All Chapters of รักอันตราย (FWB: Friend With Benefits): Chapter 11 - Chapter 20

....ทางด้านอาโป....หลังจากกดอ่านข้อความของไซโคลนใจเขาก็ยิ่งอยู่ไม่เป็นสุข สุดท้ายก็ต้องลุกไปหาไอ้หมาบ้าฮิลล์อยู่ดี มันผิดที่ตนนี่แหละที่ไม่เคยมองดูมันทุกข์หรือทรมานได้เลยสักที แล้วไอ้ไซโคลนก็ทิ้งร่างเพื่อนตัวเองที่เมาไม่ได้สติไว้หน้าห้องจริงๆ ด้วย มันไม่กลัวเพื่อนมันจะโดนยุงหามหรือยังไง (ยุงก็หามไม่ขึ้นหรอกกูพิสูจน์แล้ว ตอนนี้ถึงนอนปวดหลังอยู่เนี่ย ไซโคลน)"มาพี่ช่วย" ตฤณที่ตามมาด้วยเห็นอาโปทุลักทุเลยกร่างที่หนากว่าตัวน้องไปมากเดินเข้าไปช่วย เขาว่าเขาก็สูงแล้วนะแต่ดูเหมือนว่าไอ้คนที่ไม่ได้สติคนนี้จะสูงกว่าเขาเสียอีกหลังจากเข้ามาในห้องของฮิลล์ได้แล้ว อาโปและตฤณก็พาร่างไร้สติของเจ้าของห้องไปนอนลงบนโซฟาหรูติดกระจกชมวิว เขายืดตัวกวาดสายตาไปรอบๆ อืม รสนิยมดีไอ้หมอนี่คงรวยพอตัว"ป่ะ กลับกันเถอะ" ตฤณชวนอาโปกลับเมื่อเห็นว่าเสร็จธุระแล้ว แต่ดูเหมือนว่าคนน้องจะไม่อยากกลับสักเท่าไหร่ ดูพะว้าพะวังกับไอ้นั่นเหลือเกิน"คะ...ครับ" อาโปตอบรับ สายตาที่ทอดมองร่างบนโซฟาดูตัดใจทิ้งไปได้ยากยิ่งแต่ก็ถูกตฤณจูงมือให้หันหลังออกไปอยู่ดีหมับ! อยู่ๆ ร่างที่คิดว่าหลับใหลไม่ได้สติก็ยกมือขึ้นคว้าข้อมือของอาโ

เป็นครั้งแรกที่อาโปได้สัมผัสความอบอุ่นของอีกฝ่าย และก็เป็นครั้งแรกที่เขาเผยด้านอ่อนแอที่สุดของตนเองออกมา เขาไม่ชอบการอาละวาดทำลายข้าวของมากที่สุด อาจเป็นเพราะปมในวัยเด็กมั้ง ตอนนั้นกว่าพวกทวงหนี้จะยอมออกไปได้ แม่ของเขาต้องยอมกราบเท้าพวกมันเพื่อไม่ให้พวกมันพังข้าวของไปมากกว่านั้น ตอนนั้นแม่กอดเขาไว้ไม่ให้โดนลูกหลงจนเนื้อตัวของแม่เต็มไปด้วยเศษแก้วและรอยถลอก เขาและแม่ต้องเจอสภาพแบบนั้นนานหลายเดือน คิดดูสิว่าผู้หญิงกับเด็กตัวเล็กๆ ต้องมาเจอสภาพแบบนั้นตามลำพังจะต้องเข้มแข็งมากแค่ไหนกว่าจะผ่านพ้นมาได้ เพียงแค่คิดถึงเหตุการณ์ครั้งนั้นร่างกายเขาก็พลันสั่นไม่หาย"อย่า! ขอกูอยู่แบบนี้ต่อได้ไหม โอ๊ย!" อาโปหมายจะรั้งร่างหนาที่กำลังทำท่าจะผละออกจากตน ร่างกายของเขาเผลอยกแขนเพื่อนจะกอดรั้งร่างของอีกฝ่าย จนลืมไปว่าตอนนี้ร่างกายของตนถูกผูกมัดติดกับพนักเก้าอี้แน่นหนา"ฮึ..อยู่นิ่งๆ อย่าดิ้น" ฮิลล์อ้อมแขนยื่นไปแก้ปมที่ตนเป็นคนผูกไว้ โดยที่ร่างของเขายังคงคุกเข่าอยู่ข้างหน้าร่างของอีกฝ่าย มุมปากของเขาเผลอยิ้มกับปฏิกิริยาของอาโป ท่าทางของมันคล้ายลูกหมาที่กำลังตั้งตารอคอยเจ้าของให้ปลดโซ่ให้มันเลยว่ะหมับ!เ

