Tous les chapitres de : Chapitre 81 - Chapitre 90

“ผมไม่มีอะไรให้กอด เพราะฉะนั้นคุณต้องนอนเป็นหมอนให้ผมกอด” “ริษาไปหาหมอนมาให้คุณก็ได้ค่ะ” กายแบบบางพยายามลุกขึ้นนั่ง แต่แน่นอนกำลังทั้งหมดที่เธอมีไม่สามารถสู้แรงแขนเพียงข้างเดียวของอีกฝ่าย แม้รู้สึกดีที่เขากอด แต่ริษาที่ยังคงมีความเป็นกุลสตรีก็อดไม่ได้ที่จะถามย้ำไปซ้ำมา “จะกอดริษาทำไมคะ?”

พลันกายบางก็พยายามถอนตัวออกห่าง “ริษาขออนุญาตไปนอนที่ห้องดีกว่าค่ะ…. อ๊ะ!” ทว่าจากท่าทีไร้อารมณ์เมื่อครู่ ภูริกลับมีปฏิกิริยาตอบสนองบางอย่างที่เปลี่ยนไป เปลี่ยนชนิดที่ทำเอาหญิงสาวตกใจจนนัยน์ตาเบิกโต จากเพียงแค่นอนกอด ตอนนี้ร่างกายของเธอถูกคนตัวโตพลิกตัวขึ้นทาบทับอยู่ที่ด้านบน

ไม่มีใครคิดห้ามใคร ไม่มีเหตุผลตรรกะใดให้คำอธิบาย กระทั่งไม่มีใครสามารถสะกดใคร่ปรารถนาสุดล้ำลึกที่เข้าสู่สภาวะปะทุถึงจุดเดือด คนซึ่งเก็บกดมานานเสียดสีความแข็งขืนประดุจเหล็กกล้าในระหว่างกลีบอวบอูมคล้ายจะประกาศว่าการรีดเค้นความรู้สึกยังไม่จบเพียงเท่านี้…“คุณ… แตกให้ผมแค่คนเดียวใช่ไหม?” ภูริยังคงตั้งคำ

คืนวันสุดขมขื่นเวียนวนกลับมา…ไม่มีใคร เหลือแค่เธอเพียงคนเดียว…‘หมายความว่ายังไงคะ?’‘เขาย้ายไปแล้วนะ’‘ย้ายไป…’‘ย้ายไปได้หลายวัน’‘…’‘เลิกกันเหรอหนู? ห้องเละเทะเชียว’‘…’ริษาจำได้ดีในทุกรายละเอียด เธอรู้ว่าตัวเองผิดที่ใช้อารมณ์มากเกินไป สุดท้ายจึงตัดสินใจเป็นฝ่ายตามไปง้อขอคืนดี แต่ไม่ว่าจะไปที่

‘ริษาตื่นไม่ทัน แต่ค่ำ ๆ จะแวะมาใหม่’ ‘เจอกันที่ร้าน X ตอนหนึ่งทุ่มตรงนะคะ’ ‘คืนนี้ไปรับริษาด้วยนะคะ’‘รักพี่’ ‘รักพี่ที่สุด’‘รักพี่จัง’‘อยากนอนต่ออีกคืน อยากกอดพี่นาน ๆ’ อ่านได้ไม่กี่ชิ้นมือเรียวก็ชะงักหยุดลง กระดาษโน้ตชิ้นเล็กชิ้นน้อยที่เธอเคยแปะไว้หน้าประต