All Chapters of BAD Girl สะดุดรักนายเย็นชา: Chapter 1 - Chapter 10

ตึก ตึก ตึกยามเมื่อรองเท้าส้นสูงดังกระทบพื้นกระเบื้องภายในสนามบินจนเกิดเสียง ผู้คนมากมายต่างพากับจับจ้องมายังร่างระหงของหญิงสาวเป็นสายตาเดียว ความสวยไร้ที่ติของเธอตกเป็นเป้าสายตาของผู้คนภายในสนามบินทันทีเมื่อเธอเดินเข้ามาภายในอาคาร ร่างเพรียวบางมีสัดส่วนเด่นชัดใบหน้าสว่างขาวใสมีออร่า ใบหน้าเชิดหยิ่งริมฝีปากกระจับดวงตากลมโตโค้งได้รูปตอบรับกับใบหน้าแววตาสวยคู่นั้นถูกบดปังภายใต้แว่นกันแดดราคาแพง"เชิญทางนี้ครับคุณหนู"น้ำเสียงสุขุมของชายชุดดำดังขึ้นก่อนร่างสูงใหญ่เดินนำทางไปยังประตูทางออกตามด้วยร่างเด่นสง่าของ 'แองเจิ้ล นิคาไล'"ยินดีต้อนรับกลับเมืองไทยครับคุณหนู"เหล่าบอดี้การ์ดการ์ดโน้มศีรษะต้อนรับก่อนจะเปิดประตูให้คุณหนูของตนเองเข้าไปนั่งบนรถท่ามกลางสายตานับหลายสิบคู่ของผู้คนที่มองมาและพากันสงสัยว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใครทำไมถึงได้มีบอดี้การ์ดล้อมหน้าล้อมหลังตามเป็นขบวนกันแบบนั้นเพียงแค่ใช้เวลาไม่นานเหล่าขับวนรถหรูคันสีดำต่างขับทยอยเข้ามาภายในอาณาเขตคฤหาสน์หลังใหญ่ซึ่งมีพื้นที่กว้างใหญ่ไพศาล เหล้าแม่บ้านและบอดี้การ์ดอีกนับสิบชีวิตต่างรีบเดินทยอยเดินกันออกมาต้อนรับคุณหนู"นางฟ้า"น้ำเสียงอ

"นางฟ้าลูก""ขาคุณแม่"หญิงสาวในชุดนักศึกษาขานรับริมฝีปากฉีกรอยยิ้มหวานอันเป็นเอกลักษณ์ยามเมื่ออยู่กับครอบครัว วันนี้เป็นวันแรกแห่งการย้ายเข้าสู่สถาบันใหม่ในรั้วมหาวิทยาลัย นางฟ้าได้กลายเป็นเฟรชชี่หน้าใสซึ่งเป็นสิ่งที่เธอรอคอยมานาน"คุณพ่อเรียกพบจ้ะ"สองแม่ลูกเดินคล้องแขนเข้าไปหาผู้เป็นพ่อซึ่งตอนนี้กำลังนั่งรอบุตรสาวเพียงคนเดียวภายในห้องรับแขก"อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณพ่อสุดหล่อของนางฟ้า""นั่งก่อนสิลูก ว่าแต่ชุดของหนูมันไม่ได้สั้นไปใช่ไหม""ถ้าไม่โดนตาคุณพ่อต้องขอโทษด้วยนะคะ แต่ว่านางฟ้าชอบแบบนี้"หญิงสาวเข้าไปกดจมูกโด่งลงบนแก้มสากของบิดาก่อนจะหย่อนกายนั่งลงบนโซฟา ซึ่งนิคาลอสเองก็ไม่ได้ว่าอะไรมากถึงการแต่งตัว สิทธิของลูกไม่ว่าลูกจะชอบอะไรเขาไม่เคยขัดข้องขอเพียงแต่อย่าให้มันมากเกินไปในสายตาของตน"ว่าแต่คุณพ่อมีเรื่องอะไรจะคุยกับหนูเหรอคะ""จำได้ไหมว่าพ่อเคยสัญญาอะไรกับลูกเอาไว้ ก่อนที่ลูกจะบินไปหาคุณปู่"ริมฝีปากอมชมพูค่อย ๆ คลี่ยิ้มกว้างด้วยความดีใจเมื่อเธอได้เห็นสิ่งที่คุณพ่อหยิบยื่นให้แองเจิ้ลพุ่งเข้าไปกอดท่านด้วยความตื้นตันปนดีใจดวงตากลมโตเอ่อคลอ ผู้เป็นบิดามองหน้าภรรยาที่รักท่านทั้งสองยิ้ม

