ว่ากันว่าตำหนักขององค์หญิงเฉินอิ๋งเออร์นั้นแปลกยิ่งนัก
ไม่ได้แปลกในแง่ของความประณีตบรรจงสร้างหรือยิ่งใหญ่โอ่โถงแต่ประการใด หากเป็นเรื่องของสภาพแวดล้อมรอบตำหนัก
เพียงคุณเดินผ่านประตูทางเข้าตำหนักเข้ามา สายตาก็แทบจะปรับตัวไม่ทันกับความเขียวขจีของทุกสรรพสิ่ง เขียวจนแทบจะกลายเป็นป่ารกชัฏ
บริเวณรอบๆ ตำหนักนั้นกว้างใหญ่ไพศาลก็จริง แต่ก็ถูกยึดครองไว้ด้วยเจ้าถิ่นมากมาย ทั้งโซนทุ่งหญ้าที่เต็มไปด้วยฝูงวัว คอกม้า โซนพืชผักสวนครัวที่เต็มไปด้วยพันธุ์พืชแปลกๆ มากมายจากเมืองนอกด่าน โซนคลองที่เต็มไปด้วยเหล่าเป็ดห่านหงส์ เต่าน้ำ โซนสวนสวยที่เต็มไปด้วยนก ผีเสื้อ และเต่าบก โซนทะเลทรายจำลองที่ถูกครอบครองโดยกิ้งก่ากับอูฐ และโซนป่าไผ่ที่มีครอบครัวหมีแพนด้าอาศัยอยู่หนึ่งครอบครัว
เหมือนหลุดมาอยู่อีกโลก
องค์หญิงช่างเป็นคนที่มีงานอดิเรกแปลกประหลาดเสียจริง
“เป่าเป่า ข้าบอกแล้วไงว่าข้าต้องไปแล้ว”
เสียงองค์หญิงวัยห้าชันษาพูดกับแพนด้าน้อยที่เกาะเอวของเธอไม่ยอมปล่อย
“ไม่ต้องมาเกาะเลย ข้าบอกแล้วไงว่าเจ้าไปด้วยไม่ได้” เท้าเอวบ่นด้วยท่าทางที่คิดว่าตัวเองดุเสียเต็มประดา แต่ภาพที่เหล่านางกำนัลเห็นคือเด็กน้อยตัวกลมที่กำลังทำแก้มพองซะจนน่าหยิก
“ฮึบ มันหนักนะ” พยายามลากตัวเองออกจากตรงนั้นก็แล้ว ก็ยังไม่เป็นผล
“ให้กระหม่อมช่วยเถอะขอรับ”
ร่างสูงของขุนนางหนุ่มวัยสิบสี่ชันษาปรากฏขึ้นตรงหน้า เขาเป็นหนึ่งในเพื่อนร่วมชั้นเรียนของบรรดาท่านพี่ขององค์หญิง และเป็นคนที่ชอบมาเล่นกับองค์หญิงเฉกเช่นเดียวกับคนอื่นๆ
แต่ทุกครั้งที่เขามาหาองค์หญิง มักมีคนอื่นติดสอยห้อยตามอยู่เสมอ ด้วยความที่องค์หญิงน้อยเป็นสตรีเพียงหนึ่งเดียวที่มีสายเลือดของราชวงศ์ ทำให้เหล่าบรรดาพี่ชายทั้งหก และลูกพี่ลูกน้องอีกสิบกว่าคนต่างแวะเวียนคอยซื้อของฝากมาให้ มาเล่นด้วยไม่ได้ขาด
เรียกได้ว่าหัวกระไดไม่แห้งและยังชื้นแฉะอีก
“อ้าว สวัสดี ขุนนางหลี่”
หลี่เฉิงไห่ยิ้มรับคำทักทายนั้น ก่อนจะขยับเข้าไปช่วยแงะแพนด้าน้อยที่ตัวพอๆ กับองค์หญิงออกมา จนเป่าเป่าตะกุยตะกายประท้วง
กลิ่นขององค์หญิงหอมที่สุด ร่างก็นุ่มนิ่มยิ่งกว่าท่านแม่ ข้าไม่อยากจากองค์หญิงไปเลย
น้ำตาใสๆ ของเจ้าแพนด้าน้อยหยดแหมะ เมื่อรู้ตัวว่าไม่สามารถต่อสู้กับกำลังกายอันมากผิดปกติของคนตรงหน้าได้
ขุนนางหลี่จัดการหิ้วเจ้าตัวขนหอมผิดปกติ (เพราะองค์หญิงคอยสั่งให้เหล่าข้าราชบริพารคอยอาบน้ำให้อยู่บ่อยๆ) ไปฝากไว้กับพ่อแม่ที่มัวแต่เคี้ยวใบไผ่อยู่โดยไม่สนใจดูแลลูกของตนเลยสักนิด
“เรียบร้อยแล้วขอรับ”
เดินกลับมาหาองค์หญิงน้อยที่กำลังนั่งยองๆ มองกองทัพมดดำ
“เจ้าว่าพวกมันกำลังไปที่ไหนกัน”
เด็กหนุ่มย่อตัวลงข้างๆ พิศมองไปทางเดียวกับองค์หญิง
“กระหม่อมว่าพวกมันกำลังหนีน้ำ ดูเหมือนว่าฝนกำลังจะตกในไม่ช้า”
“อืม เป็นไปได้”
หลี่เฉิงไห่แอบมองใบหน้าจริงจังครุ่นคิดขององค์หญิงน้อยอย่างเอ็นดู
ริมฝีปากจิ้มลิ้มสีแดงสดสวยขยับขมุบขมิบอย่างคนที่กำลังพูดกับตัวเอง เนื้อแก้มที่ยุ้ยออกมาชวนให้มันเขี้ยวอยากลองหยิกดูสักที แต่จะทำอย่างนั้นไม่ได้ เนื่องจากมีนางกำนัลส่วนพระองค์ยืนเฝ้าอยู่ห่างๆ
คงมีแต่ตอนที่องค์หญิงวิ่งไปเล่นกับบรรดาองค์ชายที่สำนักเรียนเท่านั้นแหละ ที่เขาจะพอผสมโรงแอบทำอย่างที่ใจอยากได้บ้าง
“โอ๊ะ ดูนั่นสิ! มดตัวหลังๆ เริ่มขนไข่ออกมากันเพียบเลย”
“ดูนั่นสิ มดขนไข่ออกมาเฉยเลย”
ประโยคใกล้เคียงกับความทรงจำในอดีตชาติทำให้ร่างสูงที่กำลังเดินเข้าไปยังบูธขายมดแอบหยุดชะงักครู่หนึ่ง
ขณะนี้พิรุณอยู่ในงานสัตว์เลี้ยงเอ็กโซติก (Exotic) ซึ่งถูกจัดขึ้นเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์ในห้างดังใจกลางกรุงเทพ
