All Chapters of ทะลุมิติมาเป็นพระชายาของอ๋องไร้ใจ: Chapter 1 - Chapter 6

บทนำลี่หลินสาวออฟฟิศมุ่งมั่นในการทำงานไม่ลางานสักวันจนร่างกายเจ็บป่วยแต่เธอยังดึงดันไปทำงานเพราะความยากจนที่เคยผ่านมา ขนาดไม่สบายเธอยังฝืนไปทำงานจนทำให้ไข้สูงเส้นเลือดในสมองแตกและเสียชีวิตในที่สุดแต่ใครจะคิดเมื่อลืมตาขึ้นมาอีกครั้งเธอได้ตื่นขึ้นมาท่ามกลางหิมะแถมยังมีลูกหญิงชายถึงสองคน และยังไม่ได้อยู่ในยุคของตัวเองอีกด้วย แต่กระนั้นก็ไม่ใช่เรื่องยากในการปรับตัวเพราะเจ้าของร่างและจิตวิญญาณของเธอประสานกันได้เป็นอย่างดีเสมือนทุกอย่างที่ผ่านมาเกี่ยวกับ เมิ่งซูเหยา พระชายาเอกของชินอ๋องให้เธอรับรู้และรู้สึกราวกับคน ๆ เดียวกัน ยิ่งเธอรู้ถึงชะตากรรมที่ผ่านมาของเมิ่งซูเหยายิ่งน่าหดหู่ สามีไม่รักเย็นชาแถมยังพาพระชายารองเข้ามาในจวนพลอดรักไม่สนนางเลยสักนิด และที่เธอลืมตาขึ้นมาอยู่ท่ามกลางหิมะที่เหน็บหนาวร่างกายมีบาดแผลพกช้ำนี่ก็คงเป็นฝีมือของผู้ประสงค์ร้าย ในเมื่อตอนนี้ลี่หลินเข้ามาอยู่ในร่างของเมิ่งซูเหยา เธอจะไม่ยอมให้ถูกกระทำฝ่ายเดียวเธอจะปกป้องเด็กทั้งสองคนเองในเมื่อไม่รักกันก็ต้องหย่า แต่เมื่อเธอกลับไปยังจวนอ๋องและพูดคุยกับเขาเรื่องหย่าเขากลับไม่ยอมหย่าให้ อีกทั้งยังบอกให้อยู่อย่างเงียบ ๆ อ

บทที่ 3 ข้ากลับมาแล้วจวนชินอ๋องตำหนักหยุนซีภายในห้องโถงใหญ่ของตำหนักสตรีหน้าใบเล็กเรียวดวงตาแหลมรูปคิ้วคล้ายคันศรธนูดื่มด่ำน้ำชาอย่างรื่นรมย์ใจมีสาวใช้มากมายคอยดูแลปรนนิบัติพัดวี“ไป๋ลี่ซูน้ำชาที่เจ้ายกมาให้ข้าวันนี้ช่างหอมหวานนัก นี่มันกี่วันแล้วที่พระชายาเอกยังไม่กลับถึงจวน ช่างน่าเป็นห่วงเสียจริง” นางวางจอกน้ำชาลงพลางพูดเหมือนเห็นอกเห็นใจแต่ทว่าใบหน้ากลับยิ้มกริ้มออกมาไร้ความห่วงใยอย่างปากเอ่ย“วันนี้เข้าวันที่สามแล้วเพคะ ไม่แน่ป่านนี้อาจจะถูกหิมะฝังร่างอยู่ภายใต้หิมะก็เป็นได้เพคะ”“จิ! ไป๋ลี่ซูหุบปากของเจ้าเสียให้สนิทผู้อื่นจะมาได้ยินเอาได้ อย่าได้หาเรื่องเข้าตัวข้าจะไปหาท่านพี่” หานเฟยเยี่ยตำหนิสาวใช้คนสนิทก่อนจะลุกพรวดไปหาจางอี้ซือ นางมั่นใจอย่างไรเขาก็มิได้สนใจการหายไปของพระชายาเอกแน่นอนหากจะห่วงคงจะมีเพียงบุตรทั้งสอง นางเป็นสตรีที่เกิดมาพร้อมการเอาอกเอาใจหากต้องการได้อะไรก็ต้องได้ ทว่าบุรุษที่นางมีใจกลับถูกฮ่องเต้ประทานงานมงคลให้แก่ตระกูลเมิ่ง ในเมื่อนางหลงรักใจปรารถนาในตัวของชินอ๋องจางอี้ซือที่ยังหนุ่มแน่นร่างกายกำยำมีหรือที่นางจะยอม จึงให้บิดาใช้อำนาจข่มขู่ให้ชินอ๋องรับนา

บทที่ 5 ผู้ใดกันแน่"พระชายาเพคะยามนี้น้ำอุ่นแล้วไปล้างเนื้อล้างตัวให้สบายเปลี่ยนอาภรณ์ชุดใหม่กันเถิดเพคะหม่อมฉันจะช่วยขัดกายให้" เหมยหลงกล่าวบอกเมิ่งซูเหยาที่ยืนจ้องมองไปยังด้านนอกผ่านหน้าต่างสีหน้ากังวลราวกับมีเรื่องที่คิดไม่ตก"ดีเช่นกันระหว่างขัดกายนางกำนัลมิต้องเข้าไปด้านในมีอันใดก็จงไปทำเถิด" เมิ่งซูเหยากวาดสายตามองสาวใช้ที่อยู่ในตำหนักให้ออกไปให้หมด มีเพียงผู้เดียวเท่านั้นที่นางจะวางใจได้คือเหมยหลงสาวใช้ที่คอยปรนนิบัติมาตั้งแต่เรือนสกุลเมิ่งนางย่างกรายเดินไปในห้องอาบน้ำถึงยามนี้อากาศจะยังคงหนาวเย็นยะเยือกแม้จะมีแสงจากดวงอาทิตย์โผล่ขึ้นมาสาดส่องบ้างแต่มิอาจทำให้คลายหนาวได้เลย หลายวันมานี้ที่นางอยู่เรือนของผู้เฒ่าอย่าว่าแต่เปลี่ยนเสื้อผ้าอาภรณ์เลย เพียงที่นางสวมใส่ยังมิอาจคลายความหนาวลงได้การอาบน้ำจึงเป็นเรื่องยากยิ่งนักเหมยหลงช่วยถอดอาภรณ์อย่างรวดเร็วยามนี้ร่างกายของเมิ่งซูเหยาเริ่มสั่นเทานางก้าวเท้าลงไปนั่งแช่กายในน้ำอุ่นที่มีไอความร้อนพ่นออกมา"การได้อาบน้ำอุ่นในฤดูหนาวช่างดีจริง ๆ เหมยหลงระหว่างที่ข้าไม่อยู่ที่แห่งนี้มีเรื่องอันใดเกิดขึ้นหรือไม่""ไม่มีเพคะ หากจะมีก็คงเป็นข