ทะลุมิติ/ย้อนยุค/ย้อนเวลา

องค์ชายหลี เจี๋ย องค์ชายใหญ่แห่งแคว้นหลู่ ผู้เก็บความคั่งแค้นที่พระบิดาต้องสังเวยพระชนม์ชีพด้วยถูกคำสั่งประหารจาก ฉีหวนกง พี่ชายแท้ๆ เมื่อครั้งแย่งชิงราชบัลลังค์ระหว่างรัฐ เขาตอบรับข้อเสนอแต่งงานกับธิดาของลุงตัวเอง หากแต่มิเคยปรารถนาองค์ชายา

ซ่งจื่อเหยียนถูกน้องสาววางแผนร้าย ในงานวันเกิดองค์หญิงหกกลับพบว่านอนกอดก่ายอยู่กับเว่ยเซียวหยาง แต่เขารังเกียจสตรี แต่งกับนางหรือฝันเฟื่องหรือไง นางจึงถูกไล่ไปอยู่จวนร้างไกลเมืองหลวงถึงห้าสิบลี้ ****************** "อ๊ายย  โอ๊ยเจ็บโอ๊ยเวรกรรมฉิบหายยังไม่ทันมีผัว  ไม่ทันได้รู้รสชาติการป๊าบๆกับผู้ชายเลย  ก็ต้องมาเบ่งลูก  อื้อเจ็บ  อ๊ะ อ๊ายยย" "คุณหนู  ท่านเบ่งอีกนิด  น้ำร้อนเตรียมแล้ว  เย่วหลีกำลังไปเอาเจ้าค่ะ  เหตุใดท่านอ๋องพระทัยร้ายนักฮือๆๆ" "พอแล้ว ไอ้อ๋องสุนัขนั่นสมควรไปตายซะ อ๊าย ข้าเจ็บจะตายเจ้าจะมารำพึงรำพันอะไรเย่วเล่อ  ออกแล้วข้าคลอดแล้ว  อ๊ะ อ๊ายยย" หลี่จื่อเหยียนคลอดบุตรชายของร่างเดิมออกมาหนึ่งคน  จากนั้นนางก็เพลียจนหลับไป

“หยางอี้เหริน วาสนาด้ายแดงในชาตินี้ข้าขอตัดขาดกับท่านด้วยตัวเอง หากแม้นชาติหน้าพบกัน ข้าเล่อชุนหลันไม่ขอผูกวาสนาใด ๆ กับคนใจร้ายเช่นพระองค์อีก!!”

ซ่งเหลียงฮวาประสบอุบัติเหตุรถของเธอประสานงา กับรถบรรทุกจนได้ไปเกิดใหม่ในร่างของซ่งจื่อหรูเด็กสาวกำพร้า ต้องเลี้ยงดูน้องอีกสองคน มีญาติที่เลวร้ายเสียยิ่งกว่ากระไร ต้องงัดสารพัดความรู้มาปรับใช้เพื่อเลี้ยงดูตนเองและน้องๆ พี่ชายข้างบ้านคนนั้นมักช่วยเหลือยามลำบากเสมอ เมื่อมีเขาอยู่นางจะอุ่นใจเสมอ นานวันความผูกพันจึงก่อตัวขึ้น ยังมีอดีตท่านตาที่ต้องตามหา อันตรายที่รออยู่ระหว่างทาง เขาทั้งคู่จะได้ลงเอยหรือไม่ ท่านตาเป็นใครมาดูจากไหน ญาติที่เหมือนศัตรูเหล่านั้นก็ต้องจัดการ

