Semua Bab เล่ห์ร้ายสลับรัก: Bab 21 - Bab 30

หนึ่งเดือนต่อมาความสัมพันธ์ลับยังคงดำเนินต่อไปเรื่อยๆ ตั้งแต่วันที่พราวฟ้ามาขอให้อนาวินช่วยปิดข่าว พอเช้าวันต่อมาข่าวของเธอกับเขาก็เงียบหายไปจากโซเชียลและไม่มีใครพูดถึงข่าวนี้อีกเลยถึงแม้ว่าข่าวทุกอย่างจะเงียบแต่ในใจของทั้งสองคนต่างก็เต็มไปด้วยความสับสน อนาวินก็ไม่พูดไม่เคลียร์อะไร ทำให้ความสัมพันธ์ที่ค้างคาอยู่ไม่จบลงสักทีช่วงนี้ชายหนุ่มมาหาพิมพ์ดาวที่บ้านบ่อยขึ้น ทำตัวเหมือนกับว่าทุกอย่างปกติไม่มีอะไรเกิดขึ้น แถมยังซื้อของติดไม้ติดมือมาฝากพิมพ์ดาวกับคุณแม่อยู่ตลอดพราวฟ้าก็ใช้ชีวิตไปตามปกติถึงจะยังมีเรื่องติดอยู่ในใจก็ตาม ตอนเช้าออกไปทำงาน ตอนเย็นก็กลับมาบ้านใช้ชีวิตวนเวียนอยู่แบบนี้เป็นประจำ หญิงสาวเดินเข้ามาภายในบ้านพร้อมกับได้ยินเสียงของน้องสาวฝาแฝดที่กำลังคุยกับคุณแม่“แม่ดูนี่สิคะ” เสียงของพิมพ์ดาวที่อยู่ในห้องรับแขกพูดขึ้นมาเสียงดังและแฝงไปด้วยความตื่นเต้น“สวยจังเลยลูก” ดารารายเอ่ยชมไม่ขาดปากเมื่อเห็นลูกสาวได้รับของแบรนด์เนมจากแฟนหนุ่มแทบจะทุกวัน“แม่ลองใส่ดูสิคะ” พิมพ์ดาวยื่นกล่องรองเท้าของแบรนด์ดังราคาหลายหมื่นให้คุณแม่ได้ลองใส่“แฟนซื้อให้ลูกหรือซื้อให้แม่เนี่ย แม่ใส่ได

เช้าวันต่อมาวันนี้พิมพ์ดาวตื่นเช้ากว่าทุกวันเพื่อที่จะมานั่งรอและสังเกตท่าทางของพี่สาวฝาแฝดดูว่าวันนี้จะมีท่าทางปกติหรือว่าจะทำหน้าเศร้าเหมือนเมื่อคืนใบหน้าสวยชะเง้อมองทางอยู่นานหลายนาทีแต่ก็ไม่เห็นวี่แววของพราวฟ้าว่าจะเดินลงมาทานอาหารสักที“มองอะไร” ดารารายที่สังเกตท่าทางของลูกสาวมาสักพักจึงเอ่ยถามด้วยความสงสัย“เปล่าค่ะ” พิมพ์ดาวรีบปฏิเสธทันที แถมยังทำตัวมีพิรุธอีกต่างหาก“แล้วนั่งเขี่ยอาหารในจานเล่นทำไม”“พิมพ์ไม่ได้เขี่ยเล่นสักหน่อย” พิมพ์ดาวตอบก่อนจะตักอาหารเข้าปาก เพื่อเป็นการยืนยันว่าเธอไม่ได้ทำแบบที่คุณแม่พูด“รีบๆ กินเลย”“วันนี้พี่พราวไม่ไปทำงานเหรอคะ ทำไมถึงยังไม่ลงมาอีก” พิมพ์ดาวตัดสินใจถามถึงพี่สาวทันที เพราะปกติแล้วพราวฟ้าจะต้องทานอาหารเช้าก่อนไปทำงาน“ออกไปตั้งแต่เช้าแล้ว” ดารารายตอบส่งๆ ไปอย่างไม่ค่อยใส่ใจเท่าไหร่นัก“พี่พราวเครียดเรื่องงานจริงๆ เหรอคะ เมื่อคืนพิมพ์เห็นลงมาเอายาไปกิน” พิมพ์ดาวยังคงถามต่อเผื่อว่าคุณแม่จะรู้เรื่องเกี่ยวกับพราวฟ้า“แม่ก็ไม่รู้เหมือนกัน เดี๋ยวจะไปถามให้” ดารารายตอบก่อนจะลุกขึ้นยืนเต็มความสูง“แม่จะไปไหน” หญิงสาวรีบถามคุณแม่ทันที“ก็จะโทร

