All Chapters of ฮูหยินแม่ทัพใหญ่..สายลุย: Chapter 1 - Chapter 10

แสงแห่งรุ่งอรุณสาดส่องผ่านหน้าต่างเข้ามาพายในห้อง ร่างบางภายใต้ผ้าห่มผืนบางมือเรียวควาญหาบางอย่าง แต่กับเจอเพียงความว่างเปล่าคิ้วเรียวขมวดเข้าหากันแต่เปลือกตายังปิดสนิดอยู่ ใครกันจะกล้ามายุ่งกับตุ๊กตาหมีตัวโปรดของเธอ ก็ในเมื่อเธออยู่คนเดียว หรือว่าเจ้าหมีน้อยจะตกเตียงแล้วนะ หลังทำภารกิจสำเร็จ พวกเธอจะได้รับสิทธิพิเศษในการพักผ่อนหนึ่งวัน ก่อนจะเริ่มทำภารกิจใหม่ เพราะฉะนั้นก็ขอนอนต่ออีกนิดก็แล้วกันแต่คงนอนไม่หลับถ้าไม่ได้กอดเจ้าหมีน้อย คงต้องลงไปเอาเจ้าหมีน้อยขึ้นมานอนกอดซะแล้ว คิดได้ดังนั้น 'เย่หวังหลิน' จึงจำต้องยอมเปิดเปลือกตาขึ้น สิ่งแรกที่มองเห็นคือม้านมุ้งสีขาวทรงสี่เหลี่ยผ้า คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันเล็กน้อยนี้ไม่ใช่ห้องเธอ หรือว่าเมื่อคืนเธอจะเข้าห้องผิด แต่เมื่อนึกถึงภาระกิจสุดท้ายที่ได้รับหลังจากกดระเบิดแล้วทุกอย่างก็ดับวูบลง ' เธอตายแล้วสินะ หรือที่นี่จะเป็นโลกวิญญาณ ' หวังหลินมองไปรอบตัวด้วยความสงสัย จึงเดินสำรวจไปทั่วห้องล้วนมีแต่สิ่งของแปลกตามากมาย หยั่งกับอยู่ในซีรีย์จีนโบราณที่เธอชอบดูเลย ไม่ทันไรก็มีเสียงเหมือนม

ข้าแต่งเข้ามาที่จวนของท่านแม่ทัพได้ร่วมสองเดือนแล้ว มีภาระหน้าที่ ที่ต้องรับผิดชอบภาย ในจวนมากมาย รวมถึงการตรวจบัญชีรายรับ รายจ่ายของจวนทั้งหมด เพราะที่จวนแห่งนี้มีเพียงข้ากับท่านแม่ทัพเพียงสองคน ส่วนท่านโหวกับฮูหยินจะอยู่ที่อีกจวนและจะไม่เข้ามายุ่งวุ่นวายกับจวนท่านแม่ทัพมากนัก นาน ๆ ทีถึงจะมาเยี่ยมเยียน วันนี้ข้าจึงอยากออกไปเดินเล่นที่ตลาด สักหน่อย " เจียวซิน มาช่วยข้าเปลี่ยนชุดหน่อย ข้าจะออกไปข้างนอก " " ได้เจ้าค่ะฮูหยิน " เหมือนเจียวซินจะดูแปลกใจและทำหน้างง ๆ แต่ก็เดินมาช่วยข้าเปลี่ยนชุดอยู่ดี ' ไม่ต้อง งงไปยังมีอีกเยอะ ' " ฮูหยินท่านจะสวมชุดไหนเจ้าคะ " " เออ เดี๋ยวข้าเลือกเองดีกว่านะ " ก็ชุดที่นางถือมามีแต่ สีขาว สีชมพู สีครีม ลายดอกโบตั๋น ' โอ๊ย ..ถ้าขืนใส่นะคงมีผีเสื้อบินมาเกาะเต็มตัวแน่เลย ขอผ่านค่ะ ' เจียวซินเห็นข้าค้นตู้อยู่นานก็เริ่มสงสัย " ฮูหยิน ท่านหาอะไรเจ้าค่ะ ชุดที่ข้าเลือกมาคือชุดโปรดของท่านทั้งนั้นเลยนะเจ้าค่ะ ฮูหยิน ''

เมื่อรถม้าเคลื่อนเข้าใกล้ตลาด เสียงพ่อค้าแม่ค้าที่ร้องเรียกลูกค้าอยู่หน้าร้าน มีเสียงของบุรุษและสตรีวัยใสกำลังคุยหยอกเย้ากัน และมีเสียงของเด็ก ๆ ดังเจี๊ยวจ๊าวผ่านเข้ามาในรถม้า จ้าวหาลู่ เปิดผ้าม่านขึ้นเล็กน้อยเพื่อดูบรรยากาศข้างทาง มีร้านค้า ขายของเกลือบ ทุกประเภทมากมายตั้งเรียงรายเต็มทั่วทั้งสองฝั่งของถนนสายนี้ บรรยากาศคึกคักสมกับเป็นเมืองที่เจริญแล้ว ลมสายหนึ่งพัดมาแผ่วเบาพัดพาเอากลิ่นอาหารอันหอมหวนน่าลิ้มลองชวนให้น้ำลายสอ นางเผลอสูดอากาศเข้าเต็มปอด และเผลอกลืน น้ำลายลงคอ สายตาสอดส่องถึงต้นตอของกลิ่น ไม่นานก็พบเป็นเหลาอาหารขนาดใหญ่เนืองแน่นไปด้วยผู้คนมากมาย ทั้งบุรุษ และสตรี รวมถึงขุนนางน้อยใหญ่มากมาย ที่พาครอบครัวมาทานอาหาร ข้าง ๆ มีร้านน้ำชาขนาดปานกลางที่ส่งกลิ่นหอมอ่อน ๆ ของใบชา รอยยิ้มน้อย ๆ ปรากฏบนใบหน้าสวย ' คงต้องขอชิมอาหารเลิศรสของที่นี่ซักหน่อยแล้วละ ' การกระทำต่าง ๆ ของนางอยู่ในสายตาของใครอีกคนตลอดเวลา เขากลัวว่าน้ำลายนางจะย้วยลงมาซะก่อนจึงสั่งให้หยุดรถ " หยุดรถ " เป็นท่านแม่ทัพที่สั่งหยุดรถม้า ' นี่ท่านแอบอ่านใจข้างั้นหรอถึง ได้รู้ว่าข้าอยากลงตรงนี้ ' " อะ.

