การแต่งงาน

ลู่ปิงปิงหญิงสาวในภพชาติปัจจุบันที่ประสบอุบัติเหตุรถเมล์พลิกคว่ำขณะไปทำงาน จนทำให้หลุดเข้ามาอยู่ในร่างฟูเหรินจิ้งจอกขาว. " เสี่ยวลู่เมื่อใดเจ้าจะฟื้นขึ้นมาเสียที " เสียงทุ้มราบเรียบเอ่ยขึ้นพลางใช้มือลูบไล้ไปตามใบหน้าเรียวงามของฟูเหรินของตนแผ่วเบา จ้องมองนางด้วยสายตาที่อ่อนโยน นางหลับใหลเช่นนี้มาหลายวันแล้ว จนตนรู้สึกใจคอไม่ดี " เสี่ยวลู่เจ้ารีบฟื้นขึ้นมาเถิด เจ้าอย่าทอดทิ้งข้าไว้เพียงผู้เดียวเช่นนี้เลย ถ้าเจ้ามิอยู่กับข้า ข้าก็จะไปอยู่กับเจ้าแทน มิว่าเจ้าจะอยู่ที่ใดข้าก็จะตามหาเจ้าจนพบ ข้าจะมิยอมพรากจากเจ้าไปที่ใดเป็นแน่แท้ ในชีวิตของข้ามีเจ้าเพียงผู้เดียวที่คอยอยู่เคียงข้างข้ามาเสมอ มีเจ้าเพียงผู้เดียวที่มิเคยเกลียดข้าในสิ่งที่ข้าเป็น เจ้าเป็นฟูเหรินของข้าและยังเป็นฟูเหรินที่ข้ารักมากยิ่งกว่าสิ่งใด ฉะนั้นเจ้ารีบฟื้นขึ้นมาหาข้าเถิดฟูเหรินที่งดงามของข้า " ตัวประหลาดเช่นตนจะมีผู้ใดมารัก ตั้งแต่ตนเกิดมาก็มีเพียงบิดามารดาของตนเท่านั้นที่รักตนยิ่งกว่าสิ่งใด แม้นมันจะต้องแลกด้วยชีวิตของพวกท่านเองก็ตาม เหล่ามนุษย์ต่างทำร้ายบิดามารดาของตนอย่างโหดร้าย

‘กตตน์’ มีคนรักอยู่แล้วแต่เพราะถูกบังคับแต่งงานอย่างไม่เต็มใจ ถึงแม้จะแต่งงานมีภรรยาแต่ก็ไม่เคยรักหล่อนเลยและคิดว่าไม่มีวันจะรัก ส่วน ‘จรีภรณ์’ ที่หมดกรรมและคิดว่าต้องตายแล้วกลับฟื้นจากความตายมาอยู่ในร่างของหญิงสาวปริศนาหน้าอกสะบึ้มใครจะไปรู้ว่า...เรื่องวุ่นๆ จะเกิดขึ้นตามมา เมื่ออยู่ ๆ โดนวิญญาณเจ้าของร่างตามหลอกหลอน ! บอกว่า 'เอาร่างของฉันคืนมา !' นอกจากจะเจอคุณผีภรรยาแล้ว ยังต้องปวดหัวกับสามีของหล่อนที่แอบนอกใจอีก สวรรค์ช่างทรมานคนตายเสียจริง...?!

เมื่อรักครั้งแรกมัน ก็ยังหวังกับรักครั้งใหม่ เป็นผู้ชายลูกติดแล้วผิดตรงไหน?