จุดมุ่งหมายของเขาถูกเบี่ยงเบนไปยังหญิงสาวที่เปล่งประกายมาแต่ไกลตั้งแต่เดินเข้ามาในล็อกนี้
ไม่ต้องเสียเวลามองหาให้ยากเย็น เพราะรอบกายเธอมีช่องว่างอยู่อย่างชัดเจน ราวกับว่าเป็นพื้นที่ศักดิ์สิทธิ์ที่คนอื่นไม่กล้าขยับเข้าไปใกล้
แต่ถึงกระนั้นก็มีสายตาของคนมากมายคอยชะเง้อชำเลืองมองอยู่ไม่ห่าง ซึ่งเจ้าของจุดความสนใจนั้นดูไม่มีท่าทางอึดอัดใจเลยสักนิด
สงสัยจะชิน
“คราวนี้มีมดสายพันธุ์อื่นมาขายบ้างมั้ยครับ” ชายหนุ่มเข้าไปทักคนขายราวกับคุ้นเคยกันเป็นอย่างดี
เฌอเอมยังคงใจจดใจจ่อ ยืนมองรังมดจำลองสีใสที่ทำให้มองทะลุเข้าไปเห็นมดงานที่อยู่ตามเส้นทางต่างๆ ภายในรัง เห็นกระทั่งไข่และนางพญามด
“มีครับ รังนี้ผมเลี้ยงมาครึ่งปีแล้ว ค่อนข้างเลี้ยงง่ายทีเดียว ไม่ยากแบบมดเขี้ยวดาบที่คุณเคยเอาไปครั้งก่อน”
หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมามองพ่อค้าที่กุลีกุจอไปหยิบหลอดทดลองที่เชื่อมอยู่กับกล่องทรงสี่เหลี่ยมใส ข้างในบรรจุมดนางพญาและมดงานเอาไว้พอประมาณ
หูเงี่ยฟังรายละเอียดอย่างสนใจ ก่อนจะเหลือบไปมองเจ้าของมดเขี้ยวดาบอย่างทึ่งๆ
ไม่น่าเชื่อว่าผู้ชายที่ดูดีแบบนี้จะมีงานอดิเรกเลี้ยงมด
แต่ทำไมหน้าตาถึงเหมือนกับคนที่เธอเคยเจอที่ร้านกาแฟใต้ตึกออฟฟิศของนายจ้างเธอเลยล่ะ
“เจอกันอีกแล้วนะครับ”
อ่า... เธอไม่ได้จำคนผิดจริงๆ
หลังจากเหตุการณ์ที่ร้านกาแฟ ไปยันงานสัตว์เลี้ยงเอ็กโซติก และงานอีเว้นท์อื่นๆ อีกสองงาน ซึ่งทุกเหตุการณ์เกิดขึ้นในระยะเวลาเพียงแค่หนึ่งเดือน เธอก็ได้มาเจอเขาอีกครั้ง
...ในบ้านของตัวเอง
ขณะที่พ่อบังเกิดเกล้ากำลังงงเป็นไก่ตาแตกกับประโยคพูดของลูกสาว เฌอเอมก็เดินไปยืนข้างกายชายหนุ่มที่เพิ่งเปิดประตูเข้ามาเสียแล้ว
เธอชะงักอย่างลังเลไปเสี้ยววินาที ก่อนจะตัดสินใจถือวิสาสะคล้องแขนชายหนุ่มเบาๆ
“พิรุณเป็นแฟนเอมค่ะป๊า”
“อย่ามาตลกน่า”
ท่าทางของชายวัยกลางคนดูไม่เชื่อเป็นอย่างยิ่งจนเฌอเอมเริ่มใจแป้วนิดๆ
หรือพ่อจะรู้ว่าคุณพิรุณยังโสดอยู่ เลยไม่เชื่อเธอ?
“ปะป๊ารู้จักแฟนเอมแล้ว ทีนี้เอมไปอยู่กับแฟนได้แล้วใช่ไหมคะ” ถามอย่างคาดหวัง มือที่จับแขนอีกฝ่ายอยู่ก็ชื้นเหงื่อหน่อยๆ จนฝ่ายชายเห็นใจจนต้องปลดมือขาวนั้นออก แล้วจูงให้ไปนั่งบนโซฟาตรงข้ามกับคุณนเรศ โดยมีเขานั่งลงข้างๆ กัน
“เล่าให้ป๊าฟังทีสิ ว่าเรื่องราวมันเป็นมายังไงกันแน่”
สุดท้ายด้วยความที่เห็นใจคนที่ตัวเย็นและมือชื้นเหงื่อไปหมด พิรุณก็เป็นคนออกหน้าเล่าเรื่องทุกอย่างออกไป
หลังจากที่โดนซักฟอกไปนิดหน่อย พิรุณก็เปลี่ยนไปคุยเรื่องธุระที่มาหานเรศ ทำให้เฌอเอมได้ปลีกตัวหนีขึ้นไปพักหายใจในห้องนอนได้สะดวก
และโชคดีที่เธอลงมาหาน้ำดื่มก่อนพิรุณจะกลับพอดี ทำให้ได้ยินเหตุการณ์ที่ป๊าของเธอบอกให้พิรุณโทรตามเธอให้ลงมาส่งเขา
ถ้ามาช้าไปกว่านี้ ป๊าคงจะจับได้ว่าพวกเธอไม่มีเบอร์โทรศัพท์ของกันและกัน
“ทำไมคุณถึงช่วยฉันเล่นละครล่ะคะ”
เป็นหญิงสาวที่ถามขึ้นขณะที่เดินออกไปส่งชายหนุ่มข้างนอกรั้วบ้านซึ่งมีรถของเขาจอดอยู่
“ผมรู้ว่าคุณก็รู้ว่าทำไม”
เธอก็แค่อยากจะยืนยันความคิดของเธอเองเท่านั้น ว่าเขากับเธอคิดตรงกันหรือเปล่า
เป็นไปไม่ได้หรอก ที่เธอจะยอมเอาคนมั่วๆ ซั่วๆ มาหลอกป๊าว่าเป็นแฟนของเธอ เพราะพิรุณคือคนที่เธอเจอหลายครั้งแล้วต่างหาก ถึงแม้แต่ละครั้งจะเป็นเพียงการพูดคุยแค่เล็กๆ น้อยๆ แต่ก็ทำให้เธอได้เห็นอะไรบางอย่างในตัวคนคนนี้และค่อนข้างจะมีใจให้นิดหน่อย เลยไม่อึดอัดลำบากใจใดๆ กับการหลอกลวงนี้
ในเมื่อเขาพูดแบบนี้ แสดงว่าเขาก็ไม่รังเกียจเธอใช่มั้ยนะ...
