All Chapters of ลวงรักพี่เลี้ยง(จำเป็น): Chapter 11 - Chapter 20

หนึ่งอาทิตย์ต่อมาบรรยากาศภายในบ้านหลังใหญ่เต็มไปด้วยความเงียบ เมื่อวันนี้เป็นวันที่น้องเฟิร์สจะต้องออกไปซื้อของเพื่อที่จะไปบริจาคให้บ้านเด็กกำพร้า หลังจากที่เลื่อนวันซื้อของมาแล้วหลายครั้งและพรุ่งนี้ก็จะถึงวันเกิดของน้องเฟิร์สแล้ว“แล้ววันนี้เราจะได้ไปซื้อของกันไหมคะพี่อิง” น้องเฟิร์สถามเสียงเศร้า เพราะแต่งตัวเรียบร้อยพร้อมจะออกไปข้างนอกแล้ว แต่ภายในบ้านก็ยังเงียบไม่มีใครมาเลยสักคน“คือว่า…”อิงรักอ้ำอึ้งไม่รู้ว่าจะบอกน้องเฟิร์สยังไงดีเพราะเธอก็ไม่รู้เหมือนกันว่าวันนี้จะได้ไปซื้อของหรือเปล่า“จะไปไหนกันครับ”ยังไม่ทันที่อิงรักจะได้ตอบอะไรอยู่ๆ ก็มีน้ำเสียงที่คุ้นเคยดังมาจากหน้าประตูบ้าน ทำเอาน้องเฟิร์สยิ้มกว้างและรีบวิ่งเข้าไปหาทันที“คุณพ่อ!” น้องเฟิร์สกอดคุณพ่อเอาไว้แน่นด้วยความคิดถึง“สวัสดีค่ะคุณฟาร์” อิงรักยกมือไหว้ทักทายชายหนุ่มพร้อมรอยยิ้ม“สวัสดีครับ กำลังจะไปไหนกันเหรอครับทำไมน้องเฟิร์สถึงได้แต่งตัวสวยขนาดนี้” ฟาร์ริกซ์ถามพร้อมกับมองหน้าลูกสาว ทั้งชีวิตของเขาคงไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าน้องเฟิร์สอีกแล้ว“จะออกไปซื้อของข้างนอกค่ะ แต่ก็ไม่มีใครว่างพาน้องเฟิร์สกับพี่อิงไปเลย” น้องเฟิ

“โรสริน” ฟาร์ริกซ์เรียกชื่อหญิงสาวด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา สายตาที่เขามองเธอเต็มไปด้วยความรู้สึกผิดมากมายจนยากเกินจะอธิบายร่างสูงรีบเดินเข้าไปหาหญิงสาวยังไม่รอช้า เมื่อเห็นว่าลูกสาวตัวเล็กเดินเอาของไปเก็บไว้ที่โต๊ะ“ผมนึกว่าคุณจะไม่มา” ฟาร์ริกซ์เดินเข้าไปทักหญิงสาวด้วยน้ำเสียงและสายตาที่นิ่งเรียบ แต่ภายในหัวใจกลับเต็มไปด้วยความดีใจที่เห็นเธอมาในวันนี้“ฉันก็มาทุกปีหนิคะ” โรสรินตอบโดยที่ไม่มองหน้าคนถามเลยสักนิด ก่อนที่เธอจะเดินไปหาลูกสาวแล้วชายหนุ่มก็เดินตามไปด้วยอิงรักมองน้องเฟิร์สที่กำลังมีความสุขอยู่กับคุณพ่อคุณแม่ เธอเองก็อยากจะให้คุณโรสรินกลับมาอยู่กับน้องเฟิร์สเหมือนเดิม เพราะการที่มีทั้งพ่อและแม่อยู่ด้วยกันนั้นทำให้น้องเฟิร์สยิ้มกว้างกว่าทุกครั้ง และเธอก็ได้แต่ภาวนาให้ทั้งสองคนกลับมาอยู่ด้วยกันเร็วๆร่างบางมองดูนาฬิกาก่อนจะเดินไปหยิบเค้กก้อนโตออกมาวางเตรียมเอาไว้ให้น้องเฟิร์ส เพราะก่อนหน้านี้เธอได้รับคำสั่งมาจากเฟญ่าแล้ว“สวัสดีค่ะคุณโรสริน” อิงรักทักทายหญิงสาวพร้อมกับยกมือขึ้นไหว้“สวัสดีค่ะ ขอบคุณนะคะที่ดูแลน้องเฟิร์สให้” โรสรินเดินมาที่โต๊ะอาหารเพื่อหาขนมไปให้ลูกสาวได้ทานเล่น

