รักแรก

เขาเลนขวา เธอเลนซ้าย เส้นคู่ขนานที่ไม่มีวันมาบรรจบ คุณมันก็แค่ผู้ชายเฮงซวยที่ฉันเคยแอบชอบ ผมต้องได้ตัวคุณมาครอง คุณไม่มีวันรอดมือผมแน่ เหตุเกิดจากริมสระว่ายน้ำเมื่อ 7 ปีก่อน เบลล่าหรือบุษบา ลูกครึ่งไทย-อเมริกัน ต้องถอดใจออกจากเดเมียน ชายหนุ่มเพลย์บอย"เดเมียน คุณมันก็แค่ผู้ชายเฮงซวยที่ฉันเคยแอบชอบ ที่มีมันสมองเท่าเมล็ดถั่ว และฉันจะเก็บทุกคำพูดของคุณไว้จำให้ขึ้นใจ ต่อไปนี้ทีมของเราจะเป็นคู่แข่งกันตลอดกาล" ส่วนเขาชายหนุ่มเสเพลผู้เฝ้ามองสาวน้อยเติบโตกลายเป็นหญิงสาวแสนสวยสุดเย้ายวน จนวันหนึ่ง“ผมตัดสินใจแล้ว ผมต้องได้ตัวคุณมาครอง ไม่ว่าจะต้องทำยังไง ผมจะทำทุกวิถีทางเลย คุณไม่มีวันรอดมือผมแน่” ท่ามกลางการเริ่มต้นฤดูกาลแข่งขันสุดยอดความเร็วของรถฟอร์มูล่าวัน ความงดงามของกีฬาที่มีคนแพ้และคนชนะ ชายหนุ่มเพลย์บอยจะทำเช่นไรให้ได้ตัวสาวน้อยทีมคู่แข่งมาครอบครอง ในขณะอดีตที่เสเพลชักนำสาว ๆ คนอื่นเข้ามาเกี่ยวข้องในวังวนแห่งความพิศวาสของคนทั้งคู่ ลุ้นไปกับซีอีโอหนุ่มเดเมียน ฮัทเตอร์ และเบลล่า เวสต์ จะสมหวังในความรักที่เก็บงำไว้มานานได้หรือไม่

แม้ว่าตัวอยู่ใกล้ แต่เหมือนยิ่งห่างเขาไปทุกที เธอจะต้องทำยังไง เขาถึงจะเลิกเกลียดเธอ ให้กลับมาเป็นเพื่อนเหมือนเดิมก็ยอม

"พอแล้วนิตาอย่าทำแบบนี้" สายตาของเพื่อนทั้ง 3 คน ไม่พอใจอันนาที่ห้ามนิตาไม่ให้ทำเพราะทั้ง 3 คนพยายามยุแยงให้นิตาจัดการเพลงพิณ "อย่ามาห้ามนะอันนา อีแรดคนนี้มันจะงาบวินไป" นิตาตะคอกใส่อันนาสายตาของเธอกวาดมองเพลงพิณ "ถ้าผู้ชายมันไม่เล่นด้วย ผู้หญิงก็ไม่มีวันที่จะเข้าหาได้ แล้วพวกเธอทำกันแบบนี้ ถ้าเพลงพิณเป็นอะไรขึ้นมาจะรับผิดชอบชีวิตของเขาไหวเหรอ เพื่อนทั้ง 3 คน เบะปากใส่อันนาในขณะที่เธอกำลังเตือนสตินิตา ทว่าไม่นานเรือนร่างบางของอันนาถูกผลักนิตาไม่ฟังในสิ่งที่อันนาพูด "เฮือก!!~เฮือก!!" "มีคนมา" นิตาออกมาจากเพลงพิณและเธอดันตัวของอันนาเข้าไปอยู่แทนที่ในขณะที่รถยนต์ขับเข้ามาและแน่ชัดเป็นรถตำรวจ เพลงพิณหญิงสาวที่ถูกกระทำหายใจเฮือกราวกับคนจะขาดอากาศหายใจร่างกายที่ดิ้นทุรนทุรายพลาดๆ "เพลงพิณใจเย็นๆ ไว้นะ" อันนาไม่ได้สนใจใครที่เข้ามาแต่เธอรีบคว้าเพลงพิณเอาไว้เหมือนว่าเพลงพิณนั้นจะหยุดหายใจจะหยุดหายใจ "เพลงพิณ!! น้องไม่น้องไม่นะ" ในขณะที่อันนากำลังเขย่าตัวของเพลงพิณชายหนุ่มคนหนึ่งดันตัวของอันนาเธอจนล้ม เขาแทรกกายเข้าไปใกล้ๆเพลงพิณรีบขว้าประคองไว้แทน "เอารถออก" เรือนร่างบางหายใจโรยรินดวงตาคู่น้อยและใบหน้าเต็มไปด้วยรอยบอบช้ำจับจ้องมองหน้าชายหนุ่มหายใจแผ่วเบา "อย่าเป็นอะไรนะ"

'กูอยากเลื่อนสถานะ อยากเป็นมากกว่าเพื่อนที่ไม่ใช่แค่คู่นอนตอนที่มึงเงี่-ยน'

เป็นเพราะเธอคนที่พรากน้องสาวของเขาไปอย่างไม่มีวันกลับคืนทั้งยังเป็นคนที่หลอกลวงเขาเพื่อประโยชน์ของตัวเองเธอจะต้องเจ็บปวดกับสิ่งที่เธอกระทำและเขาจะเป็นคนที่ทำให้เธอได้เจ็บปวดอย่างแสนสาหัส... +++ หญิงสาวที่ต้องทดแทนบุญคุณโดยยอมรับผิดกับเรื่องที่ตัวเองไม่ได้ก่อซ้ำร้ายยังถูกตามจองล้างจองผลาญจากมาเฟียใหญ่ที่เธอยากที่จะต่อกลอนด้วย...นำพาให้ชีวิตของเธอต้องเจอกับความเจ็บปวดที่ยากจะบรรยาย...

