บทที่ 3

กอหญ้ากลับมาที่คอนโดฯ พัชรา ท่ามกลางสายตาที่เป็นคำถามจากเพื่อนสนิท

“อ้าวไหนว่าจะไปทานข้าวบ้าน คุณย่าไง”

“ ไปแล้ว “

“ แล้วไม่ค้างเหรอ”

“อืม ไม่หรอก”

“แล้วนั่นจะทำอะไร”

“จะต้มมาม่ากิน”

“อ้าว แล้วไม่ได้กินข้าวเหรอ บ้านคุณย่านะ”

“อืม ไม่ได้กิน “

“อะไรของเขาเนี่ย “ พัชราเดินเกาศีรษะไปมา

สองวันผ่านไป บ้านกรณ์วิภาค อดิศร อดิศวร ฝาแฝดที่เกิดจากไข่ใบเดียวกัน กำลังนั่งเลือก

แบบบ้านที่ ถูกส่งให้มาให้เลือก อดิศร วิศวกร ผู้เป็นพี่ และ อดิศวร สถาปนิกหนุ่มไฟแรง

ทั้งสองทำงานสืบต่อกิจการ ของวิภาคกรณ์ มาหลายปีแล้ว ทั้งสองโดดเด่นในแวดวงสังคม

เพราะเป็นหนุ่มแฝดที่โสด และโปไฟล์พร้อม

“ พี่ศร วันนี้ยัยญ่าจะมาทานข้าวที่บ้านนะ “

“ จริงเหรอ คุณแม่ต้องดีใจแน่ๆ “

“นั่นไง พูดถึงก็มาพอดี “

เสียงวิ่งมาพร้อมน้ำเสียงสดใส ของน้องสาวนอกไส้ “ พี่ศร พี่ศวรคิดถึงจังเลย”

กอหญ้าวิ่งเข้ามากอดคอ และโอบกอดพี่ชาย ทั้งสองไว้ในอ้อมแขน สองหนุ่มกอดน้องสาวนอกไส้ กอดกันสามคนตัวกลม

“อ้าว เด็กๆ เสียงดังไปแปดบ้าน” เสียงอาร์มทักมาจากด้านหลัง ก่อนจะยิ้มกว้าง อ้าแขนรับ กอหญ้าที่วิ่งมากอดอย่างออดอ้อน

“ป้าอาร์ม คิดถึงจังเลย”

อาร์มค้อน ก่อนทำปากยื่น “ ปากหวานกับคนแก่ ไหนบอกว่าจะมาค้างกับป้า

ไม่เห็นมาสักที หลงแสงเสียงแล้วละมั้ง นางแบบคนสวย”

อาร์มลูบผม หญิงสาวลูกสาวคนสุดท้องของแม่บ้านคนสนิท ด้วยความรักใคร่เอ็นดู

ก่อนจะหอมที่หน้าผากอย่างที่ปฏิบัติมา

“ ชื่นใจ หลานป้า คืนนี้นอนที่นี่นะ มานอนคุยกันหน่อยสิ มีแฟนหรือยังฮะ”

กอหญ้าซบศีรษะ กับซอกไหล่อย่างออดอ้อน ก่อนหอมแก้ม เบาๆ

“คิดถึง ป้าอาร์มจังเลย คิดถึง คิดถึง ที่สุด”

“ ปากหวาน เอาล่ะ เดี๋ยวป้าไปเข้าครัว ทำของโปรดให้เรากิน ดีไหม”

“ ดีใจที่สุดเลย ค่ะ “

กอหญ้า นั่งดูแบบโครงการ คอนโดมีเนียม รุ่นใหม่ ข้างๆ อดิศวร ก่อนที่อดิสร จะเดินมาสมทบ พร้อมรูปเฟอร์นิเจอร์กองโต

“ เมื่อไหร่จะว่างมาช่วย งานพวกพี่ที่บริษัทบ้าง”

“ อย่าเลยค่ะ พี่สร ญ่าไม่มีความรู้เรื่อง อสังหาริมทรัพย์เลย ดูห่างๆดีกว่าค่ะ”

“ เข้ามาเที่ยวบ้าง ถ้าว่าง”

“ ค่ะ นี่ไง มาวันนี้ไงคืนนี้คงนอนคุยกับป้าอาร์มจนสว่าง เหมือนปกติ ขอยืมคุณแม่ของพวกพี่หน่อยนะคะ”

“ตามสบาย “ สองหนุ่ม ยิ้มและมองน้องสาว มารดาคนเดียวกัน แววตาที่มองของฝาแฝดต่างกัน คนหนึ่งมองอย่างรู้สึกว่าเป็นน้องสาวจริงๆ แต่อีกคน มองอย่างมีความรู้สึกพิเศษด้วย

