Semua Bab รักอันตรายของเจ้าชายมาเฟีย : Bab 11 - Bab 20

“ตอบคำถามฉันก่อน” ร่างสูงเอ่ยบอกกับฉันเสียงอ่อน“นายเดินไปเอาเบียร์ให้ฉันสองกระป๋อง” ฉันเอ่ยบอกกับร่างสูงตรงหน้าเสียงเรียบ ฉันรู้นะว่าตอนนี้ตัวเองเมามากแล้วแต่สำหรับคำถามของเขาฉันต้องการแอลกอฮอล์มากกว่านี้“เธอดื่มไม่ไหวแล้วน่า พรุ่งนี้ตื่นมาจะปวดหัวเอา” เขาบอกกับฉันอย่างเหนื่อยใจกับความดื้นรั้นของฉัน“ไม่งั้นก็ไม่ตอบ ฮึ่ย!” ฉันกอดอกของตัวเองไว้แน่น ก่อนจะหันหน้าหนีเขาไปอีกทางอย่างงอลๆ“ถ้าพรุ่งนี้ตื่นมางอแงฉันจะลงโทษเธอ...” ร่างสูงเดินไปหยิบเบียร์ในตู้เย็นมาสองกระป๋องตามที่ฉันบอกเขายื่นกระป๋องเบียร์ในมือให้กับฉันอย่างว่าง่าย ฉันจึงส่งยิ้มหวานให้เขากลับไป“อันนี้ของนาย ดื่มให้หมดพร้อมกันแล้วฉันจะบอก” ฉันเอ่ยบอกกับร่างสูงตรงหน้าก่อนจะยื่นเบียร์ให้เขาหนึ่งกระป๋อง“อึกๆๆ!! ชื่นใจจัง” ฉันดื่มเบียร์ทีเดียวจนหมดกระป๋อง ก่อนจะหันไปเห็นสายตาของร่างสูงตรงหน้าที่จ้องมาที่ฉันอย่างไม่ละสายตา“หมดแล้วหรอ?”“อืม”จุ๊บ!!“นี่คือคำตอบของฉัน” มือบางของฉันจับบ่าหนาไว้แน่น ก่อนจะขยับเข้าไปใกล้ร่างสูง ฉันประกบริมฝีปากบางของตัวเองเข้ากับริมฝีปากหนาตรงหน้าเบาๆ ก่อนที่ฉันจะส่งยิ้มหวานๆไปให้เขา“ฝากเธอด้วยนะ

@คอนโดบัวชมพู10.00 น.“ขอบคุณมากนะบัว เสาร์อาทิตนี้ก็พักผ่อนให้เต็มที่เจอกันวันจันทร์น้องรัก” เฮียภูผาจอดรถยังลาดจอดรถหน้าคอนโดของฉัน ก่อนที่เขาจะเอ่ยบอกจะอย่างเป็นกันเอง“ด้วยความยินดีค่ะ”“วันนี้พี่นอนกับบัวได้ไหว” เจ้ไอรีนเอ่ยถามฉันอย่างร้อนรน พร้อมกับมือบางของเธอที่พยายามจะออกจากรถ แต่ก็มีมือหนาของเฮียผาแฟนหนุ่มของเธอจับแขนเรียวของเธอไว้ก่อน“เรามีเรื่องต้องคุยกันเยอะเลยที่รัก เพราะฉะนั้นไปกับเขาดีๆเถอะนะเด็กน้อยของเขา”“ฉันแก่กว่าเธอตั้งปีนึงนะ”“หืม! อยากเพิ่มข้อหาหรอครับ”“อะ เอ่องั้นหนูขอตัวก่อนนะ เจ่เจ้สู้ๆนะ” ฉันเอ่ยบอกกับทั้งสองคนก่อนจะรีบวิ่งออกจากรถหรูของเฮียทันที ด้วยอากาศด้านในรถกำลังมาคุถ้าขืนฉันยังอยู่ละก็คงต้องได้นั่งเป็นกรรมการฟังทั้งสองเถียงกันไม่จบไม่สิ้น ฉันรู้ดีว่าถ้าทั้งสองตั้งกรรมการเมื่อไหร่เรื่องยาว สู้ฉันปล่อยให้เขาเคลียร์ใจกันเองดีกว่าเนอะวันนี้เป็นวันศุกร์นี่ฉันได้มีเวลาพักตั้ง 3 วันฉันจะนอนให้อืดกันไปข้างนึงเลย เพราะว่าตั้งแต่วันจันทร์เป็นต้นไปฉันคงต้องทำงานจนแทบไม่มีเวลาได้พักเป็นแน่ ฉันฟังจากรายละเอียดที่เฮียผาพูดคร่าวๆ ในรถมาบ้างแล้วน่ะแอ๊ดดดดด!!!