เห็นท่าทางดูไม่มั่นใจของหญิงสาว พิรุณก็พูดทุกอย่างออกไป
“หากเป็นคนที่ผมไม่สนใจ ผมคงไม่ยอมเล่นเป็นแฟนปลอมๆ ด้วยหรอกครับ จะเป็นการให้ความหวังอีกฝ่ายซะเปล่าๆ แถมการโกหกผู้ใหญ่ที่ผมเคารพนับถือก็เป็นเรื่องใหญ่ซะด้วย”
เรื่องที่คิดไว้ก็ส่วนหนึ่ง แต่พอมาได้ยินประโยคนี้จากปากเขาตรงๆ ก็ทำเอาเธอแทบจะกลั้นยิ้มเอาไว้ไม่อยู่
“แล้วถ้าเกิดมีคนอื่นมาทำอย่างนี้กับคุณอีก และคุณก็สนใจเขาเหมือนกัน คุณจะยอมเล่นเป็นแฟนกับเขาใช่ไหมคะ”
“ฮั่นแน่~ หลอกถามผมเหรอว่าผมสนใจคนอื่นอยู่หรือเปล่า”
ชายหนุ่มยิ้มพราว แอบดีใจที่องค์หญิงของเขาดูเหมือนจะมีใจให้เขา
“มะ...ไม่ใช่สักหน่อยค่ะ ฉันแค่อยากรู้” ท้ายประโยคเสียงแผ่วลงอย่างคนเอียงอายที่ถูกจับได้
“เวลาผมสนใจใครแล้ว ผมก็ไม่สนคนอื่นแล้วครับ ยิ่งถ้าเป็นแฟนผมด้วยยิ่งแล้วใหญ่ ต่อให้ผู้หญิงคนนั้นจะสวยมากแค่ไหน ยังไงก็ไม่มีทางสวยไปกว่าแฟนของผมไปได้อีกแล้ว” ถึงแม้ว่าในโลกนี้นั้น ไม่มีใครที่สวยมากกว่าองค์หญิงจริงๆ ก็เถอะ
เฌอเอมรู้ว่าเธอกับเขาไม่ใช่แฟนกัน แต่ทำไมฟังแล้วถึงได้ใจฟูฟ่องไปหมดก็ไม่รู้... หญิงสาวได้แต่เม้มปากแน่นกลั้นเขิน สายตาก็เสมองไปทางอื่น ด้วยทนสบตาเป็นประกายของอีกฝ่ายไม่ไหว
“แล้วคุณจะทำยังไงต่อเหรอครับ”
“ก็คงต้องหาเช่าคอนโดอยู่นั่นแหละค่ะ เอาที่ระบบรักษาความปลอดภัยดีๆ หน่อย”
“ถ้าไม่รังเกียจ มาอยู่กับผมไหมครับ” เสียงทุ้มนุ่มทำเอาใจเขวเลยทีเดียว
“ล้อเล่นกันอยู่เหรอคะ” ถ้าหน้าหนากว่านี้หน่อย เธอคงจะถามไปแล้วว่า แล้วจะให้เธอไปอยู่ในฐานะอะไร
การชวนครั้งนี้ทำให้นึกถึงบทสนทนาหนึ่งระหว่างเธอกับพ่อในห้องนั่งเล่น
‘เพิ่งคบกันไม่นาน มั่นใจใช่มั้ยที่จะอยู่ด้วยกัน’
‘เรื่องของหัวใจมันห้ามกันไม่ได้นี่คะ’
‘ก็จริง พ่อยังได้กับแม่ตั้งแต่เดทครั้งที่สามเลย’
แค่คิดตามหน้าก็ร้อนฉ่า ถ้าหากว่า...
“คอนโดผมมีสองห้องนอน สะดวกแน่นอน หรือจะไปอยู่ที่บ้านผมแถวปากช่องก็ได้ ถ้าคุณอยากเปลี่ยนบรรยากาศจากเมืองกรุง”
ช่างเป็นคำเชื้อเชิญที่ล่อลวงใจซะเหลือเกิน
ในเมื่อพวกเขาต่างก็สนใจซึ่งกันและกัน ทำไมถึงไม่ทำให้ทุกอย่างมันง่ายขึ้นล่ะ
“ฉันเอาบรรดาสัตว์เลี้ยงของฉันไปด้วยได้ใช่ไหมคะ” หญิงสาวเลิกกลั้นยิ้ม ปลดปล่อยรอยยิ้มหวานหยดย้อยออกมาพร้อมกับสายตาเป็นประกายแวววาว
ใครจะหาว่าเธอใจง่ายก็ช่างเถอะ ไหนๆ ก็หลอกป๊าไปแล้ว ทำให้เข้าใกล้ความจริงอีกหน่อยจะเป็นอะไรไป
3เหตุผลที่ต้องปล่อยเธอไป องค์หญิงอิ๋งเออร์มีแต่คนรัก ไร้ซึ่งคนเกลียด เป็นประโยคที่ไม่น่าจะเกิดขึ้นได้ ไม่ว่าจะกับใครในโลกก็ตาม แต่เขาสามารถยืนยันด้วยเลือดเนื้อและไขกระดูกของเขาว่าทุกอย่างคือความจริง การจัดสรรที่ทางรอบตำหนักองค์หญิงไม่ใช่เพียงแค่เรื่องเล่นสนุก แต่คือการทดลองอย่างหนึ่ง พืชพรรณแปลกๆ ที่องค์หญิงน้อยค้นพบและนำมาปลูกตั้งแต่สมัยสามชันษาถือเป็นผลงานชิ้นเอกตลอดกาล ด้วยไม่เพียงแต่มีประโยชน์มากมาย เช่น ด้านสรรพคุณทางยา ด้านสารอาหารทดแทนต่างๆ ยังเป็นพืชพรรณที่ปลูกได้ง่ายหากรู้วิธีการที่ถูกต้องและสามารถเก็บเกี่ยวได้อย่างรวดเร็ว ส่วนสัตว์บางตัวถึงแม้จะไม่มีประโยชน์อะไรเป็นพิเศษ แต่ก็ฉลาดแสนรู้มาก สามารถเรียกใช้งานได้อย่างง่ายดาย เช่น พวกเหยี่ยวหรือนกอินทรีย์ ที่ดูเหมือนจะฟังคำพูดขององค์หญิงน้อยเข้าใจทุกอย่าง องค์หญิงน้อยสามารถเข้ากันได้ดีกับสัตว์ที่คนส่วนใหญ่มักกลัว เช่น งู ตุ๊กแก กบ หรือแมลงมีพิษต่างๆ นอกจากการวิจัยพัฒนาสายพันธุ์พืชแล้ว เมื่อถึงวัยห้าชันษา เฉินอิ๋งเออร์ก็เริ่มเสนอแนวความคิดแปลกๆ ที่ช่วยให้ชาว
