All Chapters of ทะลุมิติมาเป็นภรรยาเจ้าของร้านชำในยุค70: Chapter 1 - Chapter 10

หลี่หยุนฟางกินขนมตรงหน้า พลางมองใบหน้าที่ยิ้มแย้มของเจ้าบ่าวด้วยความรู้สึกที่ค่อนข้างอึดอัดเขานั่งมองเธอกินไม่ขยับลุกไปไหน ความทรงจำเดิมคือเฉินเซียนหมั้นหมายกับตนตั้งแต่วัยเด็กในตอนนั้นร้านค้าของชำของบ้านสกุลเฉินรุ่งเรืองและร่ำรวย ครอบครัวของตนจึงได้ตกลงที่จะหมั้นหมายเอาไว้ เฉินเซียนจึงปักใจให้แก่ตนตั้งแต่วัยเพียงเจ็ดขวบ ขณะที่เธอนั้นคิดกับเขาเป็นเพียงแค่เพื่อนเล่นในวัยเด็กไม่ได้จริงจังอะไรแต่พอบิดาได้เสียชีวิตไป มารดาแต่งงานใหม่และมีพ่อเลี้ยงเข้ามาอยู่ในบ้าน พร้อมกับลูกชายที่เกิดมาเป็นโซ่ทองคล้องรัก หญิงสาวก็กลายเป็นลูกที่พวกเขาไม่ต้องการเมื่อการซื้อสินค้าด้วยคูปองเริ่มส่งผลกระทบต่อร้านขายของชำ สกุลเฉินเริ่มตกต่ำลงเพราะนโยบายที่ให้ใช้คูปองในการจับจ่ายร้านขายของชำหลายที่ที่ไม่เข้าร่วมระบบการขายของด้วยคูปองจึงเริ่มปิดตัวลง เพราะคนส่วนใหญ่ จะใช้จ่ายผ่านคูปองตามที่รัฐบาลจัดสรร ส่วนน้อยเท่านั้นที่จะใช้เงินจับจ่ายสินค้าประเภทอื่นเมื่อบ้านสกุลเฉินเริ่มถึงคราววิกฤต พ่อเลี้ยงที่มีกิจการขายพะโล้หมูตุ๋นกับแม่ของเธอเองจึงเร่งให้เธอรีบแต่งงาน เพื่อที่พวกเขาจะย้ายไปอยู่ที่ต่างเมืองเพราะเกรงว

หลี่หยุนฟางนั่งอยู่ในร้านขายของชำขนาดเล็กที่ต่อเติมแยกออกมาจากตัวบ้าน หน้าร้านติดกับถนนเส้นหลัก แต่คนที่เดินผ่านไปมาไม่ได้สนใจที่จะแวะเวียนเข้ามาจับจ่ายสินค้ามากอย่างที่ควรจะเป็นมีบ้างที่เดินเข้ามาซื้อไข่ไก่ด้วยคูปองที่จำกัด เพราะไม่อยากสิ้นเปลืองค่ารถในการเข้าไปซื้อในตัวเอง และซื้อธัญพืชเพื่อไปทำอาหารด้วยเงินไม่กี่เหมา[1] และลูกกวาดที่ห่อกระดาษหลากสีแค่ไม่กี่เฟินเท่านั้นคนที่ต้องการซื้อของเข้าบ้านในปริมาณเยอะเดือนละครั้ง ส่วนมากจะไปซื้อที่ร้านค้าในตัวเมืองกันมากกว่า เพราะจ่ายค่าน้ำมันรถเพียงรอบเดียวและได้แวะซื้อของอย่างอื่นติดไม้ติดมือมาด้วยดังนั้นของจุกจิกที่รัฐบาลไม่ได้ควบคุมการซื้อขายด้วยคูปอง จึงสามารถขายออกได้บ้างหญิงสาวสังเกตการจัดวางข้าวของที่วางเป็นระเบียบ แต่หากดูดีๆ แล้ว ภายใต้ความเป็นระเบียบนั้นก็ยุ่งเหยิงอยู่ไม่น้อย เพราะไม่มีการจัดแยกหมวดหมู่สินค้าอย่างชัดเจนถั่วและธัญพืชจัดเรียงรายแต่กลับไปปนอยู่กับในส่วนของของใช้จำพวกสบู่และแชมพูส่วนลูกกวาดหลากสีก็ไปวางอยู่หน้าร้าน ใกล้กับเครื่องปรุงและไข่ไก่ เพื่อดึงดูดสายตาให้คนเข้าร้านการจัดวางที่สะเปะสะปะนี้ ทำให้เธอรู้สึกหง

