ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่19กล้าดี"ฉันบอกเธอตอนไหนเหรอหนูนาว่าจบ เธอคิดดูดีๆสิหนูนาว่าฉันบอกเหรอมีแต่เธอที่คิดเองเออเองไปคนเดียว""..."คำพูดของคาร์ลที่พูดออกมาทำให้หนูนาถึงกับนิ่งชะงักไปในทันทีก่อนที่เธอจะย้อนคิดถึงเรื่องคืนนั้น ใช่คืนนั้นคาร์ลไม่ได้พูดอะไรออกมาเลยมีแต่เธอที่พูดเองเออเองส่วนเขาก็เอาแต่ยิ้มออกมาจนเธอเผลอเข้าใจไปคนเดียวว่าถ้าเธอยอมเลือกทางเลือกที่สองแล้วเขาจะจบแต่มันไม่ใช่เลยเขาไม่จบ!"ว่าไงล่ะ?""คะ...คุณต้องการอะไรจากฉันกันแน่!"หนูนาถามออกไปเสียงแข็งพร้อมกับกำมือของตัวเองไว้แน่นอย่างเจ็บใจที่เธอเสียรู้ให้คาร์ล"ร่างกายของเธอ""มะ...หมายความว่าอย่างไง?"หนูนาถามออกไปด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา เธอไม่อยากจะเชื่อว่าเขาจะพูดอะไรแบบนี้ออกมา"ฉันไม่ชอบพูดซ้ำหนูนา"คาร์ลผละตัวออกจากหนูนาและถอยหลังออกห่างจากเธอเพียงนิดเดียว"คุณได้มันบ้าไปแล้วทำไมถึงไม่ยอมจบกันฉัน!""ถ้าฉันอยากจบฉันจะบอกเธอเองแต่ตอนนี้ฉันยังไม่จบเธอก็ไม่มีสิทธิ์จบมันเข้าใจไหม!""คุณมันสารเลว!"หนูนากำหมัดแน่นอย่างโกรธแค้นผู้ชายตรงหน้าอย่างมากที่สุด เขามันสารเลวจริงๆ"ใครๆก็มักจะบอกกับฉันแบบนี้เหมือนกัน"คาร์ลเอ่ยบอก
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่20ผลตอบแทนของคนกล้าNC++มือหนาโยนเสื้อสูทสีขาวลงบนเบาะรถข้างๆก่อนที่จะขยับเนกไทและดึงมันออกจากลำคอและโยนลงไปบนเสื้อสูทในขณะที่นั่งอยู่ในรถหลังจากที่งานเลิกคาร์ลก็ขึ้นรถออกมาจากโรงแรมทันที"นายครับคนของเราบอกว่าหลังจากที่คุณหนูนาออกมาจากโรงแรม คุณหนูนาเธอก็กลับคอนโดเลยไม่ได้แวะไปไหนครับ"เจกรายงานให้คาร์ลฟังในขณะที่ทำหน้าที่เป็นสารถีขับรถอยู่"..."คาร์ลไม่ได้ตอบอะไรออกไป เขาหันหน้าออกไปมองที่ด้านนอกกระจกรถพร้อมกับยกมือขึ้นมาจับที่ใบหน้าด้านซ้ายของตัวเองที่ถูกหนูนาตบลงมา คาร์ลแค่นยิ้มออกมาอย่างตลกขบขันไม่เคยมีใครกล้าทำกับเขาแบบนี้แต่หนูนาเป็นคนแรกที่ทำ"นายจะไปไหนต่อหรือเปล่าครับ?"เจกเอ่ยถามขึ้น"ขับไปเรื่อยๆ"คาร์ลบอกเสียงนิ่ง"ครับ"เจกพยักหน้ารับและขับรถไปเรื่อยๆตามที่เจ้านายสั่งคอนโดหนูนา"อื้อ..."หนูนารู้สึกตัวตื่นขึ้นมากลางดึกเธอรู้สึกเหมือนว่ามีอะไรมารบกวนที่ใบหน้าของเธอ หนูนาค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นมาอย่างงัวเงีย"กรี๊ดดดดดดดดด! อื้อ.."หนูนากรีดร้องออกมาอย่างสุดเสียงด้วยความตกใจกลัวเมื่อเห็นเงาดำๆนั่งอยู่ข้างๆเตียงก่อนที่จะมีมือหนามาปิดปากของเธอเอาไว้"เงียบ
