Semua Bab เพียงหัวใจได้มีรัก: Bab 11 - Bab 20

บทที่ 11 ลิปสติกกลิ่นพีช “อืม แฟนพ่อ”ศิวกรได้ยินเสียงถอนหายใจของคนตัวเล็กเลยหลุดขำพรืด ไหนจะสีหน้าตอนที่เขาพูดว่าแฟนออกไปอีก เธอคงคิดว่าเขามีแฟนแล้วจริงๆ สินะ ถึงได้ทำหน้าเสียดายและตกใจแบบนั้นออกมา“พอดีแฟนพ่อไม่ค่อยสบายน่ะ แล้วก็มีงานที่มหา‘ลัยนิดหน่อย” ศิวกรขยายความเพื่อให้คนที่นั่งฝั่งตรงข้ามเลิกทำหน้าเสียดายสักที ท่าทางไม่ได้ตั้งใจฟังของขนมกำลังทำเขาอดขำไม่ได้จริงๆ เธอนี่ไม่เนียนเลยนะหลังจากจบบทสนทนาทุกคนก็หันไปโฟกัสก๋วยเตี๋ยวที่เพิ่งยกมาเสิร์ฟ ขนมปรุงก๋วยเตี๋ยวอย่างชำนาญส่วนศิวกรนั่งมองถ้วยของตัวเองซึ่งไม่ถนัดปรุงเท่าไร ด้วยเวลาเร่งรีบเขาจึงกินแบบไม่ปรุงอะไรเลย“ปรุงให้หน่อยสิ” ปลายนิ้วชี้ดันถ้วยไปหาขนม เธอเลิ่กลั่กมองหน้ารุ่นพี่แล้วมองศิวกร“หนมปรุงอร่อยครับ ผมเคยให้น้องปรุงให้แล้ว”“อืม”“เอ่อ…กินเผ็ดไหมคะ”“ไม่ครับ”“ค่ะ” เธอเริ่มปรุงก๋วยเตี๋ยวให้เขาเสร็จแล้วก็เลื่อนถ้วยคืนไป “ลองชิมดูค่ะ ถ้าไม่ถูกปากเดี๋ยวปรุงให้ใหม่”“อืม” เขาตักน้ำซุปขึ้นมาชิม “อร่อย”“เห็นไหมครับ น้องผมเก่ง” พี่เอ็มก็ชมกันเกินไป แถมยังพรีเซนต์ขนมเวอร์เกินเหตุอีก“พอแล้วๆ หนมอายอาจารย์นะ”“นอกจากจะเก่งแล

บทที่ 13 นี่เขาเป็นนักล่ารอยยิ้มหรืออย่างไรนะ พูดจบปุ๊บรอยยิ้มบนใบหน้าขนมก็พลันหายไปทันที เหลือไว้เพียงตะกอนความตกใจที่ฉายชัดอยู่ในแววตาคู่นั้น“อะไรเล่า อาจารย์ไม่อยากไปลำบากที่นั่นหรอกค่ะ บ้านของหนมอยู่ไกลจากในเมืองมาก อยู่บนเขาโน่น”“เป็นเด็กดอยเหรอ”“ไม่ใช่ค่ะ อาจารย์เคยได้ยินไหม งานผีตาโขนน่ะค่ะ”“อ๋อ เคยเห็นนะ”“นั่นแหละๆ ถ้าอาจารย์อยากไปเที่ยวนะ หนมพาไปได้”“คงต้องดูตารางเวรก่อน ถ้าตรงกับวันหยุดและวันเริ่มงานพอดีก็อยากไปเที่ยวสักครั้ง”“แล้วปกติลาพักร้อนอาจารย์ไปเที่ยวไหนเหรอคะ”“ต่างประเทศ”“อา…หนมดันอยากไปเที่ยวต่างประเทศด้วยสิ แต่คงหลังจากเรียนจบนั่นแหละ” เธอฝันว่าอยากไปเที่ยวญี่ปุ่นสักครั้ง พาป้าไปเที่ยวต่างประเทศบ้าง อยู่แต่บ้านก็ไม่ได้ไปไหนไกล อย่างมากก็งานประจำจังหวัดกับงานวัดแถวบ้าน “เอาไว้หนมเก็บเงินได้เยอะก่อน หนมจะพาป้าไปเที่ยวญี่ปุ่น”“น่าไปนะ ถ้าจะไปญี่ปุ่นต้องไปช่วงสิ้นปี เพราะอากาศหนาวไปดูหิมะ”“อยากไป…” ขนมทำเสียงออดอ้อน แต่ต้องพับเก็บความฝันนี้ไว้เพราะอาหารมาเสิร์ฟพอดีน่ะ เธอกับศิวกรจึงโฟกัสที่อาหารตรงหน้า “อ่อ! น้ำพริกของอาจารย์หนมกินแล้วนะคะ อร่อยมากเลย”“ดี

