LOGINShare
บทที่ 10 มีคนคิดถึง
Last Updated:
2025-04-08 21:06:07
Related chapters
เพียงหัวใจได้มีรัก บทที่ 11 ลิปสติกกลิ่นพีช
บทที่ 11 ลิปสติกกลิ่นพีช “อืม แฟนพ่อ”ศิวกรได้ยินเสียงถอนหายใจของคนตัวเล็กเลยหลุดขำพรืด ไหนจะสีหน้าตอนที่เขาพูดว่าแฟนออกไปอีก เธอคงคิดว่าเขามีแฟนแล้วจริงๆ สินะ ถึงได้ทำหน้าเสียดายและตกใจแบบนั้นออกมา“พอดีแฟนพ่อไม่ค่อยสบายน่ะ แล้วก็มีงานที่มหา‘ลัยนิดหน่อย” ศิวกรขยายความเพื่อให้คนที่นั่งฝั่งตรงข้ามเลิกทำหน้าเสียดายสักที ท่าทางไม่ได้ตั้งใจฟังของขนมกำลังทำเขาอดขำไม่ได้จริงๆ เธอนี่ไม่เนียนเลยนะหลังจากจบบทสนทนาทุกคนก็หันไปโฟกัสก๋วยเตี๋ยวที่เพิ่งยกมาเสิร์ฟ ขนมปรุงก๋วยเตี๋ยวอย่างชำนาญส่วนศิวกรนั่งมองถ้วยของตัวเองซึ่งไม่ถนัดปรุงเท่าไร ด้วยเวลาเร่งรีบเขาจึงกินแบบไม่ปรุงอะไรเลย“ปรุงให้หน่อยสิ” ปลายนิ้วชี้ดันถ้วยไปหาขนม เธอเลิ่กลั่กมองหน้ารุ่นพี่แล้วมองศิวกร“หนมปรุงอร่อยครับ ผมเคยให้น้องปรุงให้แล้ว”“อืม”“เอ่อ…กินเผ็ดไหมคะ”“ไม่ครับ”“ค่ะ” เธอเริ่มปรุงก๋วยเตี๋ยวให้เขาเสร็จแล้วก็เลื่อนถ้วยคืนไป “ลองชิมดูค่ะ ถ้าไม่ถูกปากเดี๋ยวปรุงให้ใหม่”“อืม” เขาตักน้ำซุปขึ้นมาชิม “อร่อย”“เห็นไหมครับ น้องผมเก่ง” พี่เอ็มก็ชมกันเกินไป แถมยังพรีเซนต์ขนมเวอร์เกินเหตุอีก“พอแล้วๆ หนมอายอาจารย์นะ”“นอกจากจะเก่งแล
Last Updated : 2025-04-08เพียงหัวใจได้มีรัก บทที่ 12 คนดวงดี
บทที่ 12 คนดวงดี 16:00ขนมเดินมารอบศิวกรอยู่ช่องจอดรถของเขา รอไม่นานร่างสูงก็เดินเข้ามา เขาเลิกคิ้วสูงให้เธอแล้วเข้าไปถอดเสื้อในรถตัวเอง“เดี๋ยววันมะรืนหนมเอามาให้นะคะ อาจารย์ไม่รีบใช่ไหม”“ไม่รีบ”“ค่ะ” ขนมหันหลังเดินออกมาไกลพอสมควรแล้วกลับมีเสียงตะโกนเรียกเธอตามหลัง ขนมจึงหันกลับไปมอง “อาจารย์มีอะไรเหรอคะ”“ขนม”“หืม? เรียกทำไมเหรอคะ”“เปล่า นี่ขนม”เธอหลุบตามองถุงขนมในมือชายหนุ่ม“อาจารย์ตั้งใจจะขุนกันให้อ้วนเหรอคะ ขนมแต่ละอย่างที่เอามาให้มีแต่ของอ้วนๆ ทั้งนั้น”“เอาไปกินสิ”จะไม่รับไว้ก็เสียน้ำใจเขา เธอก็เลยรับถุงขนมมาแล้วกล่าวคำขอบคุณ เมื่อไม่มีอะไรแล้วขนมก็เลยเดินออกมาทันที ไม่รู้เลยว่าศิวกรยังยืนมองเธออยู่ที่เดิมหรือเปล่า@บ้านศิวกร 18:40ศิวกรถือถุงขนมหวานเดินเข้ามาในบ้านทำให้แม่กับพ่ออึ้งจนไม่ทันได้เดินเข้ามาหาลูกชาย“เดี๋ยวนะ ทำไมพักนี้กลับบ้านบ่อยจัง”“ก็อยากกินข้าวฝีมือแม่น่ะครับ วันนี้ทำอะไรกิน” เขาวางถุงของหวานลงแล้วรับกอดแม่ตัวเอง “อยากกินข้าวฝีมือแม่ทุกวันเลย”“แปลกนะเนี่ยเจ้าลูกชาย ปกติแทบไม่เห็นหน้า” หากไม่มีธุระและไม่มีนัดกินข้าวพร้อมหน้ากัน ก็ยากจะเห็นหน้าศิวกรอยู
Last Updated : 2025-04-08เพียงหัวใจได้มีรัก บทที่ 13
