All Chapters of ดวงใจอสูร: Chapter 21 - Chapter 30

ตอนที่ 22.ธาราเขตลุกขึ้นยืน ขณะก้มลงจัดการหยิบเสื้อผ้าของตนเองขึ้นมาสวมใส่ด้วยท่าทางสง่างาม ไม่มีความประหวั่นพรั่นพรึงอะไรแม้แต่น้อย และเมื่อเขาจัดการตัวเองเรียบร้อยแล้ว ใบหน้าหล่อเหลาที่หล่อนเห็นทีไรก็ใจสั่นทุกครั้งก็หันกลับมาเผชิญหน้า รอยยิ้มเหยียดหยันถูกขว้างเข้าใส่พร้อม ๆ กับสายตาที่กวาดมองร่างเปลือยขาวเนียนงดงามอย่างดูแคลน“ไม่จำเป็นต้องพูดคำนี้อีกแล้ว เพราะร่างกายของเธอทำมันแทนไปแล้ว...”ชายหนุ่มหัวเราะหยัน พยายามอย่างที่สุดที่จะปกปิดความต้องการที่อยากจะครอบครองร่างงดงามของสตรีตรงหน้าอีกครั้งและอีกครั้งให้หมดเรี่ยวหมดแรงนั้นเอาไว้ใต้ฝ่าเท้า“ถึงแม้ว่าลีลาเธอจะไม่เร้าใจนัก แต่ความกระตือรือร้นอยากเป็นของฉันเกินร้อยเลยทีเดียว”พลอยไพลินน้ำตาร่วง พูดไม่ออก ได้แต่รับฟังคำประณามไร้หัวใจจากผู้ชายที่พึ่งจะครางอย่างมีความสุขภายในกายของหล่อนเมื่อไม่กี่นาทีก่อนหน้านี้“แต่คงต้องเสียใจด้วย เพราะแค่ครั้งเดียว ฉันก็ฝืนใจเต็มทนแล้ว หวังว่าเธอคงจะไม่กลับทวงสิทธิ์ความเป็นเมียกลับฉันที่วังอัคราดลหรอกนะ แพรว... เอ่อไม่ใช่สิ พลอยไพลินต่างหาก จริงไหม...” เขาทั้งเหยียบ ทั้งกระทืบจนหล่อนจนอยู่ใต้ฝ่าเ

ตอนที่ 24.“แล้วเรื่องไร่ล่ะครับ ธนาคารกำลังจะยึดในอีกไม่กี่วันไม่ใช่หรือ” คำพูดของผู้ชายที่หล่อไม่แพ้ธาราเขตตรงหน้าทำให้หล่อนถึงกับน้ำตาซึม แต่ก็ยังฝืนยิ้มออกไป“คงต้องปล่อยไปตามชะตากรรมแหละค่ะ พลอยยื้อไม่ไหวแล้ว...”มือใหญ่หนาวางลงบนมือเล็กของหญิงสาวอย่างให้กำลังใจเกินกว่าจะลวนลาม แต่กระนั้นต้นตาลก็รีบปัดมือออก“อย่าทำรุ่มร่ามกับพี่พลอยนะ”คิมหันต์ชำเลืองมองเด็กสาวที่ยืนข้าง ๆ ด้วยสายตาไม่เป็นมิตร ก่อนจะหันไปพูดกับพลอยไพลินเสียงนุ่ม“หากคุณพลอยแต่งงานกับผม เรื่องทุกอย่างก็จะจบลงด้วยดี”พลอยไพลินอึ้งไปนาน ดวงตากลมโตเบิกค้าง หล่อนไม่ได้ดีใจแม้แต่นิดเดียว แต่ตกใจมากกว่า ทำไมนะถึงรักผู้ชายที่ทั้งหล่อ ทั้งรวย แถมแสนดีแบบคิมหันต์ไม่ได้สักที“แต่งงานกับผมเถอะนะครับ คุณพลอย... ผมจะปกป้องคุณเอง”“ไม่ได้นะ! พี่พลอยไม่ได้รักพี่คิมสักหน่อย พี่พลอยรักคุณธารา...” ต้นตาลค้านเสียงลั่น มองหน้าพี่สาวสลับกับใบหน้าหล่อเหลาของคิมหันต์อย่างไม่เห็นด้วย“อย่าพูดถึงผู้ชายคนนั้นอีกนะต้นตาล...” พลอยไพลินหันไปสั่งต้นตาลเสียงน้อยอกน้อยใจที่ปิดไม่มิด ก่อนจะหันพูดกับคิมหันต์“ขอบคุณสำหรับความหวังดีค่ะ แต่พลอยไม่ค