“ของว่าง ค่ะ “ เสียงคนรับใช้ ก่อนจะวางถาดของว่าง

กอหญ้ารินน้ำชา สามถ้วย ก่อนจะหยิบคุ๊กกี้มารับประทาน ท่าทางสบายๆ

“อยากรู้จัง ป้าอาร์มจะทำอะไรให้ญ่ากิน”

“ แม่รู้ใจ ญ่า รับรองอร่อยแน่มื้อนี้ “

“ มีความสุขจังเลย มาบ้านนี้”

“มาบ่อยๆ สิ ญ่า ญ่ามาทีไร คุณแม่มีความสุขทุกที “ อดิศวรพูดก่อนมองน้องสาวแม่คนเดียวกัน แม้จะไม่ใช่น้องสาวในไส้ เพราะสำหรับตนเอง แม่ฝนก็เป็นเพียงแม่อุ้มบุญดังนั้น อดิศวรมักปลอบใจตัวเองเสมอว่า สิ่งที่ตนคิดกับ น้องสาวคนนี้ไม่ผิดศีลธรรมและสามารถทำได้

อดิศร มองน้องชายฝาแฝด แล้วแอบยิ้ม

เสียงโทรศัพท์มือถือ ดัง

“ฮัลโหล ศรพูดครับ “

“ อ้าว พี่กริช เป็นไงสบายดีไหมครับพี่ ได้ข่าวเหมือนกันว่าพี่กลับมาแล้ว “

“ ได้ สิครับ มาเลย กำลังอยู่พร้อมหน้า”

“ครับ ครับ เดี๋ยวเจอกัน “

กอหญ้ามองหน้า พี่ชายแฝด แล้วมีใบหน้าเครียด

“ใครจะมาค่ะ พี่ศร”

“ อ๋อ พี่กริช บอกว่าขับรถผ่านมาทางนี้ จะแวะมาดื่มด้วย “

“ ฮะ เขาจะมาที่นี่ เมื่อไหร่ค่ะ”

“ อีกยี่สิบนาที ก็ถึงแล้ว ญ่าถามทำไม”

“ ไม่ทำไมหรอกค่ะงั้น ญ่าไปก่อนดีกว่านะคะ พอดีลืมไปว่ามีธุระด่วน ฝากบอกป้าอาร์มด้วยนะคะ พี่ศร “

“ ไปนะคะ “ พูดจบ ร่างของกอหญ้าก็เดินเกือบวิ่งออกไป ท่ามกลางสายตามีคำถาม

ของฝาแฝด สองพี่น้องตระกูลกรณ์วิภาค

ยี่สิบนาทีผ่านไป

อดิศร และ อดิศวรก็ยังทำงานต่อไป เมื่อได้ยินเสียงรถ สองหนุ่มก็เดินออกไปต้อนรับ

“หวัดดีครับ พี่กริช โห หล่อจังเลยหว่ะ “ อดิศร ชกที่หัวไหล่ อย่างหยอกเย้า

“ หวัดดีครับ พี่กริช กลับมาได้หลายวันแล้วเหรอครับ “

“ แค่อาทิตย์เดียว ฉันมากวนพวกนายไหม กำลังทำอะไรอยู่”

“ เลือกแบบโครงการใหม่ นะพี่ นั่งก่อน นั่งก่อน พี่กริช เชิญครับ”

ผ่านไปสักครู่ อาร์มเดินออกมาจาก ห้องครัว พร้อมจานอาหารที่ส่งกลิ่นหอมกรุ่น

“ อ้าว หนุ่มๆ ไปนั่งที่โต๊ะอาหารเลย อาหารพร้อมแล้ว “ อาร์มส่งเสียง ก่อนเบิกตากว้าง เมื่อมองเห็นบุตรชายของเพื่อนรัก

“ ตายแล้ว นั่นตากริชเหรอ ตายแล้ว ตายแล้วกลับมาเมื่อไหร่นี่ หล่อเชียว”

อาร์มเข้ามาสวมกอด อย่างเอ็นดู

“ กลับมาได้อาทิตย์กว่าแล้วครับ ป้าอาร์มสบายดีหรือครับ “

“ สบายดีจ๊ะ “ สายตาอาร์มกวาดไปทั่วห้อง ก่อนจะขมวดคิ้ว

“ ศร น้องล่ะลูกไปไหน”

“ กลับไปแล้วครับแม่ บอกว่ามีธุระด่วน”

“ อะไรกัน ไหนบอกว่าจะมานอนคุยกับแม่ ยัยญ่านะยัยญ่า ทำให้คนแก่เก้อ เจอคราวหน้าจะงอน ให้รู้สึกเชียว”