บทที่ 13 นี่เขาเป็นนักล่ารอยยิ้มหรืออย่างไรนะ พูดจบปุ๊บรอยยิ้มบนใบหน้าขนมก็พลันหายไปทันที เหลือไว้เพียงตะกอนความตกใจที่ฉายชัดอยู่ในแววตาคู่นั้น“อะไรเล่า อาจารย์ไม่อยากไปลำบากที่นั่นหรอกค่ะ บ้านของหนมอยู่ไกลจากในเมืองมาก อยู่บนเขาโน่น”“เป็นเด็กดอยเหรอ”“ไม่ใช่ค่ะ อาจารย์เคยได้ยินไหม งานผีตาโขนน่ะค่ะ”“อ๋อ เคยเห็นนะ”“นั่นแหละๆ ถ้าอาจารย์อยากไปเที่ยวนะ หนมพาไปได้”“คงต้องดูตารางเวรก่อน ถ้าตรงกับวันหยุดและวันเริ่มงานพอดีก็อยากไปเที่ยวสักครั้ง”“แล้วปกติลาพักร้อนอาจารย์ไปเที่ยวไหนเหรอคะ”“ต่างประเทศ”“อา…หนมดันอยากไปเที่ยวต่างประเทศด้วยสิ แต่คงหลังจากเรียนจบนั่นแหละ” เธอฝันว่าอยากไปเที่ยวญี่ปุ่นสักครั้ง พาป้าไปเที่ยวต่างประเทศบ้าง อยู่แต่บ้านก็ไม่ได้ไปไหนไกล อย่างมากก็งานประจำจังหวัดกับงานวัดแถวบ้าน “เอาไว้หนมเก็บเงินได้เยอะก่อน หนมจะพาป้าไปเที่ยวญี่ปุ่น”“น่าไปนะ ถ้าจะไปญี่ปุ่นต้องไปช่วงสิ้นปี เพราะอากาศหนาวไปดูหิมะ”“อยากไป…” ขนมทำเสียงออดอ้อน แต่ต้องพับเก็บความฝันนี้ไว้เพราะอาหารมาเสิร์ฟพอดีน่ะ เธอกับศิวกรจึงโฟกัสที่อาหารตรงหน้า “อ่อ! น้ำพริกของอาจารย์หนมกินแล้วนะคะ อร่อยมากเลย”“ดี
Last Updated : 2025-04-08เพียงหัวใจได้มีรัก บทที่ 14 ออดอ้อน
บทที่ 14 ออดอ้อน ขนมหยิบเสื้อไหมพรมสีชมพูมาสวมใส่แล้วหยิบถุงของเวฟเซเว่นติดมือออกจากห้องด้วย วันนี้ยิ้มไม่อยู่ ออกไปกินข้าวกับรุ่นพี่ของเธอ คงกลับมาถึงหอเกือบเที่ยงคืนแหละขนมเดินเอื่อยๆ มาตามทางเดินจนมาถึงทางเชื่อมต่อระหว่างอาคาร เธอเปิดเพลงฮัมเบาๆ กลบบรรยากาศน่าขนหัวลุกจนเดินพ้นทางมืดๆ มาเห็นแสงไฟสว่างจากหลอดนีออน และสายตาก็เล็งเห็นศิวกรอยู่ไกลๆ แล้วด้วย เธอก็เลยรีบเดินไปหาเขา“มานั่งเงียบๆ คนเดียวแบบนี้ไม่กลัวผีเหรอคะ”“หืม มาแล้วเหรอ” ชายหนุ่มเขยิบที่ให้เธอนั่ง เมื่อขนมนั่งลงแล้วศิวกรก็ตอบกลับคำถามเธอทันที “ผีอะไรจะมาหลอกหมอ”“งั้นก็แปลว่ายังไม่เคยโดนผีหลอกสินะคะ”“หึ”“ดีแล้วค่ะ อย่าเจอเลยมันน่ากลัว”“แล้วเราเคย?”ขนมสั่นหน้าให้เป็นคำตอบ ใครจะไปอยากเจอกันล่ะ เคยได้ยินพี่พยาบาลกับพี่เอ็กซ์เทิร์นเล่าอยู่บ้างว่าเคยเจอคนเดินหายเข้าไปในกำแพง แล้วเธอก็ไม่พิศวาสอยากเจอด้วย แค่ฟังเขาเล่าขนหัวก็ลุกซู่แล้ว“ไม่เจอก็แสดงว่ามีบุญค่ะ”“หึหึ”“จริงๆ นะคะ”“ก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่”“ว่าแต่อาจารย์กินข้าวแล้วเหรอคะ”“ยังเลย กำลังจะกลับไปกินข้าวที่บ้านแหละ แต่โดนตามก่อน”“กินมันหวานไหมคะ มีแซนด์วิชทูน
Last Updated : 2025-04-08เพียงหัวใจได้มีรัก บทที่ 15 งานเลี้ยง