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่21ด่าด้วยสายตาNC+++"กำลังด่าฉันด้วยสายตาอยู่เหรอหนูนา?"เมื่อเห็นหญิงสาวมองมาที่เขาด้วยสายตาแข็งกร้าวพร้อมกับน้ำตาที่ไหลริน ทำให้คาร์ลรู้ได้ทันทีว่าเธอกำลังด่าเขาด้วยสายตา"..."หนูนาไม่ได้ตอบเธอเอาแต่จ้องมองคาร์ลด้วยแววตาวาวโรจน์อย่างไม่กลัวเกรง"อยากจะด่าอะไรก็ด่าไปฉันไม่สนมีเพียงสิ่งเดียวที่ฉันสนคือร่างกายของเธอ"คาร์ลพูดจบก็อัดสะโพกสอบเข้าไปที่ร่องสาวอย่างแรงอีกครั้งปึก!"อื้อ...อึก!"ปึก! ปึก! ปึก!สะโพกสอบอัดกระแทกกระทั้นเข้าออกอย่างหนักหน่วงก่อนที่คาร์ลจะโน้มใบหน้าลงมาซุกไซ้ที่ลำคอระหงเพียงได้สูดดมกลิ่นหอมๆจากซอกคอระหงมันก็ยิ่งเพิ่มความกระสันในตัวของคาร์ลให้เพิ่มขึ้นปึก! ปึก! ปึก!"อื้อ...คะ...คุณคาร์ลฉันเจ็บ!"หนูนาร้องบอกด้วยน้ำเสียงกระท่อนกระแท่นปึก! ปึก! ปึก!"อ๊า...!"คาร์ลเชิดหน้าขึ้นพร้อมกับเปล่งเสียงครางออกมา เขาไม่ได้สนใจในคำพูดของหนูนาสะโพกสอบก็ยังคงทำหน้าที่อยู่ ความคับแน่นของหนูนา มันช่างดีมากจริงๆ"อึก...จะ...เจ็บเอามันออกไปนะคุณคาร์ล!""หุบปากหนูนาอย่ามาสั่งฉันเธอมีหน้าที่นอนเฉยๆแล้วครางออกมาก็พอ!"คาร์ลสั่งเสียงเข้มพร้อมกับอัดกระแทกกระท
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่22เป็นสิ่งของที่ต้องอยู่กับเจ้าของ"เชิญนั่งค่ะ"เนียนเลื่อนเก้าอี้ให้หนูนาได้นั่งลงเมื่อหนูนาเดินมาที่โต๊ะอาหารหลังจากที่เธออาบน้ำแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว"..."หนูนาไม่ได้นั่งลงตามที่เนียนบอก เธอได้แต่ยืนมองคาร์ลที่นั่งอยู่หัวโต๊ะอาหารอย่างไม่วางตา"นั่งลงกินข้าวหนูนาฉันไม่ชอบให้ใครมายืนค้ำหัว"คาร์ลบอกเสียงนิ่งและใช้ส้อมจิ้มแฮมที่อยู่ในจานแล้วเอามันเข้าปาก"คุณให้คนไปขนของที่คอนโดของฉันมาที่นี่ทำไม?!"หนูนาถามขึ้นด้วยอารมณ์ที่คุกรุ่น"นั่งลง"คาร์ลไม่ได้ตอบคำถามเธอแต่เอ่ยสั่งให้เธอนั่งลง"ฉันต้องการคำตอบว่าคุณให้คนไปขนของๆฉันมาที่นี่ทำไม?!"หนูนาถามย้ำอีกครั้งอย่างเสียงดังพร้อมกับพยายามระงับอารมณ์ของตัวเองให้เย็นไว้เพล้ง!"อึก!"หนูนาสะดุ้งตัวขึ้นด้วยความตกใจเมื่อคาร์ลโยนช้อนส้อมลงในจานอย่างแรงจนมันเกิดเสียงดังและไม่ใช่แค่เธอที่ตกใจเนียนแม่บ้านเองที่ยืนอยู่ก็ตกใจด้วยเช่นกัน"นั่งลงอย่าให้ฉันต้องพูดซ้ำ!"คาร์ลเงยหน้าขึ้นมามองหนูนาด้วยสายตาเรียบเฉยแต่แฝงไปถึงความดุดัน"คุณหนูนาคะนั่งลงเถอะค่ะอย่าให้คุณคาร์ลโมโหเลยนะคะมันจะไม่ดีต่อตัวคุณ"เนียนเดินเข้ามากระซิบที่
