All Chapters of My Daddy ยอมแล้วครับ พ่อทูนหัว: Chapter 1 - Chapter 10

“เธอมาแบล็กเมลคนอีกแล้วหรือไง ชื่อหนูดี แต่นิสัยไม่ดีเหมือนชื่อเลยนะ”กษิดิศเม้มปากแน่นสนิท เพราะเรื่องนี้เป็นตัวเองที่ทำผิด เขาที่เคยโดนหลอกมาไม่มีทางที่จะมองอาชญากรอย่างตนว่ากลับตัวแล้วแน่ หนูดีคิดไม่ถึงเลย ว่าสิ่งที่กังวลนั้นจะเกิดขึ้นมาจริง ๆ วันนี้กลับมาที่บาร์แห่งนี้อีกครั้งก็เพราะต้องการจะเอาโน้ตบุ๊กมาให้รุ่นพี่คนสนิท หากเป็นคนอื่นที่รู้เรื่องราวในอดีตของทั้งคู่ ตอนนี้ก็คงจะมองว่าเขาหน้าหนาไม่น้อย“...”ในบาร์นั้นมีเสียงดนตรีและเสียงพูดคุยตลอดเวลา ทว่าคนตรงหน้าของปัณณทัตกลับปิดปากเงียบ ชายหนุ่มเมื่อเห็นปฏิกิริยาตอบสนองเช่นนี้เข้าอารมณ์ที่คุกรุ่นอยู่ก็เริ่มจะเดือดขึ้นมาเรื่อย ๆเขาเมื่อเห็นแค่เพียงกระหม่อมของเด็กหนุ่มที่ก้มหน้าลงไปเพราะไม่ยอมสบสายตานั่น สมองก็มีถ้อยคำดูถูกผุดขึ้นมาไม่หยุด‘คิดจะเอาตัวเข้าแลกอีกแล้วสินะ ดูท่าเงินที่ได้ไปครั้งที่แล้วคงไม่พอ ย่าที่ว่าป่วยก็คงเป็นป่วยการเมือง เด็กนี่มันเห็นแก่เงินจริง ๆ’คนร่างสูงยิ่งคิดยิ่งไม่พอใจ ครั้งแรกที่เจอกันปัณณทัตก็คิดที่จะจริงจังกับกษิดิศอยู่เหมือนกัน และหลังจากเกิดเหตุการณ์นั้นขึ้นเขายังประนีประนอมยอมอ่อนข้อให้เพราะเห็นว่

หนูดีได้ยินเช่นนี้ก็ใจฝ่อลงไปมากด้วยเพราะตนเองนั้นยังไม่เคยสัมผัสกับที่ตรงนั้นของใครมาก่อน คนที่ไร้ประสบการณ์นั้นพูดไม่จริงจังเท่าไหร่นักเพื่อปกปิดความขัดเขิน“ทำดีไหมน้า... ขั้นตอนต่อไปน่ะ”แต่นี่ก็เป็นเชื้อเพลิงชั้นดีที่ส่งผลให้ความต้องการของปัณณทัตปะทุรุนแรงขึ้นมา เขาหัวเราะเบา ๆ พร้อมกับดึงสิ่งสุดท้ายที่ปกปิดร่างกายอยู่ลง“หึ! ดีสิครับ”“คะ...คุณ นี่มัน... หะ...ใหญ่เกินไปไหม!”กษิดิศนั้นเมื่อเห็นสิ่งที่ถูกบดบังอยู่ภายใต้เนื้อผ้านั่นก็ได้แต่ตกใจ เขาที่เป็นมีสรีระเป็นเพศชายเหมือนกัน มีสิ่งนั้นเช่นเดียวกันยังรู้สึกเลยว่าขนาดของปัณณทัตนั้นต้องมากกว่าไซส์ห้าสิบหกแน่ ๆ เพราะของหนูดีเองที่สูงถึงร้อยหกสิบห้าเซ็นติเมตรก็ไซส์ขนาดใหญ่กว่ามาตรฐานอยู่แล้ว‘พระเจ้า! นี่เราประเดิมครั้งแรกก็เป็นของใหญ่และยาวขนาดนี้เลยหรอ แม้จะเตรียมตัวมาพร้อมแต่อันนี้มันเวอร์วังไปไหม’เมื่อเห็นคนบนร่างชักช้าไม่ได้ใจ ผู้ที่เป็นเจ้าของแท่งขนาดมโหฬารนั่นจึงเสนอแนะออกมา ชายหนุ่มนั้นทนไม่ไหวแล้วกับความต้องการอันแรงกล้านี้“งั้นเปลี่ยนให้ผมเป็นฝ่ายทำให้คุณดีกว่า”หลังจากที่ปัณณทัตพลิกกายมาเป็นฝ่ายคุมเกมอยู่ด้านบนอีกรอบ