บทที่ 15 งานเลี้ยง นับถอยหลังสองวันก่อนถึงวันไปงานกับศิวกร ขนมถอนหายใจพรืดใหญ่ สายตาจดจ้องจานอาหารแล้วส่ายหน้าพัลวัน“นี่กะว่าให้หนมกลิ้งเลยเหรอ ไม่เอาแบบนี้สิคะ ชุดที่จะใส่มันคงคับก่อนไปงานแน่ๆ ช่วงนี้หนมกินน้อยด้วย ลดโซเดียมเดี๋ยวตัวบวมหน้าบวมอีก”“แต่นั่นราดหน้าหมี่กรอบเจ้าดังเลยนะ หมูนุ่มๆ ผักสดกรอบ น้ำราดหน้าอร่อยๆ นั่นอีก”“อาจารย์ พูดมาแบบนี้หนมจะกินให้หมดจานเลย!”“หึหึ กินเถอะ เดี๋ยวพรุ่งนี้พาไปนวดหน้า”“หืม!!” พอดีกับที่เธอตักราดหน้าเข้าปาก ขนมตาโตแล้วรีบเคี้ยวกลืน “คลินิกที่อาจารย์เคยเล่าใช่ไหมคะ”“อืม”“ว้าว แล้วแพงไหมอะ เงินหนมมีน้อยต้องประหยัดหน่อย”“ฟรี”“หา!! ถามจริง”“ก็ตอบจริง”ขนมทำเสียงสองออดอ้อนเขา ทั้งยกมือไหว้แล้วก็ยกหมูนุ่มในจานตัวเองให้เขาไปเลย“มิตรภาพหน้าจานราดหน้าของเราจะไม่จืดจางค่ะ เชิญรับประทานหมูนุ่มเลยค่ะอาจารย์”“หึหึ” ศิวกรหัวเราะขบขัน วันนี้เขาว่างทั้งคืนเลย ไม่มีเวรเพราะไอ้เพื่อนตัวดีมันอยากซื้อเวรเขา หนีมาพักใจในวอร์ดแทนการออกไปหาอะไรดื่มแล้วเมา เขาเห็นใจเลยขายให้ด้วยตัวเลขที่พึงพอใจ“แล้ววันนี้ว่างเหรอคะ ถึงได้ชวนหนมมากินราดหน้าได้” ร้านราดหน้าไก
Last Updated : 2025-04-08เพียงหัวใจได้มีรัก บทที่ 16 จำได้
บทที่ 16 จำได้ มือเรียวบางค่อยๆ ผละออกจากใบหน้าคมสัน นัยน์ตาดำขลับหรี่แคบลง สีหน้าแสดงออกถึงความตกใจสุดๆ ก่อนที่น้ำตาแห่งความโล่งอกจะไหลออกมาราวกับเปิดก๊อกน้ำ ทำเอาศิวกรตกใจตามไปด้วย“ร้องทำไม”“ก็อาจารย์ทำเป็นจำหนมไม่ได้อะ อาจารย์เมินหนมเหมือนเราไม่เคยรู้จักกัน”“หึหึ แล้วทำไมต้องร้องไห้”“เปล่า ไม่ได้อยากร้องไห้นะ มันไหลออกมาเอง”“เราเมาแหละ”“เมา... หนมยอมรับว่าเมา”“ก็ไม่ต้องร้องไห้” เขาหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาซับน้ำตาให้ขนม “จะกินทั้งอย่างนี้เหรอ”“หิวนี่” ทั้งหิวทั้งอยากร้องไห้ เธออ้าปากกัดกินไก่ทอดพลางร้องไห้ไปด้วย เป็นภาพที่ทั้งน่าเอ็นดูและน่าขำในเวลาเดียวกัน พอกินอิ่มเธอก็ลุกขึ้นยืน ทว่าไม่ทันตั้งตัวจึงถลาล้มลงกับพื้น“ไหวไหมเนี่ย ขี่หลังไหม”“หนมโกรธอยู่ค่ะ”“โกรธเหรอ”“โกรธพี่กรนั่นแหละ” ปลายนิ้วชี้เรียวยาวแตะลงบนหน้าอกแกร่ง ริมฝีปากจิ้มลิ้นเบะคว่ำ “โกรธอยู่”“แล้วจะกลับเลยไหม” มองดูเวลาแล้วก็สมควรกลับได้ เขามองหน้าขนมแล้วหัวเราะออกมา “จะเบะอีกนานไหมเนี่ย”“ไม่ต้องมาแซวเลย”“มาขี่หลังเลย เราเดินไม่ไหวหรอก” ศิวกรย่อตัวนั่งหันหลังให้ขนมบอกให้เธอขึ้นมาขี่หลังเขา แต่คนตัวเล็กกลับน
Last Updated : 2025-04-08เพียงหัวใจได้มีรัก บทที่ 17 หลบหน้า