3.00 น.ตับ! ตับ! ตับ!“อ๊าส์” ฉันครางออกมาเสียงดังด้วยความเสียวซ่าน พร้อมกับร่างบางของฉันกระตุกเล็กน้อยตับ! ตับ! ตับ!“อ๊าส์ อ๊าส์” ร่างสูงชักท่อนเอ็นของเขาออกมาจากร่องสวาทของฉันทันที ก่อนน้ำขาวขุ่นของเขาจะพุ่งออกมาจนเต็มหนาท้องแบนราบของฉัน“อ๊ะ! จะทำอะไรคะ” ฉันร้องทักร่างสูงตรงหน้าทันทีที่เขารั้งขาเรียวของฉันเข้าหาร่างสูงของเขา“ต่อไงครับที่รัก” เขาตอบกลับฉันมาอย่างไม่คิดอะไร“พอเลยค่ะ 3 รอบแล้วนะพี่ไม่เหนื่อยรึไง” ฉันเอ่ยถามร่างสูงตรงหน้าออกไปอย่างอึ้งๆ ถ้าเขาจะกินดุขนาดนี้อะนะ ‘เชื่อเขาเลยจริงๆ’“พี่แข็งแรง แค่นี้สบายมาก” เขายังคงตอบฉันกลับมาอย่างไม่ทุกร้อนอะไรอีก ร่างสูงทิ้งตัวลงนอนข้างๆ ฉันก่อนจะคว้าฉันเข้าไปกอดไว้แน่น“แต่หนูไม่ใช่ตุ๊กตายางนะ พอแล้วค่ะหนูไม่ไหวแล้ว” ฉันบอกกับร่างสูงตรงหน้าอย่างงอลฟอดดดดด!!“หึหึ เด็กน้อยงอแงหรอครับ” ร่างสูงหอมแก้มของฉันอย่างหมั่นเขี้ยว ก่อนจะลูบลงที่แก้มนุ่มนิ่มของฉันอย่างเอ็นดู“หนูปวดขาไปหมดแล้วค่ะ” ฉันบอกกับเขาเสียงอ่อน ก่อนจะถูแก้มนุ่มนิ่มของตัวเองลงที่ไหล่แกร่งของเขาอย่างอ้อนๆ“หึหึ งั้นเดี๋ยวพี่พาไปล้างตัวนะครับ”“แค่ล้างตัวอย่างเดียวนะ