อาร์มเดินออกไปใบหน้าแสดงความผิดหวัง

กริชชัยขมวดคิ้ว ก่อนหันไปถาม แฝดน้อง “ ใคร จะมา จะไปศวร”

“ อ๋อ ยัยกอหญ้าไง สวนกับ กริชแค่เสี้ยวนาที “

“ เขามาบ้านนี้เหรอ”

“ฮือ ตอนแรกว่าจะค้าง แต่ไงไม่รู้ พรวดพราดออกไปเลย” อดิสรอธิบายพร้อมมมองอย่างให้กำลังใจน้องชาย ฝาแฝด

กริชชัย นั่งนิ่งก่อน ครุ่นคิด อย่างฉุนเฉียว “ยัยนี่ กะจะหลบหน้าเราหรือเปล่าว่ะ

แต่ ถ้าจะหลบ จะหลบทำไม” ชายหนุ่มครุ่นคิดจนปวดหัว

หลังจากรับประทานอาหารเสร็จ อดิศร และอดิศวร ก็ย้ายกันมาที่ห้องนั่งเล่น

ที่มี โทรทัศน์ กริชชัย เดินไปเรื่อยๆ ก่อนจะมาชะงัก ที่รูป ที่วางไว้บนโต๊ะ

ชายหนุ่มตัวชาไปทั้งร่าง เมื่อมองเห็นสาวสวยที่ตนเอง มีสัมพันธ์ลึกซึ้ง อยู่ในรูป

ซึ่งในรูป หญิงสาวสวมใส่ชุดครุย รับปริญญาในอ้อมกอดมีดอกไม้ ประกบข้างมีฝาแฝด

อดิศร และอดิศวร ใบหน้าหญิงสาวเต็มไปด้วยรอยยิ้ม ชายหนุ่มจิกปลายเท้ากับพรม

“ ศร นี่ใคร นี่รูปใคร “ กริชชัยถามเสียงเหมือนละเมอ

“ อ๋อ กอหญ้าไง ยัยกระปุกตั้งฉ่ายของพี่กริชไง เป็นไง ตอนนี้เป็นสาวสวยแล้ว”

“ ใครนะ เขาเป็นใครนะ “ เสียงกริชชัย ละเมอ หัวใจเต้นแรงเกือบจะระเบิดออกมานอกร่าง

“ กอหญ้าไง ลูกแม่ฝน น้องสาวบุญธรรมของพี่ไง พี่กริช อะไร อยู่บ้านเดียวกัน ยังไม่เจอกันอีกเหรอ “

“ เมื่อกี้เขามาที่นี่ใช่ไหม “ น้ำเสียงสะกดไม่ให้สั่น

“ มาแล้ว ไปแล้ว ครับพี่กริช”

“เขารู้ไหม ว่าพี่จะมาที่นี่ “ กริชชัย เสียงสั่น จนต้องพยายามสะกดอารมณพลุ่งพล่าน

“ น่าจะรู้ ก็ตอนที่พี่โทรมา กอหญ้าก็นั่งอยู่ด้วย “

กริชชัย กำมือเป็นหมัด เพื่อระงับอารมณ์โกรธ ชายหนุ่มกัดฟัน ก่อนจะเอ่ยขอตัว

น้ำเสียงสั่น

“ เขาบอกว่าเขาจะไปไหน “

“ บอกว่า ไปดูแลคุณย่า นี่ครับ”

“ ตอแหล “ กริชชัยเผลอพูดออกมาเสียงดัง ก่อนจะรีบกลบเกลื่อน

“ ขอโทษที พี่พูดผิด”

“ พี่มีธุระกลับก่อนนะ ไว้วันหลังจะมาดื่มด้วย วันนี้มีเรื่องสำคัญต้องไปจัดการ”

กริชชัยเดินออกไปอย่างรวดเร็วท่ามกลางสายตา สงสัย ของฝาแฝด พี่น้อง

กริชชัยกระชากรถเสียงดัง ขับรถเร็วปานพายุ ชายหนุ่มกัดฟันจนเจ็บกราม

“ ยัยกระปุกตั้งฉ่าย นี่เธอปั่นหัวฉันเล่น สนุกมากใช่ไหม คอยดูฉันจะเอาคืนให้สาสม “

กริชชัยขับรถไปด้วยความเร็ว ชายหนุ่มขับรถ ผ่านตึกใหญ่ มาที่ตึกเล็ก แววตามุ่งมั่น

สาวใช้วิ่งมาต้อนรับ “ มีใครอยู่บ้านบ้าง หวาน”