“เธอทำเพื่อย่าของเธอฉันเข้าใจ แต่วิธีการแบบนี้มันไม่เข้าท่า อายุเธอก็มากกว่าลูกสาวฉันแค่สองปีเอง เด็กน้อย... ถ้าหากลำบากจริง ๆ ก็ขอความช่วยเหลือสิ”เป็นเพราะปัณณทัตเติบโตมาในสังคมที่ทุกคนให้ความช่วยกัน ชายหนุ่มจึงไม่เข้าใจว่าทำไมเด็กหนุ่มคนนี้ถึงต้องเลือกเส้นทางที่ผิดปกติเช่นนี้ด้วย“จากใครครับ? ขอความช่วยเหลือ? คุณจะบอกว่าถ้าผมเดินดุ่ม ๆ เข้าไปขอยืมเงินจากใครก็ได้โดยที่บอกว่าจะเอาไปรักษาย่าจะมีคนให้หรอ”หนูดีถามกลับ เขาที่ได้ยินเช่นนี้เสียงแรกที่ดังขึ้นมาในใจก็คือแน่นอนว่าต้องมีคนเต็มใจช่วยสิ แต่หลังจากนั้นก็มีประโยคถกเถียงโผล่ขึ้นมาขัดในสมองด้วยเช่นเดียวกัน ปัณณทัตใช้ความคิดอยู่นานจนในที่สุดเขาก็รู้ว่าเรื่องนี้ไม่มีคำตอบที่ตายตัว จึงบอกกับเด็กน้อยไปว่า“...ก็จริง แต่ถ้าเป็นฉัน เธอมาขอฉัน ฉันจะให้! เอาล่ะ! ฉันว่าเราไม่ควรฟื้นฝอยหาความผิด แต่ต่อไปเธอต้องจำเอาไว้นะว่าอย่าไปทำแบบนี้กับใครที่ไหนอีก อายุน้อย ๆ อย่าหลงเดินทางผิดเลย”คำพูดนี้ทำให้กษิดิศรู้สึกผิดมากที่วางแผนทำเรื่องมากมายขึ้นมาขนาดนี้ แต่เขาก็ไม่ได้คิดที่จะบอกความจริงเรื่องอายุออกมา เพราะถ้าหากคนตรงหน้ารู้ว่าตนไม่ใช่ผู้เยาว์