บทที่ 17 หลบหน้า สองวันต่อมาศิวกรนั่งตรวจเอกสารอยู่ในห้องพักแพทย์ เขาเลื่อนมือไปเคาะหน้าจอโทรศัพท์เพื่อดูเวลาพลางมองเวลาที่ข้อมือตัวเองอีกว่าตรงกันไหม ถึงอย่างนั้นก็ไม่ได้หมายใจจะมองนักหรอกว่ากี่โมงกี่ยาม สิ่งที่มองหาคือข้อความตอบกลับจากขนมมากกว่า“เป็นอะไรของเขา” ชายหนุ่มถอนหายใจ จากนั้นจึงหยิบเสื้อกาวน์มาสวมแล้วเดินออกมาจากห้องพักอาจารย์แพทย์ พอดีที่กลุ่มนักศึกษาเดินออกมาพอดี เขาเล็งเห็นมาแต่ไกลแล้วว่าขนมเดินอยู่หลังสุด แถมยังก้มหน้าใส่แมกส์แล้วก็แว่นตาอีก'ร้อยวันพันปีไม่เคยเห็นใส่แว่นตา ทำไมวันนี้ใส่ หรือว่าเจ็บตา?'พอเดินสวนกันก็เดินหลบไปอยู่อีกฝั่ง เธอไม่แม้จะมองหน้าเขาด้วยซ้ำ แต่ก็พอรู้ว่าขนมอาจจะอายแล้วกำลังหลบหน้าเขาอยู่“หนมไปนั่งกินโกโก้ปั่นปะ”“เอาสิ” ขนมตกปากรับคำโดยเร็ว อยากหาอะไรหวานๆ กินเหมือนกัน รู้สึกว่าร่างกายขาดน้ำตาลบ่อยมากช่วงนี้ แต่ก็ภาวนาอย่าให้เจอศิวกรที่ร้านกาแฟเลยแต่เหมือนโชคจะไม่เข้าข้างเธอเท่าไรนัก เดินเข้ามาในร้านก็เจอกับศิวกรซึ่งเขายืนรอน้ำอยู่หน้าเคาน์เตอร์พอดี“เอาลาเตเย็นหวานปกติแก้วหนึ่งค่ะ แล้วก็เอา…หนมเอาไรนะ”“เอา…โกโก้ปั่นหวานปกติ”ศิวกรหลบไปท
Last Updated : 2025-04-08เพียงหัวใจได้มีรัก บทที่ 18 พื้นที่สบายใจ
บทที่ 18 พื้นที่สบายใจ หลายวันต่อมาขนมเดินกัดขนมปังแยมส้มมาตามทางเชื่อมต่อระหว่างอาคาร เธอมัวแต่ก้มมองไอแพดเลยไม่ทันสังเกตว่าคนที่เดินผ่านไปนั้นคือศิวกร“เดี๋ยว"“คะ?” หญิงสาวหยุดแล้วหันกลับไปมองเจ้าของเสียงเรียกเมื่อครู่นี้ ขนมสะอึกขนมปังรีบก้มหน้า “มะ มีอะไรเหรอคะอาจารย์”“หึหึ แยมติดปาก"“คะ? อ๋อ” เธอรีบเอามือปาดแย้มออกจากมุมปากทันที “ขอบคุณค่ะ” ขนมทำท่าจะเดินออกมาแต่ศิวกรกลับรั้งเธอไว้ด้วยการชวนเดินไปร้านกาแฟด้วยกัน “จะดีเหรอคะ”“ดีสิ”“คือว่า"“เราว่าง”“อาจารย์รู้ได้ยังไงว่าหนมว่าง” ขนมตาโตมองหน้าศิวกร เขาเดาเอาเองหรือว่ามีคนบอกกันแน่ล่ะเนี่ย แต่สุดท้ายเธอตกปากรับคำเขา เดินไปร้านกาแฟด้วยกันอยู่ดี หลังจากไม่ได้เจอหน้ากันมานานหลายวัน “แต่หนมอยู่นั่งด้วยไม่ได้นะคะ พอดีมีงานต้องทำต่อ”“อืม”เมื่อสั่งเครื่องดื่มเสร็จก็มานั่งรอกันที่โต๊ะเหมือนเดิม ศิวกรจึงเปิดประเด็นก่อน ถามถึงเรื่องที่เธอหลบหน้าเขาทำไม และทำไมไม่ทำตัวเหมือนเดิมที่เคยเจอกัน ขนมกลืนน้ำลายเหนียวๆ ลงคอ มองหน้าศิวกรแล้วก็เบนสายตาไปมองพนักงานชงน้ำ เพื่อหลีกเลี่ยงอาการประหม่า“หนมว่าเราสองคนไม่ต้องเจอกันอีกจะดีกว่าค่ะ คือ
Last Updated : 2025-04-08
Latest chapter
เพียงหัวใจได้มีรัก Special : 5