“คุณท่านไปบ้านคุณหญิงนฤมลกับนมอิ่มค่ะ สาวๆอีกสองคนไปจ่ายตลาดค่ะ เหลือแต่หวานกับคุณกอหญ้าค่ะ”

กริชชัย กำมือแน่น พยายามระงับอารมณ์ที่อัดแน่นในอก ก่อนจะพูดน้ำเสียงห้วน

“หวานไปบอกให้ ยัยกระ..เออ คุณกอหญ้าไปพบฉันที่หลังบ้านตรงสระว่ายน้ำ

บอกว่าฉันสั่ง เข้าใจไหม”

หวานพยักหน้าก่อนจะวิ่งขึ้นไป ชั้นบน กอหญ้านั่งร้อยดอกไม้ เพื่อเก็บเอาไว้ให้คุณหญิงมณีจันทร์ถวายพระ ในวันรุ่งขึ้น หวานกระหืดกระหอบขึ้นมาบอก เสียงสั่น

“ คุณกอหญ้าขา คุณกริช ให้ไปพบค่ะ บอกว่ามีเรื่องด่วนค่ะ”

กอหญ้าชะงักมือที่ร้อยดอกมะลิ ก่อนจะพูดน้ำเสียงเรียบว่า “ หวานไปบอกเขา

ว่าบ้านนี้ เจ้าของบ้านไม่อยู่ จะคุยธุระก็รอให้เจ้าของบ้าน กลับมาหรือ ฝากไว้กับหวาน

ก็ได้ เข้าใจไหม “

หวานพยักหน้า ยิ้มแหย่ ก่อนจะวิ่งลงบันได ไปบอกชายหนุ่มตามที่ กอหญ้าสั่ง

ด้วยอาการหวาดกลัว ทุกคนในบ้านรู้ดีว่า เวลากริชชัยโกรธจะมี อาการหน้ากลัวปานใด

หวานซึ่งอยู่มาหลายสิบปี ก็รู้ดีเช่นกัน

กริชชัย อัดบุหรี่ ด้วยอารมณ์ที่พลุ่งพล่าน ภายใน เมื่อได้รับรายงานจากหวานสาวใช้

คนสนิทของนมอิ่ม ที่ได้รับหน้าที่ให้ ดูแลกอหญ้า ชายหนุ่มตาลุกโพลงด้วยแรงโทสะ

ก่อนจะหันไปสั่ง หวานเสียงเข้ม

“หวานกลับไป ที่เรือนพัก ไม่ต้องออกมาจนกว่า นมอิ่มจะกลับ เข้าใจไหม”

“ค่ะ “ หวานเดินก้มหน้าจากไป ด้วยอาการงุนงง

กริชชัยเดินจ้ำอ้าว ขึ้นมา ในส่วนห้องนั่งเล่นชั้นสอง สายตาสอดส่ายหา

ร่างของหญิงสาวที่ปั่นให้ ความรู้สึกของตนเองปั่นป่วน มาร่วมอาทิตย

“ นึกว่าจะหนีฉันพ้นงั้นเหรอ “ น้ำเสียงคมเข้มทำให้ กอหญ้าที่คิดอะไรเพลินๆ

สะดุ้ง ก่อนจะปรับสีหน้าให้เรียบเฉย

“ ฉันพูดกับเธอได้ยินไหม ไม่น่าเชื่อ ว่าเธอจะอยู่ใกล้ฉันแค่เอื้อม” กริชชัยเดินเข้ามาใกล้ กอหญ้ายังคงร้อยพวงมาลัย เหมือนไม่มีใครอยู่ในห้อง อาการเมินเฉยของหญิงสาวทำให้ กริชชัย โมโหจนหน้ามืด

“จะไม่แนะนำตัวเองหน่อยหรือไง ตกลงเธอรู้มาตลอดหรือไงว่าฉันเป็นใคร”

“ ฉันไม่รู้หรอกว่าคุณเป็นใคร แต่ถึงรู้ คุณก็ไม่มีความสำคัญในความรู้สึกฉัน

คุณก็น่าจะรู้ ว่าเราเกลียดกันแค่ไหน “ กอหญ้าพูดน้ำเสียงเรียบเฉย

กริชชัยรู้สึกโมโห จนแทบคุมตัวเองไม่อยู่ ชายหนุ่มกระชากมือหญิงสาว จน

ดอกไม้ที่ร้อย กระจุยกระจาย กอหญ้าตกใจก่อนจะจ้องหน้าชายหนุ่ม อย่างเคียดแค้นชิงชัง

“ นี่คุณทำบ้าอะไร เห็นไหมว่าฉันทำอะไรอยู่ “

“ มานี่ ไปกับฉัน”