"นี่ครับคุณหนู"แองเจิ้ลพยักหน้าเธอคว้าเอกสารตรงหน้าขึ้นมาอ่านรายละเอียดในนั้น'เพลิงกัลป์ นายอัคคี อัครเดโช'นิสัย โลกส่วนตัวสูง เข้ากับคนยาก สถานะ มีแฟนแล้วคิ้วสวยกระตุกถี่เมื่ออ่านมาถึงตรงนี้ แองเจิ้ลมองข้ามไปอ่านยังเนื้อหาคนอื่นด้วยความตั้งใจ ในเมื่อเธอสนใจใครแล้วก็ต้องสืบหาประวัติของเขาก่อนสิ จริงไหม"ทำอะไรอยู่คะนางฟ้า"เสียงเรียกของมารดาที่ดังมาแต่ไกลทำให้แองเจิ้ลต้องรีบเก็บเอกสารพวกนั้น เพราะกลัวว่าท่านจะมาเห็น"เปล่าค่ะ คุณแม่กับคุณพ่อกลับมาจากทำงาน เหนื่อยไหมคะ"ร่างเล็กในชุดนักศึกษาเดินเข้าไปหาท่านทั้งสองซึ่งพึ่งจะกลับมาจากที่ทำงาน"พ่อกับแม่ไม่เหนื่อยหรอก ว่าแต่ลูกเถอะไปเรียนวันแรกเป็นยังไงบ้าง""ก็ดีค่ะ แต่ช่วงนี้มีการรับน้องหนูอาจจะกลับบ้านไม่เป็นเวลานะคะ""ถ้าอย่างนั้นพ่อหาซื้อคอนโดใกล้ ๆ กับมหาลัยให้หนูดีไหม จะได้ไม่ต้องขับรถระยะไกลไป ๆ มา ๆ ""คุณพ่อไม่ห่วงหนูเหรอคะที่จะต้องไปอยู่คนเดียว"แองเจิ้ลเอียงคอถาม เพราะก่อนหน้านั้นเธอเคยขอท่านทั้งสองเรื่องการออกไปอยู่ข้างนอก"ห่วงสิ ลูกสาวของพ่อกับแม่ทั้งคนจะไม่ห่วงได้อย่างไร""...""แองเจิ้ล ที่พ่อกับคุณแม่ทำงานหนักก็เพื่ออยา