“หวังว่าทุกอย่างจะผ่านไปด้วยดี”เธอผู้ที่แอบอู้งานเพื่อรอสอดส่องดูแลกษิดิศอยู่ตรงบริเวณหน้าห้องได้พูดคนเดียว เพราะเรื่องนี้หล่อนคิดว่าคนที่เคยมีสัมพันธ์กันกับกษิดิศไม่น่าทำอะไรรุนแรงเลยไม่ได้ตามเข้าไปด้วย แต่ถ้าเรื่องนี้ไม่เป็นตามที่ตนเองคิดแล้วละก็อัตรายต้องเกิดขึ้นกับหนูดีแน่ ๆเวลาผ่านไปกว่าสิบนาทีผู้ที่อดทนรออย่างร้อนรนก็ได้สงบลงเมื่อได้เห็นร่างของมนุษย์ผู้ชายสองคนที่ตนรอคอยเดินออกมาจากห้องน้ำ“พี่อ้อน!”หลังจากที่เคลียร์เรื่องทุกอย่างสำเร็จแล้วตอนนี้ทั้งหนูดีและปัณณทัตจึงได้เดินออกมาจากห้องน้ำชายจนไปพบเข้ากับอรปรียาที่รออยู่ตรงทางเดินเนื่องด้วยความที่ว่าเธอนั้นเป็นรุ่นน้องแต่ทันทีที่เห็นสีหน้าผู้ที่ตนคอยดูแลมาตลอดเกือบสองปีปกติบวกกับคำตอบของคำถามที่ถามเพื่อรีเช็คความปลอดภัย อรปรียาจึงคลายความกังวลลง“หนูดีไม่เป็นอะไรใช่ไหม?”“ใช่! พี่อ้อนไม่ต้องเป็นห่วงหนูดีหรอก คุณปัณณ์เค้าเป็นคนดี”เมื่อรู้และจำได้ว่าข้อมูลของตนถูกเก็บโดยใคร ชายหนุ่มจึงไม่ได้มีความรู้สึกที่น่าประทับใจต่อพนักงานหญิงคนนี้นัก เส้นทางข้างหน้าของคนในปกครองของเขายังต้องควบคุมให้อยู่ในลู่ในทาง ฉะนั้นตัวแปรที่ควบคุมไม

“ไม่ใช่หรอกครับ ผมน่ะเรียนคณะอักษรศาสตร์ครับ เอกภาษาฝรั่งเศส ส่วนฝีมือการทำอาหารนี่พัฒนามาจากการที่ผมเป็นคนกินยาก เลยต้องหารสที่ชอบครับ ฝึกไปฝึกมาก็เลยพอจะทำให้คนอื่นทานได้บ้าง”กษิดิศที่เพิ่งเคยได้รับคำชมที่แสนจะโอเวอร์จากปัณณทัตรีบอธิบายข้อเท็จจริงพร้อมกับเหล่าถึงสาเหตุที่ตนกลายมาเป็นคนที่รถมือดี เขานั้นไม่อยากจะพูดตรง ๆ ว่า ย่านั้นทำอาหารไม่อร่อยถึงทำให้เด็กอายุแปดขวบอย่างเขาต้องลงครัวเอง ส่วนผู้ที่รอจีบรอหยอดอยู่แล้วนั้นก็ไม่พลาดโอกาสกล่าวชมหนูดีพร้อมกับส่งยิ้มพิมพ์ใจให้แม่ครัวไปหนึ่งที“ถ่อมตัวจังเลยนะ เธอทำอาหารเก่งแบบนี้ฉันเองก็รู้สึกดีที่จะได้กินอาหารอร่อย ๆ ฝีมือเธอทุกวัน”ปัณณทัตเมื่ออิ่มแล้วจึงลุกออกจากโต๊ะและเอาชามข้าวต้มไปล้างโดยที่ไม่รอให้คนที่รับหน้าที่ทำงานบ้านอย่างว่าที่หวานใจของเขามาเก็บ กษิดิศเมื่อเห็นดังนั้นเข้าก็ตกใจไม่น้อย ร่างเล็กที่สวมผ้ากันเปื้อนอยู่รีบวิ่งไปยังซิงค์ล้างจานในทันทีแล้วจึงได้รีบเอื้อมมือไปจับเอาชามที่กำลังจะถูกชำระฟองสีขาวออก และด้วยความทุลักทุเลนี้หนูดีที่เท้าเล็กกว่าขนาดตัวเป็นทุนเดิมก็ได้เสียหลักจนเกือบถลาเข้าไปที่ขอบอ่างเข้า“ระวังหน่อยสิ!”