All Chapters of เฮียครามคนโหด: Chapter 41 - Chapter 50

“ก็ไม่รู้จะบอกยังไงเพราะตอนนี้คุณแม่ก็ไม่ได้รับงานละครนานมากแล้ว” ฟ้าครามพูดขึ้นทันทีคุณแม่ของฟ้าครามหรือน้ำเพชร รินรดา ดารามากความสามารถในยุคก่อนอำลาวงการมานานแล้ว ตัวของฟ้าครามเองก็ไม่เคยป่าวประกาศหรืออะไรว่าตัวเองเป็นลูกดาราหรือนักธุรกิจที่มีอิทธิพล“ว่าแต่หนูแก้มหอมดูละครของแม่จริงๆหรอคะ มันนานมากเลยนะก่อนที่หนูจะเกิดเสียอีก” คุณแม่อย่างน้ำเพชรได้แต่ถามขึ้นเพราะยุคที่เธอเป็นดารานักแสดงกับตอนนี้มันห่างกันถึงยี่สิบกว่าปีเธอแทบไม่อยากจะเชื่อว่ามีเด็กสมัยใหม่ที่เกิดในยุคเดียวกันกับลูกชายของเธอจะได้ดูละครของเธอด้วย“หนูดูค่ะ คุณแม่ของหนูเป็นแฟนคลับเลยเปิดละครให้ดูตั้งแต่เด็กๆหนูเองก็ดูมาตลอด ดูซ้ำๆจนชอบคุณแม่มาก” แก้มหอมตอบกลับไปตามตรงเพราะคุณแม่ของเธอเป็นแฟนตัวยง หากคุณแม่รู้ว่าแฟนของเธอเป็นลูกชายของนักแสดงในดวงใจคงตื่นเต้นไม่น้อย“ให้ตายสิ ! พูดแบบนี้ก็เขินแย่”“เอาเป็นว่าเราไปคุยต่อที่โต๊ะอาหารดีกว่า” คุณพ่อหรือคุณเจย์ เจตนิพัฒน์พูดขึ้นเพราะหากยังยืนคุยอยู่ตรงนี้อาหารมื้อเย็นคงหมดอร่อยกันพอดี“ดูท่าแม่แกจะชอบนะคราม คุยถูกคอไม่เบา” คุณพ่อเมื่อเห็นทุกคนกำลังตรงไปที่โต๊ะอาหารก็อดไม่ไ

นครศรีธรรมราช “แก้มหอมบ้านเธอติดทะเลแบบนี้เลยหรอ”แน่นอนว่าตอนนี้ฟ้าครามตื่นเต้นไม่น้อยเพราะสองข้างทางขณะที่กำลังนั่งรถจากสนามบินไปยังบ้านของแก้มหอมที่อยู่ต่างอำเภอมันขนาบไปด้วยทะเลสีคราม สวยสะดุดตาจนฟ้าครามตื่นเต้นไม่น้อยเพราะมันไม่บ่อยเลยที่ฟ้าครามจะได้ลงใต้ออกต่างจังหวัดแบบนี้“ใช่ค่ะเฮียครามแต่ที่นี่ทะเลไม่ค่อยสวยนะคะเพราะเป็นทะเลอ่าวไทยน้ำเลยไม่ใส” แก้มหอมตอบกลับมาเพราะนครศรีธรรมราชบ้านของแก้มหอมเป็นทะเลอ่าวไทย หากเทียบกับฝั่งอันดามันสีของน้ำทะเลก็คงต่างกันมาก“แต่ก็ดีนะติดทะเลแบบนี้ ซึมซับบรรยากาศสุดๆ”“เดี๋ยวไปถึงบ้านหนูเฮียครามคงตกใจมากกว่านี้”แก้มหอมมั่นใจว่าคนอย่างเฮียครามคงไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้ จากที่รู้มาเฮียครามเกิดและโตที่กรุงเทพและเป็นคนกรุงเทพโดยกำเนิดคงไม่มีโอกาสได้เห็นหรือมีประสบการณ์ตรงๆกับอาชีพของบ้านเธอ“ทำไมหรอ”ในตอนนี้ฟ้าครามสงสัยไม่น้อยเพราะหากแก้มหอมพูดอะไรแบบนี้ออกมาแปลว่ามันคงมีอะไรน่าตื่นเต้นรอเขาอยู่และแน่นอนฟ้าครามตั้งแต่รอจะเห็นไม่น้อยเลย“รอดูสิคะ น่าตื่นเต้นตกใจมากกว่าบ้านอยู่ติดทะเลแบบนี้อีก”“นั่นนะหรอ” ฟ้าครามไม่รอช้าถามขึ้นเมื่อรถที่นั่งมาจากสนาม