บทที่ 15 งานเลี้ยง นับถอยหลังสองวันก่อนถึงวันไปงานกับศิวกร ขนมถอนหายใจพรืดใหญ่ สายตาจดจ้องจานอาหารแล้วส่ายหน้าพัลวัน“นี่กะว่าให้หนมกลิ้งเลยเหรอ ไม่เอาแบบนี้สิคะ ชุดที่จะใส่มันคงคับก่อนไปงานแน่ๆ ช่วงนี้หนมกินน้อยด้วย ลดโซเดียมเดี๋ยวตัวบวมหน้าบวมอีก”“แต่นั่นราดหน้าหมี่กรอบเจ้าดังเลยนะ หมูนุ่มๆ ผักสดกรอบ น้ำราดหน้าอร่อยๆ นั่นอีก”“อาจารย์ พูดมาแบบนี้หนมจะกินให้หมดจานเลย!”“หึหึ กินเถอะ เดี๋ยวพรุ่งนี้พาไปนวดหน้า”“หืม!!” พอดีกับที่เธอตักราดหน้าเข้าปาก ขนมตาโตแล้วรีบเคี้ยวกลืน “คลินิกที่อาจารย์เคยเล่าใช่ไหมคะ”“อืม”“ว้าว แล้วแพงไหมอะ เงินหนมมีน้อยต้องประหยัดหน่อย”“ฟรี”“หา!! ถามจริง”“ก็ตอบจริง”ขนมทำเสียงสองออดอ้อนเขา ทั้งยกมือไหว้แล้วก็ยกหมูนุ่มในจานตัวเองให้เขาไปเลย“มิตรภาพหน้าจานราดหน้าของเราจะไม่จืดจางค่ะ เชิญรับประทานหมูนุ่มเลยค่ะอาจารย์”“หึหึ” ศิวกรหัวเราะขบขัน วันนี้เขาว่างทั้งคืนเลย ไม่มีเวรเพราะไอ้เพื่อนตัวดีมันอยากซื้อเวรเขา หนีมาพักใจในวอร์ดแทนการออกไปหาอะไรดื่มแล้วเมา เขาเห็นใจเลยขายให้ด้วยตัวเลขที่พึงพอใจ“แล้ววันนี้ว่างเหรอคะ ถึงได้ชวนหนมมากินราดหน้าได้” ร้านราดหน้าไก