16.00 น.“…” ฉันลืมตาตื่นขึ้นมาก่อนจะจ้องมองไปยังร่างสูงที่ยังคงนอนหลับตาพริ้มอยู่ตรงหน้า ฉันยกแขนแกร่งของเขาที่กอดเอวบางของฉันอยู่ขึ้นช้าๆ ก่อนที่ฉันจะค่อยๆขยับตัวออกจากอ้อมกอดของเขา“หลับสนิทเลย” ฉันพึมพำเบาๆ ก่อนจะห่มผ้าให้กับเขาตามเดิม ฉันเดินเข้าห้องน้ำไปจัดการกับตัวเอง ก่อนจะเดินออกมาจ้องมองร่างสูงที่ยังคงนอนหลับสนิทไม่มีทีท่าว่าจะตื่นปกติก็ไม่เคยเห็นเขานอนหลับสนิทขนาดนี้เลยนะ ตอนที่ฉันเจอเขาครั้งแรกเขาหลับสนิทเพราะพิษไข้ หลังจากที่ไข้เขาลดลงแล้วทุกครั้งที่ฉันเช็ดตัวหรือทำแผลให้เขา ฉันก็จะเห็นเขาลืมตาตื่นขึ้นมามองฉันอยู่ก่อนแล้วตลอดเลย แต่พักหลังมานี้ถ้าเขานอนหลับต่อให้ฉันโดนตัวเขาแรงแค่ไหนร่างสูงก็ไม่มีทีท่าว่าตื่นเลย“ตื่นได้แล้วค่ะ เย็นแล้วนะ” มือบางของฉันตีลงที่แขนแกร่งของร่างสูงตรงหน้าเบาๆ“…” ร่างสูงค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นมามองฉัน ก่อนที่เขาจะยิ้มออกมาเล็กน้อย มือหนาดึงแขนเรียวของฉันเบาๆ เข้าหาตัวทำให้ฉันเสียหลักล้มลงไปนอนบนอกแกร่งของเขา“ตื่นนานแล้วหรอครับ” ร่างสูงเอ่ยถามฉันเสียงอ่อน“พึ่งตื่นค่ะ ลุกขึ้นไปล้างหน้าล้างตาก่อนดีไหมคะจะได้สบายตัว” ฉันเอ่ยถามร่างสูงตรงหน้าเสียงอ่อ

เช้าวันต่อมา...6.30 น.กริ๊งๆๆๆ !!!“อื้อ...” เสียงนาฬิกาปลุกที่ตั้งอยู่บนโต๊ะหัวเตียงดังขึ้น ปลุกฉันให้ตื่นขึ้นจากฝันหวานมือบางของฉันเอื้อมไปลูบอกแกร่งของร่างสูงเพื่อปลุกเขา แต่ฉันกลับพบกับความว่างเปล่า เปลือกตาของฉันลืมขึ้นโดยอัตโนมัติพร้อมกับมองไปรอบๆห้องทันที“หายไปไหนแล้ว ออกไปทำงานแล้วหรอ” ฉันพึมพำกับตัวเองเบาๆ ก่อนลุกขึ้นเดินไปจัดการกับตัวเอง วันนี้วันจันทร์ฉันเองก็ต้องไปทำงานเหมือนกันนี่นาแอ๊ดดดดด!“จัดการให้เรียบร้อย” ฉันเดินออกมาด้านนอกก็เห็นร่างสูงที่ฉันคุ้นเคยกำลังยืนคุยโทรศัพท์ด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง ใบหน้าหล่อเหลาหันมาเห็นฉันก็เดินเข้ามาหาฉันทันที“ได้ ขอบใจมาก” ร่างสูงเก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋าของตัวเอง ก่อนที่มือหนาจะคว้าเอวบางของฉันเข้าหาร่างหนาของเขาฟอดดดดดด! ฟอดดดดดด! จุ๊บ!!ร่างสูงฟัดแก้มนุ่มนิ่มทั้งสองข้างของฉันอย่างมั่นเขี้ยว ก่อนจะกดจูบลงที่ริมฝีปากบางของฉันอย่างอ่อนโยน“มอนิ่งคิส”“มอนิ่งคิสค่ะ” ฉันเอ่ยบอกกับร่างสูงตรงหน้าเสียงอ่อน มือบางของฉันค่อยๆเช็ดคราบลิปสติกออกมามุมปากของเขาอย่างเบามือ“ไปทานข้าวกันครับ” ฉันมองข้าวต้มหมูสับตรงหน้าสลับกับร่างสูงที่กำลังเลื่อนเ