Semua Bab แก้วตาของคนพาล: Bab 51 - Bab 53

53 Bab

บทที่ 50 กลิ่นแป้ง (เด็ก) แรงกว่ากลิ่นเหล้า (3)

ชีวาพรกำลังจะเข้านอน พลันเสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์มือถือดังขึ้นมา เธอรีบรับสาย เพราะกลัวเสียงเรียกจะปลุกลูกให้ตื่นขึ้นมา“คิดถึงจังเลย”คำพูดของคนปลายสายทำให้ชีวาพรถึงกับดึงโทรศัพท์มือถือมาดูหน้าจอเพื่อให้มั่นใจว่าตนกำลังพูดกับใครไม่ผิดคนนี่นา...หรือว่าเขาโทร.ผิดมาหาเรา“คุณโทร.หาใครหรือคะ?”“เมีย…คิดถึง”“คะ? น้องพร้อมหลับแล้ว ตอนนี้สามทุ่มกว่าแล้วนะคะ”ชีวาพรตอบไปแบบงงๆ เพราะเธอไม่เข้าใจคำพูดของเขา ไม่รู้ว่าเขาต้องการอะไรจากเธอ “งั้นเหรอ”“ค่ะ ตอนนี้ดึกเกินกว่าที่คุณจะโทร.ไปหาใครต่อใครแล้ว”“พี่ยังไม่ง่วงครับ”“กวางง่วงนอนแล้วค่ะ ปกติกวางนอนพร้อมกับน้องพร้อม เพราะกวางต้องตื่นเช้าพร้อมกับลูกทุกวัน”น้องพร้อมเคยตื่นนอนมาเล่นตั้งแต่ตีสี่ตีห้าด้วยซ้ำ เธอก็ต้องตื่นนอนตามลูก หากตั้งแต่ย้ายมาอยู่ที่กรุงเทพฯ น้องพร้อมก็เข้านอนในตอนค่ำและตื่นนอนทีเดียวในตอนเช้า เธอจึงได้นอนอย่างเต็มอิ่มตามไปด้วย“วันนี้เราไม่ได้
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-04-13
Baca selengkapnya

บทที่ 51 อย่าปล่อยลูกไว้กับพ่อ (1)

“อื้อ...แอะ...แอะ...” เพียงแค่ธีทัตขับรถไปจอดที่โรงรถแล้วเปิดประตูรถก้าวลงมา เสียงจากคนตัวกลมที่อยู่ในอ้อมแขนของพี่เลี้ยงก็ดังขึ้น พร้อมกับมือป้อมที่โบกสะบัดมาทางเขา ธีทัตยิ้มกว้าง ปลื้มใจเหลือเกินที่ลูกจำเขาได้ คนร่างสูงปรี่ไปหา สองมือหนายื่นไปหมายจะรับเจ้าตัวกลมมาอุ้มไว้เอง แต่ดวงหน้าเล็กกลมกลับเมินหนี อ้าว!... ถึงจะงงกับท่าทีของลูก แต่ธีทัตก็ไม่ละความพยายาม “มาหาพ่อสิลูก ขอพ่ออุ้มหนูหน่อยนะครับ” เสียงรถและเสียงห้าวทุ้มที่ดังมาให้ได้ยิน ทำให้คนที่กำลังทำความสะอาดพื้นบ้านด้วยตัวเองเพราะอยากจะมั่นใจในความสะอาดนั้นต้องชะโงกหน้าออกไปดู แล้วจึงเห็นว่าธีทัตกำลังตะล่อมขออุ้มลูก ซึ่งมันเป็นภาพที่น่าตลกจริงๆ ดวงหน้าของลูกวางบนไหล่ของพี่เลี้ยง เมื่อลูกหันมาทางเธอ เธอจึงเห็นว่าลูกกำลังอมยิ้ม ดวงตากลมฉายแววซุกซน ไม่รู้ว่าลูกกำลังคิดอะไร แต่มันทำให้ชีวาพรรู้สึกขัน “เมื่อกี้ลูกจำพี่ได้ ลูกทักทายพี่ด้วย แล้วดูสิ ลูกเมินพี่ไปแล้ว” ธีทัตฟ้อง...เขากำลังฟ้องลูกวัยทารกของตัวเอง คนอย่างนี้ก็มีด้วย “แกเปลี่ยนใจไม่อยากคุยกับคุณแล้วมั้งคะ” ธีทัตหัวเร
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-04-14
Baca selengkapnya

บทที่ 52 อย่าปล่อยลูกไว้กับพ่อ (2)

“แง้...แง้...แง้...”เสียงร้องไห้จ้าดังมาจากหน้าบ้าน คนที่กำลังเช็ดทำความสะอาดของเล่นอยู่ในบ้านต้องวางของในมือลง แล้วเดินออกไปดู เธอไม่ได้ตกใจหรือร้อนใจเหมือนครั้งก่อน เพราะรู้ว่าเสียงร้องไห้แบบนี้มาจากการถูกขัดใจ ผู้ใหญ่คงทำอะไรให้ลูกไม่ชอบใจอย่างแน่นอน ซึ่งผู้ใหญ่คนนั้นก็คือพ่อของลูก แล้วภาพที่เห็นก็ทำให้หญิงสาวต้องมุ่นคิ้วอย่างหนัก...ธีทัตกำลังจะทำอะไรลูกของเธอ!“คุณทำอะไรคะ”“แง้...แมะ...แมะ...”ลูกเห็นเธอแล้ว ดวงหน้าเล็กกลมไม่มีน้ำตา แต่กำลังเบะปากอย่างสุดฤทธิ์ “พี่จะให้ลูกหัดเดิน แต่ลูกไม่ยอมลง”เธอเห็นแล้วว่าลูกไม่ยอมลง เห็นกับตาเชียวละ ร่างเล็กกลมถูกจับหย่อนลงไปใกล้จะถึงพื้นหญ้า แต่สองขาสั้นป้อมพยายามหดหนี“คุณก็เห็นแล้วว่าลูกไม่อยากยืนบนพื้นหญ้า”“พี่ถึงต้องให้ลูกลองทำไง หรือว่าลูกกลัวสนามหญ้า?”“น้องพร้อมไม่ได้กลัวค่ะ แต่แกไม่เคยเหยียบพื้นหญ้าหรือพื้นดิน”ชีวาพรปล่อยให้น้องพร้อมหัดเดินภายในบ้านหรือห้องพัก ซึ่งมักเป็นพื้นนุ่มที่สามารถปก
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-04-15
Baca selengkapnya
Sebelumnya
123456
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status