All Chapters of เมียเฉิ่มของมาเฟีย: Chapter 1 - Chapter 10

“เธอแม่งเด็ด…โอว…” เสียงครางแหบพร่ากระเส่าข้างเรียวหูคู่งามของหญิงสาวใต้ร่าง เด็ดอย่างเดียวไม่พอ เขายังได้เป็นคนเปิดซิงเธอด้วยบ่งบอกได้จากเยื่อพรหมจรรย์ที่เขาเป็นคนฝ่าเข้าไปเป็นคนแรก ทำเธอเจ็บจนน้ำตาไหลออกมาจากหางตาและยังคงฝืนก้อนสะอื้นอยู่ในลำคอเช่นตอนนี้ อีกทั้งของเขาที่ใหญ่โตเกินมาตรฐานชายไทย เนื่องจากเขาเป็นลูกครึ่งอเมริกา เลยอาจจะทำเธอเจ็บไปเสียหน่อย ไม่หน่อยเลยล่ะ “จะ…เจ็บ…” ไม่ต้องบอกก็รู้ เมื่อเขาเหลือบสายตาไปมองเบื้องล่าง ดุ้นยักษ์ที่ดุนดันเข้าออกในร่องคับแคบนั้นเปื้อนหยดน้ำสีแดงออกมาด้วย เขารู้ว่าเธอเจ็บมาก การโน้มใบหน้าลงไปจูบแลกลิ้นและกวาดกลืนเอาความหอมหวานในโพรงปากงามนั้นอาจจะช่วยบรรเทาความเจ็บของเธอลงบ้างเสียงกระทบกันของอวัยวะกึ่งกลางลำตัวคนทั้งสองดังเป็นจังหวะ หลังจากที่ชายหนุ่มค่อยๆ ขยับเขยื้อนบั้นท้ายเข้าออกช้าๆ ให้คนใต้ร่างได้ทำความเคยชินกับการมีดุ้นยักษ์อยู่ในลำตัว“โอว…เสียว…” แม่งเสียวเหลือเกิน ของเธอมันทั้งแน่น บีบรัดท่อนความเป็นชายของเขาจนมันแทบจะแตกเสียแล้ว ทั้งที่เพิ่งเข้าไปไม่นานหญิงสาวจิกเล็บที่แผ่นหลังกว้าง ทั้งเกร็งทั้งเจ็บ ไม่ว่าเขาจะทำเบาๆ หรือช้าๆ

“หาววว…ซี๊ด” ร่างบอบบางหาวปากกว้างอย่างลืมตัว นึกขึ้นได้ก็ต้องร้องซี๊ดด้วยความเจ็บที่ริมฝีปากเนื่องจากโดนขบจนเกิดแผลเล็กๆ ที่หากไม่สังเกตดีๆ ก็ไม่เห็นถึงความผิดปกติ อีกทั้งความเจ็บที่กลางกายก็ยังคงระบมอยู่ จะก้าวแต่ละทีสะท้านสะเทือนไปทั้งตัวโดนเปิดซิงมันเป็นอย่างนี้เองสินะ ไม่ได้เจ็บแค่ตอนอยู่บนเตียง แต่ยังคงเจ็บหลังจากนั้นอีกไม่รู้นานแค่ไหนอีกทั้งตอนนี้รู้สึกตัวรุมๆ คล้ายกับจะเป็นไข้ หัวก็ปวดตั้งแต่ตอนบ่ายยังไม่หาย กะว่าพอถึงร้านมินิมาร์ทที่ทำงานพาร์ททามในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้านี้จะอัดยาพาราสักสองเม็ด “อ้าวนุ่มนิ่ม มาแล้วเหรอ สภาพยังกะศพเดินได้ นี่แกป่วยหรือเปล่าเนี่ย จากที่หน้าซีดอยู่แล้ว คราวนี้ยิ่งซีดกว่าไก่ต้มไหว้ตรุษจีนอีก” เจ๊แมนเจ้าของ ‘Diamond Mart’ ร้านสะดวกซื้อขนาดเล็กที่มีทำเลอยู่ใจกลางเมือง ติดกับบาร์และสถานบังเทิงเริงรมย์หลายแห่ง ยามกลางวันเงียบเหงาเป็นเป่าสาก ทว่ายามกลางคืนคึกคักเป็นพิเศษนริศราเดินเข้ามาก็โดนเจ๊แมนทักปนจิกกัดตามประสาสาวประเภทสอง หรือที่มักจะเรียกตัวเองว่า ‘แม่กะเทย’ หยอกล้ออย่างนี้เป็นประจำ เจ๊แมนเป็นสาวในร่างชายตัวใหญ่ยักษ์ผิวสีเข้มคล้ำ ทว่าชอบแต่งห

