อ่อนหวาน

"แต่งเมื่อไหร่กันล่ะคะ หนิงจะได้เตรียมตัว..." "ฉันจะแต่งวันไหนแล้วมันเกี่ยวอะไรกับเธอ" ร่างสูงเบือนหน้าหนีออกทางหน้าต่าง เขาไม่อยากจะมองใบหน้าเปื้อนคราบน้ำตาของคนที่กำลังเรียกร้องสิทธิ์ที่ไม่ควรจะได้ เขากับหล่อนมาได้เท่านี้ แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าเรื่องทายาทก็สำคัญ ไม่ว่าจะเกิดมาจากผู้หญิงคนไหน เขาก็คือสายเลือดของรักษ์สุขเกษม นั้นคือสิ่งที่เขาต้องการ "ทำหน้าที่ของเธอให้ดีที่สุด เด็กคนนี้เขาจะได้ทุกอย่าง ไม่แพ้ลูกในสมรส" นันนลินทร์เงียบไปครู่หนึ่ง หล่อนหน้าชาไปกับคำพูดจากปากเขา หล่อนตัดพ้อเขาทางสายตา คิดไม่ถึงว่าจะได้ยินคำคำนี้จากเขา หล่อนไม่อยากเจรจาต่อความยาวสาวความยืดกับเขาในตอนนี้ หล่อนแค่ขอเวลาคิด แต่แน่นอนว่าเจตนาของหล่อนนั้นไม่ได้ต้องการให้ตัวเองและลูกในท้องยุ่งเกี่ยวกับผู้ชายที่ชื่อธาฎา รักษ์สุขเกษมได้อีกต่อไป หล่อนเจ็บเกินกว่าจะทนเห็นเขา ในวันที่เขาไล่หล่อนออกไปจากชีวิต แล้วพรากลูกไปดูแลเพียงผู้เดียว

“สิงห์” ชายหนุ่มเจ้าของฟาร์มเข้าใจว่าเมียใหม่ของผู้เป็นพ่อจะข้ามาหลอกลวงเอาทรัพย์สินของบิดา เขาจึงต้องทำทุกอย่าง เพื่อจะขัดขวางไม่ให้เมียอยู่ในบ้านหลังนี้อย่างมีความสุข และคนที่เขาควรจัดการ ก็คือสาวน้อยแสนสวยที่เป็นลูกติดมากับเมียใหม่ของบิดา

‘กังสดาล’ สาวน้อยฝึกงานในบริษัทของประธานพ่อหม้ายในเครือสหพันธ์กรุ๊ป เธอรับจ้างวิวาห์ให้กับชายนิรนามผู้หนึ่งที่บังเอิญเจอกันที่สตูดิโอชุดแต่งงาน ‘วิชพันธ์’ ชายหนุ่มทายาทของประธานบริษัทในเครือสหพันธ์กรุ๊ป ที่เพิ่งเดินทางกลับมาจากต่างประเทศมารับช่วงธุรกิจต่อของบริษัท เขาตกลงว่าจ้างสาวน้อยนางหนึ่ง ขณะที่เธอไปเป็นเพื่อนว่าที่เจ้าสาวซึ่งเป็นญาติในสตูดิโอแห่งนั้น เขากำลังวุ่นวายใจที่พ่อของเขาบังคับให้หาเจ้าสาวแต่งงานอย่างรวดเร็ว เพราะพินัยกรรมระบุถึงกำหนดว่าทายาทจะต้องแต่งงานให้ทันเวลา ไม่เช่นนั้นกิจการทั้งหมดจะตกไปอยู่กับคุณอาของเขา ซึ่งคุณย่าได้ระบุเอาไว้อย่างจงใจแกล้งคุณพ่อของเขาตั้งแต่แรก กังสดาลตกลงเซ็นสัญญาแต่งงานกับชายหนุ่มเพียงแค่วันเดียว โดยสัญญามีข้อกำหนดหากหากเธอผิดสัญญาจะถูกริบเงินคืนพร้อมดอกเบี้ย แต่แล้วด้วยใจซื่อบริสุทธิ์ของหญิงสาวที่ทำหน้าที่ภรรยาในนามให้กับชายหนุ่มตลอดเวลาตามข้อตกลง ได้กลายมาเป็นความรักที่มีต่อเธออย่างไร้เงื่อนไข เขาพยายามสลัดเธอออกไปจากหัวใจของเขา แต่ทำได้ยากยิ่งทั้งที่เขามีอีกคนที่ถือว่าหมาะสมซึ่งครอบครัวกำลังจับคู่ให้ก็ตาม กังสดาลไม่เคยคิดว่าชายหนุ่มจะเข้ามาจับจองหัวใจเธอได้ เธอแค่รับจ้างเป็นเจ้าสาวให้เขาเพียงในนาม แต่หัวใจเธอกลับร่ำร้องทั้งที่อยากไปให้ไกลแสนไกล