4ชวนสำรวจ ณ งาน Digital Art Gallery ของ Monet & Friend ซึ่งจัดขึ้นในกรุงเทพ ภาพผลงานของโคลด์ โมเนต์ที่ฉายบนผนังสีขาวขนาดใหญ่อลังการในพื้นที่ภายในอาคารที่มีเพดานสูงเท่าๆ กับตึกสามชั้น ดึงดูดความสนใจของผู้เข้าชมได้เป็นอย่างดี เหล่าผู้รักงานศิลป์ที่เสียเงินเข้าชมงานในราคาที่ค่อนข้างสูงต่างนั่งหรือยืนจมจ่อมไปกับความรู้สึกของตน ดำดิ่งไปยังภาพศิลปะและแสงสีเสียงที่ถูกเปลี่ยนไปเรื่อยๆ หญิงสาวในชุดเดรสกระโปรงสั้นเหนือเข่าสีขาว ผมสีดำถูกมัดรวบขึ้นเป็นหางม้าเผยลำคอขาวนวลเนียน ก็เป็นหนึ่งในนั้น นัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มบนใบหน้ารูปไข่ขนาดเล็กกำลังจดจ้องมองพื้นข้างใต้รองเท้าผ้าใบสีขาวนิ่ง ภาพเคลื่อนไหวของผลงานศิลปะสีสันสดใสที่ขยับเปลี่ยนไปมาบนพื้นให้ความรู้สึกเหมือนกำลังเดินอยู่ในความฝัน ทุกมุมผนังไม่เว้นแม้แต่ข้างล่างและข้างบนต่างถูกแต่งแต้มไปด้วยสีสันสดใสของศิลปะอิมเพรสชันนิสม์ เสียงเพลงที่ถูกสรรสร้างมาประกอบก็ช่างมีจังหวะจะโคนและระดับเสียงที่เพอร์เฟกต์ ส่งผลให้แม้แต่คนที่ไม่เข้าใจในศิลปะสามารถผ่อนคลายและดำดิ่งลงสู่ความคิดของตนได้ แต่แล้วเ
5นะครับ คุณแฟน เพราะตอนที่คุยกันอยู่ที่โต๊ะกินข้าวชั้นล่าง เธอมัวแต่โฟกัสเรื่องสัตว์เลี้ยงของเขา ทำให้ไม่ได้คิดอะไรมาก แต่พอกำลังจะก้าวเดินเข้าไปในห้องนอนของอีกฝ่าย ก็อดที่จะประหม่าไม่ได้ อืม... ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่เธอเข้าห้องผู้ชายซะด้วยสิ ถึงแม้จะไม่มีเจตนาไปทางนั้นก็เถอะ หญิงสาวมีเวลาพอที่จะได้เห็นภาพรวมเฟอร์นิเจอร์ห้องนอนของชายหนุ่มเพียงคร่าวๆ เท่านั้น ก่อนที่เขาจะเปิดประตูที่เชื่อมต่อกับห้องนอนไปยังอีกห้องหนึ่ง “ห้องผมของเยอะหน่อยนะครับ” พิรุณส่งสัญญาณให้เธอเดินนำเข้าไปก่อน เฌอเอมเดินเข้าไป ก่อนจะพบเข้ากับสรวงสวรรค์ “โอ้โห” มันคือสวรรค์จริงๆ เพราะทั้งห้องเต็มไปด้วยของสะสมหลากหลายอย่าง แบ่งโซนกันอย่างชัดเจน ได้แก่ โซนภาพวาดศิลปะ โซนโมเดล และโซนสัตว์เลี้ยงเอ็กโซติก เป็นห้องในฝันของเธอเลย! ร่างบางก้าวไปหยุดอยู่กลางห้อง มองไปทางโน้นทีทางนี้ทีอย่างตัดสินใจไม่ถูกว่าควรจะเดินไปดูตรงไหนก่อน ห้องนี้เป็นห้องขนาดเจ็ดคูณเจ็ดตารางเมตรซึ่งใหญ่พอๆ กับคอนโดหนึ่งห้อง ปูไว้ด้วยพื้นพรมสีเทาเข้ม ใน
6บรรเลงรัก ประโยคครอบงำของแฟนหมาดๆ ของหญิงสาว ไม่ได้ทำให้เธอกลัวเลยสักนิด ในเมื่อเธอไม่เคยคิดจะนอกใจแฟนตัวเองอยู่แล้ว เธอก็ไม่เห็นต้องกลัวอะไร “พี่พายก็อ่อนโยนกับเอมด้วยนะคะ” ประโยคตอบรับทำให้หัวใจรู้สึกชุ่มฉ่ำขึ้นมาทันที เขามอบจูบอันหวานซึ้งให้คนสวยของเขาอีกครั้ง ในขณะที่มือก็ขยับเพื่อปลดกางเกงขาสั้นและกางเกงในของหญิงสาวอย่างรวดเร็ว รู้ตัวอีกที เธอก็เปลือยเปล่าอยู่ใต้ร่างเขา เรือนร่างขาวผ่องไร้ซึ่งตำหนิใดๆ ทำให้ชายหนุ่มอยากจะกระทำชำเรา เอาให้แดงไปทั่วทั้งตัว โดยเฉพาะเนินเนื้อน้อยๆ เบื้องล่างที่ถูกเรียวขานวลบิดมาปิดไว้แน่นอย่างเขินอาย พิรุณรีบถอดปราการสองชิ้นสุดท้ายของตนออกอย่างรวดเร็ว เผยให้เห็นตัวตนของเขาที่ตั้งผงาดจนหญิงสาวได้แต่เสตาหลบอย่างเกรงๆ ด้วยเริ่มไม่มั่นใจว่าสิ่งนั้นจะเข้าไปอยู่ในร่างกายเธอได้ยังไง “อ๊ะ” ยังไม่ทันที่จะทำใจได้ เรียวขาทั้งสองข้างก็ถูกฝ่ามือหนาจับแยกออกให้ต้นขาแกร่งแทรกเข้ามาได้สะดวก “อย่าเกร็ง” โน้มลงไปจูบขมับเพื่อปลอมประโลม ท่าทางไม่ค่อยประสีประสาของเธอ ทำให้พิรุณต้อง
