชม.. ค่ำแล้วไปดีกว่า" ชายหนุ่มทำเหมือนไม่ทุกข์ร้อนอะไร ลุกขึ้นได้เขาก็เดินตรงมาที่ประตู ซึ่งมีเธอยืนอยู่ไม่ไกลจากตรงนั้น มือเรียวยื่นไปคว้าแขนของเขาไว้โดยที่ไม่มองสบตา และไม่ได้หันหน้าไปทางเขาเลยด้วยซ้ำ "คุณต้องการอะไรเพื่อแลกกับทุกอย่างของพ่อฉันคืนมา" เวลานี้ไม่มีอะไรสำคัญเท่ากับครอบครัวของเธออีกแล้ว เพราะเธอรู้ดี ว่าพ่อหวงสิ่งที่มีอยู่มาก หวงยิ่งกว่าตัวเธอสะอีก สายตาคมมองตั้งแต่ใบหน้า ต่ำลงไปจนถึงปลายเท้า แล้วก็มองกลับขึ้นมาอีกครั้ง "..ก็ลองเสนอมาก่อนสิ เผื่อฉันจะเก็บไปพิจารณา" "ฉันขอร้อง..ขอให้คุณช่วยพ่อของฉัน ช่วยให้ท่านพ้นคดีความ ช่วยให้ท่านได้ทุกอย่างคืนกลับมา ตัวฉันอาจจะไม่มีค่าอะไรมากพอ แต่ฉันก็มีแค่ตัวที่จะขอแลกกับทุกสิ่ง"

ข้ามมิติ ข้ามห้วงเวลา ย้อนเวลา ไม่!! ข้าแค่ขอเวลาเพื่อกลับมาใช้ชีวิตให้ดีกว่าเดิม กลับมาครานี้ข้าจะฟาดคนตอแหลให้ราบเลยคอยดู รวมทั้งท่านด้วย ท่านอ๋อง!! นางเอกที่ชอบเที่ยวเล่นเอาแต่ใจและเป็นนางร้ายในสายตาคนทั้งเมือง กับพระเอกที่เย็นชา ปากร้ายและไม่สนใจสตรีโดยเฉพาะสตรีเช่นนางเขายิ่งอยากหนีห่าง แต่ผู้ใดจะคิดว่าเมื่อยามที่ทั้งคู่พบภัยประชิดตัว นางกลับเผยอีกด้านหนึ่งออกมาจนเขาประทับใจและเปลี่ยนความคิดที่มีกับนางแต่เดิมไป ....ยิ่งรู้จัก ยิ่งตกหลุมรักไปเรื่อย ๆ จนไม่อาจเสียนางไป “ลู่หลิงเฟย ให้ข้าไปส่ง…” “ไม่รบกวนท่านอ๋อง ข้าจะพานางกลับเองถือว่าเรามิได้พบกัน อย่าเอ่ยเรื่องที่พบข้าในคืนนี้กับผู้ใดก็พอ” จากสตรีที่ไร้แก่นสาร เอาแต่เที่ยวเล่น กลับเปลี่ยนไปเป็นคนละคน “อย่าเอามือสกปรกนั่นมาจับข้า คนที่ท่านต้องห่วงนอนอยู่ข้างในหากจะดูแลก็ไปดูแลนาง เรื่องของข้า ท่านไม่ต้องยุ่ง” “เจ้ามีเหตุผลหน่อย” “ท่านพอแค่นี้เถอะ” “ไม่ เจ้าต้องฟังข้าก่อน” “อย่ามาให้ข้าเห็นหน้าอีก จากนี้เราอย่าพบเจอกันอีกเลย”

ท่านช่างใจดำยิ่งนัก ท่านกับข้าเปรียบดั่งเหมยเขียวม้าไม้ไผ่ ข้าเชื่อว่าสักวันท่านจะกลับมาเข้าพิธีกราบไหว้ฟ้าดินกับข้า แต่ใยท่านจึงพาสตรีอื่นกลับมา แล้วถอนหมั้นข้าอย่างไร้เยื่อใย