ชาร์ลี เฮนเดอร์สัน เลือกแต่งงานกับช้องนาง เพื่อซ่อนข่าวฉาวโฉ่ระหว่างตนเองกับน้องสาวบุญธรรม ในขณะที่เธอตกหลุมรักเขาตั้งแต่แรกเห็น และยินดีแต่งงานกับชายหนุ่มผู้เพียบพร้อมอย่างเขา จนกระทั่งหล่อนบังเอิญพบเห็นฉากรักระหว่างเขากับน้องสาวบุญธรรมของเขาเข้า ทำให้เลือกที่จะหลีกหนี "ปล่อยฉันไปเถอะค่ะ ฉันสาบานว่าจะไม่แพร่งพรายเรื่องของคุณกับคุณไลลาเด็ดขาด ความลับนี้มันจะตายไปพร้อมกับฉันค่ะ" "เสียใจด้วย ฉันคงปล่อยเธอไปไม่ได้ เธอต้องเป๋นเจ้าสาวของฉัน" "ตะ แต่ก็เห็นได้ชัดๆ ว่าคุณรักอยู่กับคุณไลลา และไม่มีทางรักฉัน" หล่อนจ้องหน้าเขา และพูดแผ่วเบาแต่หนักแน่น "ฉันไม่พร้อมเป็นหุ่นเชิดของคุณค่ะ" "เธอไม่มีทางเลือกอื่นอีก นอก แต่งงานกับฉัน และทำตัวเป็นภรรยาที่ดีของฉัน" "ฉันทำไม่ได้หรอก คุณไปหาคนอื่นเถอะ ฉันเชื่อว่ามีผู้หญิงอีกมากมายที่อยากแต่งงานกับผู้ชายร่ำรวยเช่นคุณ" "เธอพูดถูก ยังมีผู้หญิงอีกมากที่อยากเป็นเมีนฉัน แต่เธอคือผู้หญิงคนเดียวที่เห็นฉันจูบกับไลลาในห้องสมุด" "ก็ฉันบอกแล้วว่าจะไม่พูดความลับของคุณไง เชื่อฉันเถอะ" "ผู้หญิงมักจะแกล้งทำเป็นลืมสัจจะ เวลาที่หิวเงินเสมอ"

เพียงฤดี นักบัญชีสาวแสนขยันผู้ต้องการหลีกหนีจากสภาพคนหาเช้ากินค่ำในเมืองหลวงและครอบครัวที่เต็มไปด้วยปัญหา จึงตัดสินใจซื้อที่ดินในต่างจังหวัดแปลงหนึ่ง หวังว่าจะใช้เป็นสถานที่เขียนนิยายออนไลน์และทำช่องยูทูป หลังจากที่ทำเป็นอาชีพเสริมมานาน เพื่อจะสร้างความมั่นคงให้กับทุกคนในครอบครัวที่จากมา พวกเขาจะได้รู้สักทีว่า เธอไม่ได้คิดจะทิ้งมาเพื่อหาความสบายตามลำพังอย่างที่มารดาปรามาสไว้ แม้ตอนนี้จะต้องอาศัยอยู่ในบ้านร้างตามลำพังเธอก็ยอม! ขณะที่คีรินสถาปนิกหนุ่มมากความสามารถ เดินทางกลับบ้านที่ทิ้งร้างไว้เกือบสิบปีเพื่อตั้งหลัก หลังจากผิดหวังเรื่องความรัก คำว่า ‘ห่างกันสักพัก’ ของคนรักที่กำลังจะแต่งงานกัน ทำให้เขาต้องตัดสินใจเดินทางกลับมายังบ้านเกิด แต่เมื่อกลับมาถึงบ้านในค่ำคืนที่ฝนตกหนัก กลับพบว่ามีหญิงสาวคนหนึ่งอาศัยอยู่ในบ้านของเขา แล้วเขาจะไล่ผู้หญิงไร้บ้านคนนี้ออกไปได้อย่างไร นอกจากรับไว้ให้อยู่ช่วยงานบ้านระหว่างที่เขารีโนเวทบ้านก็ยังดี ทว่าบรรยากาศอันงดงามของพะโต๊ะ เมืองในหมอกของภาคใต้ที่สวยงามดั่งเมืองเหนือ กับความขยันใสซื่อของเธอ ก็ค่อย ๆ ร้อยรัดหัวใจของเขาเอาไว้อย่างเงียบ ๆ ท่ามกลางกำแพงของคำว่า ‘ห่างกันสักพัก’ ซึ่งคอยก่อกวนอยู่ในหัวใจ