7ปาน “ชุดของนางรำสวยมากเลย พี่จือเหมย” “แต่มันเปิดเผยรูปร่างมากเกินไปนะเพคะ องค์หญิง” “แต่เสี่ยวอิ๋งชอบมาก อยากใส่” บทสนทนาของหนึ่งองค์หญิงและหนึ่งนางกำนัลคนสนิทดังขึ้นข้างบนปะรำที่นั่งสำหรับราชวงศ์ ในงานเลี้ยงฉลองชัยชนะให้กับเหล่าทหารหาญที่สามารถทำให้ชนเผ่าหู เผ่านอกด่านที่คอยตอดเล็กตอดน้อย ทำร้ายและขโมยของชาวบ้านที่อยู่ชายแดนมาเนิ่นนาน แตกพ่ายไปได้สำเร็จ และแน่นอนว่าเมื่อเป็นงานที่จัดขึ้นเพื่อฉลองชัยชนะให้เหล่าทหาร จึงมีการแสดงหลากหลายชุด ทั้งระบำและดนตรีจากเหล่านางระบำสุดสวย การเล่านิทานจากนักเล่านิทานชื่อดัง (ที่นำเรื่องเล่าแสนสนุกและแฟนตาซีมาจากการรังสรรค์ขององค์หญิงอิ๋งเออร์) และโชว์กายกรรมผาดโผน “โธ่ องค์หญิง” นางกำนัลจือเหมยได้แต่ครวญครางอย่างอ่อนใจ โชคดีที่ฝ่าบาทนั่งห่างออกไป มิเช่นนั้น หากได้ยินองค์หญิงตรัสเช่นนี้ คงได้เกิดเรื่องเป็นแน่ ทุกครั้งที่มีงานเลี้ยง ฝ่าบาทมักพาองค์หญิงไปนั่งบนพระเพลาเสมอ จนกระทั่งองค์หญิงมีพระชนมายุเกินสิบชันษานี่แหละ จึงยอมปล่อยให้เธอนั่งประจำที่ที่เธอควรนั่งแต่โดยดี
8แค่คิดก็ไม่ได้ กว่าจะออกจากห้องน้ำมาได้ ก็เล่นเอาแรงแทบหมด เธอต้องกลั้นอายอาบน้ำให้คนอื่นดูยังไม่พอ ยังต้องเป็นฝ่ายอาบน้ำให้เขาอีก! ‘อาบให้ผมด้วยสิ’ ตอนมีอะไรกันบนเตียง ด้วยอารมณ์ที่ชักนำไป ทำให้ไม่มีเวลาได้สังเกตร่างกายอีกฝ่ายมากนัก แต่พอได้ถูสบู่ให้แฟนหนุ่มแล้ว เธอก็มีโอกาสได้เห็นทุกอย่างแบบจังๆ นอกจากมัดกล้ามแล้ว เขายังมีรอยแผลเป็นจางๆ บริเวณหลังบ่าซ้ายและสะโพกซ้ายซึ่งสังเกตได้ยากเพราะสีที่กลมกลืนไปกับผิว ‘พี่พายได้แผลเป็นพวกนี้มายังไงเหรอคะ’ ‘เรื่องชกต่อยทั่วไปตอนวัยรุ่นน่ะ’ คำตอบไม่ผิดไปจากที่เธอคาดไว้ แต่ที่เธอถามออกไปเพราะรู้สึกแปลกๆ เท่านั้น รู้สึกคุ้นเคยเหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน โชคดีที่หลังถูสบู่ข้างหลังให้เขาแล้ว เขาก็ปล่อยให้เธอออกไปเช็ดตัวและใส่เสื้อผ้าเองอย่างง่ายดาย ทำให้เธอไม่ต้องทนเขินกับสถานการณ์แปลกๆ แบบนั้นอีกต่อไป ก๊อกๆๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้นหลังจากเธอเพิ่งขึ้นไปนอนเล่นบนเตียงได้ไม่ถึงครึ่งชั่วโมง “พี่พายเหรอคะ” หญิงสาวถามผ่านประตูบานหนา
9บทลงโทษ รสจูบอันหนักหน่วงทำให้เฌอเอมรู้สึกเหมือนจะขาดอากาศหายใจตายจริงๆ เขาไม่ปล่อยให้เธอได้ตอบโต้กลับหรือเป็นฝ่ายรุกเลยด้วยซ้ำ ริมฝีปากของเธอโดนดูดดึงขบเม้มจนบวมเจ่อไปหมด โพรงปากถูกรุกล้ำไล่ชิมจนไม่เหลือที่ให้สำรวจ ไม่เพียงแค่เรียวปากเท่านั้นที่ถูกครอบครอง ฝ่ามือหนายังสอดเข้าไปใต้ชุดนอน กอบกุมไปยังเนินเนื้ออวบอิ่มทั้งสองข้างที่ไร้ชั้นในขวางกั้น รู้ตัวอีกที เธอก็ถูกดันตัวลงนอน โดยมีอีกฝ่ายคร่อมอยู่เบื้องบนเสียแล้ว “อื้อออ” ริมฝีปากหนาย้ายลงไปขบเม้มที่ติ่งหูจนเธอรู้สึกเสียวซ่านไปหมด ประกอบกับนิ้วเรียวที่สะกิดยอดปทุมถัน หยอกล้อ บดขยี้เล่นอย่างถูกจุด ยิ่งทำให้เธอร้อนรุ่มไปทั่วทั้งตัว คราวนี้ไม่เสียเวลาเล้าโลมข้างบนนาน เพราะเขาปลดเสื้อและกางเกงนอนออกจากร่างบางอย่างรวดเร็ว เผยให้เห็นผิวขาวอมชมพูดูมีน้ำมีนวลของคนข้างใต้ เนินเนื้ออวบอูมเบื้องล่างเชื้อชวนให้ตัวตนของเขาเข้าไปสัมผัสเหลือเกิน... “อ๊ะ พี่พาย” โดยไม่รอช้า ลิ้นเรียวเลื่อนลงไปชิมน้ำหวานจากกลีบกุหลาบสีสวยจนหญิงสาวครางฮือ เท้าสวยจิกเกร็งเพราะเสียวซ่านใน