"เพลิง ข้าวต้องขอโทษด้วยนะที่วันนั้นอารมณ์ร้อนใส่"น้ำเสียงของปลายสายเจอปนไปด้วยความรู้สึกผิดแต่กลับยิ่งสร้างความรู้สึกผิดให้อีกฝ่ายไม่ต่างกัน"เพลิงเองก็ต้องขอโทษ ข้าวไม่โกรธเพลิงนะครับ""ไม่เลย เรื่องนี้ข้าวเองก็มีส่วนผิด"ริมฝีปากหยักคลี่ยิ้มเล็กอย่างที่ไม่เคยยิ้มให้ผู้หญิงคนไหน จะมีก็แต่'ฟางข้าว'ที่ได้เห็นและสัมผัสมุมอ่อนโยนของผู้ชายคนนี้"แล้วตอนนี้ข้าวอยู่ที่ไหน ทำไมไม่มาเรียนเพลิงไปหาที่ห้องก็ไม่เจอ""เอ่อ ตอนนี้พี่ที่ร้านพาข้าวออกมาจัดงานที่ต่างจังหวัดน่ะ เอาไว้เสร็จงานแล้วข้าวจะรีบกลับไปหาเพลิงนะคะ"เพียงแค่ได้ยินน้ำเสียงอ่อนหวานพูดจาออดอ้อนก็ทำให้ความขุ่นเคืองจากหญิงสาวอีกคนเลือนหายไป ชายหนุ่มเอนกายนอนลงบนเตียงพูดคุยโทรศัพท์กับปลายสายด้วยความคิดถึงก่อนแฟนสาวจะเป็นคนวางสายเขายิ้มให้กับรูปถ่ายของแฟนสาวซึ่งมีเขาและเธออยู่ร่วมเฟรมเดียวกันซึ่งรูปถ่ายในตอนนั้นเป็นตอนที่เขาคุกเข่าขอเธอเป็นแฟนแกร๊ก แอด"เธอ""อรุณสวัสดิ์ตอนเช้าค่ะ ที่รัก"คิ้วเข้มทั้งสองข้างขมวดเข้าหากันยุ่งเมื่อเห็นร่างเล็กของแองเจิ้ลยืนฉีกยิ้มอยู่ตรงหน้าห้องของเขา"เมื่อไหร่จะเลิกยุ่งวุ่นวายกับฉันเสียที""ก็ตอนที่พี

"คืนนี้ให้ฉันสองคนนอนเป็นเพื่อนแกไหม"พริกไทยเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง หลังจากทุกคนพากันแยกย้ายเธอกับอบเชยก็อาสามาส่งแองเจิ้ลที่คอนโดโดยทิ้งรถของสปอร์ตคันหรูของหญิงสาวเอาไว้ที่นั่น"ไม่เป็นอะไร พวกแกกลับไปพักเถอะวันนี้ทุกคนก็เหนื่อยกันมาทั้งวันแล้ว""แต่สีหน้าของแองเจิ้ลไม่ดีเลยนะ พวกเราเป็นห่วง"ริมฝีปากเรียวส่งยิ้มให้กับอบเชยและพริกไทย ความเป็นห่วงจากเพื่อนทั้งสองเธอรับรู้และสัมผัสมันได้"ฉันไม่เป็นอะไรจริง ๆ ไม่ต้องเป็นห่วงฉันหรอกกลับไปได้แล้ว ขับรถมืด ๆ ค่ำ ๆ มันอันตราย""แกไหวจริง ๆ นะ อย่าโกหกพวกฉันสองคนนะโว้ย""ฉันไม่เป็นอะไรจริง ๆ ไป ๆ กลับกันไปได้แล้วฉันจะเข้าห้องอาบน้ำพักผ่อน""ถ้ามีอะไรรีบโทรหาพวกเราสองคนเลยนะ""โอเค ไม่ต้องทำสีหน้าแบบนั้นฉันไม่เป็นอะไรง่าย ๆ หรอก"แองเจิ้ลโบกมือให้ก่อนจะแตะคีย์การ์ดเปิดประตูห้องพักปึง'วันนั้นฉันคงไม่ว่าง'"แกกำลังทำอะไรอยู่นางฟ้า"เกิดความเงียบขึ้นภายในห้อง แสงสว่างจากด้านนอกสาดส่องเข้ามา ความมืดมิดไร้ซึ่งแสงไฟกำลังห้อมล้อมความรู้สึกน้อยใจของเธอในตอนนี้"แกกำลังทำอะไรอยู่"ตกดึกบรรยากาศภายนอกหนาวเหน็บไปด้วยเมฆฝนซึ่งกำลังโหมกระหน่ำ หยาดฝนโปรยล