หลังจากที่แยกกับอนาวินที่บริษัท พราวฟ้าก็ขับรถกลับบ้านอย่างอารมณ์ดี งานก็ไม่มีปัญหา บริษัทก็ดีขึ้น แบบนี้จะไม่ให้เธออารมณ์ดีได้ยังไงก่อนจะถึงบ้านพราวฟ้าก็ไม่ลืมที่จะแวะซื้ออาหารที่ร้านประจำไปฝากคุณแม่กับน้องสาวที่บ้านด้วย จะได้ไม่ต้องเหนื่อยและเสียเวลาทำอาหาร เพราะทุกคนก็ชอบทานอาหารร้านนี้เป็นประจำอยู่แล้ว“พราวกลับมาแล้วค่ะ” พราวฟ้าถือถุงอาหารเข้ามาภายในบ้านอย่างอารมณ์ดี“ทำไมวันนี้กลับบ้านเร็วจัง” ดารารายเอ่ยถามด้วยความสงสัย หลังจากที่เธอพึ่งเห็นข่าวอะไรบางอย่างที่ไม่ควรจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น“พราวเคลียร์งานเสร็จเร็วก็เลยรีบกลับบ้านค่ะ วันนี้คุณแม่ไม่ต้องทำอาหารนะคะพราวซื้อมาเรียบร้อยแล้วค่ะ” หญิงสาวยกถุงอาหารมาวางไว้บนโต๊ะ พอไม่ได้ทานข้าวที่บ้านหลายวันก็รู้สึกคิดถึงอยู่เหมือนกัน“ทำไมวันนี้ถึงดูอารมณ์ดีเป็นพิเศษ” ดารารายเอ่ยถามลูกสาวด้วยสีหน้าและท่าทางนิ่งเรียบอย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน“ก็ที่บริษัทไม่มีปัญหาอะไรแล้วตอนนี้ทุกอย่างกลับมาเป็นปกติแล้วค่ะ” พราวฟ้ายังคงยิ้มอย่างอารมณ์ดี“วันนี้พราวไปกับคุณวินมาใช่ไหม” ผู้เป็นแม่ตัดสินใจถามในสิ่งที่สงสัยออกมาตามตรงจะได้ไม่ต้องมาเสียเวลาหนัก

