All Chapters of My Daddy ยอมแล้วครับ พ่อทูนหัว: Chapter 11 - Chapter 20

“คุณปัณณ์ไปพักเถอะครับ”คราวนี้เป็นคนพ่อที่ต้องแสดงความสามารถออกมาชายหนุ่มมายืนข้าง ๆ ของเขาเพื่อล้างจานด้วยกัน“ไม่ได้ ฉันต้องทำตามกฎ”หนูดีที่เห็นว่าอีกฝ่ายดูเหมือนว่าตั้งใจที่จะล้างจานจริง ๆ เลยไม่พูดอะไรต่อ คนตัวเล็กนั้นจึงทำงานไปเงียบ ๆ ในขณะนี้เองคนที่ตัวโตกว่าจึงได้มองมาที่ศีรษะของกษิดิศ ระยะเวลาในตอนนี้นั้นทำให้ความรู้สึกบางอย่างก่อเกิดขึ้นมาในใจของคนที่ถูกมองทั้งที่เขาเป็นนายจ้างแท้ ๆ แต่กลับให้เกียรติและเป็นกันเองกับลูกจ้างถึงขนาดนี้ คนที่ทำร้ายคนดีลงเช่นเขานั้นช่างชั่วร้ายจริง ๆ หนูดีคิดเช่นนี้ในใจจนทั้งสองคนช่วยกันทำงานเสร็จคนร่างเล็กนั้นรู้สึกผิดในใจเป็นอย่างมากจึงกล่าวขอบคุณขึ้นมาอีกรอบอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย“ขอบคุณมาก ๆ นะครับที่คุณช่วยเหลือคนไม่ดีอย่างผม”ปัณณทัตได้ยินเช่นนี้ก็ได้เงียบไป ก่อนจะทำความเข้าใจได้ว่าคำขอบคุณนี้นั้น คนตรงหน้าเอ่ยขึ้นมาสำหรับสิ่งใดกันแน่“ไม่เป็นไร หนูดี... เธอน่ะไม่ได้เลวร้ายหรอก แต่แค่บริสุทธิ์เกินไป”เขาพูดตามตรง“คนอย่างผมเนี่ยนะครับบริสุทธิ์”กษิดิศไม่คิดเช่นนี้เลยแม้แต่น้อย คนที่ทำเรื่องไม่ดีเช่นเขาไม่มีทางที่จะบริสุทธิ์ได้ และเพราะอย่า

วันนี้เป็นวันที่พวกเขาต้องออกไปพรีเซนต์งานคู่ คนที่ทำงานชิ้นเดียวกันกับหนูดีจึงได้มารอเขาอยู่ที่หน้าประตู เมื่อเห็นรถคันสีดำที่มารับมาส่งเพื่อนร่วมสาขาของตนเข้า ติวานนท์ก็ได้ทำตัวมีมารยาทวิ่งเข้ามายกมือไหว้คนที่ตัวเองคิดว่าเป็นญาติผู้ใหญ่“สวัสดีครับคุณอา”คนที่หันมองร่างเล็กเปิดประตูลงจากรถก็ตกใจ ผู้ชายคนนี้มาจากไหนแล้วทำไมถึงเรียกเขาว่าอา กษิดิศเห็นสถานการณ์ไม่สู้ดีก็เลยรีบอธิบายให้ปัณณทัตฟังแล้วจึงหันไปเอ็ดเพื่อน“เพื่อนของผมเองครับ ต้นเขาไม่ใช่อาเรา เขาเป็นเจ้านาย!”การกระทำสองมาตรฐานนี้ทำให้ผู้ที่ได้ถูกเรียกว่าอารู้สึกเจ็บจี๊ดในใจ ความสนิทสนมของเขากับคนตัวเล็กเรียกได้ว่าห่างเหินเป็นอย่างยิ่ง เพราะคำพูดของหนูดีที่พูดกับตัวเองนั้นเป็นทางการและราบเรียบเป็นอย่างมาก แตกต่างกับที่พูดกับเพื่อนโดยสิ้นเชิง“ขอโทษครับ หนูดีปะ ไปเตรียมพร้อมกันเถอะ ขอตัวก่อนนะครับ”“เดี๋ยวสิ...”ปัณณทัตไม่ทันได้เรียกไว้ก่อนที่บอกว่าตัวเองนั้นจะมารับหนูดีในตอนบ่ายเหมือนเดิมแล้ว คนที่โผล่มาอย่างไม่มีมารยาทนั้นก็ลากตัวของกษิดิศออกไปไกลแล้ว ตอนนี้ชายหนุ่มไม่ค่อยจะพอใจสักเท่าไหร่และแน่นอนว่าเขาก็ไม่ถูกชะตากับเพื่