“ จะไปไหน ฉันไม่ไป ปล่อยนะ คนบ้า” กอหญ้าพยายามบิดมือหนี เมื่อโดนชายหนุ่มกระชากแขน พร้อมกับ ทั้งลากจนเกือบเหมือน จะอุ้มไปทางเรือนด้านหลัง ก่อนจะอ้อมไปทางลับ ที่จะขึ้นไปตึกใหญ่ ในส่วนที่จะขึ้นไปชั้นสาม โดยทางลับนี้มีไว้สำหรับ

คนที่จะใช้ขึ้นชั้นสามเท่านั้น และทางนี้เป็นที่รู้กันว่า ถูกสร้างขึ้นให้ ลูกชายเพียงคนเดียว

ของตระกูล ทางนี้ถูกปิดใช้มาหลายสิบปี แต่เพิ่งมาเปิดใช้ แค่เพียงหนึ่งอาทิตย์เพราะเจ้าของ

ได้กลับมาแล้ว

“ ปล่อยนะ คนบ้า จะพาฉันไปไหน “ กอหญ้า ทุบที่ไหล่ของชายหนุ่มด้วยมืออีกข้างหนึ่ง

“ ก็บอกแล้วไง มีเรื่องจะคุยด้วย แต่ต้องคุยในที่ของฉัน วันนี้ต้องคุยกันให้รู้เรื่อง

ยัยกระปุกตั้งฉ่าย ฉันปล่อยให้เธอปั่นหัวมาหลายวันแล้ว วันนี้จะเอาคืน “

“ ฉันไม่ใช่ ยัยกระปุกตั้งฉ่าย “ กอหญ้าเถียง นัยน์ตาเขียวปัด

หึ เสียงหัวเราะของชายหนุ่ม บาดลึกความรู้สึกของกอหญ้า จนหญิงสาวแอบกัดริมฝีปากของตนเอง

เมื่อจูงมือ แล้วทุลักทุเล กริชชัย หันมาอุ้มหญิงสาว พาดบ่าแล้วเดินจ้ำอ้าว ขึ้นชั้นสาม โดยไม่ผ่านส่วนหน้าของตึก จึงไม่มีผู้ใดเห็น

“ นี่ จะพาฉันไปไหน ปล่อยนะ ไอ้ ไอ้...คนบ้า ปล่อย” กอหญ้าทุบที่ไหล่กว้าง

ชายหนุ่มเดินจ้ำอ้าว ก่อนที่จะพาหญิงสาว ขึ้นมาชั้นบน ในส่วนของห้องนอน กอหญ้า แทบจะเป็นลม เมื่อนึกว่า จะเกิดอะไรขึ้นกับตนเอง ในอีกไม่กี่นาที

หญิงสาว เดินถอยหลัง จนร่างของหญิงสาว ชนกับ โซฟาที่อยู่หน้าเตียงนอน

ท่าทางรังเกียจเดียดฉันท์ ทำให้ชายหนุ่มไม่สบอารมณ์อย่างแรง

“อย่ามาดีดดิ้นหน่อย เลย มากกว่านี้ฉันก็ทำกับเธอมาแล้ว เธอเป็นผู้หญิงของฉัน

ฉันเคยทำอะไรกับเธอบ้าง ลืมไปแล้วหรือไง เราเป็นมากกว่า....”

หญิงสาวร้องกริ๊ด ก่อนจะปิดหู “ อย่าพูดอะไรทุเรศ ๆ นะ ฉันไม่อยากฟัง “

ชายหนุ่มเบ้ปาก “ อย่ามากระแดะ เอาจนป่านนี้ ฉันกับเธอ ลึกซึ้งขนาดนั้น

เธอน่าจะรู้ดี “ ชายหนุ่มใช้สายตาไล้ไปตามร่างกายของหญิงสาว อย่างจาบจ้วง

“ ไอ้บ้า อย่านึกว่า ความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นจากความไม่ตั้งใจ จะมีผลอะไรกับฉัน

ฉันลืมมันไปหมดแล้ว “ กอหญ้าพูดเสียงดัง และจ้องตาชายหนุ่มไม่หลบ

“ ฉันจะบอกอะไรให้ จำรอยนี้ได้ไหม จำรอยที่เธอฝากไว้กับฉัน สิบกว่าปีฉันไม่เคยลืม ว่าเธอเป็นต้นเหตุให้ฉัน ต้องจากครอบครัวที่ฉันรัก และไม่สามารถกลับมาที่นี่ได้

