All Chapters of สามีข้าคือนายพรานตาบอด: Chapter 31 - Chapter 40

เสียงสองพี่น้องแข่งกันเล่าเรื่องเก็บของป่าให้พี่ชายใหญ่ฟังด้วยรอยยิ้มมีความสุขที่ได้ขึ้นเขากับพี่สะใภ้และยังได้ของป่าลงมากันมาอีกมากมาย พรุ่งพวกเขาจะขึ้นไปเก็บอีก พี่สะใภ้ใหญ่บอกจนกว่าจะเข้าหน้าหนาวจึงจะหยุดขึ้นเขาเวลานี้คือช่วงตุนเสบียงเอาไว้ให้มากที่สุดเพราะไม่รู้ว่าจะหนาวยาวนานมากเพียงไรในแต่ละปีทั้งสี่คนช่วยกันแบ่งงานกันทำด้วยความรวดเร็วอาหารคือหน้าที่ของอวี่หลิง วันนี้นางจึงย่างกุ้งกับย่างปูที่จับลงมาให้ทุกคนกิน นางหุงข้าวเต็มหม้อเพราะสามีนางกินเยอะมากเมื่อก่อนพวกเขาจะต้มข้าวกินกันประหยัดตำลึงส่วนเนื้อก็ได้กินบ้างที่พี่ชายดักไปขายและแบ่งมาเล็กน้อยแต่ส่วนใหญ่ก็เพื่อหาเงินรักษาดวงตาของตัวเอง ทุกวันนี้หานตงเทียนก็ยังต้มยากินบำรุงสายตาไม่ขาดทุกเดือนต้องไปโรงหมอ สามพี่น้องจึงประหยัดกันเพื่อความอยู่รอดในแต่ละปี อวี่หลิงฟังตามคำพูดของสามีที่เล่าให้นางฟังในห้องนอนตอนนั้น ตอนนี้นางจะขุนให้พวกเขามีเนื้อมีหนังเพราะพวกเขายังผอมกันอยู่เพราะขาดสารอาหารนั้นเองแต่ก็ถือว่าพวกเขาเก่งมากที่ผ่านมาได้ในแต่ละปีนางแกะกุ้งเอาแต่เนื้อกุ้งและปูด้วยผัดใส่ข้าวทำเป็นข้าวผัดสำหรับสามพี่น้องนางใช้ผักป่าแทนคะ

อวี่หลิงแยกออกจากน้องสามีไปดูกับดักนางเดินส่องดูตามพุ้มไม้ขอนไม้เพื่อหาของดี เผื่อจะโชคดีเหมือนนางเอกในนิยายที่ทุลุมิติเจอเห็ดหลิดจือเอ๋ยโสมคนเอ๋ยอะไรประมาณนี้นางคิดในใจแต่ก็แอบหวังลึกๆที่จะพบได้แต่ส่องหาไปเรื่อยๆจนมาเจอเถามันเทศ มันต้องใช่แน่ๆเลยละนางเอามีดขุดดูที่ดินตรงต้นของมันและมันก็ไม่ทำให้นางผิดหวัง มีแต่หัวใหญ่ๆเป็นดงเลย เราขุดเอาไปเผาให้สามีกับน้องสามีกินดูก่อนพรุ่งนี้ค่อยขึ้นมาทยอยขุดลงไปให้หมด และเอาเถามันไปปลูกพอดีที่กับพลิกหน้าดินเสร็จเรียบร้อยนางเอาเข้ามิติแล้วจึงรีบเดินไปเก็บกับดักแต่ไม่ลืมทำสัญลักษ์เอาไว้ว่าที่นี้คือป่ามันเทศของนาง ในป่าแห่งนี้มันก็มีทุกสิ่งอย่างจริงนะข้าวโพดเอ๋ยภูเถาเอ๋ยขนาดแตงโมกับฟักทองยังมีเลยอวี่หลิงรีบเก็บเข้ามิติแต่เลือกเอาลูกที่แก่จัดใส่มิติของนางเอาไว้ก่อนเพราะข้างในคงสภาพเดิมไม่เน่าเสียนั้นเอง ยิ่งฝนตกผ่านไปหลายวันผักป่าก็เยอะแทงยอดชูชันให้คนมาเก็บไปกินยอกผักหวานป่านางเจอแล้วไม่พลาดที่จะเก็บไปใส่แกงใส่เห็ดโคนของนาง พอเดินเก็บกับดักจนครบนางก็ได้ไก่ป่ามาเจ็ดตัวกระต่ายสามตัวยังมีชีวิตอยู่ นางจะเอาไปเลี้ยงขยายพันธ์ต่อนั้นเองเอาเถาวัลย์มัดพวกมั