“ก็เพราะว่าฉันชอบหนูดียังไง”คนที่ปิดบังความคิดอันลึกซึ้งเช่นนี้เอาไว้ไม่ไหวอีกต่อไปจึงได้สารภาพออกมา“คุณ... คุณชอบผม เอ่อ... คือ... มันไม่ถูกต้องนะครับ ผมไม่ใช่คนที่คุณควรจะชอบ”“ทำไมฉันจะชอบเธอไม่ได้ แต่ครั้งแรกที่เจอกัน จนเราไปจบที่เตียงในครั้งนั้นเธอก็น่าจะรู้แล้วว่าสเปคของฉันเป็นแบบไหน แน่นอนว่าเรื่องราวหลังจากนั้นทำให้ฉันไม่กล้าคิดกับเธอเกินเลย เพราะฉันเองก็ไม่อยากทำผิดกฎหมาย แต่พอรู้ว่าเธอไม่ใช่เด็กแล้วฉันก็รู้สึกตกใจ แปลกใจมากจนเผลอลงมือทำร้ายจิตใจเธอไป แต่ครั้งนั้นก็ทำให้ฉันรู้ว่าเธอเองก็เป็นคนที่ไม่ได้แย่อะไร จริง ๆ นะ ฉันชอบเธอจริง ๆ”เมื่อได้ยินคำสารภาพที่พรั่งพรูออกมาจากปากของคนที่ตนวางเอาไว้บนหิ้ง กษิดิศก็ได้ช็อคไปแล้ว เรื่องเช่นนี้มันไม่น่าเชื่อเลยสักนิด จนเสียงที่ออกมานั้นมีแต่คำพูดไม่ได้ศัพท์“ผม...ไม่...คะ..คุณ ...ไม่”นี่เขาตั้งใจจะบอกว่าผมไม่ได้ชอบคุณแต่ก็ไม่สามารถพูดออกมาได้ และประโยคหลังเขาก็จะบอกว่าคุณไม่ได้ชอบผม สิ่งนี้เขาก็พูดออกมาไม่ได้เช่นเดียวกัน หนูดีตั้งใจเป็นอย่างมากที่จะหยุดความสัมพันธ์นี้ไม่ให้เกินเลยไปเนื่องจากรู้ที่ว่าตนไม่คู่ควร“ไม่อะไร เธอไม่ได้ช

