All Chapters of ไฟรักมาเฟีย: Chapter 1 - Chapter 10

“ผมได้ตัวเธอมาแล้วครับ” ชายในชุดสูทสีดำ เยื้องย่างเข้ามาอย่างมั่นคงแล้วรายงานผู้เป็นเจ้านายด้วยน้ำเสียงหนักแน่น หลังจากทำงานที่ได้รับมอบหมายสำเร็จลุล่วงเจ้าของเรือนกายสมส่วนที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามอย่างคนดูแลสุขภาพยังคงยืนหันหลัง ทอดสายตามองวิวตระการตาของมหานครบนเพนต์เฮาส์หรูแสงไฟระยิบระยับสะท้อนผ่านกระจกบานใหญ่ ขณะยกแก้วเหล้าขึ้นจิบ รสขมปร่าปะทะปลายลิ้นพลางกระตุกยิ้มมุมปากด้วยความพึงพอใจ“ทำได้ดีมาก ไนล์”“ให้พาเธอเข้ามาเลยมั้ยครับ”“อืม”ลูกน้องคนสนิททำตามอย่างรู้งาน หลังจากนั้นเพียงไม่กี่นาที ไนล์กลับเข้ามาพร้อมร่างเล็กอ่อนปวกเปียกที่สลบอยู่บนแขนแกร่งหญิงสาวมีผิวขาวละเอียดตัดกับชุดเดรสสีแดงสดที่สวมใส่ทำให้ดูโดดเด่นสะดุดตากำลังถูกวางลงบนโซฟาตัวใหญ่อย่างเบามือมาเฟียหนุ่มเดินเข้ามาหยุดยืนข้างโซฟาพลางมองใบหน้าสวยหวานของผู้หลับใหล แล้วเลื่อนลงมายังทรวดทรงองค์เอวงดงามซึ่งสามารถดึงดูดบุรุษเพศได้อย่างง่ายดายทว่าความสวยของเธอไม่สามารถทำให้คนอย่างเขาเมตตาแม้แต่น้อย…“ไปเอาน้ำมา”“ครับ” ไม่นานลูกน้องคนสนิทเดินมาพร้อมน้ำหนึ่งถังแล้วส่งให้เจ้านายเขาทันที ไม่รอช้ามาเฟียหนุ่มสาดเข้าไปยังร่างเล็

(เมืองเนเปิลส์ ประเทศอิตาลี)เหตุการณ์ก่อนหน้าKK.HOTELหญิงสาวรูปร่างสันทัด สวมชุดยูนิฟอร์มเรียบหรูใบหน้ารูปไข่แต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางราคาแพง ดวงตากลมโตสีน้ำตาลอ่อนแฝงรอยยิ้มจาง จมูกเชิดรั้นเล็กน้อยรับกับริมฝีปากกระจับอมชมพูกำลังส่งรอยยิ้มชวนมองและเปล่งเสียงหวานออกมาทำให้บรรดาผู้มาใช้บริการโรงแรมแห่งนี้ต่างชื่นชอบและพึงพอใจกันถ้วนหน้าช่วงนี้เป็นช่วงซัมเมอร์จึงมีนักท่องเที่ยวหลากหลายประเทศเดินทางเข้ามาเที่ยวอย่างไม่ขาดสายหญิงสาวได้เข้ามาทำงานที่โรงแรมแห่งนี้ตำแหน่งพนักงานต้อนรับหลังจากเรียนจบ เธอเชื่อมาตลอดว่าตนเองเข้ามาด้วยความสามารถที่มีจึงตั้งใจทำหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายด้วยความกระตือรือร้นให้สมกับการที่ได้รับโอกาสในครั้งนี้ตัวเธอเองชื่นชอบที่ได้ดูแลและสร้างความประทับใจให้กับบรรดานักท่องเที่ยวที่ไว้วางใจในการเลือกมาใช้บริการที่นี่“ไม่สบายหรือเปล่า อลิส” เพื่อนร่วมงานของเธอถามขึ้นหลังจากบริเวณล็อบบี้ไม่มีแขกแล้วและเห็นว่าใบหน้าหวานมีเหงื่อเม็ดเล็กผุดขึ้นมาจากไรผม“เปล่าหรอก ช่วงนี้อากาศมันร้อนด้วยแหละ”อลิสตอบเพื่อนสาวตรงหน้าแล้วใช้ผ้าเช็ดหน้าซับเหงื่อที่ซึมออกมาเบาๆ พร้อมยิ้มแห

หญิงสาวเดินออกมาพร้อมชุดราตรีสีครีมโชว์ทรวดทรงสวยงามและสวมรองเท้าส้นสูงสีเดียวกัน ผมประบ่าของเธอถูกรวบขึ้นและจัดทรงอย่างดูดี เคลย์ตันปรายตามองใบหน้าหวานครู่หนึ่งแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา ทั้งคู่จึงเดินออกไปขึ้นรถที่เตรียมไว้แล้วมุ่งหน้าไปยังโรงแรมหรูซึ่งเป็นสถานที่จัดงานในคืนนี้ เคลย์ตันยกแขนให้เธอควงหลังออกมาจากรถแต่หญิงสาวกลับนิ่งเฉยจนเขาต้องกระชากแขนเล็กให้ทำตามและใช้สายตาเป็นเชิงขู่อลิสเห็นดังนั้นก็ทำตามอย่างเลี่ยงไม่ได้ เมื่อทั้งคู่เดินเข้าไปในงานเกือบทุกสายตาจับจ้องไปทางคนทั้งสอง เหล่าบรรดาสาวๆ แผ่รังสีความอิจฉาริษยาส่งไปทางอลิสอย่างเปิดเผยจนเธอรู้สึกประหม่าหลังจากเคลย์ตันเดินไปทักทายนักธุรกิจคนอื่นๆ อลิสจึงขอตัวไปเข้าห้องน้ำโดยมีไนล์คอยดูแลอยู่ไม่ห่าง“จะเข้าไปกับฉันด้วยไหมล่ะ” เมื่อมาถึงหน้าห้องน้ำเธอหันไปถามไนล์อย่างประชดบอดี้การ์ดหนุ่มจึงเดินไปหยุดอยู่อีกมุมหนึ่งเพื่อรอเธออลิสเดินเข้าไปในห้องน้ำแล้วพยายามคิดหาทางหนี จึงเดินออกไปมองหาไนล์ที่ยืนอยู่ไม่ไกลเห็นว่าเขายืนหันหลังคุยโทรศัพท์อยู่ เธอเห็นดังนั้นก็รีบใช้สายตากวาดมองยังประตูที่สามารถหนีออกไปได้ สายตาเหลือบไปเห็นบันได

