Semua Bab รักสุดท้ายของนายแบดบอย : Bab 11 - Bab 20

ซ่าาา~เสียงน้ำเย็นจากฝั่งบัวกระทบร่างกำยำจนเปียกชุ่มไปทั้งตัว ใบหน้าหล่อเชิ่ดขึ้นรับกับสายน้ำที่ไหลชโลมไปทุกส่วนในร่างกาย แต่ถึงจะอย่างนั้นก็ไม่ได้ช่วยลดความร้อนรุ่มที่เกิดจากใครบางคนได้เลย กลิ่นหอมอ่อนๆและร่างเนียนนุ่มของหญิงสาวยังคงติดอยู่ในโซนประสาทจนเริ่มหงุดหงิด!กรอด~ กรามแกร่งขบกันแน่นจนเป็นสันนูนเมื่อชายหนุ่มพยายามห้ามร่างกายของตัวเองไม่ให้ตื่นตัวไปกับการยั่วยวนของเด็กขี้ยั่ว แต่มันก็เป็นไปได้ยากมาก เพราะเต้าอวบขาวและร่องสาวที่คับแน่นวนเวียนอยู่ในหัวของเขาตลอดเวลา จนร่างกายเริ่มมีอาการบางอย่างขึ้นมา ‘เวรเอ้ย!’ ชายหนุ่มสบดออกมาอย่างหัวเสียเมื่ออยู่ๆไอ้ลูกเวรก็ตื่นตัวขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่ ราวกับว่ามันกำลังตื่นเต้นเมื่อเจอของที่ถูกใจ เมื่อมันเกินเลยมาถึงขั้นนี้แล้ว เขาคงต้องจัดการซะแล้ว แต่จัดการในที่นี้..คือจัดการกับตัวเอง พรึบ! มือหนายื่นไปค้ำผนังห้องน้ำส่วนอีกข้างกอบกุบลำใหญ่ที่คุ้นมือ เขาจะใช้วิธีนี้มาตลอดเมื่อร่างกายต้องการปลดปล่อยมือหนารูดลำใหญ่ที่แข็งปั๋งกว่าทุกวันขึ้นลงตามอารมณ์ความต้องการที่สูงขึ้นเรื่อยๆ ในหัวมีแต่ภาพของเด็กขี้ยั่ววนเวียนไปมาจนน่าหงุดหงิด มันน่าหงุ

สายตาคมจับจ้องที่ร่องสาวสีสดที่เปรอะไปด้วยเลือดด้วยสายตานิ่งเรียบ ต่างจากจังหวะการเต้นของหัวใจที่เต้นแรงขึ้นทุกวินาทีอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ทั้งที่รู้อยู่แล้วว่าเธอบริสุทธิ์ แต่ก็อดที่จะตื่นเต้นกับเลือดสีสดที่เคลือบแก่นกายของตัวเองไม่ได้ เพราะมันตอกย้ำว่าเขาเป็นผู้ชายคนแรกของเธอ "ระ..รุ่นพี่!! อย่าพึ่งขยับ..หนูเจ็บ! โอ๊ย!!..." วาเลนใช้มือดันหน้าอกแกร่ง เพื่อให้เขารู้ว่าเธอเจ็บจริงๆ ตอนนี้เธอเจ็บจนชาไปหมด ไม่นึกเลยว่ามีเซ็กส์มันจะทรมานขนาดนี้ มิน่าหล่ะ ผู้หญิงในคลิปที่อาเธอร์เอาให้ดู ถึงได้ร้องครวญครางราวกับจะตายให้ได้ "ถ้าไม่อยากเจ็บ ก็อย่าเกร็ง! " เขาคงปลอบใจเธอได้เพียงเท่านี้ เพราะเขาเองก็เริ่มปวดหนึบกับความแน่นของเธอเช่นกัน ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยสัมผัสร่องสาวที่คับแน่นแบบนี้มาก่อนเลย ‘อ้าส์ แน่นชะมัด! ทั้งแน่น..ทั้งนุ่ม!’ เอวหนาเริ่มขยับเข้าออกช้าๆอย่างยากลำบาก ขณะที่เขาขยับเอว..ร่องสาวก็ยิ่งรัดแน่นขึ้นราวกับว่ากำลังต่อต้านการลุกล้ำของเขา "ผ่อนคลายหน่อย! มันแน่นไป! " ใบหน้าหล่อเหยเกอย่างทรมาน"อือ..เบากว่านี้ได้มั๊ยคะ! " คนตัวเล็กอ้อนเสียงสั่น ทำเอาชายหนุ่มแทบไม่กล้าขยับ ‘จะให

หลังจากออกมาจากคอนโด เดลต้าก็รีบขับรถตรงมาที่มหาลัย พอมาถึงหน้าคณะเขาก็หยิบมือถือขึ้นมาต่อสายหหญิงสาวทันที(ว่าไง) เสียงหวานของคนในสายทำให้หัวใจแกร่งกระชุ่มกระชวยขึ้นมาทันที " อยู่ตรงไหน " (ฉันเหรอ อยู่ข้างโรงอาหาร นายมีอะไรเหรอ)" รออยู่ตรงนั้น อีก5นาทีไปถึง "หลังจากบอกหญิงสาวไป เดลต้าก็ตัดสายแล้วรีบขับรถไปยังที่หมายทันที ..สายตาคมมองหาคนตัวเล็กที่คุ้นเคย ก่อนที่เห็นเธอยืนรออยู่ข้างโรงอาหารตามที่เธอบอก เขาลงจากรถเดินตรงไปหาหญิงสาวโดยไม่สนใจสาวๆระแวกนั้นเลยแม้แต่น้อย เพราะคนเดียวที่เขาสนใจคือเธอ.." นะ..นายมาทำอะไรเหรอ " หญิงสาวถามเสียงหวาน เข้ากับใบหน้าหวานๆของเธอ" มารับเธอไปทานข้าว! " เดลต้าตอบเสียงเรียบ แล้วมองหญิงสาวตรงหน้าด้วยสายตาเกินคาดเดา ไม่มีใครดูออกว่าเขากำลังตักตวงเอารอยยิ้มบนใบหน้าของหญิงสาว" มารับฉันทำไม ฉันทานที่นี่ก็ได้ " น้ำหวานพูดออกไปด้วยความสงสัย เพราะเขามักจะทำอะไรเซอร์ไพรส์อยู่เสมอ" พรุ่งนี้ฉันจะต้องไปต่างประเทศ " เดลต้าพูดออกมาด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบตามเคย แต่สายตาของเขากลับดูออดอ้อนจนหญิงสาวรู้สึกแปลกๆ" ไปทำงานเหรอ "" อืม ไปขึ้นรถ เดี๋ยวค่อยถาม "" นายจะ

