บทที่ 30 คนเขารู้ทันหรอกน่า “….” สวีหยู่เยียนรีบหุบปาก ที่เตรียมจะพ่นคำพูดเสแสร้งโยนบทคนแล้งน้ำใจ ให้หลี่เฟยหย่าลงแทบไม่ทัน เมื่อเธอเริ่มสัมผัสได้ ถึงบรรยากาศอึมครึม และรู้สึกแสบร้อนจากทางด้านหลัง บ้างแล้ว เธอไม่เคยได้รับสายตาไม่ชอบใจ เหมือนเป็นตัวปัญหาแบบนี้มาก่อน ทุกครั้งที่เธอเรียกร้องอะไรไม่เคยมีใครปฏิเสธเลยสักครั้ง เด็กสาวเริ่มกวาดสายตาหาตัวช่วยรอบตัว ที่พอจะช่วยเธอกู้หน้ากลับมาได้บ้าง “สหายหญิงคนนี้ คุณไปหาที่นั่งที่อื่นเถอะ ตรงนี้มีเจ้าของหมดแล้ว พวกเราจะนั่งที่ประจำกันตลอด ไม่มีการเปลี่ยนที่นั่งกันบ่อยๆ หรอกนะ” หวงหนิงเฉิงเด็กหนุ่มเลือดร้อน เริ่มจะหมดความอดทนซะแล้ว เมื่อผู้หญิงคนนี้ไม่ยอมทำอะไรสักที มัวแต่ยืนบีบน้ำตากวาดสายตาล่อกแล่กไปมาอยู่ได้ “เฉิงเฉิง นายใจเย็นลงหน่อย รอดูไปก่อนว่าสหายคนนี้เธอจะแสดงอะไรให้เราดูอีก” หวงหนิงอ้ายกระซิบบอกพี่ชายของเธอเสียงเบา ถึงจะมีคนประเภทนี้เข้ามาหาเรื่องบ่อยๆ แต่มันก็อดอยากจะรู้ไม่ได้ว่าคนพวกนี้ จะมาแสดงบทบาทอะไรให้ดู นี่ถ้ามีเกาลัดคั่วหอมๆ เหมือ
Last Updated : 2025-03-30 Read more