Special : 5ผ่านวันรับใบวุฒิบัตรมาได้หนึ่งอาทิตย์ ขนมกับศิวกรก็เข้าพิธีหมั้นหมายกันโดยมีญาติผู้ใหญ่และเพื่อนของทั้งสองฝ่ายมาร่วมงานด้วย“นี่ไปแอบคบกันตอนไหนวะ พี่งงหมดแล้วเนี่ย” พี่เอ็มนั่งดื่มไปตั้งข้อสงสัยไปด้วย เขาเกาหัวเบาๆ มองขนมกับศิวกร “อา! หรือว่าจะเป็นตอนนั้น” นึกกลับไปเมื่อปีก่อนๆ โน้น เขายังจำได้อยู่ว่าอาจารย์กรชอบทำเสียงดุใส่เขาเมื่อถามถึงขนม ซ้ำยังทักมาถามหาขนมกับเขาบ่อยมาก “ทำไมไม่เอะใจบ้างวะ”“อะไรพี่เอ็ม” ยิ้มสะกิดแขนพี่ชาย“ก็พี่โง่อะยิ้ม ไม่รู้ว่ายายน้องสาวตัวดีคบกับอาจารย์กร”“เหรอ”“ยิ้ม อย่าบอกนะว่ายิ้มรู้เห็นเป็นใจ”ยิ้มไม่ได้ตอบกลับเพียงคำพูด แต่เธอยังสะบัดผมใส่รุ่นพี่อย่างผู้ชนะด้วย“รู้มาตลอดค่ะ และเป็นผู้กุมความลับดีมาโดยตลอด”“โห” พี่เอ็มปรบมือและยกนิ้วให้รุ่นน้อง “หรือว่าที่อาจารย์แกย้ายไปทำงานโรงพยาบาลเอกชนก็เพราะยายหนม”“ถูกค่ะ อาจารย์แกไม่อยากให้เพื่อนยิ้มกังวลใจเรื่องเพื่อนในที่ทำงาน แกเลยย้ายไปทำงานที่อื่นเอง เพราะอยากเห็นแฟนยิ้มมากกว่าหัวคิ้วชนกัน”“โห พ่อหนุ่มคลั่งรัก ยายหนมโชคดีเป็นบ้า”ทั้งยิ้มและพี่เอ็มมองไปที่สองหนุ่มสาวซึ่งกำลังนั่งร่วมพิธีหมั้น
เพียงหัวใจได้มีรัก Special : 4
Special : 4กลับจากเชียงคานแล้วศิวกรก็พาขนมไปหาเพื่อนเขาที่โรงพยาบาล และได้อยู่พูดคุยกันประมาณหนึ่งชั่วโมงศิวกรก็พาเธอกลับเพราะเพื่อนมีเคสด่วนเข้ามาพอดี“พี่หมอใจดีจังเลยนะคะ พูดก็เพราะ หล่อมากด้วย”“หล่อๆ แบบนั้นยังหาแฟนไม่ได้เลยนะ”“ใช่เหรอคะ พี่หมอเนี่ยนะหาแฟนไม่ได้ ไม่น่าเชื่อเลย”“เพราะความหล่อเป็นเหตุไง”“จริงอะ”“จริง สมัยเรียนมันมีสาวสวยมาขอเฟซเยอะนะ แต่มันจีบสาวไม่เป็นไง เลยได้กินแห้วตลอด พอมีสาวมาจีบเยอะหน่อยคนอื่นก็มองว่ามันเจ้าชู้ สรุปก็คือโสดไม่มีคนกล้าจีบและมันไม่จีบใคร”“โห…ความหล่อเป็นเหตุนะเนี่ย แล้วคุณหมอกรล่ะคะ มีสาวสวยมาจีบเยอะไหม” ขนมหันตัวมามองเขาด้วยรอยยิ้ม“สมัยเรียนก็พอตัวอยู่ แต่ช่วงนั้นเรียนหนักไปหน่อย เลยไม่ได้คุยกับใครแบบจริงจัง"“ดีนะเนี่ย ถ้าพี่กรคุยกับสาวแบบจริงจังหนมคงไม่มีโอกาสได้เป็นแฟนพี่แน่ๆ”“ไม่แน่นะ” อะไรก็เป็นไปได้ทั้งนั้น ขนาดว่าโลกใบนี้กลมและใหญ่มากแค่ไหนเขาและเธอยังมาเจอกันได้เลย “แต่จะยังไงก็ช่างเถอะ มันเป็นอดีตไปแล้วครับ เพราะตอนนี้พี่มีเราแล้ว ไม่ต้องการอะไรแล้วจริงๆ”คำพูดแสนหวานพานพาให้หัวใจดวงน้อยเต้นไม่เป็นจังหวะ พวงแก้มทั้งสองข้างแดง
เพียงหัวใจได้มีรัก Special : 3
Special : 3ตกเย็นขนมก็เข้าครัวทำกับข้าวให้ทุกคนได้กิน และวันนี้เธอมีลูกมือคือศิวกร เขานั่งพับเพียบเด็กยอดผักให้เธอเอาไปผัดกินกับน้ำพริก ท่าทางน่าเอ็นดูของศิวกรทำเอาขนมอดที่จะยิ้มไม่ได้ และเธอได้แอบถ่ายรูปเขาส่งให้แม่เปรมดูด้วย“พี่กร”“ครับ?” ชายหนุ่มเงยหน้ามอง “ว่าไง เรียกพี่แล้วไม่พูด”“เอ็นดูอา…พ่อหนุ่มเมืองกรุงเข้าครัว นั่งเด็ดผักเรียบร้อยมาก”“หึหึ แล้วเย็นนี้พี่จะได้กินอะไร”“กับข้าวง่ายๆ ค่ะ มีน้ำพริกปลาทูแมงดานา ผัดผักของพี่กร แล้วก็ไข่เจียวของป้า มีหมูแดดเดียวทอดด้วย แล้วก็ผักสดกินกับน้ำพริกค่ะ”“โห