10เวลาที่รอคอย “คอนเน่กินเยอะๆ หน่อยสิ ดูพี่ซูกัสเขาเป็นตัวอย่าง เคี้ยวไม่ยอมหยุดเลย” เสียงเจื้อยแจ้วของหญิงสาวดังอยู่ในสวนของบ้านขนาดสองชั้นที่โคราช นอกจากบ้านจะมีขนาดค่อนข้างใหญ่แล้ว พื้นที่รอบบ้านยังค่อนข้างจะกว้างอีกด้วย มีเพียงส่วนประตูรั้วกับหน้าบ้านเท่านั้นที่ไม่ได้ห่างไกลกันนัก บริเวณที่เธอนั่งยองๆ มองซูกัส เต่ายักษ์อัลดาบร้าสีดำเมี่ยมขนาดประมาณสิบนิ้วกำลังเคี้ยวผักกาดและแครอทอยู่นั้น คือส่วนของสนามหญ้าข้างบ้านที่พิรุณได้สั่งทำรั้วกั้นขนาดสูงประมาณต้นขามาให้เป็นพื้นที่สำหรับเต่าได้อาศัยอยู่ โดยที่รอบข้างมีต้นไม้ใหญ่ปกคลุมอยู่ค่อนข้างจะแน่นหนา ทำให้อากาศที่ร้อนจัดของเมืองไทย ไม่ได้ร้อนจนเกินไปเมื่อมาอยู่บริเวณนี้ ส่วนคอนเน่ เจ้าตุ๊กแกหางอ้วนนั้น ตามจริงเธอเลี้ยงไว้ในบ้าน แต่เวลาให้อาหารก็มักจะนำมันออกมารับแสงแดดไปในตัวด้วย ซึ่งอาหารของมันก็คือจิ้งหรีดที่เธอสั่งซื้อมาให้นั่นเอง นอกจากเต่าที่อาศัยอยู่นอกบ้านแล้ว ยังมีไก่ซิลกี้อีกตัว แต่เนื่องจากเป็นไก่ที่บินขึ้นต้นไม้ไม่ได้ จึงต้องทำกรงไว้ให้อยู่อย่างแน่นหนา ป้องกันพวกงูที่จะ
20คำสารภาพ ‘ไก่จิกเด็กตายเฎ็กฏายบนปากโอ่ง’ ‘...’ ‘แฮปปี้เบิร์ดเดย์ทูยู แฮปปี้เบิร์ดเดย์ทูยู’ ‘...’ ‘คุณพิรุณ ธนจิรกานต์’ ‘องค์หญิง...’ ใบหน้าของหญิงสาวเปลี่ยนไปเป็นลุ้นๆ ทันทีเมื่อได้ยินเสียงตอบกลับจากขุนนางหนุ่ม ‘ท่านควรคิดก่อนพูดนะขอรับ’ ก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นบูดบึ้งทันทีเมื่อได้ยินคำพูดต่อมา ถึงหน้าตาจะคล้ายพี่พาย และความคิดหรือกิริยาท่าทางจะเหมือนพี่พายมากยังไง แต่ความเงียบขรึมและระยะห่างที่จงใจเว้นไว้อย่างชัดเจน ทำให้เฌอเอมรู้ว่าคนตรงหน้าไม่ใช่พี่พายของเธอ และต่อให้โคลนนิ่งออกมาเหมือนแค่ไหน แต่ขุนนางหลี่ก็ไม่มีทางแทนที่แฟนหนุ่มของเธอได้ เขาไม่ใช่คนที่เธอเคยใช้ชีวิตร่วมกัน หรือผ่านการพูดคุยด้านทัศนคติและแนวคิดมาด้วยกัน นี่คือเหตุผลที่เธอไม่อยากเจอขุนนางหลี่เฉิงไห่อีกทั้งที่ตอนแรกคอยสอบถามนางกำนัลอยู่บ่อยๆ ว่าขุนนางหลี่อยู่ที่ใด และตามไปทดสอบเขาอยู่เสมอๆ แต่ไม่ว่าเธอจะทดสอบเขากี่ครั้งก็ตาม ก็ไม่มีทีท่าว่าพี่พายจะเข้ามาสิงร่างเขา เหมือนกับที่เธอเข้ามาสิงร่างขอ
19อดีตชาติ เฌอเอมลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้งโดยไร้ซึ่งกายหยาบ แต่ครั้งนี้แตกต่างจากครั้งก่อนตรงที่เธอสามารถเคลื่อนไหวไปไหนมาไหนได้สะดวก และไม่มีภาพเหมือนฉากหนังฉายผ่านให้เห็นอีก เพราะอิสระที่มีมากขึ้น ทำให้เธอได้ฉุกคิดและนึกย้อนไปถึงภาพความฝันที่ถูกฉายให้เห็น น่าแปลกที่องค์หญิงคนนั้นมีหน้าตาเหมือนเธอมาก ยิ่งโตก็ยิ่งเหมือน จนเธอแอบนึกว่าทุกอย่างคือเรื่องของเธอ แต่มันจะเป็นอย่างนั้นไปได้ยังไงกันล่ะ คนเราจะมีความทรงจำในสถานที่และยุคสมัยที่ไม่เหมือนกับที่ตัวเองอาศัยอยู่ได้ยังไงกัน นอกจากนี้ภาพฝันสุดท้ายยังทำให้เธอตกใจสุดๆ เพราะขุนนางหลี่คนนั้น... คนที่เธอเห็นหน้าเห็นตาไม่ชัดในฝันแรก กลับโผล่มาอย่างชัดเจนในความฝันที่สี่ และเขาก็มีหน้าตาคล้ายแฟนหนุ่มของเธอมาก ถึงจะไม่เหมือนกันร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่บุคลิกภาพและการพูดการจานั่นมันแฟนเธอชัดๆ นี่เธอต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ที่ฝันถึงเรื่องของตัวเองและพี่พายได้เป็นตุเป็นตะ ฝันถึงเหตุการณ์ที่ไม่เคยเกิดขึ้นจริงเลยสักนิด โชคดีที่เธอยังคงจำเรื่องราวทุกอย่างได้ และระลึกได้ว่าต้องหาทางตื่นจากฝัน
18เรื่องที่ปิดบังไว้ เนินเขาขนาดกำลังพอดีซึ่งถูกปกคลุมไปทั่วด้วยหญ้าสีเขียวชอุ่มเพราะได้รับน้ำจากฤดูฝนอย่างสม่ำเสมอนั้น ถูกรายล้อมไปด้วยภูเขาสูงชันรอบด้าน มีเพียงข้างหน้าเท่านั้นที่เปิดโล่ง ทำให้เห็นวิวบ้านเรือนซึ่งตั้งอยู่ประปรายเบื้องล่าง ปะปนกันระหว่างสถาปัตยกรรมแบบโมเดิร์นของรีสอร์ท หมู่บ้านจัดสรร และโครงสร้างแบบสมัยก่อนของบ้านที่ถูกสร้างมานาน เขาใหญ่ก็ยังเป็นเขาใหญ่ ต่อให้พื้นที่หลายๆ ส่วนถูกเปลี่ยนให้เป็นรีสอร์ทหรือสถานที่ท่องเที่ยวสวยงามเพียงใด