All Chapters of ภารกิจลับรักซ่อนร้าย: Chapter 11 - Chapter 20

ทุกคนต่างแยกย้ายไปยังจุดที่นอนใครที่นอนมัน และคำว่าที่นอนสำหรับนายทหารนั่นหมายความว่า สถานที่สำหรับผูกเปลไว้นอน เพราะชีวิตของทหารที่อยู่ในป่าค่อนข้างยากลำบาก บางครั้งต้องนั่งหลับ กอดปืนยาวเอาไว้เพราะมีอันตรายอยู่รอบตัวเวลาเข้าป่าน้ำท่าก็แทบจะไม่ได้อาบ บางครั้งเป็นอาทิตย์ที่ต้องอยู่ในชุดเดิม ขนาดเซนเซียเป็นถึงลูกนายพล ยังต้องทนทำทุกอย่าง ยิ่งกว่าลูกคนขับรถที่บ้านของหญิงสาวเองซะอีกแต่เอมิเลียเห็นท่าจะสบายมากกว่าใครๆ เพราะหล่อนใช้วิธีกางเต้นนอน ก่อนจะมุดเข้าไปในเต้น เซนเซียยังเห็นเอมิเลียควักเอาลิปติกขึ้นมาทาบนริมฝีปาก และเอาแป้งขึ้นมาผัดหน้า คงกลัวว่าตัวเองจะไม่สวย แม้กระทั่งตอนตายด้วยนั่นแหละอลันดึงแขนเซนเซียให้เดินตามกันมา หลังต้นไม้ใหญ่ตรงที่เดิม เพิ่มเติมคือเขาต้องการจะถามหญิงสาวกับบางเรื่องราว ที่เขายังสงสัยอยู่เท่านั้นเองแต่ทว่า...เจ้าตัวกลับไม่ให้ความร่วมมือ“หนูง่วง แล้วก็เพลียมากๆ เลยนะคะ หนูขอนอนก่อนค่ะ”เธออ้างอย่างนั้น ก่อนจะหันไปทิ้งตัวลงบนเปลสนาม โดยไม่ยอมตอบคำถามใดๆกลิ่นกาแฟที่โชยมาเข้าจมูก ทำให้ร่างบางดีดตัวลุกขึ้นนั่งทันที พร้อมกับหาที่มา ซึ่งมันก็อยู่ตรงหน้าของเธ

“ฉันขอบใจเธอมากนะเซน ถ้ามีโอกาสฉันจะตอบแทนให้ก็แล้วกัน”เป็นเสียงห้วนตึงของเอมิเลียตามสไตล์ของเจ้าตัวเขานั่นแหละ ใบหน้าสวยเชิดขึ้นนิดๆ ที่ในตอนนี้มันทั้งบวมและช้ำแทบไม่เหลือพื้นที่ ให้ใครได้เห็นความสวยที่เคยมีนั่นเลย “ ผมก็เหมือนกันครับ” จ่าอามินเอ่ยออกมาเสียงเบา เขาคงจะเจ็บแผลที่ถูกยิงเฉียดบริเวณหัวไหล่ ตอนที่เข้าไปช่วยเอมิเลียด้วยนั่นแหละ แล้วหลังจากนั้นก็ถูกซ้อมจนจุก และเกือบจะถูกระเบิดหัวไปแล้ว หากว่าเซนเซียวิ่งไปช่วยเขาช้ากว่านั้นเซนเซียได้แต่ยิ้มเจือจางรับ เพราะหญิงสาวกำลังเป็นกังวลกับสิ่งที่ทำให้ทุกคน รู้จักตัวตนที่แท้จริงของตัวเองอลันที่มองหญิงสาวมาสักพักใหญ่ ดูเหมือนเขาจะเข้าใจ เมื่อเห็นสีหน้าว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ เซนเซียกวาดสายสายตามองทุกคนนิ่งๆ สุดท้ายจึงมาหยุดสายตาอยู่ที่คนยศใหญ่กว่าใคร เมื่อเห็นเขาพยักหน้าให้เชิงเข้าใจ เธอจึงตัดสินใจเอ่ยออกไปตรงๆ ซึ่งทุกคนก็กำลังรอฟังหญิงสาวอยู่เช่นเดียวกัน“หนูอยากให้ทุกคนที่เห็น ช่วยปิดเรื่องนี้ไว้เป็นความลับได้มั๊ยคะ?”สีหน้าบวกกับคำพูดเชิงร้องขอ ทำให้อลันเหลือบมองหน้าเซนเซียในจังหวะที่หญิงสาวหันมาสบตากับเขาพอดี ร่างหนาขยับเข้าม