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่23 ไม่คิดที่จะมีหลังจากที่คาร์ลมาส่งหนูนาที่หน้ามหาลัย หนูนาก็รีบเดินเข้ามาในมหาลัยทันที เธอรีบเดินมานั่งลงที่โต๊ะไม้ใต้ตึกของคณะและพลางคิดถึงคำพูดของคาร์ลที่พูดกับเธอก่อนที่เธอจะลงมาจากรถ"เธอเป็นคนฉลาดนะหนูนาเธอควรจะรู้ว่าอันไหนที่ทำให้ฉันพอใจหรืออันไหนที่ทำให้ฉันไม่พอใจ""...""เป็นเด็กดีกับฉันไม่ดื้อและเชื่อฟังฉัน บางทีฉันอาจจะใจดีรีบปล่อยเธอไปก็ได้"หนูนาถอนหายใจออกมาอย่างคิดไม่ตกกับคำพูดของคาร์ลถ้าเธอยอมเชื่อฟังเขา คาร์ลจะยอมปล่อยเธอไปจริงๆเหรอคำพูดของเขามันเชื่อถือได้มากแค่ไหนกัน"อึก"หนูนาสะดุ้งตัวขึ้นออกจากภวังความคิดด้วยความตกใจเมื่ออยู่ๆก็มีอะไรเย็นๆมาแนบที่แก้มข้างขวาของเธอ หนูนาจึงหันไปมองก่อนที่จะเห็นว่าเป็นโอมน้องรหัสของเธอที่เป็นคนเอาขวดน้ำเย็นๆมาแนบลงที่แก้มของเธอ"ฉันตกใจหมดเล่นอะไรของนาย?"หนูนาปัดขวดน้ำที่แนบแก้มเธอออกไป"เป็นอะไรเจ๊เห็นนั่งเหม่อ?"โอมเอ่ยถามแล้วพาตัวเองไปเดินไปหย่อนสะโพกนั่งลงที่ฝั่งตรงข้ามกับหนูนา"เปล่าก็แค่คิดอะไรเรื่อยเปื่อย"หนูนาบอกปัดออกไป"เหรอ ทำไมเมื่อวานเจ๊กลับเร็วจังเลยเห็นเดินออกไปนอกงานแล้วก็ไม่เห็นเข้ามาใน
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่24ผู้ชายประสาท"นู่นไอ้โอมมานู่นแล้วบ่นถึงก็มาเลย"บอมพยักพเยิดไปที่ด้านหลังของเจเมื่อเห็นว่าโอมเพื่อนสนิทเดินมา"ไปไหนมาใกล้ได้เวลาเข้าเรียนแล้วนะไอ้โอม?"เจเอ่ยถามขึ้นทันทีเมื่อโอมเดินมา"ไปหาเจ๊นามา"โอมตอบ"นั่นแน่ไปแอ่วพี่เขาแต่เช้าเลยนะมึง"บอมเอ่ยแซวพร้อมกับหันไปขยิบตาให้เจเป็นเชิงรู้กัน"กูไม่เข้าใจเลยนะว่ามึงชอบพี่เขาทำไมถึงไม่บอกพี่เขาไปตรงๆวะไอ้โอม?"เจถามขึ้น"กูไม่รู้จะพูดอย่างไงวะกูกลัวบอกเจ๊นาเขาไปแล้วเขาไม่เล่นด้วยมันจะมองหน้ากันลำบากนะเว้ย"โอมถอนหายใจออกมาอย่างคิดไม่ตกโอมแอบชอบหนูนาพี่รหัสของตัวเองมาตั้งแต่ปีหนึ่งจนถึงตอนนี้ก็ยังชอบอยู่และที่คอยกวนประสาทคอยแกล้งเธอก็เพราะว่าเขาเขินและก็กลัวด้วยว่าถ้าบอกเธอออกไปแล้วหนูนาเธออาจจะเมินเขาเลยก็ได้ เรื่องนี้บอมกับเจมันก็รู้มาตลอด"กูว่าก่อนที่มึงจะบอกพี่หนูนานะมึงเลิกนิสัยเจ้าชู้ให้ได้ก่อนดีกว่าเพราะไม่มีผู้หญิงคนไหนเขาชอบคนเจ้าชู้แบบมึงหรอกนะไอ้โอม"บอมเอ่ย"เออกูก็เห็นด้วยอย่างที่ไอ้บอมบอกนะไอ้โอมถ้าขืนมึงยังเจ้าชู้คบกับสาวทุกคณะไปทั่วแบบนี้พี่หนูนาเขาไม่เอามึงหรอกแต่สิ่งที่สำคัญไปมากกว่านั้นก็คือม
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่25ถามอะไรโง่ๆNC++ติ๊ง ติ๊ง ติ๊งเสียงการแจ้งเตือนข้อความจากแอปพลิเคชันหนึ่งดังขึ้นทำให้คาร์ลที่กำลังกึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนเตียงนอนละสายตาจากแท็บเล็ตตรงหน้าและไปมองตามเสียงโทรศัพท์มือถือที่ดังขึ้นมันไม่ใช่ของเขาแต่เป็นโทรศัพท์ของหนูนาที่ดังขึ้นอยู่บนโต๊ะหัวเตียงฝั่งที่เธอนอนขายาวตวัดลงมาจากบนเตียงนอนและเดินอ้อมไปอีกฝั่งก่อนจะถือวิสาสะหยิบโทรศัพท์เธอขึ้นมาดูการแจ้งเตือนที่มันเด้งอยู่บนหน้าจอโทรศัพท์มือถือและมันก็ปรากฏรายชื่อคนที่ส่งข้อความมา โอม"เจ๊นาพรุ่งนี้ว่างไหมคือว่าผมอยากชวนเจ๊ไปกินข้าวด้วยกันน่ะ""ไปหรือไม่ไปเจ๊ก็บอกผมด้วยนะ แต่ผมก็อยากให้เจ๊ไปนะ""เจ๊นา...