Semua Bab CEO ต้อนรัก: Bab 1 - Bab 10

ตอนที่ 1การะเกด สงวนความดี หญิงสาววัยเบญจเพส ทุกคนบอกว่าหล่อนเป็นผู้หญิงหัวเก่าคร่ำครึ คงเพราะหล่อนรวมคำว่า ‘เฉิ่ม’ ‘เชย’ เอาไว้ในตัวทั้งหมดนั่นเอง แต่หล่อนก็ไม่คิดจะค้านหรอก เพราะหล่อนเป็นผู้หญิงหัวโบราณ อย่างที่ทุกคนลงความเห็นจริงๆชีวิตของหล่อนหลังจากจบรั้วมหาวิทยาลัย ก็มีแต่งาน เรื่องความรักสำหรับหล่อน มันห่างไกลเกินตัว คงเพราะหัวใจของหล่อนไม่เคยมีความรักมาก่อนนั่นเองไม่ใช่ว่าหล่อนตายด้านในเรื่องของความรักนะ แต่คงเป็นเพราะหล่อนยังไม่เจอคนที่ใช่มากกว่าการะเกดก้าวผ่านประตูกระจกของห้องเสื้อแบรนด์อิตาลีชื่อดังเข้ามาด้านใน และมุ่งหน้าตรงไปยังห้องทำงานของตัวเองหล่อนทำงานที่ห้องเสื้อแบรนด์หรูนี้มาตั้งแต่สมัยเรียนจบใหม่ๆ และด้วยไฟในการทำงานแรงกล้า ทำให้ผลงานของหล่อนในช่วงนั้นดีมาก จนหัวหน้าไว้ใจเลื่อนตำแหน่งให้หล่อนเป็นผู้จัดการ พร้อมกับปรับโยกย้ายให้หล่อนไปคุมงานในไลน์การผลิตชุดว่ายน้ำสำหรับสตรีซึ่งในช่วงนั้นยอดขายกำลังดิ่งลงเหวเอามากๆตอนเข้ามารับตำแหน่งผู้จัดการแรกๆ การะเกดก็หวั่นๆ เพราะเจ้านายตั้งความหวังเอาไว้สูง ว่าหล่อนจะสามารถแย่งชิงส่วนแบ่งทางการตลาดกลับมาได้บ้าง ซึ่งหล่อนก็

ตอนที่ 3.การะเกดนั่งกระสับกระส่ายอยู่ที่โต๊ะทำงานของตัวเองมาครึ่งวันแล้ว แต่ก็ยังไม่มีวี่แววว่าจะได้รับอนุญาตให้เข้าพบนิคาซิโออย่างที่หวังเอาไว้เลยกริ้งงงงงเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น หล่อนรีบคว้าขึ้นมาแนบหู และถามออกไปด้วยความดีใจ“ท่านให้ฉันเข้าพบแล้วใช่ไหมคะ”แต่แล้วความตื่นเต้นดีใจก็จางหายไปสิ้น เมื่อปลายสายไม่ใช่คนที่หล่อนคิดเอาไว้“ผมสมศักดิ์ครับ จะโทรมาบอกคุณเกดว่ามีลูกค้ามาขอพบครับ”สมศักดิ์คือพนักงานฝ่ายต้อนรับของห้องเสื้อ“อ๋อ โอเค บอกลูกค้านะคะ ว่าเดี๋ยวฉันออกไปพบค่ะ”“ครับคุณเกด”หล่อนวางโทรศัพท์ลงบนแป้นด้วยท่าทางอ่อนแรง อะไรที่หวังเอาไว้พังครืนปล่อยให้เป็นแบบนี้ไม่ได้เสียแล้ว ไม่อย่างนั้นพนักงานที่หล่อนดูแลจะต้องตกงานกันถ้วนหน้าอย่างแน่นอนการะเกดออกไปพบลูกค้าเรียบร้อยแล้วก็รีบมุ่งหน้าขึ้นสู่ห้องทำงานของผู้บริหารคนใหม่อีกครั้ง และครั้งนี้หล่อนตั้งใจว่าจะต้องทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้คุยกับเขานิคาซิโอจะต้องเห็นใจอย่างแน่นอน หากได้รับฟังความเดือดร้อนของทุกคน“เข้าไปไม่ได้นะคะ”เลขาฯ หน้าห้องคนเดิมของนิคาซิโอรีบร้องห้าม ก่อนจะลุกขึ้นมายืนขวางหน้าเอาไว้การะเกดจำต้องหยุดการเคลื่อน

ตอนที่ 5.หล่อนทำไม่สำเร็จ...นิคาซิโอใจดำกว่าที่ประเมินเอาไว้มากการะเกดสูดลมหายใจเข้าปอดแรงๆ ก่อนจะยกหลังมือขึ้นป้ายน้ำตาจากขอบตาของตัวเองในเมื่อเขาใจดำขนาดนี้ ไม่เห็นใจ ไม่มีเมตตากับลูกน้อง หล่อนก็ไม่จำเป็นต้องไปง้องอนเจ้านายแบบนี้อีกเขาไม่ต้องการ หล่อนก็จะไม่เข้าไปวุ่นวาย และก็จะหางานใหม่ให้กับตัวเองโดยเร็วที่สุดสายตาเย็นชา และรอยยิ้มเหยียดหยามของนิคาซิโอที่มองมานั้น ทำให้การะเกดเลือกที่จะยุติทุกเรื่องลง และหล่อนก็คงทำได้อย่างที่คิด หากไม่มีโทรศัพท์สายนี้เข้ามาหาเสียก่อน“สวัสดีค่ะพี่สาย โทรหาเกดตอนนี้ มีอะไรด่วนหรือเปล่าคะ”พี่สายหรือสายบัว พนักงานในไลน์ผลิตชุดว่ายน้ำของหล่อน ซึ่งเป็นผู้หญิงที่มีวัยวุฒิมากที่สุดในบรรดาพนักงานด้วยกันเลยปกติสายบัวจะไม่เคยโทรมารบกวน หรือว่าวุ่นวายอะไรกับหล่อนซึ่งเป็นผู้จัดการมาก่อนเลย แต่วันนี้กลับโทรมาตอนสองทุ่ม“น้องเกด... ช่วยพี่ด้วยค่ะ ช่วยพี่ด้วย ฮืออออ”น้ำเสียงสั่นเครือ พร้อมกับเสียงสะอื้นที่ดังเล็ดลอดมาตามสายโทรศัพท์ ทำให้การะเกดถึงกับตกใจเลยทีเดียว“พี่สาย... มีอะไรคะ บอกเกดมาได้เลยค่ะ”คนปลายสายยังคงสะอื้นไห้ ก่อนจะพูดออกมาด้วยน้ำเสียง

