All Chapters of กราบเท้าฉันสิคะนายน้อย: Chapter 31 - Chapter 33

ตอนที่ 30หญิงสาวรีบเดินไปขวางชายหนุ่มร่างใหญ่ที่กำลังฝืนเดินอย่างทุลักทุเลขึ้นไปบนห้อง เธอรีบประคองแขนแกร่งด้วยเกรงว่าเขาจะล้มหน้าคะมำคาบันได“อย่ามาแตะต้องฉันเอาเวลาไปดูแลผัวตัวเองเถอะ” ร่างสูงสะบัดท่อนแขนเรียวอย่างแรงจนเธอเซถลาเกือบตกบันได ดีที่ท่อนแขนแกร่งคว้าเอวเอาไว้ทัน“ทำดีๆ ได้ไหมคะนายน้อย ดารินทร์ท้องอยู่นะ” แม่มานเริ่มจะวีนแล้วนะ“ใครใช้ให้เธอมาวุ่นวาย” เขาตอบกลับหน้าตาย“เดินกระเผกแบบนี้เดี๋ยวก็ได้ตกลงไปคอหักตายหรอก”“เดี๋ยวนี้พูดจากับฉันแบบนี้แล้วหรอดารินทร์”“แล้วจะทำไมคะ” ร่างเล็กช้อนดวงตามองร่างสูงที่ทำท่าฮึดฮัดไม่พอใจ แต่ก็ยอมให้เธอเดินประคองไปส่งถึงหน้าประตูห้องนอน“ส่งเสร็จแล้วก็ไปดูแลผัวเธอนู้น ท้องโย้มายืนใกล้ฉันน่ารังเกียจ!”“นายน้อยพูดว่าไงนะคะ!”ดารินทร์ยืนเท้าสะเอวอย่างเหลืออด เขาพูดว่าเธอท้องโย้น่ารังเกียจอย่างนั้นหรอ ทั้งๆ ที่เธออุ้มท้องลูกของเขาเนี่ยนะ!“ฉันพูดผิดตรงไหน”“ถอนคำพูดเดี๋ยวนี้เลยนะก่อนที่ดารินทร์จะโมโห”“ทำไมฉันต้องถอน ฉันไม่ถอน!”“ได้!”“ดารินทร์ดูแลนายน้อยมาตลอดแปดเดือนแถมยังอุ้มท้องลูกของเรา เหนื่อยก็เหนื่อย อึดอัดก็อึดอัด จะเดินเหินก็ไม่สะด

ตอนพิเศษดวงตาใสสุกสกาวดุจดวงดาราบนท้องฟ้าเปล่งประกายฉายแสงวิบวับ ยามจ้องมองดวงหน้าของผู้เป็นลุงอย่างฟาร์อูล ธายาร์ส่งเสียงร้องเอิ้กอ้ากชั่วครู่ ก่อนจะดูดนิ้วสั้นป้อมของเธอโครงหน้าอ้วนจ่ำม่ำเหมือนซาลาเปานึ่งสุกลูกใหญ่ ผิวขาวเนียนละเอียดสีชมพูระเรื่อ ท่อนแขนเป็นปล้องสองข้าง ไหนจะต้นขาอวบสั้นที่ดูน่ากัดของเธอ ใครเห็นเป็นต้องเอ็นดูไปเสียทุกรายปกติธายาร์จะโดนคุณปู่คุณย่ายึดเอาไว้ฟัดกันเพียงสองคน ดีหน่อยที่ช่วงนี้พวกท่านทั้งสองไปฮันนีมูนเติมความ เขาจึงพลอยมีโอกาสได้อุ้มหลานสาวกับเขาบ้างแม้ว่าปู่ย่าจะไปฮันนีมูนกันก็ไม่วางโทรมาขอดูหน้าหลานเช้า บ่าย เย็น เรียกได้ว่าขอดูหลานหลังมื้ออาหารให้ได้รอยยิ้มชโลมจิตอันเหี่ยวเฉาให้ชุ่มชื่น“กูว่าธายาร์เหมาะที่จะเป็นลูกกู ดูตาสิเหมือนกูยังกะแกะ” ฟาร์อูลกล่าว“ธายาร์เป็นลูกผมค้าบ ผมเป็นพ่อบุญธรรม” โจชัวเอ่ย เขาชะเง้อคอมองลูกสาวบุญธรรมบนตักฟาร์อูลด้วยความเอ็นดู“มึงก็ได้เป็นพ่อแค่ชื่อนั่นแหละ ถ้าน้องกูไม่งมงามเชื่อคำสาปแช่งของตาเฒ่านั่น กูไม่มีทางยอมให้หลานกูใช้นามสกุลมึงหรอก” ฟาร์อูลอดหมั่นไส้เขาไม่ได้ ดูสีหน้าระรื่นของมันน่าเตะจริง“คนจะได้เป็นพ่ออยู่