“อันนี้ดีไหม เป็นกลิ่นที่หนูดีใช้ประจำหรือเปล่า”ปัณณทัตถามในขณะที่หยิบน้ำยาปรับผ้านุ่มที่ราคาแพงที่สุดขึ้นมา แต่ก่อนเขาก็ไม่ได้สนใจหรอกว่าจะต้องใช้กลิ่นไหน แต่เพราะการเข้ามาของคนที่ตนจับมือเอาไว้อยู่นี้ทำให้เขาหันมาชอบกลิ่นของเสื้อผ้าที่ซักใหม่ ๆ มากขึ้น“ไม่ใช่ครับอีกยี่ห้อนึง”หนูดีชี้ไปที่ชั้นบนสุด ทันใดนั้นในสมองของคนที่ตัวโตกว่าก็ปรากฏภาพภาพหนึ่ง เขาอยากจะรู้ว่าหากตนทำตามสิ่งที่เห็นนั้นปฏิกิริยาของคนข้างหน้านี้จะเป็นยังไง กษิดิศที่ไม่ล่วงรู้เลยว่าคนรักของตนจะทำสิ่งใดก็หยิบน้ำยาปรับผ้านุ่มลงมาได้สำเร็จ“เรียบร้อยแล้วต่อไปเราไปซื้อของสดกันเถอะ”คนที่ไม่ได้ทำการตามที่วาดฝันเอาไว้เงียบไป เรื่องนี้เขาจะไม่บอกใครเด็ดขาด ใครมันจะทำมือไปหยิบเอาของบนชั้นบนไม่ได้กันแค่สูง 165 ซม. ก็น่าจะหยิบได้แล้ว“พี่ชอบกินอาหารไทยที่หนูดีทำนะ ครั้งก่อนที่เข้าตู้เย็นค้างคืนมาแล้วเอาไปอุ่นด้วยไมโครเวฟยังอร่อยเลยอ่ะ”ชายหนุ่มนั้นพูดตามจริง เขาชอบรสชาติจัดจ้านเช่นนี้เป็นอย่างมากเลยต้องการที่จะชิมมันอีกรอบ คนที่ได้ยินคำชมก็คิดเมนูขึ้นมาในหัวทันทีคนตัวเล็กนั้นเดินไปหยิบเอาวัตถุดิบที่ต้องการอย่างรวดเร็วปล่อยใ

เวลาผ่านไปหนึ่งเดือนแล้ว แต่ผู้จัดการร้านนั้นก็ยังไม่ได้เอาแหวนมาส่ง หนูดีถามถึงวันทุกวันจนกระทั่งวันหนึ่งคนที่มาเยือนที่บ้านกลับไม่ใช่ผู้จัดการร้านที่ต้องเอาแหวนมาให้ตอนนี้ปณิตาปิดเทอมเรียบร้อยแล้วแม้จะเป็นช่วงเวลาไม่นานแต่เด็กสาวนั้นก็จะไปอยู่กับแม่ที่ต่างประเทศอยู่ดี ดังนั้นคนที่กษิดิศคิดว่ามีความสำคัญในใจของปัณณทัตไม่น้อยกว่าลูกสาวก็ได้ปรากฏตัวขึ้นเมื่อรถแท็กซี่ได้จอดตรงที่หน้าบ้าน หญิงสาวที่มีรูปร่างปราดเปรียวคนหนึ่งก็เดินลงมาพร้อมกับกระเป๋าใบเล็ก เธอนั้นแต่งตัวค่อนข้างที่จะแฟชั่นทำให้หนูดีนึกถึงคำที่ว่าอาชีพของมารดาน้องปริมนั้นเป็นแฟชั่นสไตล์ลิสให้กับนิตยสารที่อังกฤษ“คุณแม่!”สาวน้อยนั้นเมื่อเห็นบุคคลอันเป็นที่รักก็ได้รีบวิ่งมาหาธานิดาในทันที คนที่ไม่ได้เจอกับลูกมานานก็ได้รีบอ้าแขนออกให้กว้างเพื่อรอรับอ้อมกอดอันอบอุ่น“น้องปริม คิดถึงจังเลยค่ะมาให้แม่กอดหน่อย”สองแม่ลูกแสดงความรักกันเสร็จ ปณิตาจึงได้แนะให้มารดานั้นรู้จักคนรักของพ่ออย่างกษิดิศในทันที เขานั้นมองผู้ที่มาใหม่ตรงหน้าเช่นเดียวกันกับที่เธอมองมา หากจะให้อธิบายความรู้สึกได้พบได้แล้วก็หนูดีต้องขอบอกว่าคนคนนี้ดูน่าเกรงข