วันต่อมาอนาวินที่ได้เห็นข้อความก็รู้สึกหงุดหงิดจะไปหาเธอที่บ้านก็ไม่ได้เพราะดึกมากแล้ว เขาต้องข่มและเก็บอารมณ์เอาไว้จนถึงเช้า แล้วรีบขับรถตรงมาหาพราวฟ้าที่บริษัทในทันที“สวัสดีค่ะคุณอนาวิน” เสียงเลขาหน้าห้องทำงานของหญิงสาวเอ่ยทักทายพร้อมรอยยิ้มอย่างเป็นมิตร“คุณพราวฟ้ามาทำงานหรือยัง” น้ำเสียงและท่าทางนิ่งเรียบถามขึ้นมา ถึงแม้ในใจจะร้อนรนอยากจะเข้าไปคุยกับเธอให้รู้เรื่อง“มาแล้วค่ะ”เมื่อได้ยินคำตอบอนาวินก็ไม่รอช้ารีบพุ่งตัวไปยังประตูหน้าห้องทำงานของหญิงสาวทันที“ใจเย็นๆ ก่อนค่ะ” เลขารีบห้ามและเข้าไปขวางทางเอาไว้ไม่ให้ชายหนุ่มเข้าไปภายในห้อง“ผมมีเรื่องจะคุยกับคุณพราว!” น้ำเสียงและท่าทางดุดันจ้องมองไปยังเลขา“คือคุณพราวมาทำงานแล้ว แต่ตอนนี้ออกไปข้างนอกแล้วค่ะ” ณิชารีบก้มหน้าตอบเพราะกลัวสายตาที่ชายหนุ่มมองมา“ออกไปไหน” อนาวินยังคงถามต่อด้วยน้ำเสียงดุดัน“ออกไปพบลูกค้าค่ะ”“แล้วจะว่างตอนไหน”“คือ… วันนี้คุณพราวยุ่งทั้งวันไม่มีเวลาว่างเลยค่ะ” ณิชาตอบไปตามคำสั่งของพราวฟ้าที่ได้สั่งและกำชับเธอเอาไว้ตั้งแต่ตอนเช้าที่เธอมาถึง“ก็ไม่รีบบอกตั้งแต่แรก”เลขาทำงานชักช้าแบบนี้ถ้าหากว่าเป็นพนักงานท

จากความอึดอัดใจที่เคยมีตอนนี้พราวฟ้ากับอนาวินต่างก็รู้สึกโล่งใจเป็นอย่างมาก มีเพียงรอยยิ้มและความสุขอยู่ภายในใจ“จะไปไหนครับ”เมื่อลงจากเรืออนาวินก็รีบถามขึ้นมาเพราะเห็นว่าพราวฟ้าเดินแยกไปอีกทาง“ขึ้นรถไงคะ” พราวฟ้าชี้ไปยังรถยนต์คันหรูของเธอที่จอดอยู่ไม่ไกล“ไปกับผมก็ได้” มือหนาชี้ไปยังรถของเขาที่จอดอยู่ตรงหน้า“แต่ว่าฉันขับรถมา”“ผู้หญิงขับรถคนเดียวตอนกลางคืนมันอันตราย เดี๋ยวผมให้ลูกน้องขับกลับให้” ชายหนุ่มบอกด้วยความเป็นห่วงและหวังดี ตอนนี้เขาบริสุทธิ์ใจที่จะขับรถไปส่งเธอที่บ้าน เพราะจะได้ไปสารภาพความจริงกับคุณแม่ของเธอ“ค่ะ” สุดท้ายพราวฟ้าก็ยอมขึ้นรถไปกับเขาอย่างเลี่ยงไม่ได้ระหว่างทางที่ขับรถอนาวินก็ชวนพราวฟ้าคุยอยู่ตลอดเวลาเพื่อไม่ให้บรรยากาศบนรถเงียบจนเกินไปและทำให้ทั้งสองคนรู้จักและสนิทกันมากขึ้น“สบายใจขึ้นไหม”“นิดหน่อยค่ะ”“ทำไมล่ะ” ชายหนุ่มถามกลับเพราะตอนนี้เขารู้สึกโล่งและสบายใจมาก แต่ทำไมเธอถึงไม่ได้รู้สึกแบบเขา“ก็ยังไม่ได้เคลียร์เรื่องนี้กับคนอื่นไงคะ”“เดี๋ยวก็ได้เคลียร์แล้ว”“เคลียร์ทุกอย่างจบก่อนดีกว่าค่ะ”“ชอบเที่ยวกลางคืนไหม” อนาวินตัดสินใจเปลี่ยนเรื่องและเปลี่ยนปร