ตอนที่ 7.“ซี๊ดดด อ๊า... อา... นิคขา... อา... เรนนี่รักเอ็นฝังมุกของคุณที่ซู๊ดดดด อู๊ยยย... อา...”พวกเขายังคงบรรเลงเพลงสวาทกันอย่างไม่รู้จักอับอายการะเกดที่หน้าร้อนจัดเพราะได้ยินเสียงปลุกอารมณ์ทางเพศของคนทั้งคู่ รวบรวมสติแล้วกดวางสายลง จากนั้นก็นั่งหอบหายใจถี่ระรัวทำไม... หล่อนจะต้องรู้สึกอุ่นซ่านไปทั้งตัวแบบนี้ด้วยผู้หญิงที่เล่นสนุกอยู่กับนิคาซิโอไม่ใช่หล่อนสักหน่อยแต่...การะเกดหน้าแดงก่ำ เมื่อพบว่าตรงนั้นของร่างกายมันมีหยาดน้ำไหลออกมาบ้า...หญิงสาวกำมือแน่น ก่อนจะล้มตัวลงนอน และข่มตาให้หลับ แต่หล่อนไม่หลับเลย ร่างกายร้อนผ่าวราวกับถูกใครสุมไฟเอาไว้ ในหัวยังคงเต็มไปด้วยจินตนาการเกี่ยวกับสิ่งที่ได้ยินผ่านทางสายโทรศัพท์มากมายเรือนร่างอวบอิ่มนอนกระสับกระส่าย พลิกไปมาหลายต่อหลาย แต่กระนั้นเสียงครางเสียวของผู้หญิงคนนั้น กับเสียงเตียงถูกกระแทกแรงๆ และถี่ๆ ก็ยังคงตามหลอกหลอนใช่...มันหลอกหลอนหล่อนเข้ามาถึงความฝันเลยทีเดียว“อู๊ยยยย อ๊า... อา... อา...”ในความฝันหล่อนครวญครางดิ้นเร่าๆ อยู่ใต้ร่างของผู้ชายตัวใหญ่มาก ซึ่งมองไม่เห็นหน้าเพราะค่อนข้างมืดเขาคร่อมทับตัวของหล่อน มือใหญ่กางจน

ตอนที่ 9.“เอ่อ... ไม่ใช่อย่างนั้นนะคะ คือว่า...”เมื่อเขาหยิบยกเอาความจริงขึ้นมาพูด หล่อนก็อับอายจนแทบมุดรถหนี แต่จะหนีได้ยังไงกันล่ะ ในเมื่อตอนนี้รถคันงามวิ่งด้วยความเร็วสูงเลยทีเดียวนี่หล่อนกำลังเล่นอยู่กับไฟใช่ไหม ไม่... นิคาซิโอไม่ใช่ไฟ แต่เขาเป็นสิงโต... สิงโตที่กำลังหิวจนไส้กิ่วไส้แขวน“ผมรู้แล้วล่ะ ว่าจะพาคุณไปที่ไหนดี”เสียงหัวเราะของนิคาซิโอน่ากลัวเหลือเกิน และมันก็ทำให้เส้นขนทั้งร่างสาวลุกซู่“ดิฉันคิดว่า เรา... คุยกันที่ร้านกาแฟก็ได้นะคะ เดี๋ยวดิฉันเลี้ยงเองค่ะ”“แค่ร้านกาแฟ ไม่คู่ควรกับคุณหรอก”เสียงหัวเราะในลำคอของนิคาซิโอทำให้หล่อนสยดสยองเหลือเกินเขากำลังจะพาหล่อนไปไหนหญิงสาวหันมองข้างทาง แต่รถคันงามวิ่งเร็วมาก ทำให้ไม่สามารถจับจุดได้เลยว่าตอนนี้สิงโตดุร้ายอย่างนิคาซิโอจะพาเหยื่อน่าสงสารอย่างหล่อนไปที่ไหนกันรถคันงามแล่นมาจอดสนิทที่หน้าร้านเหล้าแห่งหนึ่ง ซึ่งพอลงไปจากรถแล้ว หล่อนจึงสรุปได้ว่าที่นี่มันคือย่านบาร์ราคาถูกของเมืองกรุงนั้นเองแม้หล่อนจะไม่เคยเที่ยวกลางคืนเลย แต่กระนั้นก็พอจะได้เห็นได้รู้จากอินเตอร์เน็ตมาบ้าง ว่าข้างในสิ่งก่อสร้างที่กำลังเปิดไฟวิบวับอยู่ตร