Semua Bab ดั่งร้ายรักมาเฟียร้าย: Bab 11 - Bab 20

ดั่งร้ายรักมาเฟียร้าย ตอนที่10ผู้ชายคนเดิม"ฉันขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ" หนูนาพูดขึ้นพร้อมกับลุกขึ้นยืนเธอรู้สักมึนๆหัวแล้วรู้สึกอยากจะอ้วกมากเลยตอนนี้ หลังจากที่นั่งดื่มเข้าไปหลายแก้ว เธอก็อยากจะไปเข้าห้องน้ำล้างหน้าล้างตาสักหน่อยเพื่อจะรู้สึกสดชื่นขึ้นมา"ฉันไปเป็นเพื่อนไหม?"ข้าวตูถามขึ้น"ไม่ต้องหรอกฉันไปคนเดียวได้ห้องน้ำอยู่แค่นี้เองเธอดูยัยหลินหลินกับบะหมี่เถอะสภาพไม่ไหวไม่น่าไหวนะ"หนูนาเอ่ยบอกพร้อมกับมองไปที่ร่างบางของเพื่อนทั้งสองคนที่ออกไปเต้นกันอย่างสนุกสนาน"โอเครีบไปรีบมาแล้วกัน"ข้าวตูบอกก่อนที่หนูนาจะพยักหน้าอย่างเข้าใจพร้อมกับคว้ากระเป๋าสะพายขึ้นมาและหมุนตัวเดินไปที่ห้องน้ำ"ทำไมคนเยอะขนาดนี่นะเนี่ย"หนูนาบ่นอุบเมื่อเดินมาหน้าห้องน้ำแล้วเห็นมีแต่คนต่อแถวเข้าห้องน้ำกันเยอะมาก"ปวดฉี่กันมาจากไหนเนี่ยอ้วกจะแตกอยู่แล้ว"หนูนารู้สึกหงุดหงิดมาก จะขึ้นไปเข้าห้องน้ำที่ด้านบนก็ไม่ไหวเพราะตอนนี้เธอรู้สึกพะอืดพะอมจนอยากจะอ้วกเต็มที่แล้วและสายตาของเธอก็เหลือบไปเห็นประตูทางออกด้านหลังของคลับก่อนที่จะตัดสินใจเดินตรงไปที่ประตูทางออกเพราะเธอจะกลั้นไม่อยู่แล้ว"อ้วกกก"หนูนาโก่งคออาเจียนออกม

ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่12พึ่งเริ่มNC++"ถือว่าเลือกได้ดีหนูนา"คาร์ลกระตุกยิ้มขึ้นอย่างพอใจเมื่อหนูนาเลือกคำตอบที่ทำให้เขาพึงพอใจเป็นอย่างมาก"..."หนูนาไม่ได้พูดอะไรเธอเอาแต่มองหน้าคาร์ลอย่างรู้สึกเกลียดชัง ผู้ชายคนนี้น่ารังเกียจก๊อก ก๊อก ก๊อก"ขออนุญาตครับนาย"เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้นพร้อมกับเสียงของเจกลูกน้องคนสนิทของคาร์ลที่เดินเข้ามาภายในห้อง คาร์ลละสายตาจากใบหน้าหวานตรงหน้าแล้วหันไปมามองเจกลูกน้องคนสนิทที่เดินเข้ามาพร้อมกับวางถุงกระดาษลงบนโต๊ะกระจกตรงหน้าคาร์ล"ของที่นายสั่งได้แล้วครับ""อืม ออกไปได้แล้ว"คาร์ลรับคำในลำคอและโบกมือไล่เจกให้ออกไป"ครับนาย"เจกค้อมศีรษะเล็กน้อยให้เจ้านายและหันไปมองหน้าหนูนาที่นั่งอยู่เพียงเล็กน้อยก่อนจะเดินออกไป"เธอพร้อมแล้วใช่ไหมที่จะนอนกับฉัน?"คาร์ลถามออกมาตรงๆอย่างไม่อ้อมค้อม"..."หนูนามองหน้าคาร์ลพร้อมกับสูดลมหายใจเขาลึกๆก่อนที่จะพยักหน้าให้เป็นคำตอบ เธออยากให้เรื่องนี้มันจบๆไปสักที ยิ่งจบเร็วเท่าไรยิ่งดีมากเท่านั้น ก็แค่เสียตัวครั้งเดียวไม่เป็นไรหรอก หนูนาพยายามปลอบใจตัวเองไว้"ถ้างั้นก็ไปอาบน้ำสิ"คาร์ลดันถุงกระดาษที่อยู่ตรงหน้าไปให้หนูนา