“เข้าใจยาก”เป็นจริงตามที่ฟ้าครามพูดออกไปเพราะภาษาใต้เข้าใจยากมากในคำศัพท์บางตัว ถึงรวมๆแล้วฟ้าครามจะพอฟังเข้าใจแต่ก็ไม่ได้แจ่มแจ้งในคำศัพท์บางคำ“ต้องหัดเรียนรู้นะเฮียคราม เป็นลูกเขยคนใต้ฟังไม่ออกนี่แย่เลย” แก้มหอมตอบกลับไปตามตรงเพราะหลังจากนี้ทั้งชีวิตของเฮียครามก็คงวนเวียนอยู่กับคนใต้ในอนาคตแก้มหอมก็คิดไว้แล้วว่าหากเธอแต่งงานมีลูกกับเฮียครามหรืออนาคตมันอาจจะไม่ใช่เฮียครามแต่เธอก็จะสอนให้ลูกของเธอพูดภาษาใต้ให้เป็นเป็นลูกเป็นหลานคนใต้หากพูดภาษาใต้ไม่ได้หรือพูดไม่เป็นก็คงเสียชาติเกิดตายเลย อีกทั้งแก้มหอมมองว่ามันน่ารักหากเราได้พูดภาษาถิ่นเพราะคนสมัยนี้หลายคนก็เริ่มมองข้ามเรื่องแบบนี้“ก่อนจะหัดฉันขอพิสูจน์ตัวเองให้พ่อเธอเห็นก่อนนะ”“เฮียครามทำได้แน่นอนพ่อลูกเขยบ่อกุ้ง” อดไม่ได้ที่จะเอ่ยแซวเพราะตอนนี้เฮียครามก็ขึ้นชื่อว่าเป็นลูกเขยเจ้าของบ่อกุ้ง ให้ตายเถอะ ! แค่ฟังก็รื่นหูชะมัด“แต่ฉันสงสัยอะแก้มหอม”“เฮียครามสงสัยอะไรคะ”“เธอเป็นคนใต้แต่ทำไมไม่กินเผ็ด”แน่นอนว่าฟ้าครามสงสัยเพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาที่อยู่ด้วยกันมา แก้มหอมไม่แตะอาหารที่มีรสจัดหรือรสเผ็ดเลยซึ่งมันย้อนแย้งกันคนใต้ที่ขึ้นช