หนึ่งอาทิตย์ต่อมาวันนี้เป็นวันที่ทุกคนในครอบครัวนั่งทานอาหารอยู่ด้วยกันพร้อมหน้าพร้อมตา บรรยากาศบนโต๊ะอาหารก็เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะและเสียงพูดคุยกันตามประสาพี่น้อง“แล้วจะไปกันยังไง” ฟินนิคซ์เอ่ยถามเข้าประเด็นทันที เพราะพรุ่งนี้ทุกคนมีนัดจะพาน้องเฟิร์สไปเที่ยวทะเลตามคำสัญญาที่เคยให้เอาไว้ หลังจากที่เลื่อนกันมาหลายวันเพราะติดงานกันหมด“ก็ขับรถไปไง” ฟาร์ริกซ์ตอบไปแบบไม่ต้องคิดอะไร เพราะเขาเคลียร์งานทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยเพื่อที่จะมาอยู่กับลูกสาวโดยเฉพาะ“เพื่อนเล่นเหรอ” ใบหน้านิ่งเรียบหันไปมองน้องชายตามสไตล์ของคนเป็นพี่ชายที่เงียบขรึมและไม่ได้ติดเล่นติดตลกเหมือนกับฟาร์ริกซ์“เปล่าครับ ก็พี่ถามว่าจะไปยังไง ขับรถไปก็ถูกแล้วหนิ” ฟาร์ริกซ์ยังคงตอบกวนๆ ตามสไตล์“แล้วจะให้คนขับรถไปให้หรือจะขับรถไปเองละ” ฟินนิคซ์พยายามสงบสติอารมณ์ตัวเองให้นิ่ง ก่อนจะเปลี่ยนคำถามให้ชัดเจนยิ่งขึ้น ถ้าหากน้องเฟิร์สไม่ได้นั่งอยู่ด้วยฟาร์ริกซ์คงโดนเขาด่ายับไปแล้ว“ผมขับไปเองครับ”ฟาร์ริกซ์ตอบออกมาอย่างชัดเจน นานๆ จะได้ไปเที่ยวทะเลเขาก็อยากจะเปลี่ยนบรรยากาศขับรถไปเองบ้างจะได้มีเวลาส่วนตัวด้วย อีกอย่างทะเลก็อยู่ไม่ไ

