Hot Love ของรักท่านประธาน의 모든 챕터: 챕터 11 - 챕터 20

พาขวัญนั่งก้มหน้าก้มตาจัดการอาหารเช้าของตัวเองโดยไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมามองสบตากับลูกชายคนโตของเจ้าของบ้านเลย เธอรู้ว่าเขาไม่ค่อยชอบเธอนัก แต่ก็ไม่คิดว่าเขาจะเกลียดเธอถึงขนาดพยายามหาทางกลั่นแกล้งให้เธออยู่บ้านนี้ไม่ได้ขนาดนี้ “พั้นช์ เป็นอะไรลูก ไม่พูดไม่จา เหนื่อยหรอจ๊ะ เมื่อคืนได้นอนหรือเปล่า” “เหนื่อยนิดหน่อยค่ะ แต่เมื่อคืนพั้นช์ได้นอนนะคะ ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกค่ะ” “งั้นวันนี้ป้าให้คนขับรถไปส่งพั้นช์ดีกว่า เดี๋ยวต้องเรียนอีกทั้งวัน ป้ากลัวพั้นช์ขับรถหลับใน” “เอ่อ พั้นช์..” เธอกำลังจะเอ่ยขอขับรถไปเรียนเอง เพราะไม่อยากให้ใครลำบาก แต่ก็พูดได้แค่นั้น เพราะพิรัชย์เอ่ยแทรกขึ้นมาเสียก่อน “เดี๋ยวผมไปส่งครับ ขากลับเดี๋ยวจะแวะรับให้ ไม่ต้องห่วงครับแม่” “ดีเหมือนกัน ไปกลับกับพีท แม่จะได้สบายใจ” ที่เป็นแบบนั้นเพราะตั้งแต่ที่เขาเริ่มทำงานในตำแหน่งประธานบริษัท ทางกาสิโนของพ่อเขาก็เกิดเรื่องยุ่งๆ เมื่อมาเฟียคู่แข่งพยายามโจมตีโรงแรมและกาสิโนของพ่อเขา ทั้งเล่นงานในที่สว่างและเล่

เสียงออดหน้าประตูคอนโดมิเนียมสุดหรูของมานเมตต์ดังขึ้น ไม่นานบานประตูก็เปิดออกโดยผู้หญิงสาวสวยแต่งกายวาบหวิว ชัญญาภัคยืนตะลึงมองผู้หญิงคนนั้นอยู่นาน คิดว่าเธอคงเป็นคนรักของมานเมตต์ ไหนว่าโสด ไม่มีแฟนไง ทำไมถึงมีผู้หญิงคนนี้อยู่ที่ห้อง ผู้ชายก็เหมือนกันหมด ขี้โกหกและเห็นแก่ตัว แต่เธอจะคิดมากทำไม ความสัมพันธ์ของเธอกับเขามันก็แค่คู่นอนคืนเดียว ไม่มีสิทธิ์ไปยุ่งอะไรกับเขาอีกด้วยซ้ำ “ใครมา” มานเมตต์ในสภาพผ้าเช็ดตัวผืนเดียวเดินมาที่ประตูก็ต้องตกใจ เพราะคนที่ไม่ควรมาเจอเขากับผู้หญิงคนอื่นในสภาพแบบนี้เลยคือเธอ ชัญญาภัค ผู้หญิงที่เขาไม่ได้อยากให้เป็นแค่ One Night Stand “ชัญญ่า” “ขอโทษค่ะ ที่มารบกวน” เธอหมุนตัวเตรียมเดินกลับไปจากที่นี่ และคงไม่มีทางกลับมาเหยียบที่นี่อีกแล้ว แม้ว่าจะอยากทำเรื่องอย่างว่ากับผู้ชายคนนี้มากมายขนาดไหนก็ตาม “เดี๋ยวครับชัญญ่า ไม่ใช่แบบนั้นนะ ผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่คนรักของผม” เขาเอื้อมมคว้ามือเธอ แล้วดึงเธอเข้าสู่อ้อมกอด ไม่ยอมให้เธอหนีเขาไปไหนเด็ดขาด