บทที่ 17 หลบหน้า สองวันต่อมาศิวกรนั่งตรวจเอกสารอยู่ในห้องพักแพทย์ เขาเลื่อนมือไปเคาะหน้าจอโทรศัพท์เพื่อดูเวลาพลางมองเวลาที่ข้อมือตัวเองอีกว่าตรงกันไหม ถึงอย่างนั้นก็ไม่ได้หมายใจจะมองนักหรอกว่ากี่โมงกี่ยาม สิ่งที่มองหาคือข้อความตอบกลับจากขนมมากกว่า“เป็นอะไรของเขา” ชายหนุ่มถอนหายใจ จากนั้นจึงหยิบเสื้อกาวน์มาสวมแล้วเดินออกมาจากห้องพักอาจารย์แพทย์ พอดีที่กลุ่มนักศึกษาเดินออกมาพอดี เขาเล็งเห็นมาแต่ไกลแล้วว่าขนมเดินอยู่หลังสุด แถมยังก้มหน้าใส่แมกส์แล้วก็แว่นตาอีก'ร้อยวันพันปีไม่เคยเห็นใส่แว่นตา ทำไมวันนี้ใส่ หรือว่าเจ็บตา?'พอเดินสวนกันก็เดินหลบไปอยู่อีกฝั่ง เธอไม่แม้จะมองหน้าเขาด้วยซ้ำ แต่ก็พอรู้ว่าขนมอาจจะอายแล้วกำลังหลบหน้าเขาอยู่“หนมไปนั่งกินโกโก้ปั่นปะ”“เอาสิ” ขนมตกปากรับคำโดยเร็ว อยากหาอะไรหวานๆ กินเหมือนกัน รู้สึกว่าร่างกายขาดน้ำตาลบ่อยมากช่วงนี้ แต่ก็ภาวนาอย่าให้เจอศิวกรที่ร้านกาแฟเลยแต่เหมือนโชคจะไม่เข้าข้างเธอเท่าไรนัก เดินเข้ามาในร้านก็เจอกับศิวกรซึ่งเขายืนรอน้ำอยู่หน้าเคาน์เตอร์พอดี“เอาลาเตเย็นหวานปกติแก้วหนึ่งค่ะ แล้วก็เอา…หนมเอาไรนะ”“เอา…โกโก้ปั่นหวานปกติ”ศิวกรหลบไปท

บทที่ 19 ชัดเจนขึ้น 06:00ขนมงัวเงียลุกขึ้นจากเตียงนอนของศิวกร เธอควานหาเขากลับเจอเพียงความว่างเปล่า จึงถอนหายใจออกแรงๆ แล้วลุกขึ้นมาจากเตียงนอน เธอเดินเข้ามาในห้องน้ำถึงเห็นว่ามีกระดาษโน้ตแผ่นหนึ่งแปะอยู่บนกระจกเงา'อาบน้ำแปรงฟันเสร็จแล้วก็ไปกินข้าวด้วย มีอาหารในตู้เย็นเอาออกมาเวฟเอาเอง แล้วก็มีเจลเย็นอยู่ในตู้เย็น'เจลเย็นที่ว่าคงเอามาประคบตาเธอสินะ เพราะตอนนี้ตาบวมฉึ่งเลย เมื่อคืนร้องไห้ไปตั้งหลายรอบแน่ะ“ให้ตายเถอะ” ขนมรีบเอาน้ำลูบหน้าตัวเองเบาๆ แล้วหยิบแปรงสีฟันในแก้วน้ำที่มียาสีฟันป้ายอยู่แล้วขึ้นมาแปรงฟัน เขาใส่ใจเธอและเป็นการกระทำเล็กๆ น้อยๆ ที่ส่งผลต่อความรู้สึกมากมายจริงๆหลังจากจัดการกับตัวเองเสร็จแล้วขนมก็ออกมาจากห้องของศิวกร ทว่ายังไม่ทันได้เดินพ้นห้อง ศิวกรกลับเดินออกมาจากลิฟต์ก่อน“ตื่นแล้วเหรอ”“มะ มาได้ยังไงคะ ไม่ได้ไปทำงานเหรอ” เธอนึกว่าเขาติดงานเสียอีก “หรือว่าโดดงานมา” หากเขาทำอย่างหลังจริงๆ เธอเองก็รู้สึกผิดนะ ที่เป็นต้นเหตุให้เขาโดดงานมาน่ะ“เปล่า ว่างพอดีเลยแวะมาหา นึกว่ากลับไปแล้วซะอีก”“อ๋อค่ะ”“ดีเลย กินอะไรก่อนแล้วค่อยไปสิ พี่ซื้อของมาเยอะเลย” เขายกถุงของกิ