โดนทรมานสารพัดยังไม่เจ็บเท่าความจริงที่ไดรับรู้ก่อนตายว่าแท้จริงสหายที่รักกับสามีเป็นเหมยเขียวม้าไม้ไผ่กัน ทั้งสองลอบคบหาได้เสียกันตั้งแต่ก่อนแต่งกับนาง โดนคนที่รักและไว้ใจหักหลังไม่พอบิดายังต้องมาตายเพราะความทะเยอทะยานของสามีชั่วช้า เมื่อสวรรค์มีตามอบโอกาสให้หวนคืน นางคิดเลือกเส้นทางใหม่ แต่เหตุใดทางเลือกใหม่ของนางถึงได้กลายเป็นบุรุษรูปงามที่เอาแต่เรียกนางว่า ‘ฮูหยิน’ กันเล่า ‘นี่ข้าช่วยเหลือบุรุษเช่นใดมากันแน่’ ............................... “คือแท้จริงข้าไม่ใช่ฮูหยินของเขาเจ้าค่ะ ข้าเพียงช่วยเหลือเขาที่นอนบาดเจ็บ แต่พอเขาเห็นหน้าข้า เขาก็เอาแต่เรียกข้าเช่นนั้น ข้าจนใจไม่รู้จะทำเช่นไรเจ้าค่ะ” “เจ้าเป็นฮูหยินของพี่” “หัวเขาคงกระแทกกับโขดหินจนฟั่นเฟือน เลอะเลือน”

“ฟิ้ว….ฟิ้ว…ฟิ้ว ๆๆ” “อ๊ากกก!!! ลูกพี่ หูข้า!!…” “อ๊าก!! ตะ…ตาของข้า ผู้ใดกัน!!” “ผู้ใดกัน ช่างกล้าเหิมเกริมต่อต้านข้างั้นหรือ เผยตัวออกมา!!” ไป๋ซูเม่ยเพียงแค่เดินกลับมาที่อาหยงอยู่และสลัดถั่วที่เหลือในมือไปทางจางอู่ เสื้อผ้าของเขาก็ฉีกขาดจนถูกถอดออกจนหมดเป็นที่น่าอับอายต่อหน้าชาวเมืองหลวงอีกทั้งดวงตาทั้งสองก็ถูกถั่วที่เหลือพุ่งเข้าไปอย่างตรงเป้าหมาย จางอู่ล้มเสียงดังสนั่นท่ามกลางความสะใจของชาวบ้านโดยรอบที่ไม่มีผู้ใดสนใจจะช่วยพวกมันเลยสักคนอีกทั้งยังพากันโยนข้าวของและดึงเอาเงินที่ถูกเก็บไปคืนกลับมา “นิ้วเท้าหายไปนิ้วหนึ่งแล้ว ดูสิว่าเจ้าจะทำเช่นไรเสวียนอวี่” นี่เป็นเพียงแค่น้ำจิ้มเท่านั้น ติดตามเส้นทางการล้างแค้นของไป๋ซูเม่ย ความสะใจผสมผสานกับการรับมือการรุกของซื่อจื่อ “ข้าอยากกลับไปอาบน้ำแล้ว” “ข้ามีอยู่ที่หนึ่งหากเจ้าอยากแช่ตัวอาบน้ำสักหน่อย รับรองว่าไม่มีผู้ใดรบกวน” “ที่ใดงั้นหรือ” “น้ำตกด้านหลังนี่เอง แต่น้ำจะเย็นนิดหน่อย” “ข้าอยากไปนะเจ้าคะ” “เจ้า….เจ้า…” “เฟิงหรง…ท่านชวนข้าเองนะ”