“ไหนว่าเรามีเรื่องต้องคุยกันไงคะ เรายังไม่ค่อยจะรู้จักกันเท่าไหร่เลย อื้อ..พี่ลัน!..”เสียงหวานครางประท้วงในช่วงท้าย...ให้มันได้อย่างนี้สิ!...เซนเซียกำลังทำให้เขาเสียการควบคุม…ว่าควรไปต่อหรือพอแค่นี้ก่อน...เพราะดูเหมือนเจ้าตัวจะยินยอมพร้อมใจ ตามเขาไปอยู่แล้วด้วยไอ้ที่อยากจะรู้ก็ไม่ได้รู้กันพอดี ไอ้ที่อยากจะถามก็ลืมไปหมดแล้วในตอนนี้ พอก่อนมั๊ย?ก่อนที่มันจะทำให้เสียความตั้งใจกับอะไรหลายๆ อย่าง ที่ต้องการจะทำเมื่อคิดได้อย่างนั้นคนตัวใหญ่กว่า จึงรีบผละออกมา ก่อนกวาดนัยน์ตาคู่คมมองไปทั่วใบหน้างาม อย่างใช้ความคิดสักพัก จากนั้นจึงยกร่างบางออกมาจากตักแล้ววางไว้ใกล้ตัว เพราะต้องการจะกอดเธอได้อย่างถนัดๆ ซึ่งหญิงสาวก็คิดเหมือนกับเขาเช่นเดียวกัน เอาเรื่องที่สำคัญก่อน เรื่องอื่นจึงค่อยตามมาทีหลัง“เราสองคนควรเริ่มจากตรงไหนก่อนดี ถึงจะรู้จักกันให้มากกว่าที่กำลังรู้ๆ กันอยู่นี่”อลันเป็นฝ่ายเอ่ยขึ้นมาก่อน เขาต้องการพาหญิงสาวมาเข้าเรื่องให้ตรงประเด็นที่สุด“ผู้พัน....”“พี่ลัน!” เขารีบท้วงเมื่อเห็นว่าหญิงสาวเรียกสรรพนามของเขาผิดไป เธอจึงเปลี่ยนให้ทันทีอย่างเอาใจ“ค่ะ..พี่ลันคิดว่าสถานะระหว่างเรา

“..หนูเจ็บ! พอก่อนได้มั๊ยคะ?...ฮึกๆ ”มันเจ็บซะจนทำให้คนที่มีความอดทนสูงดั่งเช่นเซนเซียถึงกับน้ำตาไหล คืนนั้นไม่เห็นจะเจ็บเท่าไหร่เลย หรืออาจเป็นเพราะฤทธิ์ของเหล้ารึเปล่า เป็นงั้นก่อนจะเอากันไม่ต้องย้อมใจด้วยเหล้าทุกครั้งเลยหรือไงมันต้องไม่ใช่แบบนั้นสิ ใครๆ เขาก็ผ่านมันไปได้ จะกลัวเจ็บอะไรกันนักหนาละ...อย่ามาทำเป็นคนใจเสาะขนาดนั้นดิ...เซนเชียหมับ!สองมือบางจับหมับไปที่สะโพกของร่างหนาที่กำลังทำท่าจะถอนกำลังออกไปจากฐานทัพของเธอ“ เอาไว้อย่างนั้นก่อนนะคะ หนูขอทำใจแป๊บ..”อลันอยากจะหัวเราะออกมาจริงๆ นะ ที่เขาขยับช่วงล่างไม่ใช่ว่าเขาจะถอนกำลังออก เหมือนกับที่เจ้าตัวเขากำลังคิด แต่แค่ขยับออกมาตั้งหลักก่อนจะบุกเข้าใปอีกครั้ง อีกครั้ง และอีกครั้ง จนกว่ามันจะเข้าไปจนหมดได้นั่นละหรืออาจจะหลอกล่อเจ้าตัวให้เคลิบเคลิ้มกับกิจกรรมนี้ด้วยการ....เร้าอารมณ์หญิงสาวให้มากกว่านี้อีกเท่าตัว แต่ก็กลัวว่าเธอจะทรมานเพราะระบายความรู้สึกเสียวซ่านออกมาอย่างเต็มที่ไม่ได้ ซึ่งมันก็เหมือนกับทำให้ตัวเองทรมานไปกับเธอด้วยนั่นแหละ“ถ้าเธอไม่ไหวก็กัดพี่ได้นะคนดี แต่อย่าครางเสียงดัง”อลันช้อนแผ่นหลังของหญิงสาวขึ้นมากอ

ทุกคนพร้อมใจกันเงียบเสียงของตัวเองลงไป หลังจากที่ดูการไลท์สดของทหารอีกฝ่ายจบลงโอดีนผู้นำกบฏฝ่ายนั้นโหดเหี้ยมมาก มันสั่งให้ทหารกราดยิงตัวประกันรวดเดียวกันถึงสามคนอย่างไร้ซึ่งความปราณี เพราะต้องการจะข่มขวัญนั่นละ ในลักษณะเชือดไก่ให้ลิงดู และยังบอกให้รู้อีกว่าหากพรุ่งนี้ นายพลเคเซนยังไม่ยอมปล่อยตัวนักโทษ พวกมันจะฆ่าตัวประกันที่เหลือนั่นให้หมด มันรวมไปถึงโนอาร์คนเป็นพี่ชายของเธอนั่นด้วยเธอคงช้าไม่ได้แล้วเซน!“จ่าคะ ช่วยต่อสายถึงท่านนายพลให้หนูหน่อยค่ะ เราจะประชุมสายกัน”จ่าอามินต่อสายตรงถึงท่านผู้นำทันที เมื่อสิ้นเสียงออกคำสั่งของคนตรงหน้า ซึ่งมันก็ดึงสายตาของทุกคนให้หันมาสนใจเจ้าตัวยังไม่มียศตำแหน่งเลยด้วยซ้ำ แต่กล้าออกคำสั่งกับคนที่มียศใหญ่กว่า มันย่อมไม่ธรรมดาอยู่แล้ว และทุกคนในที่นี้ต่างก็รู้ดีนาทีนี้พวกเขาต่างมีจุดมุ่งหมายเดียวกัน จึงไม่มีใครคัดค้านหรือใส่ใจกับเรื่องนี้มากนัก หากยิ่งชักช้า เวลาที่จะเข้าไปช่วยตัวประกันได้ ก็ย่อมเหลือน้อยลงไปทุกที“ท่านนายพลคะ...หนูเซนเองค่ะ...”ทันทีที่อีกฝ่ายกดรับสาย เซนเซียก็กรอกเสียงเข้าไป ให้ทางนั้นรู้ว่าเป็นเธอ อีกทั้งลำโพงของโทรศัพท์ก็กำลังเ