แต่ละอย่างน่ากินทั้งนั้นเลย”“จะทำให้สุดฝีมือเลยค่ะ” ขนมมองซ้ายมองขวา เมื่อไม่เห็นป้าอยู่บริเวณนี้เธอจึงโน้มหน้าลงไปหอมแก้มแฟนหนุ่มอย่างอดใจไม่ไหว “น่ารัก” ภาพผู้ชายตัวโตๆ ผิวขาวเนียนนั่งพับเพียบเด็ดผักมันน่ารักน่าเอ็นดูจริงๆ ขนาดแม่เขายังเอ่ยปากเลยว่าน่าเอ็นดูลูกตัวเอง “ไหนๆ ก็มาเที่ยวเลยแล้ว พี่กรอยากไปเที่ยวไหนไหมคะ เช่นเชียงคานกับภูเรือ”“มันมีที่เที่ยวอะไรบ้าง ที่เราพูดมาน่ะ”“ถ้าไปเชียงคานก็ไปเดินเล่นถนนคนเดินค่ะ ไปพักที่นั่นได้ ที่พักริมน้ำโขงเลย ส่วนภูเรือก็คงไปเที่ยวดูดอ
เพียงหัวใจได้มีรัก Special : 2
Special : 2มาถึงสนามบินแล้วศิวกรก็ลากกระเป๋าพาขนมไปเช็กอินหน้าเคาน์เตอร์ เพราะไม่มีของโหลดใต้เครื่องจึงง่ายต่อการเช็กอิน“พี่กลับเลยก็ได้ค่ะ เดี๋ยวหนมเข้าไปข้างในแล้ว”“เดี๋ยวก่อน” ขนมโดนรั้งไว้จนตัวเธอถลากลับมาหาแฟนหนุ่ม ศิวกรยกมือขึ้นมาลูบผมเบาๆ มองสบตากับเธอนานนับนาทีโดยไม่เอื้อนเอ่ยคำใดออกจากปาก หากแต่ใช้ภาษากายสื่อสารกับเธอเท่านั้น และเขารู้ว่าขนมเข้าใจในสิ่งที่เขาสื่อกับเธอ“ไม่ต้องห่วงหนมนะ ถึงบ้านแล้วจะรีบโทร. หาพี่กรคนแรกเลยค่ะ”“โอเค มีสติตลอดล่ะ เดินไปไหนมาไหนก็ระวังด้วย อย่าเผลอเอากระเป๋าสะพายวางไว้ทั่ว เดี๋ยวของสำคัญหายเข้าใจไหม”“ค่ะ ไปแล้วนะคะ” ขนมโบกมือให้เขา “แล้วเจอกันนะคะ”“ครับผม เดินทางปลอดภัยครับ”หลังจากส่งขนมที่สนามบินเสร็จเขาก็ขับรถตรงไปยังโรงพยาบาลมหา'ลัยทันที แม้ยังเช้าอยู่แต่ก็มาหาอะไรรองท้องก่อนเข้าประชุมยาวๆ จนถึงเที่ยง“สวัสดีครับอาจารย์” เอ็มเดินสวนออกมาจากวอร์ดพอดีจึงกล่าวทักทายศิวกรพร้อมกับยกมือไหว้“หวัดดีครับ เพิ่งออกจากโออาร์เหรอเรา”“ครับอาจารย์ ยายขนมไม่อยู่ผมเวรเยินมาก”“เกี่ยวอะไรกับขนม” ศิวกรหรี่ตาถามชายหนุ่ม เอ็มจึงรีบอธิบายให้กว้างขึ้น“ก็น
เพียงหัวใจได้มีรัก Special : 1
Special : 1สามเดือนต่อมา ขนมนั่งพับเสื้อผ้าใส่กระเป๋าเดินทางเตรียมกลับไปหาป้าในช่วงปิดเทอม แม้เป็นการปิดเทอมสั้นๆ แต่เธอก็อยากกลับไปเยี่ยมป้า หลังจากไม่ได้กลับไปเยี่ยมท่านนานเกือบปี ซึ่งตอนนี้ยิ้มก็กลับบ้านแล้ว เธอกับศิวกรไปส่งขึ้นรถเมื่อช่วงตีห้านี้เองครืด~โทรศัพท์เธอสั่นเพียงหนึ่งครืดขนมก็เลื่อนจอรับสายแฟนหนุ่ม“กำลังเก็บกระเป๋าค่ะ แล้วพี่กรราวน์เสร็จแล้วเหรอคะ”(เพิ่งราวน์เสร็จตะกี้เลย แล้วเราเลือกได้หรือยังว่าจะนั่งรถหรือว่าขึ้นเครื่องไปดี)“พี่กรจองตั๋วเครื่องบินไว้ให้แล้วนี่นา หนมไม่เปลี่ยนไปนั่งรถหรอกค่ะ หนมเสียดายเงิน”(อยากเจอแล้วเนี่ย ขายเวรให้ไอ้ณุดีไหมนะ)“ไม่ต้องเลยค่ะ แต่ว่าพี่กรบอกจะตามหนมไปทีหลังนี่นา หนมไปอยู่ตั้งหลายวันไม่ต้องรับหรอกค่ะ”(ก็มันคิดถึงเรานี่ ไม่เคยห่างกันนานขนาดนี้เลย กว่าพี่จะตามเราไปก็เป็นอาทิตย์เลย)“หึหึ เป็นเอามากนะคะแดดดี้”(เอาไว้เจอกันนะ เดี๋ยวพี่ลงเวรแล้วจะรีบไปรับนะครับ)“ค่ะๆ เดี๋ยวหนมเก็บกระเป๋าก่อนค่ะ” เธอวางสายจากศิวกรแล้วจึงเร่งเก็บกระเป๋าให้เสร็จ แล้วจะออกไปซื้อของฝากไปฝากป้าหลังจากศิวกรลงเวรแล้วเขาก็รีบมารับแฟนสาวที่หอใน เอากระเป๋า
