All Chapters of มาเฟียพลาดรัก: Chapter 11 - Chapter 20

มาเฟียพลาดรักตอนที่ 11กลิ่นหอมชื่นใจ“นี่ไอ้ลูกชาย ใจคอแกจะไม่กินข้าวเป็นเพื่อนฉันสักมื้อเลยหรือไง” ประมุขผู้มีอำนาจสูงสุดของบ้านบ่นกับลูกชายคนเดียวของตน ก่อนจะได้รับแค่การส่ายหน้าปฏิเสธกลับมาเพียงเท่านั้น“แล้วนี่แกกินอะไรได้บ้างล่ะ เห็นพวกแม่บ้านทำอะไรให้กินก็ไม่ยอมกิน เอาแต่สั่งอาหารพวกเหม็นๆนั่นมาจากเดลิเวอรี่”“ของมันอร่อยจะตาย พ่อจะมาเหม็นอะไร” ฟิสซิสตอบกลับพ่อของตนไปอย่างไม่ยี่หระ“เออๆ มันหอมมาก หอมเหมือนหมาตายนี่แหละ ฉันอิ่มแล้วเก็บได้เลย เห็นหน้าไอ้ลูกชายคนนี้แล้วมันกินไม่ลง” ฟาตินไม่สามารถทานข้าวเช้าลงท้องต่อได้ก็ได้บอกให้พวกคนใช้เก็บอาหารตรงหน้าทันที“พ่ออิ่มแล้วใช่ไหม ผมจะได้สั่งอาหารของผมมากินบ้าง”“สั่งสิใครห้าม ฉันไปทำงานล่ะ ถ้าอยู่ต่อได้ขาดใจตายเพราะกลิ่นอาหารของแกแน่ๆ”“หึหึ เชิญเลยครับคุณฟาติน” ฟิสซิสหัวเราะเล็กน้อยเมื่อพบว่าพ่อของตนนั้นเหม็นกลิ่นอาหารของประเทศไทยที่ช่วงนี้เขาจะสั่งมันมาทานที่บ้านเป็นประจำ จะเรียกว่าประจำก็ไม่ถูก เรียกว่าสามมื้ออาหาร เช้า กลางวัน เย็น เลยดีกว่า ไม่รู้ว่าช่วงนี้เขาเป็นอะไร ยิ่งนานวันยิ่งคิดถึงอาหารไทย ทั้งๆที่อยู่ไทยเขาก็ไม่ได้กินอ

มาเฟียพลาดรักตอนที่ 13เคลียร์ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!เสียงสาดกระสุนดังขึ้นมาต่อเนื่องในพื้นที่เขตโรงงานร้างนอกเมืองแห่งหนึ่ง ก่อนที่ชายฉกรรจ์อีกประมาณสามสิบคนจะวิ่งกรูกันเข้าไปที่ข้างใน“เฮ้ย! พวกเราโดนโจมตี กลุ่มดรากอนเรดบุก!!!” คนที่เป็นพวกเฝ้าเข้าทางด้านหน้ารีบวิ่งหนีตายแบบตาลีตาเหลือก เพราะอยู่ดีๆก็มีกระสุนปริศนาพุ่งเข้าใส่พร้อมกับคนจำนวนมากมายที่วิ่งบุกฐานทำธุรกิจลับของพวกมัน“มึงไปแจ้งหัวหน้าที่ห้อง เดี๋ยวกูจะเรียกคนมาเพิ่มตรงนี้” ลูกกระจ๊อกรีบวิ่งไปทางที่ตกลงกันไว้“คุณฟิสซิสจะเข้าไปไหมครับ หรือจะให้แค่พวกผมเข้าไป” ฮานหันไปมองคนที่มีอำนาจสั่งการเยอะที่สุดในตอนนี้“ขอดูตรงนี้ก่อนว่าพวกนั้นมันจะเข้ามาตอนไหน เดี๋ยวกูตามเข้าไป” ฟิสซิสที่ซุ่มดูอยู่ข้างนอกบอกกับฮานไปวันนี้กลุ่มของดรากอนเรดต้องบุกเข้าไปทลายกลุ่มของฟีนิกซ์เพลิงเนื่องจากมีคนรายงานมาว่ามีคนของมันเข้ามาเป็นหนอนบ่อนไส้พร้อมกับล้วงเอาข้อมูลลูกค้าคนสำคัญของพวกเราไป แถมยังมีการตัดราคาพร้อมเสนอของที่มากกว่าพวกเขาเสนอไป จึงทำให้คู่ค้ายกเลิกการสั่งของกับพวกเขาจำนวนมาก จนเกินการขาดทุนเป็นจำนวนหลายสิบล้านแต่ก็ดีเหมือนกัน เผ