....หลายวันผ่านไป....อาโปตื่นนอนมาก็พบว่าในห้องนอนเหลือตนแค่เพียงลำพัง เขาสอดส่ายสายตาไปทั่วห้องก็ไม่พบผู้เป็นเจ้าของมัน มีเพียงชุดของเขาที่ถูกพับเป็นระเบียบและโทรศัพท์สมาร์ตโฟนของตนวางอยู่บนโต๊ะข้างเตียง'กูไปทำงาน แม่บ้านมาเก็บของทำความสะอาดเสร็จแล้ว อาหารอยู่ในตู้เย็นมึงอุ่นกินได้เลยไม่ต้องรอ'อาโปหยิบกระดาษโน้ตเล็กๆ ซึ่งถูกโทรศัพท์ของตนทับไว้ขึ้นมาอ่าน มุมปากของชายหนุ่มยกขึ้นยิ้มกว้าง มุมน่ารักของมึงก็มีนี่ เขาคิดในใจหลังจากลุกอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็ปาไปเกือบบ่าย อาโปจึงพาร่างของตนออกมาห้องโถงนั่งเล่น เขาเดินไปเปิดประตูตู้เย็นอย่างคุ้นชินราวกับเป็นเจ้าของห้องเอง จะไม่ชินได้อย่างไรตนนอนค้างที่นี่เป็นวันที่ห้าเข้าไปแล้ว ชายหนุ่มกำลังจะหยิบอาหารที่ถูกห่อเก็บไว้อย่างดีออกมาเพื่อจะอุ่น แต่โทรศัพท์เจ้ากรรมดันดังขึ้นมาขัดจังหวะเสียก่อน ใครมันโทรมาตอนนี้กันนะ หิวจะแย่อยู่แล้ว! เมื่อคืนไอ้นั่นมันเล่นงานเขาทั้งคืนขนาดแค่เดินยังรู้สึกระบมอยู่เลย แต่ว่ามันก็ช่างอึดเหลือเกินเสียแรงไปขนาดนั้นยังตื่นไปทำงานได้ ถ้าเป็นตนคงโทรลางานไปแล้ว"สวัสดีครับพี่ตฤณ" ชายหนุ่มกดรับสายเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายเป็นใคร

