Semua Bab พิศวาสรักเมียชั่วคืน: Bab 41 - Bab 50

ทำไมเธอถึงรู้สึกว่าอารมณ์ของเขา…รุนแรงกว่าทุกครั้ง“อ๊ะ!” เธอหลุดเสียงออกมาด้วยความตกใจ เขาจับตัวเธอเอนไปกับพนักโซฟาแล้วแยกขาเรียวของเธอออกจากกัน เผยให้เห็นจีสตริงสีแดงสดที่เธอใช้เวลาอยู่นานกว่าจะตัดสินใจหยิบมันขึ้นมาใช้งาน โชว์ความสาวที่ตอนนี้มีเนื้อผ้าชิ้นน้อย ๆ พาดผ่านกลีบสาวอย่างยั่วยวนระหว่างที่อัจจิมาชาวาบไปทั้งตัว พิธาก็รู้สึกได้ถึงความรุ่มร้อนที่ปะทุอยู่ในสายเลือดกำลังแล่นผ่านไปทุกอณูของร่างกาย ความเป็นชายที่แข็งขึงก่อนหน้าพองขยายใหญ่ ขนาดของมันอัดแน่นอยู่ในกางเกงเนื้อดีด้วยความทรมานรอยยิ้มพึงพอใจปรากฏขึ้นบนใบหน้าของศัลยแพทย์หนุ่ม ไม่คิดว่าเพียงแค่ครั้งเดียวเธอจะสอบผ่านถึงขนาดรู้ว่าควรจะใส่แบบไหนมาเอาใจถ้าไม่ใช่เพราะวันนี้เขาต้องไปเจอเรื่องแย่ๆ มา บางทีเขาอาจจะอ่อนโยนกับเธอกว่านี้เพื่อเป็นการให้รางวัลแต่ในเมื่อเขาจ่ายเงินให้เธอไปแล้ว เธอก็มีหน้าที่ต้องรองรับอารมณ์ของเขาให้ได้“ผมเคยบอกคุณแล้วใช่ไหมว่าเรื่องบนเตียงผมหยาบคาย” เธอกลืนน้ำลายเหนียวลงคออึกหนึ่งก่อนจะพยักหน้าให้จำได้สิ เธอจำได้ขึ้นใจเลยล่ะ แล้วอีกอย่าง จูบของเขาก่อนหน้านี้ แววตาของเขาในตอนนี้ ก็เป็นเครื่องช่วยยื

“ขย่มผมให้แรงกว่านี้”เสียงของศัลยแพทย์หนุ่มดุดัน ขยุ้มบั้นท้ายงอนงามที่กำลังโยกขย่มแน่นเข้า“อ่าอื้ออ” เขายกตัวเธอขึ้นตรึงสะโพกเล็กไว้ด้วยสองมือเปลี่ยนเป็นฝ่ายจ้วงเข้าหา สะโพกเพรียวเคลื่อนขยับเร่งจังหวะหนักหน่วงขึ้น เสียงหอบหายใจของคนทั้งสองดังขึ้นในห้องเงียบของโรงแรมหรู ผสมผสานกับเสียงเนื้อกระทบเนื้อถี่กระชั้น“คุณหมอ…อื้อ อ๊า” อัจจิมาหลับหูหลับตาคราง จังหวะกระแทกกระทั้นเร่งเร้าขึ้นอีกระดับทำเธอทั้งจุกทั้งเสียว หญิงสาวครางไม่เป็นภาษา พุ่งทะยานไปถึงฝั่งฝันอันพร่างพรายในเวลาอันรวดเร็ว ร่องรักยังตอดรัดแก่นกายชายไม่หยุด คนข้างล่างพลันเปลี่ยนท่าพลิกขึ้นมาคร่อมเธอแทนพิธากดสะโพกเข้าหาร่างอ่อนนุ่ม ท่อนเอ็นแข็งขืนยังสอดสวมอยู่ในร่องคับแนบแน่น ความคุกรุ่นในใจตั้งแต่เมื่อตอนกลางวันกำลังกระจายตัวออกมาเป็นเปลวไฟที่พร้อมจะเผาไหม้ร่างกายทั้งคู่ไปพร้อมกัน“คุณเอามันส์มากรู้ตัวไหม” ยังไม่ทันที่อัจจิมาจะได้ซึมซับกับคำพูดของอีกฝ่าย เขาก็ก้มลงประกบกับริมฝีปากเธอ เสียงครางกระเส่าถูกปากและลิ้นอันช่ำชองกลืนหายไปกับตาขณะมอบจูบที่ทั้งดูดดื่มและดุดันไม่น่าเชื่อว่าเขาจะยังคุมจังหวะส่วนล่างได้เป็นอย่างดี ร่า