หลิวเหมียนปีนเตียงไหวอ๋อง นางต้องจำใจเป็นชายารองแต่งพร้อมชายาเอก นางมิใช่คนเก่า นางคือแพทย์ทหารสมัยใหม่ เหตุใดนางจะต้องทนอยู่ด้วยเล่า มิสู้ทำการค้าแล้วพาลูกหนีจากเจ้าสารเลวดีกว่า

ความรักคือการเดินทางไกลกว่าจะถึงหัวใจมันต้องใช้เวลา เห้อ...ครองตัวเป็นโสดมาได้ตั้งนานตกหลุมรักน้องปีหนึ่งเฉยเลย

“ในเมื่อเธออยากได้พี่เป็นผัวจนตัวสั่น จนต้องวางยาจัดฉากว่าเราเอากัน พี่ก็จะไม่ทำให้เธอผิดหวัง พี่จะสนองเรื่องอย่างว่าให้ถึงใจ แต่จำใส่หัวเอาไว้...เธอมันก็แค่เจ้าสาวที่พี่ไม่เคยรัก”

กลางวันเธอคือเลขาแสนเข้มงวด กลางคืนเธอคือผีเสื้อราตรีแสนสวยที่เหล่านักล่าต่างหมายได้ครอบครอง และเขาก็เป็นหนึ่งในนั้น ทว่านานวันเข้า เขากลับไม่แน่ใจว่าเขารักใคร ระหว่างเลขาตัวเองหรือผีเสื้อแสนสวยกันแน่

และแล้วเหตุการณ์อันวุ่นวายกับชีวิตของเธอก็ได้เกิดขึ้นเมื่อเธอต้องมาเล่นละครเป็นภรรยาจำเป็นอย่างไม่เต็มใจ...

หลังจากการนัดบอดที่ล้มเหลวมานับครั้งไม่ถ้วน ซ่งเสี่ยวเชียน หญิงสาวที่อายุอานามเลยวัยแต่งงาน ได้พบกับเย่จื่อหยางนายทหารผู้มีอำนาจและเผด็จการที่บาร์แห่งหนึ่งโดยบังเอิญ หลังจากผ่านคืนนั้นไป พวกเขาจดทะเบียนกันจริงหรือ? มีอะไรที่มันเร็วได้กว่านี้อีกไหม? ยุ่งเหยิงไปหมด!! ในขณะที่เธอพยายามให้ครอบครัวของเขาชอบเธอและตกลงจัดงานแต่งงาน เธอกลับพบว่าทั้งหมดเป็นเพียงเรื่องตลก!

เพราะคำว่า 'บุญคุณ' ที่คุณลุงนิรนามคนหนึ่งได้ช่วยเหลือชีวิตของพ่อให้พ้นจากความตาย 'รินลดา' จึงจำต้องตกปากรับคำว่าจะแต่งงานกับ 'วรธันย์' ลูกชายเพียงคนเดียวของคุณลุงโดยที่ไม่มีโอกาสได้เห็นหน้าค่าตา... การแต่งงานโดยปราศจากความรักนั้นคงไม่มีใครที่จะยอมรับได้ วรธันย์เองก็เช่นกัน...ความประทับใจในตอนแรกพบสบตาพังพินาศไม่เป็นท่าเมื่อเขาไม่ยินดีที่จะแต่งกับผู้หญิงไม่มีหัวนอนปลายเท้าอย่างเธอ แต่เขาก็ไม่อาจปฏิเสธคำสั่งเด็ดขาดของผู้เป็นพ่อได้เพราะคำว่า 'มรดก' ที่มีชื่อของเธอเข้าไปเกี่ยวข้อง! และถึงวรธันย์จะจำใจยอมรับการแต่งงาน แต่ก่อนที่จะถึงวันนั้นเขาจะทำทุกวิถีทางให้รินลดาทนไม่ไหวเป็นฝ่ายยกเลิกงานแต่งให้จงได้!! *คำแนะนำก่อนอ่าน* นิยายเรื่องนี้แต่งจากจินตนาการและความเพ้อฝันของไรต์ล้วนๆ ให้อ่านเพื่อความบันเทิงเท่านั้น เหตุการณ์ สถานที่ และตัวละครในเรื่องไม่มีอยู่จริง มีคำหยาบและพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสม มีฉาก nc โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน!