บททั้งหมดของ พยศรักซาตาน: บทที่ 1 - บทที่ 10

สิบสามปีผ่านไป เวลาผ่านไปเร็วเหมือนโกหก จากคืนเป็นวันจากวันเป็นปี กอหญ้า มนัสสุกานต์ เด็กหญิงกอหญ้า ปฏิเสธที่จะใช้นามสกุลพิพัฒนพงค์เมื่อสิบกว่าปีก่อน ตรีรินทร์จึงได้ขอให้ใช้นามสกุลเดิมของเธอ เด็กหญิงกอหญ้าอยู่ในความดูแลของ ธมกานต์ และตรีรินทร์ตลอดสิบกว่าปีที่ผ่านมา เธอไม่เคยทำความเดือดเนื้อร้

กอหญ้ากลับมาที่คอนโดฯ พัชรา ท่ามกลางสายตาที่เป็นคำถามจากเพื่อนสนิท “อ้าวไหนว่าจะไปทานข้าวบ้าน คุณย่าไง” “ ไปแล้ว “ “ แล้วไม่ค้างเหรอ” “อืม ไม่หรอก” “แล้วนั่นจะทำอะไร” “จะต้มมาม่ากิน” “อ้าว แล้วไม่ได้กินข้าวเห

กอหญ้า กระเถิบจนร่าง ชิดพนักเตียง กริชชัย ชะโงกหน้ามาใกล้ หญิงสาวกำลังจะอ้าปาก ก็โดนชายหนุ่มปิดริมฝีปากก่อนจะบดขยี้อย่างดุเดือด มือของชายหนุ่มราวกับก้ามปู คืบคลาน ไปยังส่วนต่างๆของร่างกาย กอหญ้าเสียวซ่านจนเผลอครางออกมา ชายหนุ่มสูดดมความหอมหวานของต้นคอ ไล่ลงมาจนเนินหน้าอกสุดสวย ชายหนุ่มก้มลงสูดดม กั

“อีบ้า แล้วเรียกฉันมาฟังทำไม” พัชราบ่นอุบก่อนจะก้มลงทำงานในไอแพคต่อ “ ก็อยากมาแชร์ความรู้สึก ได้ไหม แกแชร์ได้ไหม” พัชราเงยหน้ายิ้ม อ่อนโยน “ได้สิ ตกลงเขาให้แกไปพบเขาอีกเมื่อไหร่” “พรุ่งนี้ คอยดูฉันจะออกบ้านตั้งแต่ ตีห้า “ “ขนาดนั้นเชียว”

รุ่งเช้าอีกวันหนึ่ง ขณะที่กอหญ้ากำลังรับประทานข้าวเช้ากับคุณหญิงมณีจันทร์ โดยมีนมอิ่ม ยืนอยู่ด้านข้าง เสียงฝีเท้าของคนกลุ่มหนึ่งทำให้กอหญ้า หันไปมอง “ เอ้า มากันแล้วรึ ขอโทษทีที่ให้ เด็กไปเชิญมาแต่เช้า มา มา แม่กำลังทานข้าวต้ม มาทานด้วยกัน เอ้า มาครบกันไหมนั่น “ “ ขา