All Chapters of แสงจันทร์ขาวของเขา: Chapter 1 - Chapter 10

2เชื้อเชิญ ว่ากันว่าตำหนักขององค์หญิงเฉินอิ๋งเออร์นั้นแปลกยิ่งนัก ไม่ได้แปลกในแง่ของความประณีตบรรจงสร้างหรือยิ่งใหญ่โอ่โถงแต่ประการใด หากเป็นเรื่องของสภาพแวดล้อมรอบตำหนัก เพียงคุณเดินผ่านประตูทางเข้าตำหนักเข้ามา สายตาก็แทบจะปรับตัวไม่ทันกับความเขียวขจีของทุกสรรพสิ่ง เขียวจนแทบจะกลายเป็นป่ารกชัฏ บริเวณรอบๆ ตำหนักนั้นกว้างใหญ่ไพศาลก็จริง แต่ก็ถูกยึดครองไว้ด้วยเจ้าถิ่นมากมาย ทั้งโซนทุ่งหญ้าที่เต็มไปด้วยฝูงวัว คอกม้า โซนพืชผักสวนครัวที่เต็มไปด้วยพันธุ์พืชแปลกๆ มากมายจากเมืองนอกด่าน โซนคลองที่เต็มไปด้วยเหล่าเป็ดห่านหงส์ เต่าน้ำ โซนสวนสวยที่เต็มไปด้วยนก ผีเสื้อ และเต่าบก โซนทะเลทรายจำลองที่ถูกครอบครองโดยกิ้งก่ากับอูฐ และโซนป่าไผ่ที่มีครอบครัวหมีแพนด้าอาศัยอยู่หนึ่งครอบครัว เหมือนหลุดมาอยู่อีกโลก องค์หญิงช่างเป็นคนที่มีงานอดิเรกแปลกประหลาดเสียจริง “เป่าเป่า ข้าบอกแล้วไงว่าข้าต้องไปแล้ว” เสียงองค์หญิงวัยห้าชันษาพูดกับแพนด้าน้อยที่เกาะเอวของเธอไม่ยอมปล่อย “ไม่ต้องมาเกาะเลย ข้าบอกแล้วไงว่าเจ้าไปด้วยไม่ได้” เท้าเอว

4ชวนสำรวจ ณ งาน Digital Art Gallery ของ Monet & Friend ซึ่งจัดขึ้นในกรุงเทพ ภาพผลงานของโคลด์ โมเนต์ที่ฉายบนผนังสีขาวขนาดใหญ่อลังการในพื้นที่ภายในอาคารที่มีเพดานสูงเท่าๆ กับตึกสามชั้น ดึงดูดความสนใจของผู้เข้าชมได้เป็นอย่างดี เหล่าผู้รักงานศิลป์ที่เสียเงินเข้าชมงานในราคาที่ค่อนข้างสูงต่างนั่งหรือยืนจมจ่อมไปกับความรู้สึกของตน ดำดิ่งไปยังภาพศิลปะและแสงสีเสียงที่ถูกเปลี่ยนไปเรื่อยๆ หญิงสาวในชุดเดรสกระโปรงสั้นเหนือเข่าสีขาว ผมสีดำถูกมัดรวบขึ้นเป็นหางม้าเผยลำคอขาวนวลเนียน ก็เป็นหนึ่งในนั้น นัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มบนใบหน้ารูปไข่ขนาดเล็กกำลังจดจ้องมองพื้นข้างใต้รองเท้าผ้าใบสีขาวนิ่ง ภาพเคลื่อนไหวของผลงานศิลปะสีสันสดใสที่ขยับเปลี่ยนไปมาบนพื้นให้ความรู้สึกเหมือนกำลังเดินอยู่ในความฝัน ทุกมุมผนังไม่เว้นแม้แต่ข้างล่างและข้างบนต่างถูกแต่งแต้มไปด้วยสีสันสดใสของศิลปะอิมเพรสชันนิสม์ เสียงเพลงที่ถูกสรรสร้างมาประกอบก็ช่างมีจังหวะจะโคนและระดับเสียงที่เพอร์เฟกต์ ส่งผลให้แม้แต่คนที่ไม่เข้าใจในศิลปะสามารถผ่อนคลายและดำดิ่งลงสู่ความคิดของตนได้ แต่แล้วเ