ทำไมเงียบล่ะ?""ที่เงียบแบบนี้แสดงว่าหลับแล้วใช่ไหมเนี่ยเจ๊""โอเคถ้างั้นผมไม่กวนแหละเอาไว้พรุ่งนี้เจ๊ตื่นมาแล้วค่อยตอบผมก็ได้""อย่างไงคืนนี้ก็ฝันดีนะครับเจ๊นา""สติ๊กเกอร์"คาร์ลไล่อ่านข้อความทุกข้อความที่โอมน้องรหัสของหนูนาส่งเข้ามาด้วยแววตาเรียบเฉยก่อนที่จะได้ยินเสียงประตูห้องน้ำดังขึ้นแกร๊กประตูห้องน้ำถูกเปิดออกมาพร้อมกับร่างบางของหนูนาที่เดินออกมาหลังจากที่เธอเข้าไปอาบน้ำมา"คุณทำอะไรกับโท
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่26บังคับเสียงNC+++หนูนาทิ้งตัวลงพร้อมกับนอนหอบหายใจอย่างหนัก เธอรู้สึกเหมือนว่าโดนสูบพลังในร่างกายไปหมดเลย"คะ...คุณจะทำอะไรอีก?"หนูนาถามออกไปเมื่อเห็นคาร์ลจัดการถอดเสื้อผ้าของเขาออกไปจนหมด เผยให้เห็นเรือนกายกำยำที่เปลือยเปล่า หนูนารีบเบือนหน้าหนีไปทางอื่นพร้อมกับใบหน้าที่แดงก่ำเมื่อสายตาของเธอมันไม่รักดีเผลอไล่ลงไปมองท่อนเอ็นใหญ่โตที่มีเส้นเลือดปูดโปนตั้งชูชันอยู่ตรงหน้า"เธอเสร็จไปแล้วแต่ฉันยังไม่เสร็จ เธอคงไม่เห็นแก่ตัวให้ฉันค้างเติ่งใช่ไหม?"คาร์ลพูดจบก็จัดการจับตัวหนูนาพลิกคว่ำให้เธออยู่ในท่าคลานเข่าและจัดการถอดชุดคลุมอาบน้ำที่เธอใส่อยู่ออกไปให้พ้นตัวของเธอมือหนาลูบไล้ไปที่ดอกไม้งามก่อนที่จะจับท่อนเอ็นใหญ่โตดันเขาไปในร่องสาวในคราเดียวจนสุดล่ำปึก!"อึก!..."หนูนากำผ้าปูที่นอนไว้แน่นเธอรู้สึกเจ็บเมื่อความใหญ่โตของคาร์ลกระแทกเข้ามาที่ร่องสาวของเธอในคราเดียวจนมันลึกเกินไป เธอจุกชะมัดเลย"อ๊า..."คาร์ลแทบคลั่งเมื่อความคับแน่นภายในกายสาวของหนูนาบีบรัดเขาจนแทบจะปริแตกก่อนที่สะโพกสอบจะขยับด้วยจังหวะที่เนิบๆแล้วค่อยๆแปลเปลี่ยนเป็นหนักหน่วงปึก! ปึก! ปึก!"อ๊า
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่95แค่หนึ่งฤทัย (จบบริบูรณ์)ที.เอ็น.เอส.กรุ๊ป จำกัดก๊อก ก๊อก ก๊อก"ขออนุญาตครับนาย"เสียงเคาะประตูห้องทำงานของคาร์ลดังขึ้นพร้อมกับเสียงของเจกลูกน้องคนสนิทที่เดินเข้ามาภายในห้อง คาร์ลละสายตาจากกองเอกสารตรงหน้าแล้วเงยหน้าขึ้นมามองเจกลูกน้องคนสนิทที่เดินเข้ามายืนอยู่ตรงหน้าโต๊ะทำงานของเขา"มีอะไร?"คาร์ลถามขึ้น"มีคนมาหานายครับ"เจกเอ่ยบอกแล้วยิ้มออกมา"ใคร?"