เรื่องราวความรักของ 'ญานิน' นักศึกษารุ่นน้องที่ถูกรุ่นพี่กลั่นแกล้งระหว่างรับน้องเพราะความหมั่นไส้ แต่การถูกกลั่นแกล้งนั้นกับทำให้เธอต้องกลับไปเจอ 'ทศกัณฐ์' รักแรกและรักเดียวที่เธอเคยทิ้งเมื่อหลายปีก่อน ตอนนี้เขาไม่เหมือนเดิม ทั้งนิ่งและเย็นชา ทำเหมือนเธอไม่มีตัวตน แต่ใครจะรู้ว่าเขาเองก็ไม่เคยลืมเธอเหมือนกัน ไปติดตามความน่ารักของทั้งคู่ได้ใน ดวงใจทศกัณฐ์ ดวงใจ (ทศกัณฐ์) ทศกัณฐ์ พี่ปี 3 คณะวิศวกรรมศาสตร์ เขาคือคือคนที่สาวๆ หลายคนต่างหมายปอง ฮอต ดุ ขี้หวง แต่ใจดีกับเธอคนเดียว ญานิน น้องปี 1 คณะ อักษรศาสตร์ เธอเคยบอกเลิกเขา แต่กลับไม่เคยลืมเขาได้เลย น่ารัก ใจดี รักเดียวใจเดียว นิยายเรื่องนี้อยู่ในเซตวิศวะ มีทั้งหมด 4 เรื่องค่ะ เรื่อง ดวงใจทศกัณฐ์ พี่ทศกัณฐ์ + น้องญานิน แนวแฟนเก่า เรื่อง ซ่อนรัก พี่นธี + นิเนย ผู้ชายเย็นชาคลั่งรักหนักมาก เรื่อง ห้ามรัก พี่คิว + เตยหอม แนววันไนท์ แต่ติดใจจนต้องตามง้อ เรื่อง เมียวิศวะ พี่ฮ้องเต้ + น้องใบชา แนวรักข้างเดียว พระเอกรู้ตัวช้า

เซอเรนัล์ฟ ไคลน์ กลับมาในฐานะเจ้าของดีฮันเตอร์ บริษัทผลิตอากาศยานไร้คนขับยักษ์ใหญ่ของอเมริกา สลัดคราบผู้ชายที่เคยอ่อนหวานและแสนสุภาพ กลายเป็นบุรุษผู้หยิ่งทะนง ทั้งเลือดเย็นและโหดร้ายยิ่งกว่าราชสีห์ เขาไม่เพียงตราหน้าว่า อิสลิน เบอร์กแทรนช์เป็นหญิงแพศยา ชั่วช้า เป็นนางกากี ที่แต่งงานไปกับผู้ชายคนใหม่ สุดท้ายต้องเป็นหม้ายเพราะผัวหย่า ซึ่งก็ถึงเวลาที่ซาตานอย่างเขา...ต้องเอาคืน!!

คลีฟ เวสเนอร์ เพราะบาดแผลฉกรรจ์จากสงครามทิ้งรอยบาดลึกไว้ในใจ เขา...จึงเลือกปกป้องความรักของตัวเองด้วยการดำดิ่งลงไปในหุบเหวแห่งความเจ็บปวด กีดกั้นหัวใจจากความรักทั้งที่รู้ว่าไม่มีวันลบเลือน เธอ ได้ตลอดชีวิต

เธอคงจะผิดมากสินะที่เกิดมาไม่มีพ่อมีแม่เหมือนคนอื่นเขา เป็นเพราะเธอเป็นเด็กกำพร้าเหรอ? มันถึงทำให้ทุกคนถึงได้เกลียดเธอขนาดนี้ เธอคงจะผิดจริงๆผิดที่เธอเลือกเกิดไม่ได้ เธอไม่ได้อยากเป็นเด็กกำพร้าเลย ถ้าเธอเลือกได้เธอก็ต้องการเกิดในครอบครัวที่อบอุ่นเหมือนกับคนอื่นเขา.. การที่เธอเติบโตจากสถานสงเคราะห์… มันทำให้เธอดูเป็นคนไม่ดีไปเลยใช่ไหม.. ถึงแม้ว่าเธอจะถูกตราหน้าว่าเป็นผู้หญิงไม่ดีแต่เขาก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะขโมยลูกของเธอไปจากอ้อมกอดของเธอ…