แต่ธรรมชาติอันเขียวขจีก็ยังคงอยู่ คู่กับอากาศอันแสนสดชื่น เหมาะเป็นสถานที่ตากอากาศและสถานที่ทำงานสำหรับฟรีแลนซ์อย่างเฌอเอม ข้างบนเนินเขาซึ่งเป็นทุ่งหญ้าราบอันกว้างขวางและเป็นจุดชมวิวชั้นเยี่ยมที่น้อยคนนักจะรู้นั้น มีร่างของหญิงสาวแสนสวยในชุดเสื้อเปิดบ่าและกางเกงยีนส์ขายาวกำลังนั่งชันเข่าอยู่ ผมสีดำยาวถึงกลางหลังปลิวสยายเบาๆ ไปตามสายลมที่พัดโชยมาเป็นระยะ เพราะเมื่อวานฝนเพิ่งตกไป ทำให้ความชื้นหอบกลิ่นไอดินและกลิ่นเขียวของต้นไม้ขึ้นมา ฝุ่นและความสกปรกต่างๆ ถูกชำระล้างไปพร้อมกับสายฝน จนอากาศรอบกา
17คำเตือน “เธอมีดวงโดนมังกรกักขังกลืนกิน เขาจะครอบครองเธอให้เป็นของเขาเพียงคนเดียว” แม่หมออายุสามสิบกว่าปีอ่านไพ่ที่อยู่ตรงหน้า “…” “เขาไม่ชอบให้เธอพูดคุยกับผู้ชายคนอื่น แม้แต่จะพูดถึงก็ไม่ได้” “โอ้” “ไม่ใช่แค่นั้นนะ เขาไม่อยากให้เธอมีคนในครอบครัวหรือคนที่ต้องใส่ใจเยอะ เพราะเธอจะต้องใส่ใจเขาคนเดียวเท่านั้น เขาไม่อยากให้เธอเอาเวลาที่ควรจะเป็นของเขาไปให้กับคนอื่น” “ขนาดนั้นเลยเหรอคะ” ออกจะเกินไปนิด แต่ใช่ว่าเป็นไปไม่ได้ เพราะเขาไม่ชอบให้เธอพูดถึงเพื่อนผู้ชายคนอื่นจริงๆ “ใช่แล้ว ไหนขอแม่หมอเปิดไพ่เพิ่มหน่อย...” เสียงสับไพ่ดังขึ้น “คุณเจอผู้ชายคนนี้แล้วหรือยัง” “…” “อ้าว ไพ่บอกว่าคุณเจอแล้วนะ แถมยังอยู่ใกล้ตัวมากๆ ด้วย” “น่าจะอย่างงั้นแหละค่ะ” ถ้าไม่ใช่พี่พาย แล้วจะเป็นใครไปได้อีก พวกเธอเล่นตัวติดกันซะขนาดนี้ “โอ๊ะ ดูเหมือนคุณกับเขาจะเป็น Twin Flame กันด้วย” “คู่กรรม?” “ไม่ใช่ เป็นทั้งคู่แท้ และวิญญาณที่ขาดหายเลย” พอได้ฟัง เฌอเอมถึงกับหันไปมองหน้าเพื่อนสา
16สายลมและแสงแดด “แล้วอีกอย่าง พี่ก็หวงเมียพี่เหมือนกัน ไม่ได้อยากจะแชร์ให้ใครเห็น” “ใครเป็นเมียพี่กัน” เสียงโวยวายดังมาจากร่างที่อยู่ในอ้อมแขน “ตอนปกติเป็นแฟน แต่ตอนเอากันเป็นเมีย ถูกมั้ยล่ะ” “พูดจาน่าเกลียด” “น่าเกลียด แล้วใครกันที่ร้องครวญครางเพราะXพี่ทุกคืน แถมยังร้องว่าเสียวๆๆ ซะถี่จัด” หญิงสาวหน้าแดงก่ำกับคำพูดห่ามๆ นั้น จะเถียงก็เถียงไม่ได้ เพราะมันคือเรื่องจริง ชายหนุ่มจ้องมองคนหน้าเปลี่ยนสีเพราะคำพูดของเขาอย่างเอ็นดู แต่ตอนนี้ความร้อนในร่างกายต้องการการปลดปล่อยและอยากให้เธอได้ดูเอ็นเขามากกว่า เขานั่งลงบนเก้าอี้ตัวใหญ่ตัวหนึ่ง โดยที่ให้แฟนสาวนั่งคร่อมตักของตน หันหน้าเข้าหากัน หลังจากมีอะไรกันมาร่วมจะสองเดือน แน่นอนว่าท่าทุกท่าย่อมถูกใช้ออกมาหมด และแฟนของเขาก็ถูกเคี่ยวกรำจนเริ่มจะช่ำชองเอามากๆ ไม่จำเป็นต้องบอกให้เธอทำอะไร เพราะเธอนั้นสามารถตอบสนองเขาได้อย่างรู้ใจสุุดๆ เหมือนกับคนที่เกิดมาคู่กัน นี่แหละที่เขาว่ากันว่าความรักจะไปกันรอดหรือไม่ ก็อยู่ที่ว่าเซ็กซ์จะเข้าขากันด
15งอน “อรุณสวัสดิ์ค่ะพี่พาย” น้ำเสียงหวานเจืองัวเงียของหญิงสาวดังขึ้นในเช้าวันถัดมา เธอขยี้ตาอย่างพยายามทำตัวให้ตื่น เพราะเมื่อคืนดื่มไปหนักมาก จนแอบรู้สึกอึนๆ นิดหน่อย แต่น่าแปลกที่พอลืมตาตื่นขึ้นมาแล้ว กลับเห็นแฟนหนุ่มของเธอนอนลืมตามองหน้าเธออยู่เงียบๆ “ครับ” เสียงตอบเรียบๆ ทำให้เฌอเอมรู้สึกเอะใจ เพราะปกติเขามักตอบกลับมาเป็นจูบอรุณสวัสดิ์แสนหวาน ไม่ก็ตอบรับด้วยเสียงทุ้มนุ่มเสมอ เมื่อคืนหลังจากที่ตามตัวกอหญ้าซึ่งเผลอเข้าไปนอนหลับในห้องน้ำ (อย่างที่เธอกังวลไว้ไม่มีผิด) จนเจอแล้ว ทั้งสามคนก็ตรงไปยังรีสอร์ทที่กอหญ้าจองห้องไว้เพื่อมาพักผ่อนเป็นเวลาหนึ่งคืน แต่เพราะยังไม่รู้สึกเมาเท่าไหร่ และอยากจะสนุกต่อ ทำให้เฌอเอมเห็นดีเห็นงามกับไอเดียของกอหญ้าที่ว่าควรจะนั่งดื่มกันต่ออีกสักนิด เลยจบลงด้วยการที่พวกเธอและพี่พายตั้งวงดื่มเบียร์กระป๋องกันชิลล์ๆ ท่ามกลางบรรยากาศอันเงียบสงบของรีสอร์ท และได้ดูดาวไปด้วยในตัว ขณะที่นั่งดื่ม เธอก็อดคิดไม่ได้ว่าถ้าตั้งวงดื่มกันที่รีสอร์ทตั้งแต่แรกก็จบแล้ว จะได้ไม่โดนคนหน้า