เพียงหัวใจได้มีรัก บทที่ 25 บทส่งท้าย
บทที่ 25 บทส่งท้ายย่างเข้าสู่เดือนที่สองของสถานะแฟน ศิวกรทำหน้าที่แฟนได้ดีมากๆ ไม่ขาดตกบกพร่องสักเรื่องเลย และความสัมพันธ์ของเขาและเธอก็ยังเป็นความลับที่มีคนรู้แค่สามคนเท่านั้นครืด..โทรศัพท์สั่นอยู่ในกระเป๋าเสื้อทำให้ขนมหยุดฝีเท้าแสนจะเร่งรีบแล้วหยิบโทรศัพท์ออกมาเปิดอ่านข้อความจากศิวกร ในข้อความบอกเอาไว้ว่าเขาจะรอเธออยู่ร้านกาแฟในช่วงบ่าย ซึ่งเธอก็ตอบกลับไปว่าโอเคแล้วรีบไปดูเคสกับรุ่นพี่พอเสร็จจากเคสแต่ว่าเลยเวลาที่ศิวกรนัดเอาไว้เธอจึงรีบสาวเท้าเดินไปร้านกาแฟ ในใจก็ภาวนาให้ศิวกรไม่รอเธออยู่ในร้านกาแฟเถอะ ขอให้เขากลับไปก่อน เพราะมันนานมาก ทว่าพอเปิดประตูเข้ามากลับเห็นชายหนุ่มนั่งกอดอกยกแก้วกาแฟร้อนจิบอยู่ในโต๊ะประจำของเขากับเธอด้านในสุด“พี่กร”“มาแล้วเหรอ พี่สั่งเค้กไว้ให้เราด้วย กินเลยไหมคะ”“ทำไมยังนั่งรออีกเนี่ย น่าจะกลับห้องพักไปนะคะ”“ไม่เป็นไร พี่ว่างเลยสั่งกาแฟมากินรอเรา”“กี่แก้วแล้วเนี่ย”“แก้วเดียว เพิ่งสั่งครับ”“พอดีหนมติดเคสค่ะ ไม่เสร็จง่ายเลยกินเวลาไปนานเลย” เธอรีบบอกเขาพร้อมกับวางโทรศัพท์มือถือไว้บนโต๊ะ “เสร็จแล้วก็รีบมาหาพี่กร ทีแรกหนมคิดเอาไว้ว่าพี่คงกลับไปแล้วเสี
เพียงหัวใจได้มีรัก บทที่ 24 เปิดตัว
บทที่ 24 เปิดตัว เช้าของอีกวัน ขนมยังงัวเงียอยู่บนเตียงเพราะยังไม่อยากลุกออกจากใต้ผ้าห่ม แต่เสียงศิวกรก็ทำให้เธอต้องลุกขึ้นมองเขา“ไหนบอกเวรบ่ายไงคะ ทำไมแต่งตัวเร็วจัง”“พี่มีเคสด่วนน่ะ เรานอนต่อเลยเดี๋ยวเที่ยงพี่กลับมาหา”“ให้หนมอยู่ห้องคนเดียวเหรอ”“แล้วเราอยู่ได้ไหม หรืออยากกลับหอ?” เขาถามเธอขณะที่ติดกระดุมแขนเสื้อเชิ้ตอยู่ ขนมส่ายหน้าแล้วลุกขึ้นจากเตียงนอน“เมื่อคืนใครผิดสัญญาคะ หนมต้องลงโทษคนผิดสัญญาไหมเนี่ย”“หึหึ ก็เห็นเราชอบนี่ แถมพี่ยังถามแล้วว่าต่อไหม เราไม่ตอบพี่ก็เลยเดาเอาว่าเราอยากต่อ ก็เลยจัดเต็ม”“พี่หิวโหยมาจากไหนก่อน”“ไม่รู้สิ”“งั้นหนมรอพี่กรอยู่ห้องนะคะ แล้วก็ขอให้เป็นเคสด่วนที่ง่ายและราบรื่นนะ”“ขอบคุณครับ” เขาหอมหน้าผากเธอแล้วก็รีบออกไปเลย ขนมยืนนิ่งทั้งอยากยิ้มทั้งจะอมยิ้มเขินอาย ปลายนิ้วแตะลงบนรอยจูบเขาเมื่อครู่นี้“คนบ้า…” ยิ่งหันไปเห็นร่องรอยของเมื่อคืนนี้เธอยิ่งเขินอายหนักมาก เมื่อตื่นเต็มตาแล้วเธอก็เลยเก็บกวาดห้องให้เขาจนเรียบร้อยเหมือนเดิม แล้วค่อยไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดใหม่ ซึ่งเป็นชุดลำลองของศิวกรที่เตรียมไว้ให้เธอนั่นแหละขณะที่ขนมนั่งเช็ดผมตัวเองอยู่บนโซฟา