ดั่งร้ายรักมาเฟียร้าย ตอนที่14ผู้ชายสารเลว"อื้อ"หนูนารู้สึกตัวตื่นขึ้นมาในยามเช้าเมื่อแสงแดดในเวลาเจ็ดโมงกว่าๆสาดส่องรอดพ้นผ่านผ้าม่านเข้ามากระทบลงที่ใบหน้านวลของเธอดวงตากลมโตค่อยๆลืมตาขึ้นมาในสภาพอิดโรย ร่างกายเปลือยเปล่าพร้อมกับมีผ้าห่มผืนใหญ่คุมตัวไว้ก่อนจะหันไปมองข้างๆที่นอนที่ตอนนี้มันว่างเปล่าไม่มีร่างหนาของคาร์ลที่นอนอยู่ด้วยกันเมื่อคืน ใช่เมื่อคืนเธอกับเขา เรานอนด้วยกันบนเตียงนี้! เมื่อคืนกว่าคาร์ลจะปล่อยเธอให้เป็นอิสระก็นานนับหลายชั่วโมงหนูนาได้แต่มองเพดานอย่างเลื่อนลอย มือบางกำผ้าห่มไว้แน่นเมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่เลวร้ายที่เกิดขึ้นเมื่อคืน เธอไม่อยากจะยอมรับกับเรื่องที่เกิดขึ้นว่าเธอเสียความบริสุทธิ์ให้กับผู้ชายสารเลวอย่างคาร์ลแล้วแต่ความจริงก็คือความจริงหนูนาค่อยๆพยุงตัวลุกขึ้นมานั่งพร้อมกับยกมือขึ้นมานวดขมับเมื่ออาการปวดศีรษะเข้าเล่นงานและไม่ใช่แค่อาการปวดศีรษะที่เข้าเล่นงานเธอความเจ็บปวดตรงกลางใจความเป็นสาวก็เข้าเล่นงานเธอเช่นกัน หนูนารู้สึกว่าใจกลางความเป็นสาวของเธอทั้งเจ็บทั้งระบมไปหมดและเธอก็ยังรู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัวแถมลมหายใจที่เป่าออกมาก็ยังร้อนอีกตั้งหาก อาก

ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่16อย่าให้คาดสายตาMini cooperสีเขียวถูกเลี้ยวขับเข้ามาจอดยันลานจอดรถของหน้าคณะ หนูนาเปิดประตูรถลงมาก่อนที่จะได้ยินเสียงดังขึ้นเธอจึงหันไปมองตามเสียงที่ได้ยิน"เดี๋ยวสิพี่โอมมาคุยกับเจนให้รู้เรื่องก่อนนะว่าผู้หญิงที่มากดไลค์คอมเมนต์รูปพี่มันเป็นใคร?""ก็บอกว่าเพื่อนไงฟังไม่เข้าใจหรือไงเจนแล้วก็พูดเสียงให้มันเบาๆหน่อยไม่อายคนอื่นหรือไง!""เพื่อนเหรอเพื่อนที่ไหนมาบอกรักกันใต้รูปแล้วอีกอย่างเจนไม่อาย คนที่จะอายคือพี่ตั้งหากเพราะพี่กำลังนอกใจเจน!""แล้วเราคบกันตอนไหนเหรอเจนเราเคยคุยกันแล้วนี่ว่าเรื่องระหว่างเรามันก็แค่สนุกไม่มีอะไรมาผูกมัดแล้วเจนจะมาหาว่าพี่นอกใจได้อย่างไง""อ๋อพี่มันเป็นผู้ชายที่เลวแบบนี้เองเหรอพี่โอม ไอ้ผู้ชายเฮงซวยขอให้พี่ไปลงนรกเร็วๆ!"หนูนายกมือขึ้นมากอดออกและใช้สะโพกพิงกับรถของเธอพร้อมกับจ้องมองไปที่โอมน้องรหัสของตัวเองที่กำลังยืนทะเลาะกับผู้หญิงคนหนึ่งก่อนที่ผู้หญิงคนนั้นจะตะโกนด่าออกมาเสียงดังและเดินหนีไปทันที หนูนาส่ายหน้าและหัวเราะออกมาเมื่อเห็นสีหน้าที่ดูไม่ดีเท่าไรของน้องรหัสตัวเอง"เจ๊นา!"โอมกำลังจะเดินเข้าไปในตึกคณะแต่ก็ต้องหยุดชะ

ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่18 คิดเองเออเองเพล้ง!"ว๊าย หนูนาลูก!"คุณหญิงธีรยารีบวิ่งมาดึงลูกสาวให้ออกห่างจากเศษแก้วที่แตกทันทีเพราะมันอยู่ใกล้กับลูกสาวของเธอมาก"..."หนูนาเหมือนหลุดออกจากในภวังค์ความคิดเมื่อถูกผู้เป็นแม่มาดึงตัวเธอ หนูนากวาดสายตามองไปรอบงานเธอเห็นผู้คนมากมายภายในงานต่างมองมาที่เธอเป็นสายตาเดียวกันรวมถึงสายตาของคาร์ลด้วยที่จ้องมองมาที่เธอเขากระตุกยิ้มให้เธอ"หนูนาลูกเป็นอะไรหรือเปล่า?"คุณหญิงธีรยาถามลูกสาวด้วยความตกใจและก้มดูที่เท้าของลูกสาวเพราะกลัวว่าเศษแก้วจะโดนลูกสาว"มะ...ไม่เป็นอะไรค่ะ นาไม่เป็นไรอะไรค่ะ"หนูนาส่ายหน้าปฏิเสธก่อนที่จะมีพนักงานรีบวิ่งมาทำความสะอาดเศษแก้วที่แตกทันที"หนูนาลูกไม่สบายเหรอทำไมถึงหน้าซีด?"เจ้าสัวสินธุถามขึ้นเมื่อเห็นหน้าซีดเผือดของลูกสาว"เปล่าค่ะป๊านาปกติดี"หนูนาเอ่ยบอกป๊าของเธอและเหลือบสายตาไปมองหน้าคาร์ล เขายืนมองเธออยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะหมุนตัวเดินหนีไปทางอื่น"แน่นะหนูนา ลูกมั่นใจนะว่าไม่เป็นอะไร?"เจ้าสัวสินธุถามลูกสาวอีกครั้งค่ะป๊านาไม่เป็นอะไรจริงๆ"หนูนายืนยันอีกครั้งก่อนที่ทุกคนจะหันไปมองที่เวทีเมื่อคาร์ลเดินขึ้นไปและหยิบไมค์