All Chapters of ความรักของคุณคณิณ: Chapter 31 - Chapter 40

ตอนที่ 31ในห้องประชุมขนาดใหญ่ของบริษัทที่เต็มไปด้วยผนังกระจกโปร่งใส สามารถมองเห็นวิวของเมืองหลวงในมุมสูง แบบฝันเดินตามเกลวรินเข้ามาด้วยความรู้สึกตื่นเต้นผสมกับความกังวล เธอกวาดตามองไปรอบ ๆ ห้องประชุม โต๊ะไม้ยาวกลางห้องรายล้อมด้วยเก้าอี้หนังสีดำหรูหรา ฝั่งหนึ่งของโต๊ะเต็มไปด้วยผู้บริหารระดับสูง แต่ละคนแต่งตัวด้วยชุดสูทที่ดูสง่างามและเปี่ยมอำนาจคณิณนั่งอยู่ที่หัวโต๊ะ สายตาของเขาจับจ้องไปยังเอกสารในแฟ้มตรงหน้า เมื่อแบบฝันเดินเข้ามา สายตาคมคู่นั้นก็เงยขึ้นมองเธอชั่วครู่ ก่อนพยักหน้าเล็กน้อยเป็นเชิงบอกให้เธอนั่งลงที่เก้าอี้ว่างถัดจากเกลวริน“นั่งตรงนี้นะคะ ถ้าต้องการอะไรเพิ่มเติมบอกฉันได้เลย” เกลวรินกระซิบเบา ๆ แบบฝันพยักหน้า ขณะที่เก็บกระเป๋าโน้ตบุ๊กของตัวเองไว้ข้างเก้าอี้ เธอนั่งตัวตรงพยายามสงบสติอารมณ์ในขณะที่ผู้ร่วมประชุมทยอยเปิดแฟ้มและเตรียมเอกสารเมื่อทุกคนพร้อม คณิณเคาะปากกาบนโต๊ะเบา ๆ เพื่อดึงความสนใจของผู้ร่วมประชุม“เรามาเริ่มประชุมกันเลยครับ วันนี้มีหลายประเด็นที่ต้องหารือ โดยเฉพาะเรื่องการลงทุนในโครงการใหม่” เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงหนักแน่นและจริงจัง ก่อนส่งสัญญาณให้หัวหน้าฝ่ายการ

ตอนที่ 33ยามเช้าตรู่เมื่อแสงแดดเริ่มเล็ดลอดผ่านม่านหน้าต่าง แบบฝันลุกขึ้นจากเตียงอย่างรวดเร็ว เธอจัดการตัวเองเรียบร้อย ก่อนจะคว้ากระเป๋าสะพานใบเล็กและลิสต์รายการวัตถุดิบที่เตรียมไว้ตั้งแต่เมื่อคืน แต่เสียงฝีเท้าเบา ๆ ของแบบฝันกลับปลุกให้คณิณที่นอนอยู่บนเตียงตื่น เขาค่อย ๆ ลืมตาขึ้นและมองร่างบางในชุดลำลองเรียบง่าย กำลังจัดแจงข้าวของเตรียมตัวออกไปข้างนอก“ตื่นแล้วเหรอ” เสียงทุ้มต่ำของเขาดังขึ้น พร้อมกับลุกขึ้นนั่งขยี้ตาปรับแสงด้วยสภาพผมยุ่งแบบฝันสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะหันมาตอบ“ค่ะ ฝันกำลังจะไปซูเปอร์มาร์เก็ต” คณิณมองนาฬิกาข้างเตียง ก่อนจะลุกขึ้นยืน“รอฉันแป๊บหนึ่ง”“พี่ควินท์ไม่ต้องไปด้วยก็ได้นะคะ” แต่เหมือนคำพูดของเธอจะไร้ความหมาย เมื่ออีกคนหายวับเข้าไปในห้องน้ำเพื่อจัดการตัวเอง เธอถอนหายใจออกมาเล็กน้อย จริง ๆ เธอไปคนเดียวก็ได้ไม่เห็นจะต้องลำบากตื่นเช้าเลยไม่นานเขาก็ออกมาจากห้องแต่งตัวด้วยชุดลำลองเรียบง่ายแต่ดูดี เขาหยิบกุญแจรถและพาเธอออกไปทันทีโชคดีที่มีซูเปอร์มาร์เก็ตที่เปิด 24 ชั่วโมงอยู่ไม่ไกลจากบ้านมากนัก บรรยากาศยามเช้าเต็มไปด้วยความเงียบสงบ ผู้คนยังไม่พลุกพล่านมาก คณิณเดินตามแ

