All Chapters of It's Payback Time, My Ex-Husband! (Filipino Version): Chapter 11 - Chapter 17

“Trabaho na naman,” sagot ni Sophia, pilit na ginagawang biro ang tono niya.“Dapat siguro magpahinga ka rin minsan, Julian.”“’Wag mo akong alalahanin,” mabilis niyang sagot habang nakatitig sa TV, ni hindi siya tumingin kay Sophia. Napangiti si Sophia sa sarili niya.“Hindi naman ako nag-aalala. Curious lang. Parang masyado kang invested sa trabaho mo lately.” Saglit siyang tumingin kay Sophia—matigas ang mukha, malamig ang mata.“Ano na namang pinapahiwatig mo?”“Wala. Promise.” Umamba siyang sumandal sa counter na para bang chill lang. Pero may gigil sa ngiti niya.“Gusto ko lang malaman kung ‘yang ‘bagong project’ mo ba eh sapat na para kalimutan mo ako—hindi, para kalimutan mo ang responsibilidad mo sa anak natin.”“Tumigil ka nga,” biglang seryoso ang tono ni Julian, nanlilisik ang mga mata.“Bakit ba, hon? Hirap ka bang aminin na baka busy ka masyado sa... pagtikim ng hindi kontentong pagkababae ng iba? Takot ka ba sa karma kung sakaling nandiyan na sa likod mo?” sarkastikong

Hawak-hawak ni Sophia ang cellphone niya habang nakatingin sa bintana, habang unti-unting pumapasok ang liwanag ng umaga sa kwarto. Parang manhid na siya sa lahat ng nararamdaman. Sa unang pagkakataon matapos ang ilang taon, malinaw na sa kanya ang sagot.Kailangan na niyang iwan si Julian. At, for once, hindi na siya dapat makaramdam ng guilt.Tumunog ang cellphone niya — mahina pero sapat para basagin ang katahimikan. Halos automatic na sinagot ni Sophia ang tawag.“Hello, Sophia speaking,” mahina niyang bulong, baka kasi magising ang baby niya na mahimbing ang tulog sa crib.“Mrs. Sebastian?” boses ng abogado ng papa niya ang narinig niya sa kabilang linya. Bago pa siya makasagot, mapait na ngiti ang dumaan sa labi niya nang marinig ulit ang apelyido ni Julian.“Nag-request po kayo ng consultation?”“Yes, tama. Gusto ko sanang pag-usapan ang tungkol sa mana ko... at saka yung divorce papers,” sabi niya, medyo nagulat pa siya na mas matatag ang boses niya kaysa sa inaasahan.“Of cou

"Si Julian hihingi ng isa pang chance? After everything? After he left me, begging for his love… para sa’yo?"Late na ng gabi. Nakaupo ako sa gilid ng kama, nakatitig sa maliit na crib kung saan mahimbing na natutulog ang anak ko.“Baby… hindi mo alam kung gaano mo binago ang buhay ko," mahina kong bulong habang hinahaplos ang maliit niyang kamay. "Binigyan mo ako ng lakas… pero bakit parang ngayon, parang gagawa ako ng pinakamahinang desisyon ng buhay ko?”Kumislap ang mga mata ko, pilit pinipigilan ang pagbagsak ng luha.Nag-Flashback sa utak ko ang boses ni Julian kanina, habang nakahiga siya sa hospital bed—mahina, desperado.---"Sophia, please. Alam kong nagkamali ako... sobra. Tanga ako noon. Pero ngayon, sinusubukan ko nang ayusin lahat. Kailangan ko lang... kailangan ko ng tulong mo. Para sa anak natin, kung hindi man para sa'kin.""At paano naman 'yung mga gabing umiiyak akong mag-isa? 'Yung mga araw na parang multo na lang akong naglalakad kasi pinaramdam mo sa'kin na wala