ฉันจะกลับมาเอาคืนเธออย่างสาสม “ กริชชัย ชูข้อมือ ที่มีรอยแผลเป็น แววตาอาฆาต

แค้น

“ฉันไม่ได้เป็น คนห้ามให้คุณกลับมาบ้านคุณนี่ คุณพ่อคุณเป็นคนสั่ง ลืมไปแล้วหรือไง “

“ ไม่ลืม แต่เป็นเพราะความงี่เง่าของเธอไง แม่กอหญ้า ฉันซึ่งเป็นลูกของบ้านนี้

ต้องระเห็จไปอยู่เมืองนอก ถูกทิ้งเหมือน คนไร้ครอบครัว ในขณะที่กาฝากอย่างเธอ

ได้อยู่กิน แล้วอบอุ่น ในครอบครัวฉัน สิบกว่าปี ความรู้สึกนี้ฉันไม่มีวันลืม “ กริชชัยก้าวเท้าเข้ามาหา อย่างจงใจ

“เวลาฉันไม่สบาย ฉันก็อยู่อย่างโดดเดี่ยว คนเดียว “ แววตาของชายหนุ่มมีหยาดน้ำตา คลอด้วยความโกรธแค้นเมื่อเจอศัตรูตอนเด็กแบบซึ่งหน้า

กอหญ้ามองชายหนุ่มสายตาหวั่นไหว “ ฉันไม่ได้ต้องการ ให้มันเป็นแบบนั้น

พ่อคุณ ...”

“ไม่ต้องโทษว่าเป็นเพราะ พ่อผม ถ้าเธอไม่งี่เง่าเมื่อตอนเด็กๆ แต่ช่างเถอะ มันผ่านไปแล้ว ตอนนี้ เดี๋ยวนี้ เธอต้องชดใช้ให้กับฉัน “

“ ชดใช้บ้าอะไร คนบ้า “ กอหญ้าเดิน หนี จนเท้าพันกันจนล้มตัวลงบนโซฟาตัวโต

ชายหนุ่มก้าว เข้ามาจนแนบชิด กอหญ้าผลักร่างสูงใหญ่อย่างแรง แต่เหมือน จะทัดทาน แรงของชายหนุ่มไม่ไหว

กริชชัยก้มหน้าเข้ามาหา ริมฝีปากของหญิงสาว กอหญ้าเบือนหน้าหนี

“ปล่อยนะ “ กอหญ้า ผลักชายหนุ่ม ทั้งหยิกทั้งข่วน จนกริชชัยปวดแสบปวดร้อน

ไปหมด

ริมฝีปากหนา บดกับริมฝีปากบาง อย่างเร่าร้อน กอหญ้าเม้มปาก ต่อต้านการรุกรานอย่างสุดกำลัง มือบางก็ทุบที่ไหล่ ร่างกายของหญิงสาว ก็สะบัดไปมา จนกริชชัยต้องเบียด

ร่างกายให้แนบกับร่างบาง อย่างแน่นหนา จนได้ยินเสียงหัวใจของกันและกัน

“หวานเหลือเกิน หวานยิ่งกว่าครั้งก่อน “

“ไอ้บ้า “

เสียงหัวเราะของชายหนุ่มบาดลึกความรู้สึกของกอหญ้า จนน้ำตาไหล

“ บอกให้ปล่อยไง “

“ ปล่อยให้โง่ ปั่นหัวฉันมาหลายวัน วันนี้ฉันจะเอาคืนเธอ ยัยเด็กบ๊อง”

หญิงสาวผลักใบหน้าชายหนุ่มเต็มแรง พลางดิ้นหนีอย่างเต็มกำลัง ชายหนุ่มหน้ามืด

กระชากคาง เรียวงามมาหา ก่อนจะบีบเอาไว้แน่น จนกอหญ้าน้ำตาคลอด้วยความเจ็บ

“หยุดต่อต้านฉันเสียดี ถ้าไม่อยากเจ็บตัว “

“ฉันเกลียดคุณ” กอหญ้าน้ำตาไหล หญิงสาวจ้องมองชายหนุ่มอย่างโกรธแค้น

มือที่ถูกจับ เจ็บหนึบจนหญิงสาวหยุดอาการดิ้นรน

“ร้องไห้อะไรนักหนา รู้ไหม ทั้งหล่อทั้งรวยอย่างฉัน มีแต่คนมายืนให้เลือก

ที่ฉันลงมาเกลือกกลั้วด้วยเป็นบุญของเธอ “

“ ซวยสิไม่ว่า เป็นเวรเป็นกรรมอะไรของฉันที่ต้องมาเจอปีศาจแบบคุณ”

เสียงกริชชัยหัวเราะ ก่อนที่ชายหนุ่มจะกางมือออกแล้วลูบไล้สองเต้าอวบอิ่มก่อนจะจูบฟัดเต้าสาวแสนสวย ทั้งสองข้างอย่างหลงใหล

