All Chapters of MY CHEATING HEART: Chapter 11 - Chapter 20

NASA lobby na siya ng hotel nang dumating sina Tere at Kuya Travis para sunduin siya. Agad na niyakap siya ni Tere."Ayos ka lang ba talaga?" tanong nito sa kaniya. Kinuha naman ni Kuya Travis ang maleta niya. Nginitian siya nito at niyakap."Oo nga," natatawang tugon niya sa kaibigan. "Siya nga pala, doon niyo na lang ako sa bus stop ihatid—""No, Amelie, ihahatid ka na namin sa condo ni Tristan," putol ni Kuya Travis sa sasabihin niya. Seryoso ang mukha nito. Minsan lang magseryoso si Kuya Travis kaya alam niya na hindi siya makahihindi rito.Sumakay sila sa kotse ni Kuya Travis. Magkatabi ito at si Tere sa unahan habang mag-isa naman siya sa backseat. Dumaan pa sila sa drive thru at nag-take out ng pagkain. Nagkukuwentuhan sila at nagtatawanan kaya kahit papaano ay nalibang siya sa biyahe. Pinag-uusapan nila noong mga bata pa sila ni Tere at nakikita ni Kuya Travis na takbo nang takbo sa kalsada nang walang mga sapin sa paa."Tapos ang iitim niyo pa," natatawang kantiyaw ni Kuya Tr

INIINIT ni Amelie ang ulam na niluto niya kaninang tanghali nang pumasok sa kusina si Tristan. Nakaligo na ito. Sando at short ang suot nito, bahagya pang basa ang buhok."Hi!" masiglang bati niya sa asawa, pero para itong walang nakita at narinig.Dumiretso lang ito sa ref at kumuha ng bottled water."Gusto mo ng kape?" alok niya rito. Tiningnan lang siya nito pero hindi sumagot. Naupo si Tristan sa lamesa. Napangiti siya. Lumapit siya sa coffee maker at gumawa ng kape para kay Tristan. Inilapag niya iyon sa harap nito. Wala siyang natanggap na pasasalamat pero sapat na para sa kaniya na dinampot ni Tristan ang tasa at ininuman. "Maluluto na 'yong iniinit ko, kain na tayo."Binalikan niya ang niluluto. Pinatay niya na ang gas. Kumuha siya ng mga pinggan nila at kutsara. Namili siya kahapon ng mga kitchen wares dahil kulang sa mga ganoon ang condo ni Tristan."Kain na," aniya at siya pa ang nagsandok ng pagkain para sa lalaki.Gutom na rin siguro kaya hindi na umimik at tahimk na kina

NAGISING si Amelie na masakit ang lalamunan at parang may buhangin ang mga mata. Masakit din ang ulo niya at bahagya siyang nahihilo. Nilalagnat nga pala siya. Bago siya tuluyang makatulog kagabi ay nanginginig na siya sa lamig at parang binibiyak ang ulo niya sa sakit. Hindi na niya alam kung paano siya nakatulog sa ganoong estado.Ang hirap pa lang magkasakit na malayo sa mga magulang. Walang nag-aasikaso at tumitingin kung—Natigilan siya nang pag-ikot niya ng higa ay may ulo siyang nakapa. Napakurap-kurap siya. 'Di kaya mataas pa rin ang lagnat niya at nagdedeliryo na siya kaya parang nakikita niya si Tristan na nakayukyok sa sofa bed kung saan siya nakahiga?Para makasiguro ay sinundot niya ang pisngi nito. Malambot, makinis, at mainit. Mabilis na binawi niya ang kamay at itinakip sa bibig para pigilin ang malakas na pagsinghap. Sunod niyang kinurot ay ang pisngi niya. Masakit! Ibig sabihin hindi siya nananaginip. Sinalat niya ang sarili. Mainit pa siya pero mukhang sinat na lang

NAKALUTO na si Amelie at na-review na niya ang mga pinag-aralan niya kanina pero wala pa rin ang asawa.Nilingon niya ang wall clock na nakasabit sa sala. Alas-onse pasado na ng gabi.Sinubukan niya na itong tawagan at i-text pero hindi naman ito sumasagot sa kaniya.Iniisip niya na lang na baka nasa meeting ito o baka kinailangang mag-over time. Ang kaso hindi naman niya mapigilang mag-alala.Nilatag na niya ang sofa bed at kinuha ang unan at comforter sa silid ni Tristan. Pinatay niya na rin ang ilaw sa sala gaya ng nakagawian niya. Nahiga na siya pero hindi naman siya makatulog.Minabuti niyang buksan na lang ang TV at manood habang hinihintay ang asawa.Nauna na siyang kumain kaya pagdating nito ay aasikasuhin na lang niya.Mag-aala-una na nang marinig niya ang doorbell. Napakunot ang noo na tumayo siya para lapitan ang pinto. Hindi naman kasi nagdo-doorbell si Tristan kapag umuuwi. May sarili itong susi at alam din nito ang passcode ng pinto.Sumilip siya sa peephole, ang nakita

PINALOBO niya ang pisngi sabay buga ng hangin, lumikha iyon ng 'brrrr' sound. Inip na siya. Bukod doon ay kanina pa rin siyang pinapapak ng mga lamok na tuwang-tuwa 'ata sa dugo niya dahil nakakailang balik na.Malakas siyang napabuntonghininga, alas-onse na. Namimintig na ang mga hita niya sa pag-upo sa baitang ng hagdan dito sa fire exit, tagaktak na rin ang pawis niya. Tumayo siya at nag-unat. Nakangangawit ang ilang oras na pag-upo. Tagal naman kasing magsialis ng mga bisita ni Tristan, gusto na niyang mahiga dahil maaga pa rin ang alis niya bukas.Kailangan niya pa ring ayusin sa cup board ang mga pinamili niya bago siya magpahinga.Nag-ring ang cellphone niya. Ang lola niya ang tumatawag."'La?" bagot na sagot niya sa lola, 'di niya rin napigilan ang paghikab."Hello, Amelie? Nagising ba kita, apo?" tanong ng lola niya.Naupo siyang muli sa baitang ng hagdan. Kung alam lang ng lola niya na antok na siya pero 'di niya magawang matulog dahil wala siyang tutulugan. Abo't abot nga a