คาร์ลเลิกคิ้วขึ้นด้วยความสงสัยก่อนที่ประตูห้องทำงานจะถูกเปิดเข้ามา"เซอร์ไพรส์"วีด้าเปิดประตูห้องทำงานของลูกชายเข้ามาพร้อมกับพูดขึ้น สายตาคมของคาร์ลเหลือบไปมองที่ด้านหลังของผู้เป็นแม่ก็เห็นก็เห็นว่าผู้เป็นแม่ไม่ได้มาคนเดียวแต่พาไมเคิลผู้เป็นพ่อมาด้วยเจกที่เห็นนายหญิงใหญ่กับนายใหญ่เดินเข้ามาในห้องก็รีบค้อมศีรษะทันทีเพื่อทำความเคารพก่อนที่จะเดินออกจากห้องไป"ม๊า ป๊ามาทำอะไรกันที่นี่"คาร์ลถามขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งไม่ได้ตกใจที่เห็นพวกท่านมา"ก็มาเยี่ยมลูกไงจ๊ะ ม๊าพาป๊ามาด้วยนะ"วีด้าเอ่ยบอกและพาไมเคิลผู้เป็นสามีไปนั่งลงที่โซฟากลางห้องทำงาน"อย่างงั้นเหรอครับ?"คาร์ลถามขึ้นพร้อมกับลุกขึ้นจากโต๊ะทำงานแล้วไปนั่
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่94กระชับรักNC+++คอนโดของคาร์ล"ไหนบอกว่าจะไม่ดื่มเยอะไงหนูนา?"คาร์ลพูดขึ้นเมื่อวางหนูนาลงบนเตียงนอนก่อนที่ลุกขึ้นแล้วเดินไปเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวให้หนูนา"อื้อ...เฮียคาร์ลเหรอ?"หนูนาลืมตาตื่นขึ้นมาเมื่อรู้สึกว่ามีอะไรเย็นๆมาโดนตัวเธอ"ฟื้นตัวแล้วหรือไง ไหนบอกกับเฮียว่าจะไม่ดื่มเยอะไง?""เฮียคาร์ลของนา"หนูนาลุกขึ้นมานั่งและจ้องมองคาร์ลด้วยสายตาหยาดเยิ้มอย่างไม่วางตา"มองเฮียแบบนั้นทำไม?""อึก...ก็เฮียคาร์ลของนาหล่อ นาก็อยากมองไงคะ"หนูนาตอบพร้อมกับยิ้มหวานออกมา"ปากหวานจังเลยนะตอนเมาเนี่ย"คาร์ลยิ้มออกมาเล็กน้อยให้หนูนา"จุ๊ๆ ไม่ใช่แค่ปากหวานนะคะ ปากนาก็เก่งด้วย"หนูนายกนิ้วขึ้นมาจรดที่ริมฝีปากของตัวเองและส่ายหน้าไปมาก่อนที่จะลุกออกจากเตียงแล้วมายืนมองคาร์ล"ลุกขึ้นยืนทำไมหนูนาเดี๋ยวก็ล้มจนได้"คาร์ลรีบลุกขึ้นจากเตียงและมาจับตัวหนูนาที่ยืนเซไปเซมา"เฮียคาร์ลขา"หนูนายกแขนขึ้นมาคล้องคอของคาร์ลเอาไว้ก่อนที่จะโน้มใบหน้าไปจูบที่ริมฝีปากหนา"หึ จะเอาอะไร?"คาร์ลยกยิ้มขึ้นที่มุมปากพร้อมกับมือหนาที่นวดเฟ้นอยู่ที่บั้นท้ายกลมกลึงของเธอ นี่เธอกำลังยั่วเขาชัดๆ"อืม..."หนูนา
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่93โงหัวไม่ขึ้นร้านอาหารจีนครืดดดดเสียงประตูห้องอาหารถูกเลื่อนเปิดออกทำให้บุคคลทั้งสองคนที่นั่งรอกันอยู่ภายในห้องอาหารหันไปมองที่ประตูเป็นสายตาเดียวกัน"สาย"ไฉพูดขึ้นเมื่อเห็นคาร์ลเปิดประตูห้องอาหารเข้ามาก่อนที่สายตาจะเหลือบไปเห็นสาวน้อยหน้าตาเหมือนตุ๊กตายืนอยู่ที่ด้านหลังของคาร์ล"ก็มาแล้วอย่าบ่นให้มาก"คาร์ลเอ่ยบอกแล้วเดินจูงมือหนูนาเข้ามาในห้องอาหารก่อนจะเลื่อนเก้าอี้ให้เธอนั่งลงวันนี้ไฉเพื่อนสนิทอีกคนของคาร์ลบินมาที่ประเทศไทยก็เลยนัดชวนให้ลี่หยางกับคาร์ลมาทานข้าวด้วยกันและก็บอกให้คาร์ลพาหนูนามาด้วยเพราะอยากจะทำความรู้จัก"ขอบคุณค่ะเฮียคาร์ล"เสียงหวานเอ่ยบอกแล้วนั่งลงที่เก้าอี้ก่อนที่หนูนาจะหันไปทักทายกับลี่หยาง ลี่หยางยิ้มรับและทักทายหนูนากลับเช่นกัน"นี่เหรอเมียไอ้คาร์ล?"