ตอนที่ 26.แม้ว่าหล่อนจะหลอกลวงโกหกเขาในทุกเรื่อง แต่มีอยู่เพียงเรื่องเดียวที่หล่อนโกหกไม่ได้ นั่นก็คือหัวใจ หัวใจที่รักเขามากมายนั่นเอง“พลอยรักคุณ... คุณธารา...”ขณะที่สาวน้อยกำลังคร่ำครวญด้วยความเจ็บปวดอยู่นั้น อีกฟากหนึ่งของท้องฟ้า ผู้ชายคนหนึ่งก็กำลังเหม่อมองดวงจันทร์ด้วยอารมณ์เดียวกันธาราเขตกำลังดื่มเหล้าเคล้าแสงจันทร์อยู่ที่ริมสระน้ำภายในคฤหาสน์หรูของตนเอง ดวงตาคมกล้าที่แดงก่ำเพราะพิษสุราจับจ้องที่จันทราเต็มดวงนิ่ง“เธอทำให้ฉันทรมาน... พลอยไพลิน เธอหลอกฉันทำไม หลอกฉันทำไม...!”ตะโกนก้องออกมา พร้อมกับสาดน้ำสีอำพันลงลำคอแกร่งจนหมดแล้ว ใบหน้าหล่อเหลาเบ้บิดเบี้ยวเมื่อพิษสุราบาดคอ“ฉันคงเป็นควายในสายตาของเธอใช่ไหม...!” ความเจ็บปวดถล่มยับอยู่ภายในอก มือหนากำเข้าหากันแน่นจนแก้วเหล้าแทบแตกละเอียดคามือ“ฉันอยากจะเกลียดเธอนัก พลอยไพลิน... อยากจะเกลียดเธอ...”กรามแกร่งขบกันแน่น ก่อนที่แก้วเหล้าในมือใหญ่จะปลิวลงไปปะทะกับพื้นด้านหน้าอย่างแรงจนแตกกระจาย“แต่ทำไม่ได้... ฉันเจ็บ... เจ็บเหลือเกิน...”ร่างสูงตระหง่านในชุดทำงานที่ยังไม่ได้ถอดเอนพิงกับพนักเก้าอี้อย่างอ่อนล้า ดวงตาคมกล้าที่แดงก่ำป

ตอนที่ 28.“แต่ตาลว่าคุณธารารัก...”ต้นตาลขยับปากจะกล่อมอีก แต่ก็ต้องหยุดฉับ เพราะพลอยไพลินตัดบทด้วยเสียงเด็ดขาด จนหล่อนขยาดที่จะโน้มน้าวใจต่อไป“เลิกพูดถึงเรื่องนี้เถอะต้นตาล เพราะพี่ไม่มีทางเปลี่ยนใจเด็ดขาด และรถก็คงจะมารับพี่ไปหาคุณคิมในอีกไม่กี่นาทีต่อจากนี้แล้ว...”ทุกอย่างเงียบลงไปโดยปริยาย ต้นตาลเลือกที่จะเดินออกจากห้องนอนที่พลอยไพลินใช้แต่งหน้าทำผมเงียบ ๆ ด้วยใบหน้าเศร้าหมอง ขณะที่พลอยไพลินเองก็เลือกที่เหม่อมองออกไปยังท้องฟ้ากว้าง และยิ้มกับมันทั้ง ๆ ที่หัวใจเจ็บสิ้นดียี่สิบนาทีต่อมา... รถคันหรูสีดำสนิทคันที่ต้นตาลไม่คุ้นตาแม้แต่นิดเดียว แล่นเข้ามาจอดที่ลานหน้าบ้าน คนขับร่างสูงใหญ่ในชุดสูทสีน้ำตาลไหม้ก้าวเดินเข้ามาหาหล่อน“คุณมารับพี่พลอยหรือคะ”ถามออกไปอย่างแปลกใจแกมไม่ไว้ใจ ขณะพยายามเพ่งมองใบหน้าของบุรุษคนนั้น แต่ก็มองไม่ถนัดนัก เพราะสวมทั้งหมวก ใส่ทั้งแว่นตากันแดดอันใหญ่ชายคนนั้นไม่ตอบ มือใหญ่สีขาวสุขภาพดียกขึ้นถอดแว่นกันแดดออกช้า ๆ และต้นตาลก็ต้องอุทานออกมาเสียงดัง ตอนนี้แยกไม่ออกเลยว่าจะดีใจหรือว่าตกใจดี“คุณธารา! คุณธาราจริง ๆ ด้วย ตาลคิดว่าคุณธาราจะใจดำไม่มาซะแล้ว...”

ตอนที่ 30.ขณะที่ธาราเขตพาพลอยไพลินขับรถเข้ากรุงเทพฯ ไปแล้วนั้น ต้นตาลก็กำลังนั่งหน้าซีดเผือดอยู่ตรงหน้าของคิมหันต์และวงศ์ตระกูลที่กำลังเดือดดาลเหลือกำลัง“แขกเหรื่อมากันพร้อมหมดแล้ว แต่เจ้าสาวไม่มี นี่พ่อจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน...” นิพล วงศารัตนาพร บิดาของคิมหันต์อาละวาดใหญ่ เดินพล่านเป็นเสือติดจั่น“แม่บอกแล้วว่าอย่าไปยุ่งกับผู้หญิงคนนั้นก็ไม่เชื่อ ดูสิ หนีตามผู้ชายไปซะงั้น โอ๊ย... แม่จะเป็นลมสงสัยได้ขึ้นหน้าหนึ่งหนังสือพิมพ์แน่ ๆ เลย”คุณนายเพลินพิศ มารดาของคิมหันต์ทำท่าจะเป็นลม ต้นตาลจะวิ่งเข้าไปรับ แต่ก็ถูกเสียงกระด้างของคิมหันต์ตวาดขึ้นซะก่อน ร่างอรชรในเสื้อยืดตัวใหญ่กับกางเกงขายาวแบบที่คิมหันต์เคยเห็นเป็นประจำชะงักงัน“อย่ามายุ่งกับแม่ของฉัน! เธอมันตัวซวย...”คิมหันต์มองเด็กสาวตรงหน้าอย่างชิงชัง ก่อนจะก้าวยาว ๆ รับไปร่างของมารดาเอาไว้แนบอก ต้นตาลหน้าจ๋อยน้ำตาซึม“อย่าไปดุต้นตาลนักสิคะพี่คิม ต้นตาลยังเด็กจะรู้เรื่องอะไร” นี่แหละคือคนเดียวที่เห็นใจและมองหล่อนด้วยความสงสาร หยาดพิรุณ น้องสาวคนเล็กของคิมหันต์“อย่ายุ่งเรื่องผู้ใหญ่ได้ไหมยายเอิง อยู่เงียบ ๆ ไปเลย” คิมหันต์หันไปดุน้องสาว