กอหญ้าหายใจหอบด้วยความเสียวซ่าน หญิงสาวเผลอครางออกมา ก่อนที่

ชายหนุ่มจะค่อยๆ คลายมือออกเมื่อเห็นว่าหญิงสาวหยุดต่อต้านแล้วเผลอร่วมมือไปกับตน

ชายหนุ่มสอดมือไปด้านหลัง เพื่อปลดสายบราเซีย กอหญ้าสะดุ้งเฮือก ก่อนจะพยายามดิ้นอีกครั้ง แต่ไม่สามารถแม้แต่ขยับตัว

“เธอสวยเหลือเกิน ราวกับแม่มด”

“ ปล่อยฉันเถอะนะ คุณกริช ปล่อยฉันไป “

“ ปล่อยให้โง่สิ “ ใบหน้าคมเข้มก้มลง จูบสัมผัส กระแสคลื่นแรงปรารถนา กำลังถาโถมให้สองร่าง เกือบจะลุกเป็นไฟ

ชายหนุ่มกอหญ้าสอดมือเข้าไปคล้องรอบคอของชายหนุ่มเมื่อไหร่ไม่ทราบหญิงสาวดึงทึ้ง ปลายเส้นผมตามอารมณ์ที่ถูกปลุกอย่างเร่าร้อน จนแทบระเบิด

ชายหนุ่มจูบระ จนถึงหน้าท้องราบที่ปราศจาก ไขมัน ระหว่างที่ทั้งสองคน กำลัง

คลุกเคล้า กันจนร่างแทบจะระเบิด แต่หญิงสาวต้องตกใจ เมื่อได้ยินเสียงเคาะประตู

กอหญ้าตกใจ จนตัวงอ กริชชัยทำสีหน้าไม่พอใจ ก่อนจะทำสัญญาณให้หญิงสาว

ไม่ให้ส่งเสียง

“พี่กริช พี่กริช อยู่หรือเปล่า แม่ให้มาตามไปกินข้าว เปิดประตูมาคุยกันหน่อย”

เสียงพยาบาลสาว รุกเร้า จนชายหนุ่ม สบถออกมาอย่างหัวเสีย

“ ขัดจังหวะจริงๆ ยัยน้อง “

“ จุ๊ อยู่นิ่งๆ ไม่งั้น เธอเจ็บตัวแน่ แม่ตัวดี “ กริชชัยกระซิบเสียงพล่า ก่อนจะจูบเบาๆที่ริมฝีปากบาง เบาอย่างรวดเร็ว

กอหญ้าสะบัดหน้า ก่อนจะหยิกที่หน้าอกของชายหนุ่ม จนสุดแรง กริชชัยทำหน้าแสดงอาการเจ็บปวด เพียงเล็กน้อยก่อนจะ ชี้มือไปที่หน้า เหมือนเป็นสัญญาณบอกว่า

“ ฝากไว้ก่อน “

กริชชัยแง้มประตูเพียงเล็กน้อย “ ว่าไง ยัยน้ำ มีอะไรพูดมาเร็วๆ พี่โป๊ อยู่”

พยาบาลสาวหัวเราะ กิ๊ก ก่อนพูด “ แม่ให้มาตามไปกินข้าว เร็วๆ นะพี่กริช

ไม่งั้นถูกพ่อบ่นแน่ ถ้าให้แม่รอ “

“ อืม ไปก่อนเถอะ เดี๋ยวตามไป “

“พี่กริช ตายแล้ว นั่นหน้าอกไปทำอะไรมา เหมือนถูกข่วน “ พยาบาลสาว ตาไว

เห็น พี่ชายที่ตอนนี้ สวมเสื้อเปิดกระดุมตลอด ทั้งตัว

“ จุ้น กลับลงไปเดี๋ยวนี้เลย คราวหลังโทรขึ้นมา บอกแล้วไง ชั้นนี้ห้ามใครมายุ่ง”

“ ค้า ....พี่ชาย “

เสียงปิดประตูห้อง ทำให้กอหญ้า ที่นั่งชันเข่า ผงกตัว “ รีบใส่เสื้อผ้าสิ นั่งบื้อทำไม

แม่เรียกทานข้าวไม่ได้ยินเหรอ “

กอหญ้า รีบไส้สายเสื้อในมือไม้สั่น แต่ใส่เท่าไร ก็หลุดตลอด กริชชัย มองดูอย่างหงุดหงิด ก่อนจะเดินเข้าไปคุกเข่า แล้วใส่สายเสื้อในให้และจูบไซ้ที่ซอกคอขาว