มาเฟียพลาดรักตอนที่ 15ภูพิงค์-ภูผาก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!“เอาเด็กๆมาส่งแล้วค่า” เพียงไม่กี่อึดใจหลังจากที่พี่ทีไปบอกพยาบาลว่าเจ้าเอยตื่นแล้ว ก็มีเสียงเคาะที่หน้าประพร้อมกับพยาบาลสองคนที่เข็นเตียงเด็กแลกเกิดเข้ามาข้างในห้องพักเจ้าเอยที่เห็นว่าลูกๆของตนนั้นเข้ามาแล้วก็นั่งหลังตรงรอลูกน้อยอยู่ที่เตียงทันที“ล…ลูกแม่” เพียงแค่เห็นใบหน้าของคนที่เธอเฝ้ารอมาเก้าเดือนทั้งสองคน ก็พลอยทำให้หยดน้ำตาแห่งความดีใจไหลลงมาอีกครั้งอย่างห้ามไม่อยู่พยาบาลที่เดินมาส่งเด็กๆเสร็จแล้วก็สอนการเลี้ยงลูกขั้นพื้นฐานให้เจ้าเอยดู ก่อนจะขอตัวออกมาจากตรงนั้นทันที เพราะดูแล้วว่าที่คุณแม่มือในน่าจะต้องการพื้นที่ส่วนตัวในการอยู่กับลูกน้อยที่น่ารักทั้งสองของตน“น่ารักน่าชังจริงเชียวลูกแม่ เป็นเด็กดีทั้งสองน่ะลูก” ถึงเธอจะดีใจที่ได้เจอทั้งสอง แต่เจ้าเอยนั้นก็แอบยู่ปากไม่พอใจอยู่เล็กน้อยที่ลูกๆทั้งสองคนของเธอหน้าตาเอนเอียงไปทางพ่อของเขามากกว่า“แม่น้อยใจน่ะเนี่ย หนูทั้งสองจะเหมือนพ่อกันไปหมดไม่ได้น่ะ เหมือนแม่บ้างก็ได้” เจ้าเอยเขี่ยแก้มยุ้ยไปมาพร้อมกับมองด้วยสายตาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความรัก“ว๊าว หลานๆตัวน้อยของลุง แก้มย