หวังฉีหลิน อายุ 25 ปีสาวเจ้าหน้าที่การเกษตรและพ่วงมาด้วยเจ้าของสวนสมุนไพรรายใหญ่ เสียชีวิตกระทันหันหลังจากกลับมาจากท่องเที่ยวพักผ่อนและเธอได้เก็บเอาก้อนหินสีรุ้งมาจากพระราชวังโปตาลามาได้เพียงสามเดือน ด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ หากตายไปแล้วก็ไม่เป็นไรเพราะเธอเองเติบโตมาอย่างโดดเดี่ยวในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าจนกระทั่งมีอายุได้ 18ปี ถึงได้ออกไปใช้ชีวิตด้วยตัวเองตอนนี้เธอ ไม่มีอะไรให้ต้องห่วงแล้ว เพียงแต่เสียดายที่เธอยังไม่ได้ทำตามความฝันของตัวเองเลย เฮ้อ ชีวิตคนเรานั้นมันแสนสั้น อายุ25 แฟนไม่เคยมี สามียังอยากได้ ไหนจะลูกๆที่ฝันอยากจะมีอีก คงต้องหยุดความหวังและความฝันเอาไว้เท่านี้ เหนือสิ่งอื่นใด ตายแล้วตายเลยจะไม่ว่า แต่ดันตื่นขึ้นมาในร่างหญิงชาวนายากจน ชื่อหวังฉีหลินเช่นเดียวกับเธอพ่วงมาด้วยภาระชิ้นใหญ่ อย่างสามีที่ป่วยติดเตียงและลูกชายฝาแฝดทั้งสอง แถมยังมีภาระชิ้นใหญ่ม๊ากกกมาก กอไกล่ล้านตัวอย่างพ่อแม่สามีและน้องๆของสามี ที่โดนบ้านสายหลักกดขี่ข่มเหงรังแก เอารัดเอาเปรียบและบังคับแยกบ้านหลังจากที่สามีของนางได้รับบาดเจ็บสาหัส สาเหตุที่หวังฉีหลินต้องมาตายไปนั้นเพราะโดนลูกสะใภ้บ้านสายหลักผลักตกเขาระหว่างที่กำลังยื้อแย่งโสมคนที่ขุดมาได้

หลิวเยี่ยนฟางรถคว่ำตายแล้วมาเกิดใหม่ในร่างของเสิ่นเยี่ยนฟาง เด็กสาวที่ตายเพราะพิษไข้ นางถูกสั่งให้แต่งงานกับบัณฑิตป่วยออดแอดคนนึง ด้วยสินสอดข้าวสาลีหนึ่งถุงกับเงินหนึ่งตำลึง "เอ้อ  ได้เกิดใหม่ทั้งทีก็โคตรจน  ฉันควรดีใจไหมวะคือนี่บ้านเหรอเนี่ย  แล้วยังมีญาติผัวประสาทเห็นแก่ตัวชอบเอาเปรียบ  อีกเวรของกรรมจริงๆ" หลิวเยี่ยนฟางที่ตอนนี้อยู่ในร่างของเสิ่นเยี่ยนฟางสาวน้อยวัยสิบเจ็ดกำลังด่าทอชะตาชีวิตที่ได้เกิดใหม่ ก่อนจะเข้าไปดูสามีหมาดๆที่เพิ่งจะแต่งงานกันเมื่อวาน  อืมหล่อมาก  เสียดายขี้โรคไปหน่อย  ก่อนจะเรียกคนที่หลับอยู่ "นี่เมิ่งหย่งชวน  มาคุยกันหน่อยข้ามีเรื่องต้องคุยกับท่าน" เมิ่งหย่งชวนตื่นนานแล้วตั้งแต่เห็นนางยืนเท้าเอวเป่าปอยผมตนเองทำท่าเหมือนลูกแมวน้อยขู่ฟ่อๆ  ชี้ท้องฟ้าด่าสายลมอยู่หน้าบ้านก็อมยิ้ม  ก่อนจะปรับสีหน้าจริงจัง "อืมภรรยาเจ้ามีเรื่องอันใดหรือ" "น้องสาวเจ้าอยากเก็บไว้ไหม  ปิ่นปักผมนั่นของมารดาข้า  นางหน้าด้านยื้อแย่งเจ้าตอบมาคำเดียวยังต้องการนางไหม" เมิ่งหย่งชวนไม่เข้าใจที่นางพูดจึงส่ายหน้า  แต่คนตัวเล็กเข้าใจผิดว่าเขาบอกว่าไม่ต้องการจึงพยักหน้าให้เขา  "อืมดีมาก  เมิ่งลู่เจินเจ้ามาดูพี่ชายเจ้าหน่อยเข้าจะไปทวงของๆข้าคืน"