ไฉหันไปถามกับลี่หยางที่นั่งเยื้องอยู่ข้างๆ"อืม"ลี่หยางพยักหน้า"สวัสดีครับผมไฉนะครับเป็นเพื่อนกับคาร์ลกับลี่หยางมัน"ไฉเอ่ยแนะนำตัวพร้อมกับยื่นมือออกไปเพื่อจะจับมือกับหนูนาแต่คาร์ลเป็นคนยื่นมือมาจับกับเขาแทน"อะไรของมึงเนี่ยไอ้คาร์ล?"ไฉมองหน้าคาร์ลอย่างไม่เข้าใจ"ทักทายแต่ปากพอมือไม
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่92เรียกเฮียสิคะที.เอ็น.เอส.กรุ๊ป จำกัดก๊อก ก๊อก ก๊อก"เข้ามา"เสียงทุ้มของคาร์ลเอ่ยอนุญาตให้คนที่เคาะประตูห้องทำงานเข้ามาได้แกร๊กเสียงประตูห้องทำงานถูกเปิดเข้ามาโดยที่คาร์ลไม่ได้สนใจว่าใครเป็นคนเปิดเพราะเขามัวแต่สนใจเอกสารที่ตรวจอยู่ตรงหน้า"นี่เที่ยงแล้วนะคะยังไม่หยุดทำงานอีกเหรอ?"เสียงหวานใสเอ่ยถามขึ้นจึงทำให้คาร์ลเงยหน้าจากกองเอกสารตรงหน้าขึ้นมามองตามเสียง ก่อนจะยิ้มออกมาเมื่อเห็นแฟนสาวตัวเล็กของตัวเขายืนอยู่"มาได้อย่างไงเนี่ย?""ขับรถมาค่ะแล้วก็เอาเสบียงกลางวันมาฝาก"หนูนาเอ่ยบอกพร้อมกับยกถุงผ้าสีฟ้าที่ใส่กล่องอาหารที่เธอทำมาให้คาร์ลทานขึ้นมาโชว์ให้คาร์ลดู"ทำไมจะมาไม่บอกจะได้ให้เจกไปรับ""ไม่เป็นไรค่ะฉันขับรถมาเองได้"หนูนาตอบ"ไม่อยากให้ขับรถเองมันอันตราย"คาร์ลปิดแฟ้มเอกสารลงก่อนที่จะลุกขึ้นจากเก้าอี้ทำงานและเดินตรงไปหาหนูนาแข็งแกร่งโอบเอวเล็กมากอดไว้ ใบหน้าคมโน้มลงไปหอมที่แก้มใสของเธออย่างที่ชอบทำเป็นประจำ"หอมจังทำไมตัวเมียฉันถึงหอมแบบนี้นะ""หอมทุกวันไม่เบื่อเหรอคะ?"หนูนาถามออกไปพร้อมกับยิ้มออกมาตั้งแต่ที่เราเปิดใจคบกันมาเป็นแฟนคาร์ลก็หอมแก้มเธอ
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่91สัญญา"เป็นไงสำเร็จไหม?"จางเหว่ยเดินออกมาจากห้องแล้วเดินมานั่งลงที่โซฟาพร้อมกับเอ่ยถามกับเจาถึงงานที่ให้เจาไปทำ"เออ...คือว่า"เจาก้มหน้าลงพร้อมกับกลืนน้ำลายลงคอเขาไม่รู้ว่าจะเริ่มพูดอย่างไงดี"มึงก้มหน้าทำไมไอ้เจามีอะไรก็พูดมา!""คะ...คือว่าคนที่เราส่งให้ไปจัดการคุณคาร์ลพวกมันตายหมดแล้วครับนาย""ตายหมดแล้วมึงอย่าบอกกูนะว่าไอ้คาร์ลมันยังไม่ตาย!?""ครับนายคุณคาร์ลยังไม่ตายแต่คุณหนูนาเธอโดนยิงแต่ว่าอาการตอนนี้ปลอดภัยแล้วครับ"เจาเอ่ยรายงานถึงเรื่องที่เกิด"ใครจะเป็นอย่างไงก็ช่างหัวมันคนที่กูสนคือไอ้คาร์ลว่าทำไมมันยังไม่ตายฮะ!"จางเหว่ยลุกขึ้นจากโซฟาแล้วเดินตรงไปหาเจา"..."เจาได้แต่ก้มหน้าลงอย่างรู้สึกผิด"มึงทำงานพลาดไอ้เจา!"จางเหว่ยตะโกนออกมาเสียงดังอย่างเดือดดาลเมื่อรู้ว่าคาร์ลยังไม่ตายทำไมคาร์ลมันถึงได้หนังเหนียวตายยากตายเย็นขนาดนี้ก็ไม่รู้"นายผมขอโทษครับ นายให้โอกาสผมอีกสักครั้งนะครับ"เจารีบนั่งลงคุกเข่าตรงหน้าผู้เป็นเจ้านายอย่างรู้สึกผิด"มึงโง่หรือไง คิดว่าไอ้คาร์ลมันจะยอมให้มึงมีโอกาสไปฆ่ามันอีกหรือไง โง่!"จางเหว่ยเดินมานั่งลงที่โซฟาด้วยอารมณ์โกรธเกรี