เตยหอมเป็นแค่ผู้อาศัย ไม่ต่างจากกาฝากของครอบครัว หน้าที่ก็คือต้องทนรองมือรองเท้าให้กับเจนจิราลูกสาวของผู้มีพระคุณ และเมื่อผู้มีพระคุณต้องการให้หล่อนปลอมตัวเป็นเจ้าสาวเพื่อมอบพรหมจรรย์ให้กับเจ้าบ่าวในค่ำคืนแต่งงานแทนลูกสาวผู้สำส่อนของพวกตน หล่อนก็ไม่อาจจะปฏิเสธได้ หลังจากค่ำคืนอัปยศนั้นผ่านพ้นไป หล่อนก็ถูกส่งตัวไปจนไกลแสนไกล 4ปีผ่านไป... หล่อนจำใจต้องเดินทางกลับมาเมืองไทย เพื่อร่วมงานศพของเจนจิราที่ฆ่าตัวตาย และหล่อนก็ได้พบกับเขาอีกครั้ง อเล็กซิส โอคอนเนอร์ เขาคือพ่อของลูกสาว... แต่เขาจะไม่มีวันรู้ความลับนี้หรอก แม้ว่าลูกสาวจะถอดแบบมาจากเขาราวกับแกะก็ตาม "เอ่อ... คุณมีธุระอะไรกับฉันเหรอคะ" เขายืนอยู่หลังบานประตูไม้ที่หล่อนเพิ่งเปิดออก "ฉันเอาต่างหูมาคืนเธอน่ะ" เขายื่นต่างหูข้างที่หล่อนพยายามหามาตลอดสี่ปี แต่ก็หาไม่เจอ "ขอบคุณค่ะ" "ไม่ทราบว่าคุณเจอมันที่ไหนเหรอคะ" "บนเตียง..." น้ำเสียงของเขาแผ่วเบา แต่มันกลับทำให้สันหลังของหล่อนเย็นวาบ "ในคืนแต่งงานของฉันกับเจนจิรา เมื่อ 4ปีก่อน"

ความสัมพันธ์(รัก)ระหว่างเขากับเธอ เกิดสะดุด เมื่อเขามีตัวจริงที่ไม่ใช่เธอ

แค้นนี้ต้องชำระ พ่อของเธอทำกับเขาเอาไว้เจ็บแสบ ทั้งแย่งผู้หญิงที่รัก ทำร้ายพี่สาวเพียงคนเดียว...เธอจึงต้องชดใช้!

ฟู่เซียงเซียง บุตรสาวภรรยาเอกของเสนาบดีกรมพิธีการฟู่เจี้ยนกั๋ว อาศัยในแคว้นสือเจ้า ตั้งแต่มารดาของนางตายจาก บิดาละเลยไม่สนใจ นางจึงทุ่มเทแรงใจศึกษาแพทย์ปรารถนาจะเป็นหมอหญิง ขณะที่เดินผ่านตลาดค้าทาส บังเอิญได้พบทาสหนุ่มผู้หนึ่ง แม้สภาพร่างกายบอบช้ำเต็มไปด้วยบาดแผล แต่แววตาแข็งกร้าวทำให้นางตัดสินใจซื้อตัวทาสหนุ่มผู้นั้น โดยไม่รู้เลยว่า... ด้ายแดงแห่งโชคชะตาร้อยรัดพันเกี่ยวชีวิตของนางและเขาไว้ด้วยกัน

เมื่อคุณอา(เพื่อนคุณพ่อ)เขาทั้งดุทั้งเจ้าระเบียบไม่อยู่บ้าน ผู้ใต้ปกครองอย่างน้ำหนึ่งก็จะดีอกดีใจร่าเริงเป็นพิเศษ