Hot Love ของรักท่านประธาน의 모든 챕터: 챕터 31 - 챕터 40

รถตู้ครอบครัวคันหรูจอดเทียบหน้าทางเข้าตึกคณะของเธอ เธอจึงผละออกจากร่างของเขา ดึงกระโปรงลงแล้วเตรียมเปิดประตูลงรถ แต่เขากลับดึงแขนของเธอเอาไว้เสียก่อน เธอจึงต้องหันกลับมาหาเขาอีกครั้ง “มีอะไรคะ” เขากดจมูกโด่งลงที่แก้มนวลแล้วสูดกลิ่นหอมๆของแก้มสาวจนสุดปอด “ตั้งใจเรียนนะ แล้วก็..” เขาก้มลงกระซิบเบาๆที่หูของเธอให้ได้ยินกันแค่สองคน “น้ำเธอเยิ้มเต็มกางเกงในเลย รีบเข้าห้องน้ำไปเช็ดซะ อดใจหน่อยนะ ตอนเย็นฉันจะรีบมารับ” แก้มสาวแดงปลั่งไปถึงใบหูด้วยความอาย คนบ้าอะไรเมื่อก่อนก็ถนัดทำให้เธอกลัวจนไม่กล้ามองหน้า มาเดี๋ยวนี้ก็ถนัดทำให้เธออาย จนแทบไม่อยากจะมองหน้าเขาอีกแล้ว เธอเดินก้มหน้างุดเข้าตึกคณะไป และที่แรกที่เธอไปเยือนคือห้องน้ำตามที่เขาบอก ทันทีที่ถอดกางเกงชั้นในออกมา ก็พบว้าเป้ากางเกงเปียกแฉะเป็นวงกว้าง เธอจึงรีบเอาทิชชูซับความเปียกตรงนั้นไว้ แล้วจึงใช้ทิชชูเช็ดตรงกลีบดอกไม้ของเธอ ที่ตอนนี้มันยังเต้นตุบๆ อยู่เลย เมื่อปาดทิชชูออกมาก็พบว่ามีน้ำเหนียวๆ เปียกเยิ้มเต็มไปหมด

“อ๊า อ๊า ไอบ้าวี พอได้แล้ว อื้ออออ” “อื้มม จะไปเอากับมันไหม จะนอนให้ใครเอานอกจากฉันไหม จุ๋ม อื้มม” “มะ ไม่ ไม่แล้ว อื้อ วี ฉันจะเสร็จ อ๊า อ๊ายยย” ปฐวีกระดกสะโพกเด้งเอวกระแทกกระทั้นร่องรักที่เริ่มบวมช้ำของเธอแรงๆหลายครั้ง แล้วกดกระแทกสุดแรงจนมิดโคน แตกกระจายน้ำรักร้อนๆในช่องทางบอบบางของเธอจนอุ่นวาบ ในขณะที่เธอก็เกร็งกระตุกแรงๆ กรีดร้องเสียงดังลั่นอย่างลืมอาย “อ๊ายย อ๊ายยยยย วี อ๊ายยยยยยยยย” “อ่าห์ อ่าห์ โอวววว จุ๋ม โอววววววว” เขาทิ้งกายลงทาบทับเธอทั้งตัวอย่างหมดเรี่ยวแรง ในตอนนี้เป็นเวลาสายแล้ว เลยเวลาเข้าเรียนในคาบเช้าของคนทั้งคู่ เพราะเขารังแกเธอทั้งคืนจนถึงเช้า ปล่อยให้เธอได้นอนพักเพียงครู่ก็ปลุกเธอมากระแทกแรงๆ เป็นอย่างนี้จนเวลาล่วงเลยไปจนสาย ปฐวีทิ้งตัวลงนอนเคียงข้างแล้วเอื้อมคว้าร่างบางที่อ่อนระทวยหมดเรี่ยวหมดแรงเข้าสู่อ้อมกอด พาขวัญกดโทรศัพท์หาเพื่อนรักทั้งสองจนมือแทบหัก แต่ก็ไม่มีใครรับสายเธอเลย ทั้งปฐวี และจริญญา เธอรอสายอยู่จนมันตัดไปเองนับสิบครั้ง สุดท้ายก็เดินเข้า

