Semua Bab Pinagtaksilan at Ikinasal: Bab 1 - Bab 9

“Masamang balita! Tumalon si Dora sa karagatan!”May sumigaw, at nagkagulo ang banquet hall.Noon, kapag nakikita ko si Leonardo na may kausap na ibang babae, sisigaw ako at magwawala, lalo na ang makita siyang tumalon sa karagatan para may iligtas na babae. Pero ngayon, nanatili akong hindi nababagabag dahil alam ko na palabas lang ito ni Dora.Hindi nagtagal, dumating si Leonardo habang nasa mga bisig niya si Dora. Magulo ang kanilang mga damit at pareho silang basang-basa. Puro luha ang mata ni dora at namamaga ang kanyang labi. Malinaw na mabagsik ang halik sa kanya.“Kita mo iyon?” Malamig na nakatitig sa akin si Leonardo, ramdam ang panlalait sa boses niya.“Dahil sa mga masasama mong plano, napilitan siyang tumalon sa karagatan.”Natutuwang pinanood ng mga miyembro ng mafia ang aming sitwasyon. Natawa ang iba, habang ang iba naman ay tinignan ako habang interesado, hinihintay nila akong mawalan ng kontrol sa sarili.Kalmado kong tinignan ang dalawa at sumagot, “Oh? Bakit

Isinama ko palayo ang kabayo ko, habang tahimik na pinupunasan ang aking mga luha. Sayang lang talaga ang effort ko. Pero hindi oras ngayon para malungkot. Matinding laban ang naghihintay sa akin.Engagement banquet ngayong gabi. Dito ko unang makikilala si Ivan. Kailangan mahulog ang loob niya sa akin at first sight. Para sa kaligtasan ko, may dala akong baril.Nalaman ko na kung anong pinapaburan na pabango ni Ivan at paborito niyang mga kulay. Matapos maingat na manamit, handa na akong pumunta sa estate ng pamilya Vittorio.Habang pababa ako ng hagdan, nalipat ang titig ko sa isang sulok ng hardin. Hawak ni Leonardo si Dora. Malagkit ang tingin niya. Malalim ang kanyang paghinga. Nahulog sa sahig ang kanyang damit kung saan kita na ang kanyang dibdib.Tumingala si Leonardo at nagkatitigan kami. Kita ang taranta sa kanyang mga mata, pero naglaho ito sa isang iglap. Natawa siya, tinatamad niyang pinaglaruan ang buhok ni Dora sa kanyang daliri bago yumuko para halikan siya. Sadya n

Hindi ko pakakasalan si Leonardo, kaya wala akong dahilan para sagutin siya. Naging malamig bigla ang kanyang ekspresyon. Kita ang galit sa kanyang mga mata.Sa oras na iyon, inabot ni Ivan at hinawakan ang kamay ko sa harap ng lahat, kalmado siyang nagsalita, “Nirerespeto ko ang kahilingan ni Madeline sa lahat ng mga bagay. Anuman ang desisyon niya ay doon tayo magpapatuloy.”Naging steady ang puso ko dahil sa init ng kamay niya.“Oo, oo! Tama ang kapatid ko! Ama, Ina, naiplano na namin ni Madeline ang lahat. Kailangan na lang ninyo hintayin ang kasal namin.” Bigla nakielam si Leonardo. Gulat siyang tinignan ng mga nakatatanda sa lamesa.Naubos sawakas ang pasensiya ni Vincent. “Pinaguusapan namin ang kasal ng kapatid mo. Bakit ka paulit-ulit na nakikielam?”Nanatiling walang alam si Leonardo. Relax ang ekspresyon niya. “Ikakasal ang kapatid ko? Mabuti iyon! Dapat sabay na kaming magpakasal. Magiging engrandeng selebrasyon iyon para sa pamilya Vittorio!”Sumimangot si Vincent. “

Isinama talaga ni Leonardo ang mga tao niya para atakihin ang teritoryo ni Ivan, kahit na ang kapalit nito ay masira lahat ng pagkukunwarian at magsimula ng digmaan. Ano ba ang iniisip niya? Hindi nagtagal at naglaban ang magkapatid, pero malinaw na nakahihigit ang kampo ni Ivan. Disiplinado at maayos ang koordinasyon ng mga tauhan niya.Sa loob lamang ng sampung minuto, natalo na ng husto ang mga tao ni Leonardo. Kinuha ang kanilang mga armas, sugatan sila at naiwang umuungol sa sahig. Siya mismo ay dinaganan ng mga tauhan ni Ivan, napahia siya ng tuluyan.Tumayo si Ivan sa harap niya at mapanglait siyang tinignan. Malinaw ang kagustuhan niyang pumatay. Pero sa huli, para sa kapakanan ng pamilya nila, hindi niya pinatay si Leonardo.Ngunit, hindi sumuko si Leonardo. Patuloy siya sa walang tigil na pangungulit.“Madeline, ako ang mahal mo. Itigil mo na ang kalokohang ito. Isinama ko pa pati si Dora para pagbayaran ang aming pagkakamali!”Itinulak si Dora sa harap ko ng kanyang mga