หลายวันมานี้ เจย์เดนให้ครามและคิรินตามหาผู้หญิงคนนั้นอยู่ตลอดเวลาแต่ก็ไม่มีวี่แววว่าจะเจอเธอเลยแม้แต่น้อย ราวกับว่าเธอเป็นซินเดอเรลล่าที่เขามีโอกาสได้พบเพียงแค่คืนเดียว แต่สิ่งที่เธอทำตกไว้ไม่ใช่รองเท้าแก้ว แต่เป็นบัตรพนักงานของยัยป้าที่ทำงานอยู่ร้านมินิมาร์ทเล็กๆ หน้าไนต์คลับของเขาแต่สิ่งที่ยังติดค้างอยู่ในใจที่หลายวันมานี้เฝ้าครุ่นคิดว่ามันจะเป็นไปได้หรือไม่ว่าเธอคนนั้นกับยัยป้านั่นจะเป็นคนๆ เดียวกันความคิดนี้แล่นเข้ามาในหัวหลายครั้ง แล้วก็โดนปัดตกไปเสียทุกครั้ง เพราะเขาเป็นคนเห็นด้วยตาและสัมผัสมาแล้วทั้งเรือนร่างของเธอเธอคนนั้นสวยราวกับนางฟ้า แตกต่างจากป้าแว่นคนนั้นราวกับฟ้ากับเหว ไม่ได้อยากจะบูลลี่หรอกนะ แต่มันก็อดคิดไม่ได้จริงๆ“นายครับ” ครามเดินเข้ามายืนอยู่ด้านหลังขณะที่ร่างสูงใหญ่กำลังยกดัมเบลขนาดสิบกิโลกรัมขึ้นลง ท่อนบนเปลือยเปล่าจนเผยกล้ามเนื้อจากแผงอกแข็งแรงและลอนจากซิกแพ็กเป็นมัดๆ ช่วงล่างเป็นกางเกงวอร์มแบรนด์เนม แม้จะมีเพียงกางเกงวอร์มตัวเดียวบนร่างกายทว่าก็ส่งผลให้ดูดีไม่น้อยร่างสูงใหญ่หันมามองผู้มาใหม่แวบเดียวก็หันกลับไปยกดัมเบลต่อ “ว่าไงวะ” “ผู้หญิงที่นายให้ไปตาม