มาเฟียพลาดรักตอนที่ 17ให้ลุงอวยพรวันเกิดตือดือ~ ตือดือ~ ตือดือ~“ภูผาาาาาา เร็วๆสิคุณแม่มารับแล้ว” น้ำเสียงใสเจือแจ้วดังขึ้นเมื่อสัญญาณเลิกเรียนดังขึ้น เจ้าตัวร้องเรียกคนเป็นน้องชายพร้อมกับกระโดดดึ๋งๆไปมาเหมือนกับว่าต้องการที่จะกลับบ้านให้ไวที่สุด“ภูพิงค์จะรีบไปไหน อีกตั้งนานกว่าคุณแม่จะมารับพวกเรา” เด็กชายไม่ได้มีท่าทีเร่งรีบผิดกับพี่สาวของตนที่เริ่มหน้าบูดบึ้งเมื่อน้องชายไม่ยอมออกไปรอแม่ที่หน้าโรงเรียนกับเธอ“หงึ~ ภูผาอ่ะ ถ้ายังไม่มาเค้าจะงอนแล้วน่ะ” ภูพิงค์ทำท่ากอดอกสะบัดหน้าหนีน้องชายของตัวเองด้วยท่าทางแง่งอนภูผาที่เห็นว่าพี่ตนเริ่มเอาแต่ใจตัวเองอย่างนั้นก็รีบเก็บข้าวของต่างๆลงกระเป๋าเป้ใบโปรดทันที พร้อมกับรีบเดินไปจูงมือภูพิงค์เดินไปที่หน้าโรงเรียนด้วยกันเพื่อมารอคุณแม่มารับกลับบ้าน10นาทีผ่านไป“เด็กๆ รีบขึ้นรถเลยค่ะ”“ครับ/ค่ะ คุณแม่” เด็กๆทั้งสองรีบเปิดประตูรถขึ้นไปนั่งข้างในอย่างรวดเร็ว ก่อนจะสวัสดีคุณแม่ของตัวเองในทุกๆวันเจ้าเอยยิ้มอ่อนอย่างมีความสุขที่เด็กทั้งสองเป็นคนที่มีมารยาท ไปมาลาไหว้ เรียกได้ว่าสิ่งที่เธอสอนอะไรไปลูกของเธอจะจำและนำไปใช้ตลอด“เด็กๆ พรุ่งนี้วัน

มาเฟียพลาดรักตอนที่ 19พ่อ“เด็กๆ เข้านอนกันได้แล้วนะคะ เดี๋ยวพรุ่งนี้หนูต้องตื่นเช้ามาทำบุญวันเกิดกันนะ จำกันได้ไหมลูก” ฉันเดินออกมาจากห้องน้ำมาก็เดินไปเรียกลูกๆที่นั่งอยู่หน้าทีวีตรงห้องนั่งเล่นพร้อมกับย้ำกับเด็กๆอีกครั้งว่าพรุ่งนี้ทั้งสองต้องตื่นเช้ามาทำบุญเนื่องในวันคล้ายวันเกิดพรุ่งนี้“ครับ / ค่ะ คุณแม่” ทั้งน้องภูผาและน้องภูพิงค์ต่างก็ตอบรับแต่โดยดีพร้อมกับปิดทีวีและวิ่งขึ้นห้องนอนของตัวเองไปบ้านหลังนี้มีทั้งหมดสี่ห้องนอนโดยที่ลูกก็นอนกันคนละห้องและอีกห้องหนึ่งที่ไม่มีใครอยู่ก็ทำเป็นห้องไลฟ์สดสำหรับขายของ ฉันบอกไปหรือยังว่าอาชีพของฉันตอนนี้คือแม่ค้าขายขนมออนไลน์ ฉันกลับมาทำงานนี้อีกครั้งหลังจากที่คลอดเด็กๆมาได้เกือบสองปีแล้ว โดยที่กำลังการซื้อหลักๆก็มาจากลูกค้าขาประจำที่รอฉันกลับมาขายอยู่ ซึ่งฉันก็ต้องขอบคุณพวกเขาเหล่านั้นมากๆเลยที่ยังรอฉันอยู่ก๊อก ก๊อก ก๊อก“แม่เข้าไปได้ไหมคะน้องพิงค์”“ค่ะคุณแม่” ฉันผลักประตูห้องนอนของลูกสาวสุดสวยของฉันเข้าไป ในทุกๆวันฉันจะต้องมาบอกฝันดีเด็กๆทุกครั้ง โดยจะเริ่มจากห้องของน้องพิงค์ก่อนและไปจบที่ห้องของน้องภูผาเป็นที่สุดท้าย ที่จริงๆถ้าใครไ