ณ วังหลวง ในท้องพระโรง ฮ่องเต้องค์ปัจจุบัน เป็นดั่งลูกรักของพระเจ้ารูปงามราวเทพบุตร ยามออกสึกสงครามก็ทรงทรงองค์อาจ นาม 'หลี่หมิงหลง ' พระองค์ทรงตัดสินปัญหาต่าง ๆ อย่างมีเหตุมีผล ให้เกิดประโยชน์สูงสุด แก่ราษฎร ถึง พระองค์ทรงขึ้นครองราชย์ได้ไม่นานก็ทรงเป็นที่รักของราษฎร และเป็นที่เคารพ ของขุนนางน้อยใหญ่ในราชสำนัก พวกขุนนางผู้มิภัคดีถูกกำจัดไปทีละคน จนเกือบจะหมดแล้ว ซึ่งปัญหาใหญ่ในตอนนี้คือพวกขุนนางน้อยใหญ่ต่างอยากให้เขาทรงแต่งตั้งฮองเฮา เสียที ซึ่งเขาเองก็ผลัดวันประกันพรุ่งมาหลายคราแล้ว เมื่อการถกปัญหาต่าง ๆ จบลงขุนนางน้อยใหญ่ก็ทยอยเดินออกไปจากท้องพระโรงจนเกือบหมด " แม่ทัพตง เชิญเจ้าอยู่คุยเป็นเพื่อนเจิ่นก่อนซักหน่อย " ห้องเต้ทรงตรัสด้วยน้ำเสียงราบเรียบ " พะย่ะค่ะผ่าบาท " ตงเฟยหลง ยืนรอขุนนางออกไปหมดก่อนเดินเข้าไปยืนตรงหน้าผ่าบาท " เรื่องโจรภูเขา เป็นอย่างไรบ้าง " " กระหม่อมให้รองแม่ทัพ มู่เฉิน ไปสืบแล้วพะย่ะค่ะ " ฮ่องเต้ทรงได้ฟังคำพูดอันห่างเหินของสหายรัก ก็ทำหน้าขัดใจเล็กน้อย ' นี่เจ้าแม่ทัพหน้าตาย เจ้าจะไม่เหลือ ความเป็นเพื่อนให้ข้าเลยหรืออย่างไรกัน ' " พ

" ไหนขอพี่ดูหน่อย " จ้าวฟางลู่ ยื่นมือให้พี่รองของนาง จับดูชีพจร " ชีพจรปกติดี และดูเหมือนจะแข็งแรงขึ้นกว่าเดิมอีกด้วย ถ้าท่านพ่อกับพี่ใหญ่รู้ต้องดีใจมากแน่ " " ดังนั้นข้าก็ฝึกวรยุทธได้แล้วใช่ไหมเจ้าคะ " นางถามพี่รองด้วยความดีใจ เค้าพยักหน้ารับน้อย ๆ ท่านแม่ทัพบังเอิญมองเห็นแววตาเป็นประกายซุกซนของนางเข้า ' มิน่าละ หลายวันมานี้เจ้าดูเปลี่ยนไปมาก เป็นเพราะหายป่วยแล้วนั่น เอง แต่เป็นแบบนี้ก็ดี แล้ว น่ารักดี ' เขายิ้มมุมปากเล็กน้อย ถ้าไม่สังเกตุดี ๆ ก็จะมองไม่เห็น แต่มีหรือจะรอดพ้นสายตาของกุนซือหน้าหยกไปได้ " ดังนั้นท่านแม่ทัพ รบกวนท่านช่วยสอน วรยุทธนางด้วยแล้วกัน " " ทำไมเจ้าไม่สอนเองละ " เค้าไม่ตอบท่านแม่ทัพแต่หันกลับไปพูดกับน้องสาวแทน " ไม่ใช่พี่ไม่อยากสอนเจ้า แต่พี่ต้องไปช่วยท่านราชครูคัดเลือกบัณฑิตใหม่ต่างหากเล้า " " นายน้อยขอรับ รองแม่ทัพมู่ มาขอพบขอรับ " ห้าวชวน เดินเข้ามารายงาน ทำให้การสนทนาต้องหยุดชะงักลง " พาเขาไปรอที่ห้องตำรา " " ขอรับนายน้อย " ห้าวชวน รับคำแล้วเดินออกไป " มู่เฉิน ก็มาที่นี่บ่อย เขากับเจ้าก็เคยเจอกันแล้วหลายครั้ง ถ้าให้เขาสอนก็คงไม่ใช่เรื่