14ก็แค่เหลือบไร ณ บาร์แห่งหนึ่งในตัวเมืองจังหวัดนครราชสีมา หญิงสาวหน้าตาสะสวยในชุดเดรสเกาะอกกระโปรงสั้นสีแดงกำมะหยี่กำลังนั่งดื่มค็อกเทลในแก้วทรงสูง ฟังดนตรีสดอย่างเพลินๆ โดยไม่สนใจผู้คนรอบข้าง ชุดรัดรูปนั้นขับเน้นให้หน้าอกหน้าใจที่ค่อนข้างจะใหญ่เป็นพิเศษของเธอดูล้นทะลักมากยิ่งขึ้น ไหนจะเอวคอดกิ่ว สะโพกผาย ก้นกลมกลึงชวนตี และเรียวขายาวสวยนั่นอีกล่ะ... ทุกอย่างช่างส่งให้เธอเป็นดาวเด่นและเจิดจรัสอย่างยิ่งในค่ำคืนนี้ ไม่นับรวมกับสัดส่วนใบหน้าที่ราวกับสวรรค์สรรสร้าง ให้เธอทั้งดูเยาว์วัย และทั้งสวยเซ็กซี่ในเวลาเดียวกัน เธอถูกจับตามองตั้งแต่เดินเข้ามาในร้าน และเมื่อดึกขึ้น ปริมาณแอลกอฮอล์ในร่างยิ่งทำให้หลายๆ คนจ้องมองมายังเธออย่างไม่คิดจะแอบซ่อนอีกต่อไป สิ่งเดียวที่รั้งหลายๆ คนไว้ไม่ให้เข้ามาทักทายทำความรู้จัก คือแววตาไม่สนโลกของหญิงสาว ที่เอาแต่สนใจเพียงเพื่อนสาวและวงดนตรีเท่านั้น วันนี้เฌอเอมให้รางวัลตัวเองด้วยการมานั่งดื่มชิลล์ๆ กับเพื่อนสาวหนึ่งวัน โดยที่ไม่ได้หนีบแฟนซึ่งตัวติดกันโดยตลอดมาด้วย แรกๆ เขาก็งอแงอยู่หรอ
13ผู้ชายที่เข้าใจผู้หญิง บ้านธนจิรกานต์กลับมาสงบลงอีกครั้ง สงบในแง่ที่ไร้ซึ่งเสียงเจื้อยแจ้วออดอ้อนออเซาะและร่างของคนซึ่งแย่งชิงตัวแฟนสาวของเขาเอาไว้เสียหลายวัน การจะพาตัวกอหญ้ากลับไปนั้นง่ายมาก เพียงแค่ติดต่อแฟนหนุ่มของเธอไป และสั่งสอนซะหนึ่งยก อีกฝ่ายก็แทบจะทิ้งการทิ้งงานทุกอย่างขับรถมารับแฟนสาวกลับไปแทบไม่ทัน “ถ้าเกิดเหตุการณ์แบบนั้นขึ้นกับพี่พาย พี่พายจะทำเหมือนที่ขอบฟ้าทำไหมคะ” น้ำเสียงหวานเจือความสงสัยของเฌอเอมที่กำลังนั่งพิงพิรุณอยู่ในห้องนั่งเล่นถามขึ้น ทำให้ชายหนุ่มหันมามองใบหน้าสวยที่จู่ๆ ก็เปิดบทสนทนาที่ดูจริงจังขึ้นมา เขากระชับแขนข้างขวาที่โอบกอดเธออยู่ให้แน่นขึ้น “พี่ไม่ปล่อยให้เหตุการณ์แบบนั้นเกิดขึ้นแน่นอน พี่จะพาแฟนพี่ไปด้วยตลอด” “แล้วกรณีที่อยู่กันคนละประเทศกับเอม หรือคนละจังหวัดแบบคู่กอหญ้าล่ะคะ” “พี่ก็ไม่ปล่อยให้เกิดขึ้นอยู่ดี เพราะถึงจะบอกให้เอมรับรู้ทุกเรื่องทุกระยะเวลาหรือละเอียดแค่ไหน แต่เอมก็คงไม่สบายใจอยู่ดีถ้าพี่ไปกับเพื่อนผู้หญิงสองต่อสอง หรือไปกับกลุ่มเพื่อนผู้หญิงสวยๆ”
12น้ำรักที่เปรอะเปื้อน ตัวตนของเขาที่อยู่ห่างจากริมฝีปากของเธอเพียงไม่ถึงคืบ ทำเอาหญิงสาวแอบกลืนน้ำลายลงคอด้วยความประหม่า เพราะตัวตนของเขามันช่างใหญ่และอวบอัดซะเหลือเกิน เส้นเลือดที่กระจายให้เห็นอย่างรางๆ ประกอบกับกล้ามเนื้อช่วงท้องน้อยเป็นลอนๆ ของชายหนุ่ม ส่งผลให้ภาพตรงหน้าของเธอดูเซ็กซี่เป็นพิเศษ อ่า... แฟนเธอนี่หุ่นดีชะมัด หลังจากที่ตกอยู่ในภวังค์เพียงชั่วเสี้ยววินาที ริมฝีปากแดงก็เข้าครอบครองสิ่งที่อยู่ตรงหน้าเธอช้าๆ ความใหญ่ของเขาทำเอาข้างในโพรงปากของเธอคับแน่นไปหมด และความยาวของเขาก็เข้าไปในปากเธอได้ไม่สุด ปากบางค่อยๆ ขยับเข้าออกอย่างไม่มั่นใจ ในขณะที่ลิ้นเล็กก็ช่วยทำหน้าที่เพิ่มรสสัมผัสให้กับชายหนุ่ม “นั่นแหละครับแฟน” พิรุณกระซิบเสียงแหบพร่าทั้งที่ยังอยู่ในท่าคุกเข่าอยู่ เขาใช้มือจับหัวทุยเบาๆ เพื่อบังคับจังหวะของเธอให้เข้าที่เข้าทางมากยิ่งขึ้น จากที่ตอนแรกกล้าๆ กลัวๆ หญิงสาวเริ่มย่ามใจ ลิ้นร้อนเน้นย้ำตรงปลายหัวสีชมพูสวยซึ่งมีรอยแยกเล็กๆ และดูดดึงจนชายหนุ่มแทบจะยืนเข่าต่อไปไม่ไหว ไหนจะรวมกับนิ้วมื