....Hill’s talk...เชี้ยเอ๊ย! ผมทั้งกดส่งข้อความและกดโทรหาไอ้อาโปเป็นร้อยๆ สาย ร้อยๆ ข้อความแต่มันก็ยังไม่รับ มึงคอยดูนะอย่าให้กูเจอตัวกูจะสั่งสอนให้หนักพยศดีนัก"มึงเป็นไร หงุดหงิดไรนักหนา" ไอ้ไซโคลนถามผมทันทีที่มันก้าวเข้ามาในคอนโดของผม"เปล่า!" ผมตอบกระแทกเสียงโดยไม่รู้ตัว"แทนที่จะมีความสุข ได้คนดังมาเป็นแฟนทั้งที" ไอ้ไซโคลนแหย่ผม"เรื่องของกู!""เอ้า...ไอ้นี่! กะจะมาชวนไปว่ายน้ำสักหน่อย เสือกกวนตีนกู กูไปชวนไอ้อาโปก็ได้เห็นบ่นๆ ว่าเหงา" ความจริงไอ้อาโปไม่ได้บอกหรอก แค่อยากแหย่มันเฉยๆ ไซโคลนลอบคิดในใจชิ้ง! (อย่ามองกูด้วยสายตาแบบนั้น ใครใช้ให้พวกมึงหลบหน้ากันเองล่ะ กูที่เป็นคนกลางแทบกระดิกตัวไม่ได้ มีอะไรก็เคลียร์ให้จบเถอะกูขอร้อง ไซโคลน)"ไป! รอแป๊บ" ผมตอบทันทีด้วยความลืมตัว แค่ได้ยินชื่อไอ้นั่นปากผมมันก็ดันเร็วกว่าสมองเสียอีกอยากตบปากตัวเองจริงๆ เลย แล้วดูสายตาไอ้เพื่อนตัวดีสิบอกตรงๆ โคตรเกลียดสายตาแบบนี้ของมันฉิบหาย"เร็วๆ กูไปรอที่คอนโดไอ้ไต้ฝุ่นนะ ไอ้พวกนั้นก็คงมาถึงแล้ว มึงก็อย่าลีลานักไม่ต้องเตรียมตัวอะไรมากแค่ไปว่ายน้ำเล่น" ไอ้ไซโคลนล้วงกระเป๋าเดินออกไปตัวปลิว ปกติพวกผม

หลังจากจัดการทำแผลให้ไซโคลนเสร็จพวกเขาก็พากันมานั่งริมสระเพื่อเปิดใจกันสองคน ส่วนเพื่อนอีกสามคนนั้นไม่ได้อยู่ตั้งแต่เกิดเรื่องในห้อง Shower แล้ว ฮิลล์นั่งอัดบุหรี่เข้าปอดให้นิโคตินช่วยสงบอารมณ์ของตนแบบนั้นเงียบๆ โดยมีไซโคลนนั่งจิบวิสกี้เป็นเพื่อน"ฟังดูเรื่องของมึงกับไอ้โปมันก็ไปต่อไม่ได้อยู่ดี มึงจะหาเรื่องมันทำไมอีก" ไซโคลนหยิบบุหรี่ติดไฟแล้วพ่นควันออกมา"อือ..." ชายหนุ่มที่นั่งข้างๆ ทำเพียงแค่ตอบเงียบๆ แล้วอัดนิโคตินเข้าร่างกายต่อไป"แล้วมึงจะเอาไงต่อ" เขาเหลือบมองเพื่อนตนเองที่หน้าตาปูดบวมจากฤทธิ์หมัดของไอ้อาโป หมัดมึงก็หนักใช้ได้นี่อาโป ชายหนุ่มคิดในใจ"ไม่รู้ว่ะ แต่กูไม่ยอมหยุดแค่นี้แน่! ซี้ดดส์" ฮิลล์ยกมือขึ้นแตะมุมปากที่มีเลือดซึมออกมา"นี่มึงจะยังไม่หยุดอีกเหรอ ตอนนี้มึงมีมาร์คแล้วนะ" เขาเตือนสติเพื่อที่ยังคงดื้อดึงฝืนดันทุรัง"มาร์คก็อยู่ส่วนมาร์คสิ ทำไมต้องดึงเขาเข้ามายุ่ง เรื่องนี้เป็นเรื่องของกูกับมันเท่านั้น" ฮิลล์พูดอย่างเอาแต่ใจ"มันคงยอมให้มึงเอาอีกหรอก" นี่มันยังคิดว่าไอ้โปจะยอมอยู่อีกเหรอ ได้ข่าวว่าเอกสารมันผ่านหมดแล้วเหลือแค่กำหนดวันไป มันคงจะอยู่ให้มึงเอาเปรียบอีก