บททั้งหมดของ คุณคนโปรดสุดที่ร้าย: บทที่ 101 - บทที่ 110

“ฉันรู้ว่ามันอาจจะฟังดูน้ำเน่า…”“จับเข่าศาลาคนเศร้ากันขนาดนี้ แกยังต้องกลัวอีกหรือไง?” “หึ” ริษาพยายามที่จะไม่หัวเราะ ได้แต่พยักหน้าเห็นด้วยถึงตอนนี้กลิ่นดรามาในตัวเธอคงจะแผ่ซ่านจนใครต่อใครถึงขั้นสัมผัสได้ สุดท้ายจึงเอ่ยสิ่งที่ใจเฝ้าเวียนวนหาคำตอบมาหลายต่อหลายวันด้วยสีหน้าซึ่งความสลดเศ

และริษาเองก็เพิ่งรู้สึกตัวเช่นกัน เมื่อความร้อนรุ่มของสุราแผดเผาลำคอจนแทบจะหลอมละลาย นาทีนี้คงปฏิเสธไม่ได้แล้วว่าเธอ…โคตรเมา! “ระ… ริษาโอเค” กระนั้นเสียงพร่าแหบยังคงพึมพำเอ่ย สองขาเรียวเริ่มจะยืนไม่อยู่ด้วยรู้สึกวิงเวียนคล้ายจะเป็นลม คงไม่ใช่เฉพาะสิ่งที่เพิ่งดื่ม แต่เนื่องด้วยปริมาณแอลก

“ริษาไม่ได้หึงสักหน่อย” กระทั่งนาทีนี้คนปากแข็งก็ยังไม่ยอมรับ แต่ต่อให้ไม่ยอมรับอาการของริษาชัดเสียปานนี้ คนมองจะไม่รู้ได้อย่างไร“ถ้าพี่กับเขามีอะไรปิดบัง เธอคิดว่าพี่จะได้มายืนกอดยืนจูบเธออยู่แบบนี้?”อาจเป็นประโยชน์ของวอดก้าแก้วนั้นก็ได้กระมังที่ทำให้ในที่สุดเธอก็กล้าง้างปากเอ่ยอะไรบางอย่างออกมา

“พี่หวงเธอทั้งตัว” “…” “ทั้งตรงนี้…” มือหนาขยำเนื้อเต้าอย่างแรงจนหญิงสาวถึงกับสะดุ้ง “…” “ทั้งตรงนี้…” เม็ดน้อยของเธอถูกบดคลึงอีกครั้ง ภูริกดสายตาร้อนแรงมอง พลันลมหายใจผ่าวร้อนก็เคลื่อนเข้ากระซิบที่ข้างกกหูเล็ก “โคตรหวง” คำที่ได้ฟังส่งผลให้

“ทำอะไรคะ…” ริษากะพริบตาปริบรอฟัง ภูริรู้ดีว่าเจ้าของคำถามนั้นตระหนักว่าเขาต้องการทำอะไร ทว่าก็แสร้งวางท่าอ่อนเดียงสาไปอย่างนั้น…เหมือนที่ริษาเองก็รู้ดีเช่นกันว่าเขารู้ทัน แต่ก็ชอบที่จะยั่วยวนด้วยการปั้นหน้าซื่อเรียกอารมณ์เพศชายให้ยิ่งเพิ่มขึ้นเป็นเท่าทวี…“แล้วเธออยากให้พี่ทำอะไร?” ภูร