“ ปล่อย “ กอหญ้าย่นคอหนีชายหนุ่ม

“ ปล่อยก็ได้ แต่เธอต้องลงไปทานข้าวกับฉัน กับครอบครัวของฉัน”

“ ไม่นะ จะไปได้ไง “ กอหญ้าปฏิเสธเสียงหลง

“ ทำไมจะไม่ได้ ก็คนบ้านเดียวกัน “

“ ฉันไม่หิว “ กอหญ้าตอบเสียงห้วน

“ เธอต้องลงไป พร้อมกัน ไม่งั้นก็นอนอยู่ที่นี่ บอกตรงๆ ฉันชักไม่หิวข้าวแล้วสิ

แต่ฉันหิว....”

“ บ้า ...อีตาบ้า อย่าพูดออกมานะ “

กริชชัยใช้มือปัด เส้นผมให้ เข้ารูปเพราะตอนนี้ หญิงสาวผมกระเซิงเพราะการต่อสู้กันอย่างดุเดือดเมื่อครู่

กอหญ้า ปัดมือของชายหนุ่ม ก่อนส่งสายตาไม่พอใจ กริชชัยหาได้ใส่ใจ กลับดึงให้หญิงสาวเข้าไปในห้องน้ำ

ชายหนุ่มหันมาอุ้มหญิงสาวให้นั่ง ข้างอ่างล้าง หน้า ก่อนที่ตนเองจะหยิบผ้าเช็ดหน้า

ขึ้นมาซัก แล้วยื่นให้หญิงสาว

“ เช็ดหน้า เช็ดตาซะ ร้องไห้จนตาบวมหมดแล้ว “

กริชชัยหันไปคว้า หวี ก่อนจะหวีผมให้หญิงสาว อย่างทะนุ ถนอม กอหญ้าก้มหน้ามองชายหนุ่ม ด้วยแววตาอ่อนไหว

แต่เมื่อกริชชัยหันไปมอง หญิงสาวก็มองเมินออกไปด้านนอก

“ โอเคแล้ว ลงไปกันได้ ห้ามแสดงกิริยาแบบนี้ ต่อหน้าพ่อแม่ และน้องๆ ของผม

ไม่งั้น ผมจะบอกแม่ว่าเราเป็นอะไรกัน “

“ ไม่ ฉันไม่ได้เป็นอะไรกับคุณ” หญิงสาวสวนทันควัน

“ ถ้าเธอยังบอกว่า เราไม่เป็นอะไรกัน ฉันจะแสดงให้ดู ว่าไง”

“ ไปหรือไม่ไปดีล่ะ ฉันก็ชักไม่หิวข้าวแล้ว ยิ่งเธอหวานไปทั้งตัวแบบนี้ “ กริชชัยส่งสายตาจาบจ้วง ทะลุทะลวง

“ บ้า คนลามก “

“ว่าไง จะไปกินข้าว หรือให้ฉันกินเธอที่นี่ ดีล่ะ บอกไว้ก่อน ถ้าฉันกินเธอเมื่อไหร่

เธอไม่ได้กลับบ้านง่ายๆ แน่ๆ แต่ถ้าเธอไปกินข้าว กินเสร็จจะเดินไปส่งที่บ้าน “

“ ไม่ต้อง ฉันกลับเองได้ ไม่ได้เป็นง่อย “ กอหญ้าพูดน้ำเสียงสะบัด

“ ฉันบอกว่าฉันจะไปส่ง อย่าดื้อ ไม่งั้นเจ็บตัวแน่ “

“ ถ้างั้นไม่ต้องมาถาม จะให้ทำอะไร สั่งมาเลย คุณถือไพ่เหนือกว่าแล้วนี่ “

กอหญ้าพูดน้ำเสียงท้อแท้

“ ก็แค่นั้น โยกโย้ไปได้ น่าเบื่อ” กริชชัย อุ้มหญิงสาวลงจากอ่าง ก่อนจะก้มลงไปหอมแก้ม เสียงดัง

“ คุณกริชชัย “

“ครับ คุณกอหญ้า มีอะไรหรือเปล่า “

น้ำเสียงของชายหนุ่มแฝงอาการล้อเลียน กอหญ้ากัดริมฝีปากแน่น ก่อนจะเดินกระแทกเท้า

ตามชายหนุ่มลงไปห้องอาหาร กริชชัยจูงมือ กอหญ้าแทบตลอดเวลาระหว่างเดินจาก

ข้างบนลงสู่ข้างล่าง เมื่อใกล้ถึงบริเวณ ห้องอาหาร ชายหนุ่มปล่อยมือ ก่อนกระซิบเบาๆ

น้ำเสียงคุกคาม