Semua Bab SO BAD เพื่อนสนิทร้ายซ่อนรัก: Bab 11 - Bab 20

ติ๊ง ต่อง !ติ๊ง ต่อง !ติ๊ง ต่อง !ติ๊ง ต่อง !ติ๊ง ต่อง !ติ๊ง ต่อง !ฉันยืนกดกริ่งหน้าห้องไอ้ชั่วนรกส่งมาเกิดคนนั้นรัว ๆ มาจะสิบนาทีแล้ว แต่ก็ไร้การตอบรับจากคนในห้อง ออสตินอยู่ในนั้นแน่นอนฉันมั่นใจเพราะคอนโดของเขาหรูมาก คนข้างนอกจะขึ้นมาได้ต้องเป็นเจ้าของห้องลงไปรับหรือมีพนักงานโทรขึ้นมาแจ้งให้เจ้าของห้องรู้ถึงจะอนุญาตให้ขึ้นมาแล้วก็มันนั่นแหละที่บอกนิติบุคคลให้ฉันขึ้นมาได้แต่ไอ้เวรนี่มันดันไม่ยอมเปิดประตูให้ฉัน!“เปิดประตูเดี๋ยวนี้นะออสติน! ฉันรู้ว่านายอยู่ในห้อง เปิดสิ!” ฉันตะโกนพร้อมกับกดกริ่งรัว ๆ แม่งเอ้ย! พอเริ่มเหนื่อยฉันถึงได้นึกได้ว่าหน้าห้องมันมีตาแมวดิจิตอล ป่านนี้เขาคงยืนมองท่าทีร้อนรนของฉันด้วยความสะใจแล้วมั้งฉันเหลือบไปมองกล้องที่ติดตรงประตูแล้วก็ชูนิ้วกลางใส่กล้อง ค้างมันไว้แบบนี้แหละกริ๊ก!ได้ผลแฮะประตูเปิดรวดเร็วทันใจดี รู้งี้ชูมันทั้งสองมือตั้งแต่แรกแล้ว“กวนตีน” ออสตินเปิดประตูมาแล้วก็ทำหน้านิ่งด่าฉัน หึ! ไอ้สาระเลวฉันรักมันเข้าไปได้ไงกันนะฉันไม่ตอบแค่ใช้มือทั้งสองข้างผลักอกเขาเข้าไปในห้องจนออสตินที่ไม่ทันได้ตั้งตัวแทบจะหงายหลัง พอเขาอ้าปากจะด่าฉันมั้งนะฉันก็พ

“อื้อ~” ฉันรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาหลังจากที่รู้สึกได้ว่ามีอะไรมาหยุกหยิกอยู่แถวคอแล้วก็เอว พอตั้งสติได้ก็ถึงได้รู้ว่าเป็นออสตินที่กำลัง เอ่อ...ช่างมันเถอะ สงสัยฉันเผลอหลับไปแน่เลย“อืม~ อย่าดิ้น” เสียงออสตินบอกฉันเสียงอู้อี้ เพราะตอนนี้เขากำลังซุกไซ้ซอกคอฉันอยู่ ส่วนมือก็กำลังลูบคลำไปตามสะโพกของฉัน อื้อ~ ขนลุกไปทั้งตัวแล้ว“ติน อื้อ~” ฉันพยายามจะบอกเขาให้หยุดก่อน ฉันยังไม่ได้ตั้งตัวค่ะอีกอย่างก็กลัวมากไม่อยากเจ็บแบบทุกครั้งอีก แต่พอเอี้ยวตัวไปเพื่อจะคุยกับเขาหมอนั่นกลับจูบฉันแบบร้อนแรง ช่วยด้วยพี่จ๋าตอนนี้มือของออสตินกำลังเลื้อยไปตามเอว สะโพก แล้วก็ไปหยุดที่กางเกงบ็อกเซอร์ตัวใหญ่ของเขาที่ฉันใส่นอนก่อนที่มันจะหลุดไปจากขาฉันตอนไหนก็ไม่รู้ มินตราไม่รู้ตัวสักนิดรู้อีกทีข้างล่างโล่งโจ้งไปหมดแล้วออสตินจูบปากฉันแล้วก็สอดลิ้นเข้ามาด้วยความร้อนแรงมาก ให้ตายเถอะไม่รู้จะหื่นอะไรนักหนา ส่วนฉันก็ทำได้แค่พยายามดันเขาให้ออกห่าง แถมตอนนี้ตัวฉันก็เริ่มสั่นมาก ๆ ด้วยเพราะเขาเอาไอ้นั่นของเขามาบดคลึงกับน้องสาวฉัน ถึงจะรู้ว่าตอนนี้ฉันเป็นรองเพราะเขามีคลิปแบล็คเมล์แต่ฉันกลัวไง สัญชาตญาณมันก็เลยสั่งให้ฉันดิ้น