เป็นเวลาบ่ายคล้อยที่เด็กๆ กลุ่มใหญ่มาติวหนังสือเพื่อสอบโดยที่พิรัชย์ไม่ได้ลงมาเจอใครเลยเพราะมีงานกองใหญ่ต้องเคลียร์เหมือนกัน เพื่อที่พอเธอสอบเสร็จ เขาก็ตั้งใจว่าจะพาเธอไปเที่ยวทะเลทางใต้สักสามสี่วัน ร่างใหญ่บิดกายอย่างเมื่อยขบ และตัดสินใจลงมาด้านล่างเพื่อลงมายืดเส้นยืดสายในสวนของแม่ แต่เมื่อต้องเดินผ่านห้องนั่งเล่นที่เด็กๆ ใช้ติวหนังสือ ก็หยุดยืนมองอยู่ที่หน้าประตูก็ต้องแปลกใจ เพราะทุกครั้งเขาจะต้องเห็นปฐวีตามติดยัยเด็กดื้อแถมซื่อบื้อของเขาแจ จะต้องนั่งตัวติดกันไม่ห่างไปไหน แต่คราวนี้ไอ้หมอนั่นกลับนั่งใกล้กับจริญญา แนบชิดเสียยิ่งกว่าที่เคยเห็นมันนั่งใกล้กับพาขวัญของเขาเสียอีก เขาไม่ได้สนใจอะไรมาก แค่วันนี้เด็กดื้อของเขานั่งห่างจากเจ้านั่น เขาก็สบายใจแล้ว จึงเดินออกไปชมสวนดอกไม้ที่แม่ของเขากับพาขวัญช่วยกันสรรหาต้นไม้ที่ออกดอกงดงามมาปลูกกัน เขานั่งอยู่ไม่นานก็มีโทรศัพท์จากมารดาโทรเข้ามาในโทรศัพท์มือถือเครื่องหรูของเขา “ครับแม่” “พีท เป็นอย่างไรบ้างลูก พั้นช์ของแม่ยังครบสามสิบสองไหม” “โถ่ แม

เช้าที่สดชื่น หนุ่มสาวตื่นลืมตาขึ้นมาพร้อมกัน โดยที่คนตัวเล็กขยับตัวลงจากอ้อมกอดเขาอย่างเหนียมอาย แต่มันก็ไม่ได้ง่ายอย่างนั้นเมื่อเขาขยับตัวนอนตะแคงหันหน้าเข้าหาเธอ แล้วกอดกระชับเธอเอาไว้แน่นขึ้นไปอีก “ขอกอดอีกนิดเดียว ไม่ทำอะไรหรอกน่า” เธอไม่ค่อยอยากจะเชื่อเท่าไหร่ เพราะร่างกายที่แนบชิดกันไปทุกส่วนมันทำให้เธอสัมผัสได้ถึงสิ่งใหญ่โตร้อนรุ่มที่มันบดเบียดอยู่ที่หน้าท้องของเธอ แถมลมหายใจฟืดฟาดนั่นอีก ทำอย่างกับไปวิ่งรอบสนามมาอย่างนั้นแหละ “พั้นช์ต้องลงไปข้างล่างแล้วค่ะ เดี๋ยวพี่ส้มจะผิดสังเกต นี่ก็สายกว่าเดิมมากแล้ว ต้องขึ้นมาตามแน่ๆค่ะ” เพราะเธอไม่เคยตื่นสาย จะต้องตื่นแต่เช้าทุกวันแม้วันหยุด เพื่อลงไปทำกับข้าวบ้าง รดน้ำต้นไม้บ้าง เข้าสวนดอกไม้หน้าบ้าน หรือแม้แต่หมกตัวอยู่ในแปลงผักสวนครัว ซึ่งวันนี้เธอก็ตั้งใจจะทำแบบนั้น “พั้นช์เพิ่งสอบเสร็จเมื่อวาน กลับดึกอีกต่างหาก ยัยส้มมันไม่กล้าขึ้นมาเรียกหรอก” “แต่พั้นช์นัดกับพี่ส้มว่าจะลงผักใหม่ที่แปลงผักสวนครัว ให้น้าหมานเตรียมดินให้เป็นอาทิตย์แล้วค่ะ

ค่ำคืนแรก หนุ่มสาวจัดปาร์ตี้หน้าบ้านหลังใหญ่ ดื่มกินกันอย่างสนุกสนาน จนหนุ่มสาวทุกคนเริ่มจะเมา “จุ๋มดื่มอีกนิดสิครับ ไวน์นี่รสชาติดีมากเลยนะ” พายุชนแก้วกับจริญญาแล้วคะยั้นคะยอให้เธอดื่มอีกแก้ว เพราะต้องการให้เธอเมา แล้วเขาจะได้ล่อลวงเธอออกมาแอบมีอะไรกันที่ห้องรับแขก ในเมื่อไม่ยอมไปเปิดห้องนอนกับเขา เอาแบบเร่งด่วนก็ได้ ขี้คร้าน พรุ่งนี้คงยอมให้เขาไปเปิดห้องนอนด้วยกันเอง “จุ๋มเมาแล้วนะคะ ไม่ไหวแล้วพายุ” “อีกแก้วนะ” เธอยอมทำตามที่เขาต้องการ กระดกไวน์ในแก้วนั้นจนหมด และเธอก็รู้สึกมึนมากจริงๆ ทางด้านพาขวัญ เธอนั่งดื่มกับปฐวี จิบกันเบาๆเพราะกลัวจะเมา โดยที่สายตาของเขาแทบจะมองไปที่จริญญาตลอดเวลาจนเธออดที่จะสงสัยไม่ได้ ว่าทำไมเขาถึงดูเป็นห่วงและไม่พอใจในตัวเพื่อนคนนี้ขนาดนี้ “วี พี่พีทโทรมา พั้นช์ขอไปรับสายแป๊บนึงนะ” เธอเดินเลี่ยงออกมารับสายที่ห้องนอนของเธอในบ้านอีกหลังที่ติดกัน เพื่อที่เสียงเพลงจะได้ไม่ดังเข้าไปในโทรศัพท์ เพราะกลัวเขารู้ว่าเธอมีปาร์ตี้และดื่มกินกันอย่