ฟินนิคซ์นั่งดื่มอยู่คนเดียวจนถึงเย็น ทุกคนที่อยู่ด้านนอกก็ย้ายเข้ามาอยู่ที่ริมสระน้ำ มีปาร์ตี้ปิ้งย่างทำอาหารทะเลกินด้วยกันแบบเรียบง่ายสายตาเฉี่ยวคมจ้องมองไปที่พี่เลี้ยงของหลานสาว พร้อมกับคิดหาวิธีที่จะทำให้เธอเลิกยุ่งกับน้องชายของเขา ในหัวก็พยายามคิดวางแผนถ้าทำให้อิงรักเลิกยุ่งกับฟาร์ริกซ์ได้เขาก็คงจะรู้สึกดีและสบายใจมากกว่านี้“พี่ฟินน์ ไปนั่งฝั่งนู้นด้วยกันไหมคะ” เฟญ่าเดินเข้ามาชวนพี่ชาย หลังจากสังเกตเห็นว่าพี่ชายเอาแต่นั่งเงียบอยู่คนเดียว มาเที่ยวทั้งทีก็ต้องสนุกด้วยกันไม่ใช่มานั่งเหงาอยู่คนเดียวแบบนี้“เดี๋ยวพี่ตามไป” น้ำเสียงนิ่งเรียบตอบน้องสาว“เร็วๆ นะคะ” เฟญ่าเดินกลับไปนั่งที่เดิมเพื่อเตรียมอาหารเอาไว้รอพี่ชายอย่างฟินนิคซ์นอกจากจะมีแม่บ้านคอยดูแลเรื่องอาหารแล้ว อิงรักก็คอยช่วยแกะกุ้งให้กับทุกคน โดยเฉพาะน้องเฟิร์สที่ชอบกินกุ้งมากกว่าใคร“พี่ฟินน์มานั่งตรงนี้เร็วค่ะ” เฟญ่าบอกพี่ชายที่เดินเข้ามาหา พร้อมกับหาที่ว่างให้นั่งซึ่งก็ได้ที่นั่งอยู่ข้างอิงรักพอดี“อิงช่วยแกะกุ้งให้พี่ฟินน์ด้วยนะ” เฟญ่าหันไปบอกอิงรักที่กำลังนั่งแกะกุ้งอยู่อิงรักนั่งก้มหน้าก้มตาแกะกุ้งโดยที่ไม่ได้สนใจห

พั่บ! พั่บ! พั่บ!ร่างสูงสอบสะโพกหนาเข้าออกตามจังหวะอารมณ์ยิ่งทำร่องรักก็ยิ่งบีบรัดแน่นและรู้สึกดี คิดไม่ผิดเลยจริงๆ ที่เขาใส่ยาลงไปในไวน์ให้เธอดื่มริมฝีปากหนาครอบงำจุกสีหวานอย่างลืมตัว เห็นเธอตัวเล็กแต่ข้างในไม่ได้เล็กด้วยเลยสักนิด หน้าอกอวบอิ่มบีบเค้นเต็มไม้เต็มมือไปหมด“อะ! อื้อ!” ร่างเล็กบิดเร้าไปตามอารมณ์ ความเจ็บเริ่มเลือนหายและแปรเปลี่ยนเป็นความเสียวซ่านเข้ามาแทนที่เป็นความรู้สึกที่แปลกใหม่แต่ทำให้อิงรักรู้สึกดีไม่น้อย ไม่ว่าวันพรุ่งนี้หรือวันต่อไปจะเป็นยังไงเธอก็ไม่สน ขอแค่มีความสุขในตอนนี้ก็เพียงพอแล้วเรือนร่างและความบริสุทธิ์ที่เสียไปเธอไม่รู้สึกเสียดายเลยสักนิด เพราะเธอได้มอบสิ่งที่มีค่าสุดที่สุดให้กับผู้ชายที่เธอรักแล้ว หากไม่ให้เขาเธอก็ไม่รู้ว่าจะมอบความบริสุทธิ์นี้ให้กับใครมือหนาจับล็อกสะโพกเล็กเอาไว้แน่นก่อนจะอัดกระแทกอย่างถี่รัวและถึงใจ โดยที่ไม่สนเลยว่าคนใต้ร่างจะเอ่ยห้ามอะไร“อึก! เบาหน่อยค่ะ!” ถึงร่างกายจะเต็มไปด้วยฤทธิ์ของยาวิเศษ แต่ร่างกายเธอก็ทนไม่ไหวกับความรุนแรงที่เขามอบให้ เธอได้แต่ร้องบอกโดยที่เขาไม่ได้สนใจในสิ่งที่เธอพูดเลยสักนิดแท่งเอ็นใหญ่ผุดเข้าผุดออ