เฮ๊ย! ตาฝาดหรือเปล่าเนี่ย คิรินที่เฝ้าดูความเคลื่อนไหวของผู้หญิงคนที่ผู้เป็นนายให้ติดตาม วันนี้ทั้งวันเธอก็ยังออกไปทำงานแต่เช้าเหมือนเดิม ทว่าวันนี้เป็นวันหยุดพาร์ททามเลยกลับบ้านเร็วกว่าทุกวัน ทว่าขณะเวลาสามทุ่มกว่าๆ กลับมีร่างผู้หญิงคนสวยที่ผู้เป็นนายให้ตามหาขับรถมอเตอร์ไซค์ผ่านหน้าเขาไปคิรินไม่มีเวลามาสงสัยเพราะกลัวว่าจะคลาดสายตา ไม่รู้ว่าเธอจะขับไปที่ไหน เวลานี้ตามไปให้ทันก่อน“ซิ่งซะด้วย แม่คุณ ซิ่งไม่ห่วงสวยเลย” นริศรามาขับรถมอเตอร์ไซค์มาจอดที่หน้าร้านอาหารแห่งหนึ่ง แม้จะเป็นร้านที่ไม่ได้หรูหราอะไรมาก แต่ก็ดูเงียบสงบเป็นส่วนตัว เหมาะแก่การมาออกเดทเป็นที่สุด พอลงจากรถได้ก็รีบถอดหมวกกันน็อกจัดระเบียบทรงผมและถอดเสื้อคลุมออกพลางส่องกระจกหน้ารถก็พบว่าหน้าตายังโอเคเหมือนกับตอนก่อนออกจากบ้านใบหน้าสวยใสยิ้มให้กับตัวเองเพื่อเรียกความมั่นใจทั้งที่ตอนนี้มือสั่นจนลามไปทั้งตัว ทำไมมันตื่นเต้นขนาดนี้นะ ขณะที่ร่างบอบบางภายใต้ชุดเดรสสีชมพูย่างกรายเข้ามาในร้านก็สะกดสายตาทุกคู่ของผู้ที่อยู่ในร้านให้หันมามองเธอเป็นตาเดียว โดยเฉพาะชายหนุ่มที่นั่งอยู่ที่โต๊ะมุมสุดของร้าน ดวงตาของเขาถูกสะกดให้จ

กว่านริศราจะหาทางออกมาจากตึกนั้นได้ก็ทำเอาเพลียจนแทบจับไข้ แต่พอลงมาได้ก็ไม่รู้จะเอายังไงต่อในเวลาเกือบตีสองอย่างนี้ โชคดีที่ซินดี้โทรมาได้ตรงจังหวะพอดีจึงขอความช่วยเหลือ“นี่คอนโดของเธอเหรอ หรูจังเลย” นริศราเข้ามาในคอนโดที่ซินดี้พาเข้ามาพลางกวาดสายตามองไปรอบๆ ด้วยความตื่นเต้น ถ้าซินดี้มีคอนโดที่ทั้งหรูและใหญ่โตขนาดนี้ เชื่อแล้วแหละว่าการที่เธอจะรับผิดชอบเรื่องแว่นและมอเตอร์ไซค์ให้นั้นไม่ใช่เรื่องเหนือบ่ากว่าแรงอะไร จะว่าไปแล้วอาชีพพีอาร์นี่มันเงินดีอย่างที่คนอื่นๆ ว่ากันก็ดูจะจริงนะเนี่ย“ตามสบายเลยนะนุ่มนิ่ม” “ที่นี่กว้างจัง คงแพงน่าดูเลย” คอนโดย่านใจกลางเมืองที่มีห้องนอนสองห้อง ห้องน้ำ ห้องนั่งเล่น อีกทั้งยังมีห้องครัวแยกเป็นสัดส่วน ทุกอย่างภายในห้องถูกบลิ้วอินเข้ากันเป็นอย่างดี เธอตามซินดี้ลงไปนั่งที่โซฟากลางห้องนั่งเล่น ขณะที่เพิ่งจะสังเกตเห็นว่าซินดี้จ้องมองเธอไม่วางตาราวกับไม่เคยพบเคยเจอกันมาก่อน ลืมไป คราวที่แล้วที่เจอกันนั้นเธอยังเป็นอีเพิ้งอยู่เลย แต่ตอนนี้คงจะแตกต่างจากตอนนั้นมากไปหน่อยซินดี้เลยจ้องไม่หยุดอย่างนี้“ไม่ต้องจ้องขนาดนั้นก็ได้ นี่ฉันเอง นุ่มนิ่มคนเดิม”“เหรอ