'แม้ไม่ได้เกิดหรือตายวันเดียวคืนเดียวกันแต่ข้าจะรักและซื่อสัตย์ต่อท่านเพียงพระองค์เดียว' นั่นคือคำมั่นสัญญาที่ 'เฟิงซูเหยา' ให้ไว้กับบุรุษผู้หนึ่ง ผู้ที่เก็บนางมาจากกองขยะในตรอกมืดที่ไร้ผู้คนสัญจร ชุบชีวิตนางขึ้นมาเป็นองครักษ์เงาข้างกายเขา ทว่าเพียงรู้หน้ามิอาจเดาใจคนได้ ในวันที่นางมอบทั้งตัวและหัวใจให้เขาทั้งดวง คนผู้นั้นกลับตอบน้ำใจให้นางด้วย 'ความตาย' ชาตินี้เฟิงซูเหยามิอาจแก้แค้นคนที่หักหลังนางอย่างเลือดเย็นได้ ทว่าสวรรค์กลับเมตตาสงสารคนอย่างนางจึงส่งให้กลับมาเกิดใหม่ในร่าง 'ฟ่างเซียนเซียน' สตรีอ่อนแอเป็นที่รองมือรองเท้าสองแม่ลูกเมียรองที่คิดกำจัดนางออกจากตระกูลฟ่าง ตระกูลแม่ทัพใหญ่แห่งเมืองหลวงถังเหลียนจนนางถึงแก่ความตาย ขณะที่กำลังจะบรรจุร่างไร้วิญญาณนั้นลงโลงศพเพื่อนำไปฝังยังสุสานของตระกูลร่วมกับมารดา ทันใดนั้นเกิดฟ้าผ่าขึ้นมาเปรี้ยงใหญ่ที่หน้าเรือนหลานฮวา ร่างที่เคยไร้วิญญาณกระตุกครั้งหนึ่งก่อนจะลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้ง หากเพียงครั้งนี้ นางกลับมาด้วยจิตวิญญาณของเฟิงซูเหยา สตรีห้าวหาญ จับดาบเก่งยิ่งกว่าเย็บปักถักร้อย มันผู้ใดที่เคยทำร้ายร่างกายนี้ไว้ ครั้งนี้เฟิงซูเหยาผู้นี้จะเอาคืนแทนให้อย่างสาสม รวมถึงคนที่หักหลังนางอย่างเลือดเย็นผู้นั้น!!

ในโลกปัจจุบันความสามารถพิเศษของเธอ ถูกมองว่าเป็นเรื่องโกหก แต่เมื่อดวงวิญญาณหลงมาอยู่ในร่างใหม่ยุคจีนโบราณ ความสามารถพิเศษกลับเป็นสิ่งที่ผู้คนคิดว่าคือพรจากสวรรค์ 'หมอดูแม่น ๆ มาแล้วจ้า' หยกได้พบกับลูกค้าคนหนึ่งซึ่งเป็นผู้มีอิทธิพล เขามาหาเธอด้วยต้องการรู้ชะตาชีวิตของตัวเอง และหยกได้ทำการดูดวงชะตาให้พบว่าเขาจะเผชิญกับอันตรายที่ใหญ่หลวง ต้องทำตามคำแนะนำของเธอถึงจะผ่านไปได้ แต่เมื่อเธอบอกคำทำนายเขากลับไม่พอใจและคิดว่าเธอเป็นนักต้มตุ๋น “คุณต้องทำตามที่ฉันแนะนำแล้วชีวิตของคุณจะดีกว่าเดิม” “หึ ห้ามออกจากบ้านเป็นเวลาเจ็ดวันงั้นเหรอ วิธีการหลอกเด็กชัด ๆ แกมันก็แค่หมอดูเก๊ คิดจะหลอกเอาเงินจากคนอย่างฉันได้เหรอนางเด็กเมื่อวานซืน หมิง! เก็บกวาดซะอย่าให้ใครรู้ว่าฉันมาที่นี่” “ครับเจ้านาย” “เฮ้อ ได้เวลาเป็นอิสระแล้วสินะหยก” “มีอะไรจะสั่งเสียมั้ยสาวน้อย” “หากสิ่งศักดิ์สิทธิ์มีจริงขอชาติหน้าช่วยให้ฉันมีพ่อแม่ที่รัก ฐานะร่ำรวยนั่งกินนอนกินไม่ต้องลำบากเหมือนชาตินี้ทีเถิด สาธุ”             “ปุ! ตุบ!”             “โอ๊ยยยย!! ฉันไม่ได้ขอชีวิตแบบเดิมนะ อ๊ากกกกกก!!!”