ติ๊ง!girl M (3)Milan : แมนมิน พรุ่งนี้วันเกิดแอลManny : จำได้คร้า วันเกิดผัวกูMilan : อีผี! ไปไหม แอลให้ชวนพวกมึงManny : ไปคร่า อีมินอยู่ไหมคะ เงียบจังMinMin : อื้อ ไป ๆMilan : The most มึงโอเคไหมมินMinMin : โอเคสิ ชิล ๆManny : แน่?Milan : กระเทย มินมันบอกโอเคก็คือโอเคManny : เออ ๆ เจอกันคืนนี้ แต่งตัวแรด ๆ นะคะลูกสาวMilan : ไปหาผัว?Manny : เปล่า ไปเอาเจ้าของวันเกิดทำผัวMilan : อีผี!MinMin : ฮ่า ๆๆหลังจากนั้นเราก็คุยอะไรกันต่อนิดหน่อยก่อนที่จะตัดบทเพราะมีงานมีการต้องทำกันทุกคน ดีนะที่วันพรุ่งนี้เป็นวันศุกร์ไปปล่อยผีถิ่นเก่าหน่อยแล้วกัน หวังว่าคงไม่ต้องเจอใครที่ไม่อยากเจอนะคะกรี๊ง~“ฮัลโหลค่า โอเคค่ะเดี๋ยวมินรีบไป”ก๊อก ๆๆ“เชิญครับ”“ว่าไงคะเจ้านายสุดหล่อ มีอะไรให้ลูกน้องรับใช้คะ” ทันทีที่ฉันเปิดประตูห้องทำงานของเจ้านายฉันก็รีบยื่นหน้าเข้าไปทักทายเจ้านายของฉันเสียงใสแถมยังเสียงดังมากพร้อมกับส่งยิ้มหวาน ๆ ไปให้ทันที“เชิญคุณมินตราเข้ามาคุยธุระกับผมในห้องดีกว่าครับ” พี่พอร์ชตอบฉันเสียงขรึมพร้อมทำหน้านิ่งเป็นงานเป็นการทำเอาฉันใจเสียว่าอาจจะมีลูกค้าหรือแขกอยู่ในห้องกับพี่