"ตัวนี้แหละ! ใช่เลย! " ใบหน้าสวยฉีกยิ้มกว้างขณะที่หยิบเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวใหญ่ออกมาจากตู้ จมูกเล็กกดลงไปที่เสื้อตัวใหญ่สูดดมกลิ่นหอมบนเสื้ออย่างหลงใหล ก่อนจะนึกขำตัวเอง ‘บางทีเราก็เหมือนโรคจิตเหมือนกันนะ’ วาเลนสวมใส่เสื้อของชายหนุ่มอย่างมีความสุข หลังจากใส่แล้วก็เอาผ้าเช็ดตัวไปใส่ตะกร้า จากนั้นก็สำรวจเรือนร่างของตัวเอง พอเห็นว่ามันโอเคแล้ว เธอก็รีบเดินออกมาหาชายหนุ่มทันที "เอ่อ..หนูขอยืมตัวนี้นะคะ " วาเลนบอกเสียงหวานแล้วหยุดยืนข้างๆโชฟาที่ชายหนุ่มนั่งอยู่ ขณะที่รอคำตอบ หญิงสาวก็ไม่รู้จะทำตัวยังไง ก็เลยได้แต่บิดไปมาและพยายามดึงชายเสื้อเชิ้ตลงปิดต้นขาตลอดเวลา เพราะเธอรู้สึกว่าลมมันเย็นเหลือเกิน ..ตอนที่ไม่ใส่ชั้นใน "อืมมม... " ชายหนุ่มตอบเสียงเรียบ ขณะที่สายตาจับจ้องที่หน้าจอทีวีที่กำลังถ่ายทอดสดฟุตบอล ที่นานๆครั้งเขาจะมีเวลาว่างดู" ขอบคุณนะคะ แล้วหนูจะซักมาคืนให้ " เมื่อเห็นชายหนุ่มเอาแต่สนใจทีวี วาเลนจึงบอกออกไปอีกครั้งแล้วก้าวเดินเข้าไปใกล้กว่าเดิม เพื่อให้เขามองเธอบ้าง เหมือนในซีรี่ย์ไง ที่พระเอกมักจะหลุมรักนางเอก ตอนที่นางเอกใส่เสื้อผ้าของพระเอก แต่ทำไม..เขาคนนี้ไม่โรแมนติกเหมื

วาเลนนั่งเงียบมาตลอดทางตั้งแต่ออกมาจากคอนโดจนมาถึงมหาลัย ตอนนี้เธอไม่เข้าใจความรู้สึกของตัวเองเอาซะเลย ทั้งๆที่ควรจะดีใจที่ได้นั่งรถของคนที่รัก แต่ตอนนี้เธอกลับรู้สึกหน่วงที่ใจจนอึดอัดไปหมด บางครั้งก็รู้สึกอยากจะทำตัวงี่เง่า อยากจะงอแงไม่ให้เขาไป แต่เธอก็รู้ตัวเองดี ว่าเธอไม่มีสิทธิ์ทำอย่างนั้น"ขอบคุณนะคะที่มาส่ง " วาเลนจำใจหันไปบอกชายหนุ่มที่นั่งทำหน้านิ่งอยู่ฝั่งคนขับโดยที่ยังมีเรื่องอึดอัดใจ ส่วนชายหนุ่มก็พยักหน้าเบาๆแทนคำตอบเช่นเคย เฮ้อ.. ไม่แคร์กันเลยสินะ วาเลนตัดพ้อในใจ ขณะที่กำลังจะเปิดประตูลงจากรถ แต่อยู่ๆ เธอก็นึกอะไรขึ้นมาได้ จึงรีบหันกลับมาถามชายหนุ่มทันที" ถ้าหนูโทรหา เฮียจะรับสายหนูไหมคะ?" วาเลนถามออกไปตามตรง เธอมองใบหน้าด้วยสายตาหวาดหวั่น เธอกลัวว่าเขาจะหายเงียบไป ไม่รับสายของเธอเหมือนก่อนหน้านี้ ถ้าเป็นอย่างนั้น..เธอคงเจ็บปวดกว่าที่ผ่านมาแน่ๆ เพราะตอนนี้..เธอรักเขาจนหมดหัวใจแล้ว" ถ้าว่างก็รับ " คำตอบของชายหนุ่มทำให้หัวใจดวงน้อยกลับมาสดใสอีกครั้ง ความหมองหม่นก่อนหน้านี้หายไปทันที " จริงๆนะคะ " >ใบหน้าสวยฉีกยิ้มด้วยความดีใจ ก่อนจะพุ่งเข้าไปสวมกอดแขนแกร่งด้วยท่