All Chapters of พลิกรักร้ายนายแฟนเก่า: Chapter 1 - Chapter 10

บทที่ 1 ฝันร้ายที่ไม่เลือนหายเสียงสะอื้นของหญิงสาวดังขึ้นในยามค่ำคืน ภายในห้องนอนที่มืดและเงียบสงัดมีเพียงเงาของแสงจันทร์สาดส่องผ่านกระจกตกกระทบบนร่างอันบอบบางที่นอนขดอย่างหวาดผวา มือของเธอบีบผ้าห่มแน่นจนเส้นเลือดปูดขึ้นมา ราวกับกำลังต่อสู้กับฝันอันโหดร้ายยังคงตามหลอกหลอนเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า เธออยู่ทุกคืนร่างของเธอกระตุกอย่างแรงจนเธอสะดุ้งตื่น เธอค่อยๆลืมตาขึ้นมาและพบว่าขอบตาของเธอนั้นเปียกแฉะไปหมด นีน่า ใช้มือของเธอยกขึ้นมาปาดน้ำตาออกอย่างลวกๆ ก่อนที่เธอจะเข้าใจว่าเธอนั้นฝันร้ายอีกแล้ว“ฝันอีกแล้วสินะ” เธอพึมพำกับตัวเองเล็กน้อย พร้อมกับมองไปที่ตาข่ายดักฝันร้ายที่ดูเหมือนว่าจะไม่ได้ช่วยอะไรเธอเลยสักนิดเธอซื้อมันมาแขวนไว้ที่หัวเตียงหวังเพียงแค่ว่ามันจะช่วยให้เธอได้มีฝันที่ดีกับคนอื่นบ้าง แต่ก็ต้องพบว่ามันไม่ได้ช่วยอะไรและมิหนำซ้ำยังทำให้หนักกว่าเดิมด้วยภายใต้ความฝันของเธอ เธอกำลังยิ้มและมีความสุขกับอดีตคนรักอย่าง รีไวน์ แต่ทันใดนั้นคนรักก็ตวาดและผลักไสไล่ส่งเธออย่างไม่คิดถึงสิ่งดีๆที่เคยมีร่วมกัน ก่อนที่เธอจะสะดุ้งตื่นหญิงสาวไม่ได้อยากให้มันเป็นแบบนั้น ทั้งความจริงและความฝัน เธอจึงอดท

บทที่ 3 ความทรงจำที่แสนเจ็บปวดนีน่ารับฟังอย่างเห็นใจ เธอก็พอเข้าใจอยู่บ้างว่าเรื่องสีของลิปสติกผู้ชายไม่ค่อยจะเข้าใจนักเรื่องเฉดสีต่างๆ แต่ก็ไม่คิดว่ามันจะรวมไปถึงข้าวของพวกนี้ด้วย แต่ถึงอย่างนั้นเธอเองก็ตั้งใจเลือกไม่ต่างอะไรกับเวลาเธอเลือกของให้กับคนรักเลยแต่ในขณะที่หญิงสาวกำลังใช้ความคิดและสมองของเธออยู่นั้น เสียงโทรศัพท์ของฟรานซิสก็ดังขึ้น เจ้าตัวจึงขอเดินออกไปรับโทรศัพท์ก่อน ดูแล้วน่าจะเป็นแฟนของฟรานซิสที่โทรมา เขาจึงต้องรีบไปหามุมเงียบๆ เพื่อคุยโทรศัพท์ ดูท่าแล้วเจ้าตัวคงจะโกหกแฟนเพื่อหาเวลาปลีกตัวมาซื้อของไปเซอร์ไพรส์แน่ๆนีน่าอดยิ้มไม่ได้ ถ้าเธอได้รับการเซอร์ไพรส์เล็ก ๆ น้อย ๆจากแฟนของเธอบ้าง เธอเองก็คงยิ้มหน้าบานไปทั้งวัน“ไหนบอกว่ากลับบ้านไง ทำไมมาอยู่ที่นี่ได้?” เสียงคุ้นหูของรีไวน์ดังขึ้นทำให้นีน่าหันไปมองด้วยความตกใจ“รีไวน์!” เธอไม่ได้บอกรีไวน์ทั้งเรื่องการมาที่นี่รวมถึงเรื่องซื้อของด้วย เพราะไม่คิดว่าจะเจอเขา เธอตั้งใจปกปิดเรื่องที่มากับ ฟรานซิสเพราะกลัวรีไวน์หึงไม่เข้าเรื่อง แต่ดันมาเจอเขาซะได้ เธอจึงได้แต่อ้ำ ๆ อึ้ง ๆ พูดไม่ถูก และพยายามมองหาฟรานซิส หากว่า ฟรานซิสช่