มีเรื่องให้ทุกข์ใจไม่เว้นแต่ละวัน อัจจิมาก็ยังเต็มที่กับงานของตัวเอง วิ่งวุ่นกับงานในร้านจนแทบจะไม่มีเวลาพักความเหนื่อยกายเพียงเท่านี้ยังเทียบไม่ได้กับความเหนื่อยทางใจ หลายวันก่อนเมธาวีเพิ่งจะพูดจาไม่ดีกับเธอแท้ ๆ เมื่อวานกลับมาแบมือขอเงินไปกิจกรรมในคณะอย่างหน้าตาเฉยเงินสองหมื่นที่พิธาให้เธอมา ตอนนี้เหลือติดตัวอยู่แค่ไม่กี่บาท ส่วนงานใหม่ก็ยังไม่มีที่ไหนติดต่อมาทำงานที่ไนต์คลับได้เงินเยอะก็จริง บวกกับเงินเดือนที่นุชจรีให้มันสามารถทำให้เธอมีกินมีใช้สบาย แต่ค่าใช้จ่ายที่เธอต้องรับผิดชอบในแต่ละเดือนก็เยอะพอกันทว่าท้องฟ้ามักจะกลับมาสดใสอีกครั้งเมื่อพายุผ่านพ้นไปแล้วเมื่อวานนี้ อัจจิมาได้รับโทรศัพท์จากบริษัทโฆษณาแห่งหนึ่งเรียกให้เธอไปสัมภาษณ์ เธอนั่งนึกอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะนึกออกว่าตัวเองเคยฝากประวัติการทำงานทำไว้ในเว็บจัดหางานไม่คิดว่าประสบการณ์น้อยนิดเกี่ยวกับการทำโฆษณาในสมัยที่เธอเรียนมหาวิทยาลัย จะทำให้บริษัทมีชื่อเสียงเป็นที่รู้จักสนใจอยากให้เธอไปร่วมงานด้วยตอนแรกเธอจะตอบปฏิเสธเพราะไม่ตรงกับสายอาชีพที่ร่ำเรียนมา แต่พอคิดถึงรายจ่ายในแต่ละเดือนประกอบกับบริษัทให้ค่าตอบแทนที่ค่อนข้าง