6บรรเลงรัก ประโยคครอบงำของแฟนหมาดๆ ของหญิงสาว ไม่ได้ทำให้เธอกลัวเลยสักนิด ในเมื่อเธอไม่เคยคิดจะนอกใจแฟนตัวเองอยู่แล้ว เธอก็ไม่เห็นต้องกลัวอะไร “พี่พายก็อ่อนโยนกับเอมด้วยนะคะ” ประโยคตอบรับทำให้หัวใจรู้สึกชุ่มฉ่ำขึ้นมาทันที เขามอบจูบอันหวานซึ้งให้คนสวยของเขาอีกครั้ง ในขณะที่มือก็ขยับเพื่อปลดกางเกงขาสั้นและกางเกงในของหญิงสาวอย่างรวดเร็ว รู้ตัวอีกที เธอก็เปลือยเปล่าอยู่ใต้ร่างเขา เรือนร่างขาวผ่องไร้ซึ่งตำหนิใดๆ ทำให้ชายหนุ่มอยากจะกระทำชำเรา เอาให้แดงไปทั่วทั้งตัว โดยเฉพาะเนินเนื้อน้อยๆ เบื้องล่างที่ถูกเรียวขานวลบิดมาปิดไว้แน่นอย่างเขินอาย พิรุณรีบถอดปราการสองชิ้นสุดท้ายของตนออกอย่างรวดเร็ว เผยให้เห็นตัวตนของเขาที่ตั้งผงาดจนหญิงสาวได้แต่เสตาหลบอย่างเกรงๆ ด้วยเริ่มไม่มั่นใจว่าสิ่งนั้นจะเข้าไปอยู่ในร่างกายเธอได้ยังไง “อ๊ะ” ยังไม่ทันที่จะทำใจได้ เรียวขาทั้งสองข้างก็ถูกฝ่ามือหนาจับแยกออกให้ต้นขาแกร่งแทรกเข้ามาได้สะดวก “อย่าเกร็ง” โน้มลงไปจูบขมับเพื่อปลอมประโลม ท่าทางไม่ค่อยประสีประสาของเธอ ทำให้พิรุณต้อง

8แค่คิดก็ไม่ได้ กว่าจะออกจากห้องน้ำมาได้ ก็เล่นเอาแรงแทบหมด เธอต้องกลั้นอายอาบน้ำให้คนอื่นดูยังไม่พอ ยังต้องเป็นฝ่ายอาบน้ำให้เขาอีก! ‘อาบให้ผมด้วยสิ’ ตอนมีอะไรกันบนเตียง ด้วยอารมณ์ที่ชักนำไป ทำให้ไม่มีเวลาได้สังเกตร่างกายอีกฝ่ายมากนัก แต่พอได้ถูสบู่ให้แฟนหนุ่มแล้ว เธอก็มีโอกาสได้เห็นทุกอย่างแบบจังๆ นอกจากมัดกล้ามแล้ว เขายังมีรอยแผลเป็นจางๆ บริเวณหลังบ่าซ้ายและสะโพกซ้ายซึ่งสังเกตได้ยากเพราะสีที่กลมกลืนไปกับผิว ‘พี่พายได้แผลเป็นพวกนี้มายังไงเหรอคะ’ ‘เรื่องชกต่อยทั่วไปตอนวัยรุ่นน่ะ’ คำตอบไม่ผิดไปจากที่เธอคาดไว้ แต่ที่เธอถามออกไปเพราะรู้สึกแปลกๆ เท่านั้น รู้สึกคุ้นเคยเหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน โชคดีที่หลังถูสบู่ข้างหลังให้เขาแล้ว เขาก็ปล่อยให้เธอออกไปเช็ดตัวและใส่เสื้อผ้าเองอย่างง่ายดาย ทำให้เธอไม่ต้องทนเขินกับสถานการณ์แปลกๆ แบบนั้นอีกต่อไป ก๊อกๆๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้นหลังจากเธอเพิ่งขึ้นไปนอนเล่นบนเตียงได้ไม่ถึงครึ่งชั่วโมง “พี่พายเหรอคะ” หญิงสาวถามผ่านประตูบานหนา

10เวลาที่รอคอย “คอนเน่กินเยอะๆ หน่อยสิ ดูพี่ซูกัสเขาเป็นตัวอย่าง เคี้ยวไม่ยอมหยุดเลย” เสียงเจื้อยแจ้วของหญิงสาวดังอยู่ในสวนของบ้านขนาดสองชั้นที่โคราช นอกจากบ้านจะมีขนาดค่อนข้างใหญ่แล้ว พื้นที่รอบบ้านยังค่อนข้างจะกว้างอีกด้วย มีเพียงส่วนประตูรั้วกับหน้าบ้านเท่านั้นที่ไม่ได้ห่างไกลกันนัก บริเวณที่เธอนั่งยองๆ มองซูกัส เต่ายักษ์อัลดาบร้าสีดำเมี่ยมขนาดประมาณสิบนิ้วกำลังเคี้ยวผักกาดและแครอทอยู่นั้น คือส่วนของสนามหญ้าข้างบ้านที่พิรุณได้สั่งทำรั้วกั้นขนาดสูงประมาณต้นขามาให้เป็นพื้นที่สำหรับเต่าได้อาศัยอยู่ โดยที่รอบข้างมีต้นไม้ใหญ่ปกคลุมอยู่ค่อนข้างจะแน่นหนา ทำให้อากาศที่ร้อนจัดของเมืองไทย ไม่ได้ร้อนจนเกินไปเมื่อมาอยู่บริเวณนี้ ส่วนคอนเน่ เจ้าตุ๊กแกหางอ้วนนั้น ตามจริงเธอเลี้ยงไว้ในบ้าน แต่เวลาให้อาหารก็มักจะนำมันออกมารับแสงแดดไปในตัวด้วย ซึ่งอาหารของมันก็คือจิ้งหรีดที่เธอสั่งซื้อมาให้นั่นเอง นอกจากเต่าที่อาศัยอยู่นอกบ้านแล้ว ยังมีไก่ซิลกี้อีกตัว แต่เนื่องจากเป็นไก่ที่บินขึ้นต้นไม้ไม่ได้ จึงต้องทำกรงไว้ให้อยู่อย่างแน่นหนา ป้องกันพวกงูที่จะ