เขาเป็นผู้ชายเต็มร้อย แต่ทำไมเมื่อเจอกับไอ้เจ้าของบาร์โฮสต์จอมกะล่อนที่เข้ามาพัวพันกับน้องสาว แล้วใจที่เคยแข็งแกร่งกลับหวั่นไหวมากขึ้นทุกที ณภัทรชายหนุ่มที่เบื่อหน่ายกับสิ่งรอบตัว ชีวิตเขาเพอร์เฟกต์ไปเสียทุกอย่างจนมันจืดชืดน่าเบื่อ แต่แล้วการได้พบกับปรัชญ์ภูมิ พี่ชายของสางน้อยที่มาติดพันเขา กลับดึงดูดความสนใจจากเขาได้เขาค้นพบว่าการยั่วให้ชายคนนี้โมโหและหลุดมาด ช่างเป็นความอภิรมย์เดียวของเขาในตอนนี้

และแล้วเหตุการณ์อันวุ่นวายกับชีวิตของเธอก็ได้เกิดขึ้นเมื่อเธอต้องมาเล่นละครเป็นภรรยาจำเป็นอย่างไม่เต็มใจ...

ภาคต่อของย้อนเวลามาหาผู้ชายยุค90 ตัวละครหลักในภาคแรกได้หลงเข้าไปในยุค90 เขาได้พาคนรักในยุค90กลับมาในอนาคตด้วย แต่ต้องพบกับความเปลื่ยนแปลงในปัจจุบันที่ส่งผลมาจากอดีต และเมื่่อเขาต้องกลับไปในอดีตอีกครั้ง แต่คนรักของเขาต้องอยู่ในอนาคต เขาต้องหาทางกลับไปในอนาคตอีกครั้ง

คนสองคนที่เป็นเพื่อนกันมา20ปี และยังคงสถานะการเป็นเพื่อนไว้ จะทำยังไงกันดีหากอีกคนความรู้สึกเปลี่ยนไป หวานตาเริ่มมีความรัก จนทำให้ตัวเองห่างเหินจากเพื่อน จวบจนวันหนึ่ง ความรักที่ตัวเองทึกทักไปเองจบลง หวานตารู้สึกเคว้งคว้าง เธอหันมาปรึกษาเพื่อนlสนิท ภูมิเป็นที่ปรึกษาที่ดี เขาช่วยให้เธอรู้สึกดีขึ้น แต่แล้ว...ไอ้ความรู้สึกแปลกๆ ที่เกิดขึ้น ตอนที่ภูมิมีผู้หญิงมาสนใจนี่ล่ะ มันคืออะไรอีกหะ? หวานตาไม่ใคร่เข้าใจตัวเองนักหรอก เธอไม่พอใจอะไร? หากเพื่อนของเธอจะทดลองมีความรักบ้าง... แต่มันเป็นเพราะเธอ...รัก เพื่อนที่ยังคงเป็นเพื่อนอยู่นั่นเอง เธอจะจัดการอย่างไรกับความรู้สึกที่เกิดขึ้น ครั้นจะบอกภูมิตรงๆ เธอก็กลัวว่าความเป็นเพื่อนที่มีมายาวนานจะจบลง หากในอนาคต ไม่มีภูมิในชีวิต หวานตาแน่ใจ...เธอคงเฟลไปตลอดชีวิตเหมือนกัน เมื่อเพื่อนเริ่มมีผู้หญิงมาสนใจ หวานตาเริ่มเสียเซลฟ์ เธอไม่ใช่คนสำคัญอันดับหนึ่งของภูมิอีกต่อไปแล้ว เธอเลยรีบมูฟออนออกมาจากจุดที่เคยอยู่ประจำ เธอไม่อยากเป็นแค่เพื่อน...แต่อยากเป็นคนสำคัญของเขา

"ไม่ว่าคนไหนมันก็ไม่ต่างกันหรอก กูไปดูตัวก็เพื่อให้แม่สบายใจเท่านั้นแหละ" "ไม่แน่ คนนี้อาจจะไม่เหมือนคนอื่นก็ได้นะมึง" "เหมือนหรือไม่เหมือนกูก็ไม่ชอบ คู่ชีวิตที่มาจากการที่ผู้ใหญ่จับคู่ให้ ร้อยทั้งร้อยไม่มีทางที่จะรักกันได้จริงๆ หรอก!" "งั้นกูขอให้ครั้งนี้มึงเจอผู้ชายที่มาดแมนแฮนด์ซั่ม หล่อ รวย กล้วยใหญ่จนมึงหลงหัวปักหัวปำเลย สาาาาธุ!" ถ้อยคำเพ้อฝันทำคนฟังส่ายหน้าขำอย่างเหนื่อยหน่ายใจ ก็พูดไปเรื่อย คนแบบนั้นถึงจะมีอยู่จริงแต่ก็ไม่ได้จะโคจรมาเจอกันได้ง่ายๆ ไหม วัดจากคนก่อนๆ ที่แม่หามาแล้วห่างไกลสุดขอบฟ้าเลยบอกตรงๆ! แล้ว...ใครมันจะไปคิดว่าสิ่งที่เพื่อนพูดไว้มันจะเป็นเรื่องจริง!!