กระดาษถูกนำมาแปะติดกับแผ่นไม้ แล้วเขียนข้อความด้วยลายมือที่อ่านง่ายและมีสีสันที่สะดุดตาในแบบที่ไม่เคยพบเห็นเฉินเซียนมองดูป้ายเหล่านั้นแล้วมองภรรยาสาวด้วยสายตาที่ต่างออกไป เริ่มเอะใจแล้วว่าหญิงสาวทำไมจึงเปลี่ยนไปมากขนาดนี้ รวมถึงความคิดที่จะขายของด้วยวิธีแปลกประหลาดเขาพยายามเก็บความสงสัยนั้นเอาไว้ ช่วงหลังมาตั้งแต่เขาขายของต่อจากบิดาก็ไม่ค่อยได้เจอกัน บางทีเธออาจจะมีสหายใหม่ที่สอนเรื่องพวกนี้ให้รู้ โดยที่เขาไม่รับรู้ก็ได้“นี่มันอะไรกันอาฟาง ซื้อสองแถมหนึ่ง ซื้อหนึ่งลดราคาอีกหนึ่ง” เขาอ่านแล้วก็งงอยู่ไม่น้อยหญิงสาวยิ้มออกมาแล้วเริ่มอธิบายให้เขาเข้าใจวิธีคิดของเธอ“ซีอิ๊วราคาขายเก้าเหมา ไข่ไก่ฟองละห้าเฟิน สี่ฟองก็สองเหมา ดังนั้นหากซีอิ๊วเก้าเหมาและซื้อไข่ไก่สี่ฟองอีกสองเหมา จากราคาเดิมรวมหนึ่งหยวนกับอีกหนึ่งเหมา จะลดราคาเหลือเพียงหนึ่งหยวนเท่านั้น นั่นเท่ากับว่าได้ไข่ไก่แถมไปสองฟอง แบบนี้ก็จะทำให้คนรู้สึกว่าคุ้มค่ากว่า”เฉินเซียนพยักหน้าทำความเข้าใจ ซีอิ๊วราคาต้นทุนมาเจ็ดเหมา ไข่ไก่ก็เลี้ยงเองที่หลังบ้าน ค่าอาหารต่อวันก็ไม่ถึงหนึ่งเหมา อย่างไรก็ได้กำไร“แล้วนั่นล่ะ” เขาพยักพเยิดไปทาง

หลังจากเปิดร้านขายของชำได้ไม่นานคนก็เริ่มทยอยมาที่ร้านพร้อมทั้งถามหาสินค้าที่จัดคู่ขายในราคาหนึ่งหยวนหลี่หยุนฟางยิ้มให้กับสามีของตนเอง มีคนมาถามตั้งแต่เช้าแบบนี้ เคยมีที่ไหนกันหญิงสาวนำป้ายที่เขียนชุดสินค้าประจำวันออกมาตั้งไว้พร้อมกับแจกรอยยิ้มที่สดใส พร้อมกับอธิบายสินค้าที่จับคู่ขายในวันนี้“ชุดแรกเป็นน้ำยาสระผมราคาเจ็ดเหมา สบู่ราคาสี่เหมา ราคาหนึ่งหยวนกับหนึ่งเหมา จ่ายเพียงหนึ่งหยวน” ชุดนี้ลูกค้าจำนวนสามรายก็ยังลังเลอยู่“ชุดที่สอง สบู่สามก้อน ราคาหนึ่งหยวนกับอีกสองเหมา ขายในราคาหนึ่งเหมา” ลูกค้าทยอยมาเพิ่ม ได้ยินก็ยังคงลังเลเช่นกัน เพราะของใช้ไม่ค่อยจำเป็นเท่าอาหาร“ชุดที่สาม ถั่วเหลืองตวง ราคาถ้วยตวงละสี่เหมา ถั่วแดงสี่เหมาและถั่วเขียวสี่เหมา ราคาหนึ่งหยวนกับอีกสองเหมา ขายในราคาหนึ่งเหมา” หญิงสาวพูดถึงชุดสุดท้าย ลูกค้าราวห้าคนในตอนนี้เริ่มมองหน้ากันอย่างครุ่นคิดหลี่หยุนฟางจึงปล่อยไม้เด็ดออกมา “และทั้งสามชุดนี้ หากบ้านไหนที่พาเด็กมาด้วย จะแถมลูกกวาดให้เด็กคนละสองเม็ดต่อชุด”เมื่อได้ยินดังนั้นลูกค้าก็รีบกลับออกจากร้านขายของชำไป เฉินเซียนมีความเป็นกังวลใจ เพราะสินค้าที่จับคู่เป็นส

หลี่หยุนฟางช่วยพยุงแม่สามีไปที่ห้องน้ำ จากนั้นก็ช่วยเหลือจนอาบน้ำแล้วเสร็จ ก่อนจะพาไปดูราวไม้ที่ทำเอาไว้ในตอนนั้นเองเฉินเซียนก็เดินออกมาสมทบพร้อมกับรอยยิ้มที่สดใส หญิงสาวจึงให้เขาลองพามารดาไปยืนจับที่ราวไม้ แล้วให้ช่วยพยุงเดินไปทีละก้าว เพราะเฉินเซียนตัวใหญ่กว่าเธอน่าจะประคองและรอรับมารดาของเขาได้ดีกว่าจากนั้นจึงเข้าไปในครัวเติมฟืนเพื่อเร่งไฟให้น้ำเดือดขึ้นมา ทำการลวกเส้นและผักใส่ในชาม นำหมูที่ย่างเอาไว้อุ่นไฟเล็กน้อยให้พอให้อุ่น แล้วนำมาหั่นบางๆ วางเรียงที่ด้านบน นำไข่ต้มที่ต้มปอกเปลือกผ่าครึ่งลูกแล้ววางประดับข้างเนื้อหมูขั้นตอนสุดท้าย ราดน้ำต้มหัวไชท้าวที่บะหมี่ แล้วยกไปวางที่โต๊ะอาหาร ก่อนจะเดินไปเรียกสองแม่ลูกให้มารับประทานอาหารเช้าด้วยกันภาพที่เธอเห็นคือโจวชิงหลินจับราวไม้แล้วค่อยๆ ก้าวเดินโดยที่มีเฉินเซียนยืนประกบตามอยู่ไม่ห่าง หญิงสาวเดินได้โดยการช่วยพยุง แขนยังไม่แข็งแรงพอที่จะจับราวเดินด้วยตนเอง“อาฟาง ดูสิ แม่ลองเดินดูแล้ว ราวนี้ใช้ได้ผลดีจริงๆ” โจวชิงหลินตื่นเต้นเป็นอย่างมากกับวิธีการนี้“อย่าหักโหมเลยค่ะแม่ แม่ต้องกินอาหารเช้าก่อน พักผ่อนให้เพียงพอ ฉันจะต้องนวดกระตุ้นก