อวี่หลิงกับอวี่ซิงพากันเดินไปที่ในไร่และบอกกับญาติผู้พี่ว่าครอบครัวได้ปลูกทุกสิ่งที่นางบอกเอาไว้จนครบและเมล็ดพันธุ์ผักก็ลงแปลงเอาไว้เรียบร้อย ทำเป็นแปลงยาวไปจนสุดที่ติดลำธาธหลังบ้านและผันน้ำเข้าตามที่อวี่หลิงบอกทุกอย่างที่ตรงนี้ซื้อมาก่อนจึงได้ลงผักผลไม้ไปแล้วเป็นบางส่วน แต่ที่ดินผืนใหม่กำลังเร่งสร้างรั้วและสร้างบ้านรอสำหรับคนงานมาช่วยทำงานเพิ่มเป็นสี่ครอบครัวเช่นเดียวกันกับไร่ของอวี่หลิงส่วนบ้านของพวกนางเสร็จก่อนบ้านของอวี่หลิงตอนนี้ครอบครัวมีบ้านเป็นของตัวเอง แม้แต่ท่านตาท่านยายยังสร้างเรือนหลังใหม่ให้พวกท่านทั้งสองที่บ้านของอวี่ซิงสร้างพร้อมกันสี่หลังให้ครบทุกคนในครอบครัวนั้นเอง ส่วนหลังเก่าก็เก็บเอาไว้ทำห้องเสบียงและปลูกผักเพิ่มในหน้าหนาวได้อีกนางพาอวี่หลิงเดินไปที่โรงเรือนที่สร้างเอาไว้ปลูกผักหน้าหนาวเพราะอวี่หลิงจะนำพันธุ์ผลไม้ออกจากในมิติเอาไว้ในนี้และให้ครอบครัวของท่านอาปลูก พอพลิกหน้าดินได้อาทิตย์อวี่หลิงจึงเอาตระกล้าผลไม้ในภพเก่า ที่นางเพาะเอาไว้มากมายออกมาทุกอย่างจนเต็มโรงเรือนเตรียมเอาไว้ให้ครอบครัวของอวี่ซิงปลูกในอาทิตย์หน้า ตอนนี้คนงานที่อยู่ฝั่งที่ดินผืนใหม่กำลังพลิก

หานตงเทียนไปไล่เก็บดักเกือบหนึ่งชั่วยามก็กลับมาเขาไล่ใส่กับดักใหม่อีกไปเรื่อยๆทุกวัน ตอนนี้ยังไม่ล่าสัตว์ใหญ่ส่วนมากก็เป็นไก่ป่ากระต่ายป่ามากกว่าและยังไม่ตายนำกลับไปเลี้ยงขยายพันธ์ที่บ้านนั้นเอง ตอนนี้ไก่ที่บ้านเกือบร้อยตัวทำตามที่ภรรยาบอกจะมีกินไปตลอดไม่ขาดอาหารเนื้อสัตว์เลยสักวันวันนี้หานตงเทียนได้ไก่ป่ามาหกตัวกระต่ายป่าสี่ตัวเขามัดขาเอาใส่ตระกร้าและเดินกลับไปทางที่ภรรยารักกับน้องทั้งสองคนรออยู่ที่ดงหอมป่า เจอผักป่าที่กินได้เขาจะเก็บไปให้ภรรยาทำอาหารด้วยมีเห็ดขึ้นเป็นบางที่ เขาไม่ลืมที่จะเก็บใส่ถุงผ้ากลับไปด้วย เดินมาสองเค่อก็ถึงที่ป่าหอมเห็นภรรยารักกับน้องของเขาเองช่วยกันเก็บผักหอมป่าใส่ตระกร้าจนเต็มทั้งหมดที่นำมา"หลิงเอ๋อร์พี่กลับมาแล้ว" เขาส่งเสียงให้ภรรยาและน้องทั้งสองที่รออยู่ได้ยิน อวี่หลิงนางส่งยิ้มหวานให้สามียื่นกระบอกน้ำให้ดื่มพอเขาเดินมาถึงตรงที่นางพากันนั่งพักหลังจากเอาผักป่าใส่ตระกร้าและถุงผ้าจนเต็มเรียบร้อยแล้ว"วันนื้ได้อะไรบ้างละเจ้าคะ" นางถามสามี "อ้อไก่ป่ากระต่ายป่ารวมสิบตัว" หานตงเทียนตอบและยิ้มให้นางหลังจากดื่มน้ำเสร็จ เก็บกันพอแล้วใช่ไหมเอาไว้ตรงนี้ก่อนเราไ

เกวียนที่ขี่ตามหลังกันมาแวะเข้าบ้านของท่านอารวมสามเล่มทั้งเกวียนของท่านอาด้วยส่วนเด็กผู้หญิงห้าคนขี้เกวียนมาด้วยกันกับอวี่หลิงรวมทั้งสองพี่น้องอวี่ซิงอวี่ซานและซูอิงด้วย หานตงเหวินกับอวี่ซานออกไปนั่งข้างหน้ากับพี่ชายใหญ่นางเอาซาลาเปาให้พวกเขากินจนอิ่มกันทุกคนรวมทั้งน้ำดื่มด้วย อวี่หลิงมองดูพวกเขากินด้วยความอร่อยและสงสารจึงบอกเตือนเล็กน้อย"ไม่ต้องรีบเคี้ยวให้ละเลียดก่อนแล้วค่อยกลืน ข้ามีเพียงพอให้พวกเจ้าทุกคนกินจนอิ่ม" นางบอกด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน เด็กห้าคนก้มลงเคารพอวี่หลิงด้วยความซาบซึ้งใจ กินไปน้ำตาไหลไปจนอิ่มแล้วนางจึงสอบถามเรื่องราวของแต่ละคนและตั้งชื่อให้สาวน้อยทั้งห้าให้ใช้แซ่ของสามีนางนั้นเอง"ไม่ต้องกลัวขอให้เป็นเด็กดีข้าไม่มีวันทอดทิ้งพวกเจ้าแต่ถ้าใครทรยศข้าจะขายเข้าโรงค้าทาสเหมือนเดิม" อวี่หลิงบอกเด็กน้อยทั้งห้าคน อายุไล่กันกับหานซูอิงแปดถึงสิบปีนางจะเลี้ยงใส่กันให้เป็นเพื่อนน้องสาวของสามีและคนดูแลนางไปด้วย ทั้งห้าคนให้นอนในเรือนของหานซูอิงเลยส่วนเด็กผู้ชายก็ให้ดูแลหานตงเหวินและเป็นเพื่อนกันคอยช่วยเหลือและให้นอนเรือนเดียวกันไปเลย พอโตเป็นหนุ่มค่อยสร้างเรือนแยกให้อีกทีนาง