ภายในห้องสันทนาการของโรงพยาบาล'วิวัฒเวช'ถูกเนรมิตสำหรับใช้ถ่ายงานโปรเจคใหญ่ ทีมถ่ายทำโฆษณาของบริษัท T.I.M Thailand มาถึงหน้างานตั้งแต่เช้าเพื่อตระเตรียมสถานที่ให้พร้อม ทุกคนลงมือทำในส่วนของตนด้วยความเร่งรีบและขยันขันแข็ง“ไฟตรงนั้นขอสว่างอีกหน่อย พู่ แกไปขยับกระถางต้นไม้ฝั่งซ้ายออกอีกมันบังหน้าเวทีเกินไป” พีรพลหันไปสั่งลูกน้องเสียงเข้มขณะใช้สายตาตรวจทานอีกรอบ“เสื้อผ้าเรียบร้อยดีใช่ไหม” วิรดาเข้ามาถามผู้ช่วยในห้องแต่งตัว เมื่ออัจจิมายังมีหน้าที่ดูแลเสื้อผ้าหน้าผมในการถ่ายงานครั้งนี้ตลอดการถ่ายทำใช้เสื้อผ้าเพียงแค่สองชุดก็จริง แต่นอกจากโรงพยาบาล ‘วิวัฒเวช จะไว้วางใจให้บริษัททำงานใหญ่ให้ทุกครั้ง ทายาทคนเดียวของผู้บริหารยังลงทุนมาเป็นพรีเซนเตอร์ด้วยตัวเอง ดังนั้นความผิดพลาดเล็กน้อยก็ให้เกิดขึ้นไม่ได้“เรียบร้อยค่ะ” อัจจิมาขานรับแข็งขัน ไม่ว่าจะอยู่ในตำแหน่งอะไรเธอก็ตั้งใจทำอย่างสุดความสามารถ“พี่วุ้นคะ เคยเห็นลูกชายเจ้าของโรง’ บาลไหมคะ” พอเห็นว่ายังมีเวลาเหลืออัจจิมาจึงชวนคุยนอกเหนือจากงาน“เคยเห็นแค่ในรูปน่ะ ตัวจริงไม่เคยหรอก” วิรดาว่าพลางตรวจความเรียบร้อยของเสื้อผ้าที่ราวอีกรอบ“ทำไมล

“ไม่ต้องห่วง ผมล็อกกลอนแล้ว”“ทำแบบนั้นได้ไงคะ”“ทำไมผมจะทำไม่ได้” เพียงแค่รับรู้ได้ถึงลมหายใจอุ่นชื้นที่เป่ารดลงมาที่ต้นคอตัวเอง ขนกายของอัจจิมาก็ลุกซู่ไปทั่วทั้งร่าง ความห่างเหินบนเตียงตลอดสองสัปดาห์ที่เขาไม่ได้ติดต่อมา กลับยิ่งทำให้เธอตื่นตัวได้โดยง่ายเวลาที่ถูกเขาสัมผัส“ไม่ใช่ทำไม่ได้ แต่ถ้ามีใครมาเห็นมันจะไม่ดีต่อคุณนะคะ” หยุดคำพูดของตัวเองเอาไว้แค่นั้น เธอไม่มีสิทธิ์เป็นห่วงเรื่องส่วนตัวของเขาสักหน่อย เธอมันก็แค่คู่นอน ท่องเอาไว้สิจี๊ด“ไม่ดียังไง” เขากดน้ำเสียงต่ำลงไปกับซอกคอขาว ไม่เชิงไม่พอใจ แต่เรื่องเหมาะสมหรือไม่เหมาะสม เขาจะเป็นคนตัดสินใจเอง“ฉันไม่ได้หมายความแบบนั้น แต่คุณบอกเองไม่ใช่เหรอว่าเวลาเจอกันข้างนอกให้ทำเหมือนไม่รู้จักกัน” ใช่ว่าเธอจะละเลยหน้าที่ของตัวเอง เธอแค่อยากย้ำถึงข้อตกลงเหล่านั้นเจ้าของร่างสูงถอยห่างออกจากอัจจิมาในทันทีที่เขารู้ตัวว่าไม่ควรฝ่าฝืนกฎเหล็กของตัวเอง ร่างบางพ่นลมออกจากปาก หัวใจกลับมาเต้นเป็นจังหวะปกติอีกครั้งแกเป็นอะไรไปจี๊ด อยู่ใกล้ผู้ชายคนนี้ทีไร หัวใจเป็นต้องเต้นแรงทุกที“ผมจะเปลี่ยนเสื้อผ้า แต่คุณต้องอยู่ในนี้ด้วย”“ค่ะ” ขานรับคำสั่งแล้