บทที่ 5 คำพูดที่แสนเจ็บปวดรีไวน์ได้หยิบซองบุหรี่สีดำขึ้นมาพร้อมกับจุดไฟแช็กซิปโป้ ตัวของเขาเองเมื่อก้าวเข้าสู่วงการนี้ บุหรี่ที่รีไวน์สูบเป็นประจำคือคาเมลม่วง ชนิดเย็นหนึ่งเม็ดบีบ ที่มีกลิ่นและเอกลักษณ์เฉพาะตัวไม่เหมือนกับบุหรี่ที่ขายกันตามท้องตลาดธรรมดาการสูบบุหรี่ถึงแม้จะมีข้อเสียอยู่มากแต่ก็ต้องยอมรับเลยว่าช่วยบรรเทาความเครียดได้เป็นอย่างดี อาจจะเพราะความเพลิดเพลินเมื่อดูดควันเข้าไปเต็มปอด หรือเพราะนิโคตินก็ดี แต่มันก็ช่วยให้รีไวน์ได้ผ่อนคลายลงได้“เสร็จหรือยัง!!! เสร็จแล้วก็รีบมาได้แล้ว!!! ใกล้เวลาเรียนแล้วโว้ย!!!” มั้นท์เดินมาตะโกนเรียกรีไวน์ เขาเห็นว่ารีไวน์เดินออกมาสูบบุหรี่นานเกินไป ปกติแล้วรีไวน์จะสูบแค่มวลเดียว แต่จากเวลาที่ล่วงเลยมาขนาดนี้ รีไวน์คงซัดไปไม่ต่ำว่าสามมวลสินะ มันจะเครียดอะไรขนาดนั้น“เออ! หยุดแหกปากได้แล้ว! มึงไปก่อนเลย!!!”รีไวน์ส่งเสียงไล่เพื่อนของเขาให้ไปที่ห้องก่อนเลยไม่ต้องรอ มั้นท์ได้ยินแบบนั้นจึงเดินออกไปพร้อมกับเรนรีไวน์หยิบบุหรี่อีกมวลออกมาจากซองและจุดมันขึ้นสูบต่อเขาพยายามใช้บุหรี่มาช่วยทำให้เขาได้หยุดคิดถึงเรื่องของนีน่าเสียที เจ้าตัวถึงได้สูบไปมา

บทที่ 7 เข้าใจเธอผิดไปเมื่ออาหารมาถึงเธอจึงออกจากห้องลงลิฟต์ของคอนโดไปและกลับขึ้นมาบนห้อง จัดการกินอาหารอ่อน ๆ ที่สั่งมาจนหมด พร้อมกับกินยาแก้ไข้ทันที คอที่แห้งพราก ตอนที่พยายามจะกินน้ำหรืออาหารมันช่างทรมานเหลือเกิน แต่ก็คงน้อยกว่าความทรมานเมื่อคิดถึงใครสักคนแหละนะ และส่วนหนึ่งที่ทำให้เธอต้องเป็นหวัดแบบนี้ก็เพราะชายคนนั้น.. ถ้าเขาไม่มาดักรอเธอที่หน้าคณะ เธอคงจะอยู่ใต้อาคารและรอให้ฝนหยุดก่อน จะได้ไม่ต้องเดินตากฝนจนไข้ขึ้นหญิงสาวยิ้มเยาะให้กับตัวเองอย่างสมเพชของร่างกายตัวเองที่เป็นหนักขนาดนี้เพราะใครบางคนคนนั้น ไม่ได้รู้ด้วยซ้ำว่าเธอป่วยจนไปเรียนไม่ไหวรีไวน์ที่ตอนบ่ายอาจารย์ยกคลาส ทำให้เขากลับมานั่งเล่นนอนเล่นที่คอนโดหรูของตัวเอง และเมื่อช่วงเย็นมาถึงท้องของรีไวน์ก็ส่งเสียงร้องออกมาเป็นสัญญาณว่าให้หาของกินได้แล้ว แต่เขาเบื่อที่จะสั่งอาหารมานั่งกินที่คอนโดคนเดียว จึงขับรถไปร้านพิซซ่า โฮมเมดร้านชื่อดังที่ตั้งอยู่ไม่ไกลจากที่พักของเขามากนัก ซึ่งเขาชอบมาทานร้านนี้อยู่เป็นประจำ มันเป็นร้านที่เรียบง่ายและไม่มีผู้คนมากจนน่ารำคาญ แถมอาหารก็ยังถูกปากช่วงเย็นเป็นช่วงที่การจร

บทที่ 9 วางแผนคืนดี“เอาล่ะตอนนี้กูได้เบอร์ติดต่อของนีน่ามาแล้ว และที่สำคัญกูได้ที่อยู่เธอมาด้วยล่ะ” มั้นท์ส่งยิ้มไปให้รีไวน์เหมือนกำลังจะบอกว่าเขาเองมีประโยชน์มากกว่าเรนเสียอีก“กูมีที่อยู่ของนีน่าอยู่แล้วเถอะ”“งั้นเหรอ..ไหนมึงลองบอกมาสิว่าเธออยู่ที่ไหน”มั้นท์ มีความเชื่อใจในตัวเองสูงมากว่าข้อมูลที่เขาหามาได้ รีไวน์ต้องไม่รู้มาก่อนอย่างแน่นอน“คอนโดZ กูเคยไปส่งเธอมาแล้ว”รีไวน์ตอบไปอย่างมั่นใจ ก็ในเมื่อเขาไปส่งเธอเองกับมือ มันจะไม่ใช่คอนโดนั้นได้ยังไง“ผิดครับ คอนโดXต่างหาก”มั้นท์ยิ้มอย่างภาคภูมิใจทันที เขารู้อยู่แล้วว่าข้อมูลที่รีไวน์มีทั้งหมดมันเป็นของปลอม“ได้ยังไงวะ! ก็กูไปส่งเธอมา กูเห็นกับตาตัวเองว่านีน่าเดินเข้าไปในนั้น”เขาแปลกใจและไม่เข้าใจไปพร้อมๆกัน ก็ในเมื่อวันนั้นเขายังเห็นนีน่าเดินเขาไปในตึกอยู่เลย มันจะไม่ใช่ได้ยังไง“นีน่าคงพามึงไปที่อยู่ปลอมนั่นแหละ เธอคงกังวลเรื่องความปลอดภัย ที่อยู่นี้กูได้มาจากแฟนต้าเลยนะ!!”แต่เมื่อรีไวน์คิดตามที่มั้นท์บอกอย่างถี่ถ้วนแล้ว สิ่งที่มันพูดก็น่าจะเป็นเรื่องจริง ทำไมเรื่องแค่นี้เขายังคิดไม่ได้นะ วันนั้นนีน่าก็บอกแล้วว่าจะไม่ให้เขา