-หนึ่งอาทิตย์ต่อมา-“คุณตินครับลงไปเถอะครับใกล้ถึงเวลาแล้ว ท่านประธานถามหาเป็นสิบรอบแล้วนะครับ” เสียงวายุเลขาส่วนตัวของผมกำลังขอร้องให้ผมลงไปที่งานข้างล่างด้วยความกังวลเพราะตอนนี้ก็ใกล้ถึงเวลาเปิดงานแล้วผมลืมบอกใช่ไหมครับว่าวันนี้งานเปิดตัวโปรเจคใหม่ของบริษัทในเครือครอบครัวผมเองที่มีผมเป็นคนควบคุม ไม่ต้องเดากันแล้วล่ะ ใช่ครับงานเปิดตัวห้างที่มินตราเป็นออแกไนซ์นั่นแหละผมไม่ได้ตั้งใจจะเข้าไปวุ่นวายกับชีวิตเธอเลยนะครับแต่เพราะบริษัทนั้นเป็นบริษัทใหญ่ที่มีชื่อเสียง ผมเปิดตัวห้างทั้งทีลงทุนตั้งหลายพันล้านยังไงผมก็คงต้องทำให้มันออกมาดีที่สุดเลยเลือกบริทัษที่มีฝีมือ แต่ใครจะไปคิดว่าบริษัทที่มีทีมออแกไนซ์เก่ง ๆ เป็นสิบทีมจะให้มินตรามาเป็นแม่งานนี้ไม่ใช่ว่าผมไม่ไว้ใจเธอหรือดูถูกความสามารถเธอ มินตราเก่งผมรู้ดี แต่ใครจะไปคิดว่าเรื่องราวมันจะบังเอิญให้เราต้องมาเจอกันอีกแบบนี้วะ แล้วผมที่อุตส่าห์หลบหน้ามาตั้ง 3 อาทิตย์ก็ยังไม่พร้อมที่จะโผล่ไปให้เธอเห็นหน้าตอนนี้ด้วย“ฉันยังไม่พร้อม” ผมบอกวายุ เลขาส่วนตัวของผมที่คุณพ่อให้เขามาคอยช่วยงานจนรู้ใจกัน รู้ใจเรื่องงานนะครับอย่าคิดลึก“แต่งานนี้จะขาดคุณ

-วันต่อมา-“คุณมินตราช่วยเซ็นรับด้วยนะครับ” แมสเซนเจอร์ยื่นเครื่อง Palm ที่ใช้สำหรับเซ็นรับพัสดุให้ฉัน ส่วนฉันเองก็เซ็นรับด้วยความงงก่อนที่จะได้รับช่อดอกไม้ช่อโตที่ประดับไปด้วยดอกสีขาวหลายหลายพันธุ์ที่ฉันชอบมาให้“หูย~ ดอกไม้ช่อใหญ่มาก~ ผู้ที่ไหนส่งให้กันนะมิน” พี่อริสรีบปรี่เข้ามาหาฉันทันที่ที่แมสเซนเจอร์เดินห่างออกไป“ไม่รู้เหมือนกันค่ะ ไม่ได้ลงชื่อคนส่งด้วยสิ” ฉันตอบแล้วขยับช่อดอกไม้พลิกดูซ้ายขวาก็ไม่เห็นว่ามันจะมีชื่อหรือการ์ดใด ๆ ติดมาทั้งสิ้น“หืม~ หนุ่มปริศนาเหรอ เราไปหว่านเสน่ห์ใส่ใครโดยที่ไม่รู้ตัวป่าว” พี่อริสยิ้มแซวส่วนฉันก็ได้แต่ยิ้มแล้วส่ายหน้าเพราะไม่รู้จริง ๆ ว่าใครส่งมา“มิน!” จู่ ๆ พี่อริสก็เรียกฉันเสียงดังทำเอาตกอกตกใจกันเลยทีเดียว“คะ?”“หรือว่าจะเป็นบอสส่งมาเซอร์ไพรส์” พี่อริสพูดแล้วยิ้มล้อเลียนฉัน ทำไมเจ้แกชอบมโนว่าฉันกับพี่พอร์ชต้องกิ๊กกันจัง ไม่ใช่แค่เจ้แกหรอก คนทั้งบริษัทเลยเนี่ย เฮ้อ!“ไม่ใช่หรอกค่ะพี่อริส มินมั่นใจล้านเปอร์เซ็น ไปค่ะไปทำงานกันดีกว่าเนอะ เนี่ยมินยังไม่ได้สรุปงานเมื่อวานเลยประชุมบ่ายนี้มินตายแน่ ๆ” ฉันตัดบทเนียน ๆ ฉันไม่ชอบคุยเรื่องส่วนตัวเท่าไ