เขาตวัดสายตาคมมองใบหน้าของเธอ รังสีน่าสะพรึงกลัวแผ่ซ่านไปทั่วบริเวณ เขาลุกขึ้นยืนพร้อมเดินช้าๆ ไปหาหญิงสาวที่นั่งตัวแข็งทื่ออยู่ สายตาของเธอตื่นกลัวกับสิ่งที่ตัวเองได้ทำลงไป“คุณคิดจะฆ่าผมเป็นครั้งที่สอง” เขาก้มหน้าลงไปใกล้ๆ ใบหน้าหวานที่ตอนนี้ซีดราวกับไก่ต้มแล้วบีบคางเธออย่างแรง“ฉะ..ฉัน อื้อ” เธอพยายามหาข้อแก้ตัวแต่มาเฟียหนุ่มกลับใช้ช้อนตักอาหารพร้อมกับจ่อไปยังปากของเธออลิสพยายามขัดขืนพร้อมกับแกะมือของเขาออก มือของเธอที่ปัดป่ายเป็นพัลวันเผลอไปโดนหน้ามาเฟียหนุ่มอย่างแรงด้วยความไม่ได้ตั้งใจ เขาปล่อยช้อนลงพื้นพร้อมกับยกมือขึ้นเตรียมจะฟาดลงบนใบหน้าขาวแต่เขาชะงักค้างกลางอากาศพร้อมกำมันไว้แน่นแล้วผละออกจากตัวเธอ“พาเข้าห้องแล้วล็อกประตูไม่ต้องให้ออกมาและไม่ต้องให้กินอะไรทั้งนั้น”อลิสถูกขังไว้ในห้องตั้งแต่เช้าจนตอนนี้เวลาล่วงเลยมาถึงช่วงค่ำ เธอเริ่มรู้สึกหิวจนตาลายหลังจากไม่มีอะไรตกถึงท้องมาทั้งวันจึงนอนแน่นิ่งอยู่บนเตียงพร้อมกับพยายามโทรหาพี่ชายสุดที่รักเธอได้ยินเสียงดังมาจากหน้าประตูห้องพร้อมกับร่างของไนล์ที่เปิดเข้ามาและมีอาหารหลากหลายเมนูหน้าตาน่ารับประทานส่งกลิ่นหอมชวนน้ำลายไหล ท้อ

“คนเราต้องเรียนรู้ชีวิตด้วยตัวเองไม่ใช่เหรอ ให้พวกเขาเลือกกันเองเถอะนะ”“คุณก็รู้ว่างานของผมมีอันตรายอยู่รอบด้าน คาเทียร์ต้องมีคนที่ปกป้องเธอได้และผมคิดว่าพี่ชายคุณไม่สามารถทำได้ ผมมีน้องสาวแค่คนเดียว ผมจะไม่ยอมเสียเธอไป”“ไม่มีใครชอบการสูญเสียหรอกนะ” เสียงของหญิงสาวสั่นเครือเล็กน้อยแต่เคลย์ตันก็รู้สึกได้“เป็นอะไรไป”“เปล่า” เธอตอบโดยหันหน้าไปมองชั้นหนังสือที่อยู่ด้านหลังของเขาพร้อมสลัดความคิดที่ติดอยู่ในหัวให้ออกไปครืด ครืด ~เสียงโทรศัพท์มือถือที่อยู่ในมือของหญิงสาวสั่นอย่างต่อเนื่อง เธอจึงพลิกดูชื่อที่ปรากฏอยู่บนหน้าจอพร้อมหันไปมองหน้ามาเฟียหนุ่มด้วยสีหน้าลำบากใจแล้วพูดออกไป“คุณแม่โทรมา ขอตัวก่อนนะ”อลิสเดินออกไปจากห้องทำงานของเขาแล้วกดรับสายผู้เป็นแม่ด้วยน้ำเสียงสดใส(เป็นไงบ้างลูก มัมคิดถึงหนูจังเลย) เอลิซาเบธผู้เป็นมารดาพูดกับลูกสาวของเธอด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน“สบายดีค่ะ มัมกับแด๊ดเที่ยวสนุกไหม ทิ้งให้หนูอยู่บ้านเหง๊าเหงา”(จะเหงาได้ยังไง มีพี่ชายอยู่ด้วยทั้งคน) เธอชะงักไปชั่วขณะเมื่อแม่พูดถึงพี่ชายที่พึ่งก่อเรื่องไปหมาดๆ“ก็ไม่มีมัมอยู่ด้วยนี่คะ” อลิสพูดน้ำเสียงออดอ้อน(แหม ให้