ฉลาด

ดอกฟ้าบอบบางหอมหวาน เบ่งบานล่อแมลงดอมดม สีสันงามล้ำชวนชม กลับถูกฉุดลงตมด้วยคนพาล “ไปไหนมาแต่เช้าเชียว” ใจดวงน้อยระทึกขึ้นกับความสนิทชิดเชื้อของเขา คิดอย่างอ่อนอกอ่อนใจว่าเมื่อไรเธอจะทำใจได้สักที เธอแทบไม่กล้ามองหน้าเขาด้วยซ้ำ ตัวสั่นใจสั่นทุกครั้งที่ชายหนุ่มแตะต้อง ทั้งยังรู้สึกร้อนวูบวาบบนเรือนกายรวมทั้งใบหน้าอย่างห้ามไม่อยู่ เพราะกลิ่นกายบุรุษที่ไม่เคยสัมผัสใกล้ชิดนอกจากพี่ชายก่อให้เกิดความหวามไหวแบบที่เธอไม่เคยรู้จัก ยิ่งตอนนี้ได้กลิ่นหอมของสบู่เหลวที่ตนใช้กับไอเย็นจากร่างสูงใจก็ยิ่งสั่น เปรมินทร์จับคนที่ทำตัวเกร็งพลิกให้หันหน้ามาหาเขาพร้อมกับอุ้มเธอขึ้น พาให้นั่งที่เตียงโดยให้ร่างอรชรอยู่บนตักของตน ก่อนจะเชยคางเล็กให้เงยขึ้นสบตาเขา “ผมถามว่าไปไหนมา” “ไปดูเพ็ญเตรียมอาหารค่ะ” ปากอิ่มสวยสีระเรื่อขยับเพียงน้อยนิดทั้งเสียงที่ตอบก็บางเบา หากชายหนุ่มก็ได้ยิน แม้ความสนใจของเขาจะหยุดอยู่ที่กลีบปากสวยมากกว่าสิ่งใดก็ตาม “ต่อไปตื่นมาต้องเห็นคุณอยู่บนเตียงกับผม” เพลิงแค้นในใจ 'เปรมินทร์' แผดเผา 'กัญญานัน' ด้วยไฟเสน่หา

เพียงฟ้าแค่ไปรับบริการปรึกษาที่เพื่อนซื้อให้แต่กลับได้เจอกับเด็กหนุ่มวัยมหาลัยสุดหล่อแทน ความเข้าใจผิดของทั้งคู่ทำให้เกิดความสัมพันธ์เกินเลยตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกัน จากนั้นเพียงฟ้าก็สลัดเด็กอย่างเทมส์ออกไปไม่ได้อีกเลย

"ไม่รู้แหละฉันทำไปแล้ว..ไม่มีทางเลือกด้วย" "เรื่องบ้าอะไรว่ะ!!!" "ฉะนั้น..รีบบอกพวกเขาไปสิว่าเรามีอะไรกันแล้ว" "เหอะ!!!!"

เหนือ ณ น่านฟ้า เอกธรากุล นานะ นราวดี ธนานุกูลเวช นานะ หญิงสาวบอบบางที่มีปัญหาครอบครัว แม้จะมีเงินมากมายแต่ก็ไม่เคยรู้สึกว่ามีความสุข เธอจึงตามหาความรักที่เติมเต็มความอ้างว้างของเธอ จนได้มาพบกับเหนือผู้ชายอบอุ่น สมบูรณ์แบบที่เป็นที่หมายตาของหญิงสาวในคณะ นานะเข้าใจมาตลอดว่าเหนือไม่ต้องการมีแฟนเพราะเขาบอกเธอตลอดเวลาที่คบกันก่อนหน้านี้ว่า การมีแฟนคือหายนะอันยิ่งใหญ่ของเขา เขาอยากมีความสัมพันธ์ทางกายที่ไม่ต้องผูกมัดอะไร ประจวบกับคืนวันเลี้ยงส่งรุ่นพี่ หญิงสาวดื่มจนขาดสติเรื่องราวจึงจบลงบนเตียงกับเขา.. ผู้ชายที่บอกเธอมาตลอดว่าไม่อยากมีแฟน หญิงสาวจึงพยายามบอกตัวเองว่าเรื่องของเขากับเธอ แค่ Friend with benefit "มีแฟนคือหายนะ..แต่ถ้าเป็นแฟนเธอนะ หายนะ..ก็หวานเจี๊ยบ"