บ้านพักตากอากาศของครอบครัวคลาร์ก เป็นบ้านปูนสีขาวหลังใหญ่ติดชายหาดส่วนตัว บรรยากาศร่มรื่นเพราะมีต้นไม้น้อยใหญ่รอบตัวบ้าน หนุ่มสาวทั้งสี่คนมีห้องส่วนตัวกันทุกคน เพราะขนาดที่ไม่ธรรมดาของบ้าน สามารถรองรับทั้งคนในครอบครัว และเหล่าบอดี้การ์ดมือดีอีกเป็นโขยง อาหารมื้อเย็นวันนี้ พิมพ์มาดาลงทุนเข้าครัวด้วยตัวเอง เพราะเป็นวันพิเศษอีกวันหนึ่ง ไม่นานอาหารที่ลูกๆทั้งสี่คนชอบกินก็พร้อมเสิร์ฟอยู่บนโต๊ะแล้วเรียบร้อย โดยมีพาขวัญและพลอยชมพูคอยช่วยอยู่ไม่ห่าง เมื่อทั้งหมดทานอาหารค่ำกันเสร็จเรียบร้อย พิมพ์มาดาก็ยกเค้กก้อนโตเข้ามาในห้องอาหาร เซอร์ไพรส์ลูกสาวคนใหม่จนเจ้าตัวน้ำตาเอ่อคลอ พาขวัญหลับตาอธิษฐานแล้วเป่าเทียนจนดับทั้งหมด “ป้าขอให้พั้นช์มีความสุขมากๆ ป้ารักพั้นช์มากนะลูก” เธอสวมกอดป้าพิมพ์ของเธอเอาไว้แน่น “ขอบคุณมากค่ะ ป้าพิมพ์ พั้นช์ก็รักป้าพิมพ์มากเหมือนกัน” พอลส่งของขวัญกล่องใหญ่ให้กับเธอ “สุขสันต์วันเกิด โตขึ้นอีกปีแล้ว ลุงขอให้พั้นช์ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขในทุกๆวัน”

เขาพยุงพาเธอขึ้นไปพักผ่อนข้างบนห้อง และทันทีที่ประตูปิดลง เธอก็ลากพาเข้าไปล้มตัวลงบนที่นอนนุ่ม โดยมีเขาทาบทับอยู่บนร่างกายเธอทั้งตัว “พีทคะ” มือน้อยโน้มลำคอแกร่งให้เขาก้มลงมาจูบเธอ ทั้งสองบดจูบแลกลิ้นกันอย่างเมามัน เพียงครู่เขาก็ผละใบหน้าออกไป “นอนนะครับ เดี๋ยวผมต้องลงไปก่อน แล้วจะรีบขึ้นมา” “นี่พีทจะทิ้งให้ชัญญ่านอนคนเดียวจริงๆหรอคะ” “ชัญญ่า นานๆผมได้เจอกับน้องที ขออยู่สนุกกับน้องๆหน่อยไม่ได้หรือครับ คุณง่วงคุณก็นอนไปก่อนนะ เดี๋ยวผมขึ้นมา” พูดจบก็ผละลุกออกจากร่างงามแล้วเปิดประตูห้องออกไปทันที ไม่ยอมฟังเสียงทัดทานอะไรของเธออีก “อืม ดื่มนิดเดียว พั้นช์ไม่เมาหรอกวี” ทันทีที่เขาลงมาถึงบันไดขั้นสุดท้าย ก็ได้ยินเสียงหวานๆของพาขวัญที่คงกำลังคุยโทรศัพท์อยู่ที่ห้องนั่งเล่น จึงเดินเข้าไปยืนกอดอกพิงประตูฟังเธออย่างเสียมารยาท โดยที่เธอไม่รู้ตัวเลย “จ้ะ พี่แพทกับพี่พลอย ดีกับพั้นช์มากเลย พั้นช์โชคดีจริงๆ ที่ได้มาอยู่กับป้าพิมพ์” “บ้า คิดอะไรน่ะว

เสียงข้อความไลน์เด้งรัวๆ ทำให้พาขวัญที่เพิ่งอาบน้ำแต่งตัวด้วยชุดนอนกระโปรงเสื้อแขนยาวสีชมพูหวาน รีบวิ่งมาเปิดโทรศัพท์ดูว่าใครกันที่ไลน์มารัวๆ ขนาดนี้ Pete : “วันนี้เธอก็แต่งตัวโป๊อีกแล้วนะ” Pete : “ฉันสั่งห้ามเธอแล้วไม่ใช่หรอ” Pete : “หรือเวลาผู้ชายมันมองกันจนเหลียวหลังแล้วเธอชอบ” Pete : “ฉันเห็นนะที่เธอไปยืนคุยสนิทสนมกับไอ้หนุ่มพวกนั้น” Pete : “มันจ้องนมเธอตาไม่กะพริบ” Pete : “มันได้ขอเบอร์โทรเธอไหม” เธอกดอ่านข้อความเหล่านั้น ใจก็กระหวัดนึกไปถึงหน้าตาบึ้งตึงไม่สบอารมณ์ของเขาที่เอาแต่จ้องมองมาทางเธอเสมอ แล้วก็ต้องขนลุก คนอะไรดุชะมัด และด้วยยังไม่รู้ว่าจะตอบอะไรเขากลับไปดี ให้เขาไม่โวยวายใส่เธอไปมากกว่านี้ เลยวางโทรศัพท์ลงที่เดิม รอคิดคำตอบที่จะทำให้เขาเย็นลงได้ค่อยไลน์กลับไป แต่ก็เหมือนเธอจะคิดผิด เมื่อเขาโทรเข้ามาหาเธอแทน และเธอจำเป็นต้องกดรับสายอย่างไม่มีเงื่อนไข “สวัสดีค่ะ คุณพีท มีอะไรหรือเปล่าคะ” “อ่านแล้วทำไมไม่ตอบ”