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่90ผู้หญิงคนนี้คนเดียวเท่านั้นโรงพยาบาลห้องผ่าตัดร่างสูงของคาร์ลได้แต่เดินวนไปวนมาอยู่ที่หน้าห้องผ่าตัดด้วยสีหน้าที่มีแต่ความกังวล คาร์ลได้แต่ยืนชะเง้อเข้าไปในห้องผ่าตัดในใจตอนนี้มีแต่ความกลัวปกคลุมไปทั่วในชีวิตคาร์ลไม่เคยคิดจะกลัวอะไรเลยแต่พอเป็นหนูนาทำให้คาร์ลรู้สึกกลัวขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก เขากลัว กลัวว่าจะสูญเสียหนูนาไปซึ่งเขายอมไม่ได้ถ้าเป็นแบบนั้น"ไอ้คาร์ล!"เสียงเรียกที่ดังขึ้นทำให้คาร์ลหันไปมองตามเสียงก่อนที่จะเห็นลี่หยางกับเฟย์เฟย์เดินเข้ามา"ลี่หยาง เฟย์เฟย์มาได้อย่างไง?"คาร์ลถามขึ้นและพาตัวเองเดินไปนั่งลงเก้าอี้"ก็เจกโทรไปบอกกูก็เลยนั่งเครื่องบินส่วนตัวมากับเฟย์เฟย์ นูน่าเป็นอย่างไงบ้าง?"ลี่หยางเอ่ยถามถึงหนูนาด้วยความเป็นห่วง"ยังไม่ออกมาจากห้องผ่าตัดเลย"คาร์ลเอ่ยบอกพร้อมกับถอนหายใจออกมา"เข้าไปนานหรือยัง?""ชั่วโมงหนึ่งเห็นจะได้"คาร์ลตอบ"แล้วเฮียคาร์ลเป็นอย่างไงบ้างคะเจ็บตรงไหนหรือเปล่าเสื้อเฮียคาร์ลเปื้อนเลือดเต็มไปหมดเลย?"เฟย์เฟย์เดินมานั่งลงข้างๆกับคาร์ลแล้วเอ่ยถามขึ้นด้วยความเป็นห่วงตอนที่รู้ข่าวว่าคาร์ลโดนลอบทำร้ายใจเธอก็อยู่ไม่สุขเลยเ
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่89หัวใจเหมือนแตกสลายหลังจากที่คาร์ลกับหนูนาปรับความเข้าใจกันเรียบร้อยแล้ว คาร์ลก็ขับเรือพาหนูนามาที่เกาะส่วนตัวอีกเกาะหนึ่งที่อยู่ไม่ห่างจากเกาะแรกมากเท่าไหร่หนูนาตาลุกวาวโดยความตื่นเต้นเมื่อมาถึงเกาะ บ้านพักสวยๆที่ตั้งอยู่บนหาดทรายสีขาวกับน้ำทะเลสีฟ้าใสแถมด้านหลังเกาะยังมีป่าสีเขียวชอุ่มที่ดูอุดมสมบูรณ์มันทำให้หนูนารู้สึกหลงรักเกาะนี่ขึ้นมาทันทีเลย"สวยไหม?"คาร์ลถามขึ้นและเดินมากอดที่ด้านหลังของหนูนาเอาไว้"สวยค่ะ สวยมากเลย"หนูนาหันไปยิ้มให้คาร์ลและหันกลับมามองเกาะอีกครั้ง"ลงไปข้างล่างกัน"คาร์ลปล่อยกอดออกจากหนูนาแล้วเดินลงไปจากเรือก่อน คาร์ลหันกลับมาพร้อมกับยื่นมือไปให้หนูนาจับ"ขอบคุณค่ะ"หนูนาเอื้อมมือไปจับมือของคาร์ลไว้แน่นก่อนที่คาร์ลจะดึงมือเธอไปอย่างไม่แรงมากหนักแต่มันก็แรงพอที่จะทำให้ตัวหนูนาล้มไปบนตัวของคาร์ลได้"ว๊าย! คุณคาร์ลเล่นอะไรของคุณเนี่ยฉันตกใจหมดถ้าเกิดฉันตกน้ำไปจะทำอย่างไง"หนูนาใช้มือตีไปที่หน้าอกของคาร์ลอย่างไม่แรงมากหนัก เขาทำเธอใจหายใจคว่ำหมด"ฉันไม่ปล่อยให้เมียตัวเองตกน้ำง่ายๆหรอกนะ"คาร์ลเอ่ยบอกพร้อมกับแขนแกร่งที่โอบเอวเล็กเอาไว้ก