เพียงหัวใจได้มีรัก บทที่ 23 รื้อฟื้นความทรงจำ
บทที่ 23 รื้อฟื้นความทรงจำ รอยยิ้มหวานบนใบหน้าสวยบ่งบอกถึงความรู้สึกทั้งหมดที่ขนมมีต่อศิวกร เธอขยับเข้าไปใกล้แล้วเอียงตัวไปสวมกอดเขาไว้“ขอบคุณนะคะที่ชัดเจนกับหนม”“เราอาจมองว่าทุกอย่างเร็วไป ที่พี่ขอเป็นแฟน” ชายหนุ่มเงยหน้าสบตากับหญิงสาว “สำหรับพี่มันไม่เร็วเลย เราสามารถใช้สถานะแฟนดูแลกันและเรียนรู้กันไปได้เรื่อยๆ และพี่เต็มใจให้เราแค่คนเดียว”ขนมยิ้มขบขัน เธอไม่เคยเจอผู้ชายคนไหนมาสารภาพต่อหน้าแบบนี้เลย และไม่มีความกลัวถ้าวันหนึ่งต้องเลิกกับเขา“เราสองคนจับมือเดินไปด้วยกันนะ ไปให้ถึงวันนั้นเลย”“ค่ะ”หัวใจเธอเต้นเร็วแทบผิดจังหวะ ซึ้งใจกับคำพูดของศิวกรมากๆ ในขณะเดียวกันแววตาเขาก็แสดงออกว่าจริงจังและอยากให้เธอมั่นใจในตัวเขาหลายวันต่อมาศิวกรเปิดประตูลงจากรถก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาจากกระเป๋าเสื้อแล้วโทร. หาขนม เช้านี้เขามีเคสผ่าตัดตอนเก้าโมงเช้าส่วนขนมวันนี้มีเรียนเลคเชอร์กับราวน์ในเช้าเดียว เขาเลยจะบอกให้เธอไปรออยู่ร้านกาแฟเหมือนเดิม และขนมก็ตอบตกลงอย่างว่าง่ายพอถึงเวลานัดหมายคนที่เพิ่งออกจากโออาร์ก็รีบเดินไปหาแฟนสาว ยิ่งเห็นขนมนั่งรออยู่ในร้านกาแฟเขายิ่งเร่งฝีเท้ากระทั่งมาถึงโต๊ะด
เพียงหัวใจได้มีรัก บทที่ 22 ขอเป็นแฟน
บทที่ 22 ขอเป็นแฟนขนมเดินออกมาจากหลังเสาแต่คนสายตาไวอย่างศิวกรกลับมองเห็นเธอพอดี จึงหันมองตามร่างเล็กจนศรุตอดถามไม่ได้และเขาก็มองตามน้องชายไปจนเห็นว่ามีหมอผู้หญิงเดินหายไปแล้ว เห็นแค่หลังไวๆ เท่านั้น“ใคร เพื่อนเหรอ” ศรุตถามผู้เป็นน้องชาย แล้วชะเง้อมองอีกรอบหนึ่ง“เปล่า”“เปล่า? เปล่าเป็นเพื่อนแต่เป็นแฟน”“บ้าเหรอ ยังไม่ได้ขอ”“อ๋อ ฮะ! เมื่อกี้แกพูดว่าอะไรนะ ยังไม่ได้ขอเป็นแฟน?” มุมปากหนาคนเป็นพี่ยกยิ้มร้าย ก่อนที่ศรุตจะเอาไหล่สะกิดภรรยาตัวเอง “อิงเตรียมโทร. ไปบอกแม่เลยว่าเจ้ากรมันซุ่มคบสาวในโรงพยาบาล”“พี่รุตก็อย่าแซวพี่กรมาก ยังไม่ได้สรุปเลยนะคะ แล้วสรุปพี่กรมีคนคุยจริงๆ เหรอ”“แหมคุณอิงก็ร้ายไม่เบานะครับ”“หึหึ อิงก็อยากรู้เหมือนกับพี่รุตค่ะ”“ก็ยังหรอก” เขาตอบแบบเลี่ยงๆ เพราะยังไม่ได้ขอขนมเป็นแฟนไง คิดเอาไว้ว่าชัวร์กว่านี้ค่อยจะพาเธอไปพบแม่กับพ่อ แต่วันนี้พี่ชายดันมาหาที่โรงพยาบาลซะได้ ความลับจะแตกก็เพราะพี่ยิงคำถามใส่เนี่ยแหละ“สรุปยังไงเจ้ากร แกไม่ได้ไปหลอกเขาใช่ไหม”“มองน้องในแง่ดีบ้างได้ไหมพี่ชาย”“ก็แกมันร้ายอะ เห็นยิ้มๆ แบบนี้ร้ายลึก” ตั้งแต่เด็กแล้ว ความเจ้าเล่ห์กับความร้า