ตอนที่ 35ในช่วงเย็นของวันทำงานที่ดูเหมือนจะเรียบง่าย โต๊ะทำงานของแบบฝันถูกปกคลุมไปด้วยเอกสารเล็กน้อย แต่สายตาของเธอกลับจ้องมองออกไปนอกหน้าต่าง ราวกับว่าความคิดของเธอลอยออกไปไกลแสนไกลชื่อผู้หญิงปริศนายังคงดังก้องอยู่ในหัวของเธอตั้งแต่เช้า เธอได้ยินพนักงานสามคนพูดถึงชื่อผู้หญิงคนนี้ พร้อมกับคำพูดบางอย่างที่ชวนให้สงสัยถึงความสัมพันธ์ระหว่างทั้งคู่แม้จะพยายามปัดความคิดออกไป แต่หัวใจเจ้ากรรมกลับกระตุ้นให้ตั้งคำถามตลอดว่า แพรวาคือใคร? ผู้หญิงคนนี้มีความสำคัญอะไรกับคุณคณิณ? แล้วทำไมชื่อของเธอคนนี้ถึงทำให้เธอรู้สึกว้าวุ่นใจได้ขนาดนี้คณิณที่นั่งมองเธอผ่านกระจกหน้าต่างในห้องทำงานส่วนตัว สังเกตเห็นถึงความผิดปกติจากสายตาที่เหม่อลอยและท่าทางที่ดูใจลอยของแบบฝันนี้เอง ทำให้เขาลุกขึ้นเดินออกจากห้องของตัวเองไปยังโต๊ะทำงานของเธอ“แบบฝัน” เขาเรียกชื่อเธอเบา ๆ แต่ชัดเจนเธอสะดุ้งเล็กน้อย ดึงสติตัวเองกลับมาจากวังวนความคิด เงยหน้ามองเขาด้วยความตกใจเล็กน้อย“คุณคณิณมีอะไรหรือเปล่าคะ?”“ฉันต่างหากที่ต้องถาม” คณิณพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลแต่แฝงความสงสัย “เธอเหม่อลอยมาตั้งแต่เมื่อบ่ายแล้ว คิดอะไรอยู่หรือเปล่า

ตอนที่ 37ช่วงบ่ายวันหนึ่งในออฟฟิศเงียบสงบ เสียงพนักงานพูดคุยจางหายไปตามการจดจ่อของแต่ละคนที่ทำหน้าที่ตัวเอง แบบฝันตรวจความเรียบร้อยของเอกสารที่ต้องนำเสนอในที่ประชุม แต่หัวใจของเธอกลับไม่สงบอย่างที่ควรจะเป็น เมื่อคืนเธอก็นอนไม่ค่อยหลับ เพราะชื่อของเธอคนนั้นยังคงวนเวียนอยู่ในหัว และยิ่งเธอพยายามไม่คิดถึงมัน เธอก็ยิ่งรู้สึกถึงความสงสัยที่ก่อตัวแน่นหนาขึ้นเรื่อย ๆจนเธอต้านความสงสัยไม่ได้อีกต่อไป เธอจึงหันไปทางเกลวรินที่นั่งทำงานอยู่ด้านข้าง“มีอะไรหรือเปล่าคะ” เกลวรินเอ่ยถามอย่างใจดี ที่เห็นอีกคนกำลังจ้องมองมาทางตัวเองแบบฝันลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะสูดหายใจเข้าลึกแล้วถามออกไปตรง ๆ“พี่เกลคะ...” เธอเอ่ยเสียงเบา “ผู้หญิงที่ชื่อแพรวา... เธอคือใครเหรอคะ”เกลวรินชะงัก มือที่กำลังพลิกเอกสารหยุดลงทันที ดวงตาของเธอมีแววลังเลอย่างเห็นได้ชัด ก่อนที่เธอจะค่อยๆ วางเอกสารลงและหันมามองแบบฝันเต็มตา“คุณฝันรู้จักชื่อนี้ได้อย่างไงคะ” เกลวรินถามกลับด้วยน้ำเสียงระวัง“ฝันได้ยินพนักงานพูดถึงค่ะ” เธอตอบพลางมองเกลวรินด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความสงสัย “พวกเขาพูดถึงชื่อเธอกับคุณคณิณ...”เกลวรินถอนหายใจเบา ๆ เธอ

ตอนที่ 39“สวัสดีค่ะพี่ควินท์ ไม่เจอกันนานเลยนะคะ” แพรวาแสดงรอยยิ้มที่ดูมั่นใจแต่แฝงไปด้วยความอ่อนโยนดวงตากลมโตของแบบฝันมองไปที่ผู้หญิงที่กำลังยิ้มทักทายคณิณ นี่สินะ คุณแพรวาที่ใครต่างบอกว่าคู่ควรกับคุณคณิณ เธอทั้งสวย ยิ้มหวาน สง่า แล้วก็การศึกษาดี ต่างกับเธอมันก็แค่เด็กที่ยังเรียนไม่จบ ต้องดรอปมาหาเงินเลี้ยงชีพตัวเองและครอบครัว เธอช่างแตกต่างกับคุณแพรวาราวฟ้ากับเหว“แพรวา...” คณิณเอ่ยชื่ออีกคนอย่างราบเรียบแต่สายตายังจับจ้องไม่วางตา“อุ๊ย! พี่ควินท์มีแขกอยู่เหรอคะ” ดวงตาหวานเหลือบไปทางแบบฝันแล้วเอามือปิดปากทำหน้าตกใจ“ไม่ใช่ แบบฝันเธอคือภรรยาของฉัน”“สวัสดีค่ะคุณแบบฝัน บังเอิญแพรวาอยากทานอาหารอิตาเลียนพอดี เลยนึกถึงร้านที่ เรา เคยทานด้วยกัน” เธอยิ้มให้เขาก่อนจะเน้นเสียงคำว่าเราแล้วหันไปทางผู้หญิงที่แต่งตัวเชย ๆ อย่างแบบฝันแววตาที่มองแบบฝัน แตกต่างกับแววตาที่ใช้มองคณิณคนรักเก่า เป็นแววตาที่เต็มไปด้วยความดูถูกแม้จะไม่ได้เอ่ยปากพูด แต่เธอก็พอรับรู้สิ่งที่สื่อผ่านสายตาคู่นั้น“ถ้าพี่ควินท์ไม่ว่าอะไร แพรวาขอร่วมโต๊ะด้วยคนนะคะ”มือเรียวบีบเข้าหากันแน่น เมื่อเห็นน้ำเสียงและท่าทางแสดงออกถึง