“แก้มหอมตื่นได้แล้ว เด็กดีของฉันตื่นได้แล้วนะ” ฟ้าครามที่ถือวิสาสะเดินเข้ามาในห้องนอนของแก้มหอมก็เขย่าตัวอีกคนเบาๆ“อื้อ…เฮียครามทำไมรีบปลุกหนูจัง” แก้มหอมงัวเงียขึ้นมาพร้อมกับบิดขี้เกียจทำเอาฟ้าครามถึงกับยกยิ้มกับความน่าเอ็นดู“คนเต็มบ้านเธอแล้ว ฉันต้องรีบตื่นไปช่วยงานพ่อเธอ”“ให้ตายสิ ! หนูลืมเลยเดี๋ยวหนูเปลี่ยนชุดก่อนนะ” แก้มหอมพูดขึ้นพร้อมกับดีดตัวขึ้นจากเตียงเธอลืมไปสนิทเลยว่าวันนี้ที่บ้านจับกุ้งต้องตื่นเช้า ให้ตายสิ ! ตอนนี้ที่บ้านคงวุ่นวายพอตัว“แล้วฉันใส่ชุดนี้ได้ไหม”“ไม่ได้เลยเฮียคราม”เป็นจริงตามที่แก้มหอมพูดออกมาเพราะชุดกับเฮียครามติดแบรนด์เนมและราคาไม่ใช่เล่นๆ หากเลอะโคลนก็คงน่าเสียดายไม่น้อย“ทำไมล่ะ ฉันว่ามันโอเคนะ”“ลงโคลนนะเฮียคราม เสื้อแบรนด์หรูขนาดนี้โดนโคลนคงเสียดายแย่”“แล้วให้ฉันใส่ชุดอะไร ฉันไม่มีเสื้อผ้าอื่นๆหรอกนะ”เสื้อผ้าของฟ้าครามก็มีแค่นี้และมีแต่แบบนี้ หากไม่ให้เขาใส่เสื้อผ้าตัวเองเขาจะใส่อะไรได้อีกเพราะฟ้าครามไม่ได้เตรียมเสื้อผ้าธรรมดามาเลยเอาจริงๆมันก็ธรรมดานั่นแหละ เป็นเสื้อผ้าที่ฟ้าครามใส่ในชีวิตประจำวันอยู่แล้ว“เสื้อผ้าพ่อหนู เดี๋ยวหนูไปหามาให้”“

“อยู่นี่แล้วทำไมโดนตัวนิดหน่อยไม่ได้ ปกติเธอแทบจะคลานเข้ามาหาฉัน” ฟ้าครามถามขึ้นพร้อมกับเริ่มใช้มือลูบไล้ไปตามร่างกายสวย ใบหน้าหล่อก้มลงคลอเคลียกับลำคอขาวเพื่อสูดดมความหอม“ก็ที่นี่บ้านหนู ทำอะไรก็เกรงใจพ่อกับแม่” แก้มหอมตอบกลับไปตามตรงเพราะห้องของเธอไม่เก็บเสียง จะทำอะไรก็เกรงใจคุณพ่อคุณแม่กลัวว่าจะได้ยิน“ไม่เสียงดังหรอกน่า”“แต่หนูจะเสียงดัง”เพราะแก้มหอมรู้ตัวดีว่าตัวเองไม่สามารถเก็บเสียงของตัวเองไว้ได้ เฮียครามไม่ใช่คนปรานีในเรื่องเซ็กซ์ หากได้ทำหรือได้กระแทกก็จะใส่สุดเต็มแรงจนเธอแทบจะตายทุกครั้ง“ฉันอยาก”“ไม่เอาหน่าเฮียคราม” แก้มหอมได้แต่เอ่ยห้ามปรามเพราะสถานที่มันไม่เหมาะ รู้ดีว่าเธอกับเฮียครามห่างหายเรื่องพวกนี้มาหลายวันแล้วแต่จะทำยังไงได้ในเมื่อสถานที่มันไม่อำนวย“ให้รางวัลผัวหน่อยไม่ได้หรือยังไง อุตส่าห์เอาชนะใจคุณพ่อตาได้เลยนะ”“ห้องไม่เก็บเสียง “” เธอก็กลั้นเสียงเอาไว้สิ”“กลั้นไม่ได้หรอก เฮียครามกระแทกใส่แต่ละครั้งแรงจะตายไป”คำพูดของแก้มหอมเพิ่มอารมณ์ความอยากให้ฟ้าครามได้อย่างดี ใครจะคิดว่าเพียงคำพูดประโยคเดียวจะทำให้ฟ้าครามรู้สึกไม่เป็นตัวเองแบบนี้“เธอกำลังทำให้ฉันอด