คนอย่างอีแอมแปร์ ถ้าอยากได้ใครแล้วก็ต้องได้ ฉายาของฉันคือ 'อีแอมร้อยผัว 'มันก็ไม่แปลกที่ฉันจะได้ฉายานี้มา ก็ฉันขายตัวหนิ แต่นั้นมันเป็นแค่อดีตที่มันเลวร้ายสำหรับฉัน ปัจจุบันฉันเลิกขายตัวแล้ว เพราะเจอรักแท้ 'เจ้าป่า' ฉันจะเอาพี่มาเป็นผัวฉันให้ได้คอยดูสิ ความรักของฉันมันต้นเริ่มขึ้นตั้งแต่วันนั้น ฉันโดนโจรกระชากกระเป๋า แล้วพี่ป่าก็คือคนที่วิ่งสี่คูณร้อยไปเอากระเป๋ากลับมาให้ฉัน พร้อมกับกระทืบไอ้โจรคนนั้นจนน่วม ฉันยืนมองพี่ป่าที่กำลังกระทืบไอ้โจรนั้นอย่างชื่นชม จู่ๆ ใจฉันมันเต้นรัวไม่เป็นจังหวะ เหมือนฉันมองเห็นแสงออร่าพุ่งออกมาจากตัวเขา พี่ป่าเดินกลับมาหาฉันพร้อมกับกระเป๋าของฉันที่ไอ้โจรคนนั้นกระชากไป "อ่ะ ทีหลังก็เดินให้มันระวังๆ คนสมัยนี้ยิ่งไว้ใจไม่ได้" ใบหน้าหล่อเหลาเคร่งตึงมองมาที่ฉันเหมือนกำลังดุฉันอยู่ "ป่าจ๋า^_^" "อะไรของมึง" "สนใจมาเป็นผัวหนูไหม ทดลองเอาฟรีสามเดือนก่อนก็ได้ นะๆ" พี่ป่าขมวดคิ้วมองฉันอย่างแปลกใจ แล้วก็เอากระเป๋ายัดใส่มือฉันก่อนจะรีบเดินหนีฉันไป ทั้งที่รู้จักกันมาเป็นปี ทำไมฉันถึงพึ่งมาชอบเขาเอาตอนนี้นะ หลายวันผ่านไป..... "ป่าจ๋า" ฉันเรียกชื่อเขาเสียงหวาน พร้อมกับเดินไปที่โต๊ะทำงานของเขาฉันโน้มตัวลงให้เขาได้มองเห็นน่าอกตู้มของฉันได้เต็มตา แต่!! คนตรงหน้าฉันกลับไม่สนใจ เขาทำเมินไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมามองฉันเลยสักนิด นมอยู่ตรงหน้าไม่คิดจะมองเลยรึไง เป็นเกย์ไหมวะเนี้ย!! "ออกไป!! กูจะทำงาน" น้ำเสียงเย็นชาพูดสั่งฉัน "ทำไมป่าไล่แอมแบบนี้ละ หื้ม ไม่น่ารักเลยนะ^_^" "มึงนี่มียางอายบ้างไหมวะแอม ออกไปกูรำคาญ" "ขอเอาทีนึงแล้วแอมจะกลับ^_^" ฉันพูดพร้อมกับส่งยิ้มหวานให้พี่ป่า

เขาคือผู้กำโชคชะตาของเธอ จะบีบก็ตายจะคลายก็รอด แต่ท้ายที่สุดคนที่จะบีบจะคลายกลับหลงรักเชลยสาวจนหัวปักหัวปำ คลั่งรักจนแทบโงหัวไม่ขึ้น หาทุกวิถีทางเพื่อยึดสาวให้อยู่กับตัว แถมยังขี้หึงสุด ๆ อีกต่างหาก!

กว่าจะรู้ตัวว่ารักก็เมื่อสาย สุดท้ายจึงได้รู้ว่า... สิ่งที่น่ากลัวยิ่งกว่าความตาย คือการอยู่อย่างเดียวดายใน "โลกที่ไม่มีเธอ" ****************************************** คำโปรย “สามีที่ดีงั้นเหรอ?” คนใจร้ายทวนคำด้วยสีหน้าเหยียดหยัน ดวงตาคมจัดที่เธอเคยหลงใหลมาตลอดกวาดมองตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าของคนที่กำลังเรียกร้องสิทธิ์ในฐานะภรรยาที่เขาไม่ต้องการอย่างเลือดเย็น จนคนถูกมองใจหาย รู้สึกหนาวยะเยือกในอก “ใช่ค่ะ เป็นสามีที่ดี พี่ทำเป็นไหม” คนถูกถามแค่นยิ้มเหี้ยม พลางใช้ลิ้นเดาะกระพุ้งแก้มตัวเองแบบกวนๆ “ก็คงทำเป็นมั้ง ถ้าเมียของฉันเป็นคนอื่นที่ไม่ใช่เธอ” หญิงสาวหน้าเสีย ความขมขื่นแล่นขึ้นมาจุกที่คอหอย “เสียใจด้วยนะ ที่มันใช่ ไม่ว่าพี่จะคิดยังไง แต่ปูนก็เป็นเมียพี่...” “หึ ก็แค่เมียในนามไหม แต่เอาเถอะ ในเมื่อร่านอยากเป็นเมียฉันนัก ก็ทำหน้าที่ของเธอซะปูน ต่อไปนี้ฉันจะเอาเธอเป็นเมียให้หนำใจ เอา...จนเธอต้องร้องขอชีวิต!”