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่88ไม่มีทางปล่อยไปไหนอีกเช้าวันต่อมาแสดงแดดในยามเช้าพร้อมกับคลื่นทะเลสีฟ้าครามทำให้หนูนาเธอรู้สึกผ่อนคลายเป็นอย่างมาก หนูนายืนมองวิวทะเลอยู่ตรงหน้าต่างห้องนอนของตัวเอง บรรยากาศแบบนี้น่าใส่บิกินี่ถ่ายรูปชะมัดเลยแกร๊กเสียงปลดล็อกลูกบิดประตูห้องดังขึ้นทำให้หนูนารีบหันไปมองที่ประตูทันทีก็เห็นว่าคาร์ลเดินเข้ามาในห้อง"ตื่นแล้วเหรอ?""โทรศัพท์มือถือฉันอยู่ไหนฉันขอคืน"หนูนายื่นมือแบไปตรงหน้าของคาร์ลเพื่อจะขอโทรศัพท์มือถือของเธอคืน"ฉันว่าเธอไม่จำเป็นต้องใช้นะ""แต่ฉันต้องบอกเพื่อนวันนี้ฉันขาดเรียนเพื่อนต้องโทรหาฉันหยิกๆแน่""ถ้าเป็นเรื่องนั้นไม่ต้องห่วงฉันจัดการให้เรียบร้อยแล้วรวมถึงเรื่องการเรียนด้วย""หมายความว่าอย่างไง?"หนูนาขมวดคิ้วเข้าหากันด้วยความงุนงงในคำพูดของคาร์ล"ก็อย่างที่บอกนั่นแหละไม่ต้องกังวลอะไรทั้งนั้นฉันไม่ปล่อยให้เมียตัวเองขาดเรียนแล้วเรียนไม่จบหรอกนะ""หยุดพูดแบบนี้สักทีได้ไหมมันน่ารำคาญ!"หนูนามองคาร์ลอย่างไม่พอใจที่เขาเอาแต่พูดคำว่าเมียออกมาอยู่นั่นแหละ"ไปกินข้าวกันสายแล้วเธอคงหิว พอกินข้าวเสร็จเดี๋ยวฉันจะพาไปเที่ยว""ไม่ไป ฉันอยากจะกลับบ
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่87ชินอ้ายเตอ(ที่รัก)หลังจากที่หนูนาทานอาหารเสร็จคาร์ลก็มายกถาดอาหารแล้วเดินออกไปจากห้องทันทีพร้อมกับล็อกประตูห้องที่ด้านนอกด้วย"จะขังลืมกันหรือไงแค่นี้ต้องล็อกห้องด้วย"หนูนาบ่นพึมพำแล้วเดินไปนั่งลงที่เตียงนอนอย่างเบื่อหน่าย กระเป๋าเธอกับโทรศัพท์ก็หายไปไหนไม่รู้แต่จะหายไปไหนได้มันก็อยู่กับคาร์ลนั่นแหละแกร๊กเสียงปลดล็อกลูกบิดประตูห้องดังขึ้นทำให้หนูนารีบหันไปมองที่ประตูทันทีก็เห็นว่าคาร์ลเดินเข้ามาพร้อมกับถุงกระดาษถุงหนึ่ง"ไปอาบน้ำสิ...นี่เสื้อผ้า"คาร์ลเดินเข้ามาในห้องแล้ววางถุงกระดาษลงบนที่นอน"..."หนูนาไม่สนใจเธอเอาแต่นั่งถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย"เป็นอะไร?""ฉันอยากกลับบ้าน""ได้สิ""คุณพูดจริงเหรอ?"หนูนาเลิกคิ้วขึ้นอย่างประหลาดใจเธอไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองเลยว่าคาร์ลจะยอมตอบตกลงกับเธอง่ายๆ"อือ"คาร์ลรับคำในลำคอ"ถ้างั้นก็พากลับเลยสิ ฉันไม่อยากอยู่ที่นี่""ไม่ได้""ก็ไหนคุณบอกจะพาฉันกลับไงแล้วมาบอกว่าไม่ได้มันหมายความว่าอย่างไง!""ก็ตอนนี้ยังไม่ได้"คาร์ลบอกอย่างใจเย็น"ทำไม!""ก็ยังง้อเมียไม่สำเร็จเพราะฉะนั้นเธอก็ยังกลับบ้านไม่ได้หนูนา""ฉันบอกคุณกี่รอ