Semua Bab ระหว่างนั้น ฉันตกหลุมรัก: Bab 31 - Bab 40

ระหว่างนั้น ฉันตกหลุมรักตอนที่ 32 หนึ่งชั่วโมงต่อมา เก๋าเดินหายออกไปข้างนอกกับช้าง เดาว่าคงจะพากันออกไปสูบบุหรี่ และหลังจากกานต์ โต้ง และพายุ แหกปากร้องเพลงกันอยู่นานก็ดูจะเหนื่อยกันจนไม่มีแรงจะร้อง ไมค์โครโฟนเลยถูกส่งต่อมาให้ฉันซึ่งนั่งเสพบรรยากาศอยู่นานแทน เพราะทุกคนไม่มีใครทำทีท่าว่าจะล่วงเกิน หรือใช้คำพูดประเภทแทะโลมทำให้ฉันไม่เขินอายนักตอนที่จับไมค์ร้องเพลงดูบ้างระหว่างที่คนอื่นพักเหนื่อยเอาแรง ตอนแรกก็ว่าไม่อาย… แต่พอประตูห้องเปิดออก และสองคนที่หายไปนานกว่าสิบนาทีเดินกลับเข้ามาเท่านั้นแหละ เสียงร้องของฉันก็เกิดจะผิดคีย์ขึ้นมาทั้งอย่างนั้น ซ้ำยังร้องผิด ๆ ถูก ๆ อย่างน่าขัน จนชาวบ้านหนึ่งสองสามสี่ถึงกับขมวดคิ้วมอง “ไรเนี่ยเจ๊กานดา? ตอนแรกยังร้องเพราะ ๆ อยู่เลย” “จู่ ๆ ก็ผิดคีย์เฉย…” “แก้มือสักเพลงไหมพี่?” “…” ไม่ต้องสังเกตสังกากันให้มากนักได้ไหมไอ้เด็กพวกนี้! “กินข้าวกันที่นี่เลยไหม? กูจะได้สั่ง” ช้างเดินกลับมาเบียดตัวนั่งลงข้างกันพร้อมเอื้อ

ระหว่างนั้น ฉันตกหลุมรักตอนที่ 34 หลายวันต่อมา “ซื้ออะไรเยอะขนาดนี้?” “นาน ๆ ได้มาตลาดทีก็ต้องซื้อเยอะเป็นธรรมดา” “ค่อยมาซื้อเพิ่มวันหลังก็ได้ ตลาดมันก็อยู่ที่เดิม” “อันนี้เท่าไรคะ?” ฉันทำเป็นเมินเสียงบ่นกระปอดกระแปดไม่หยุดของคนด้านหลังแล้วหันมาสอบถามราคาเสื้อผ้าน่ารักราคาย่อมเยาจากร้านรวงที่ตั้งแผงอยู่ระหว่างทางของซอยที่เรากำลังเดินอยู่ “สามร้อยบาทจ้ะหนู” “โป๊” นอกจากเสียงแม่ค้าที่บอกราคาสินค้าซึ่งเป็นเสื้อเอวลอยแบบผูกคอแล้ว ยังมีเสียงนกเสียงกาดังแทรกมาจากด้านหลังไม่หยุดอีกด้วย แต่เก๋าบ่นก็เท่านั้นเพราะยิ่งเห็นเจ้าตัวบ่นฉันก็ยิ่งอยากจะทำอะไรที่สวนทางกัน จะว่าเอาคืนก็ว่าได้ ไอ้นิสัยที่ชอบขัดมันทุกอย่างยิ่งกว่าสก็อตช์ไบร์ทแบบนั้น นานทีปีหนเท่านั้นแหละกานดาคนนี้ถึงจะได้เป็นผู้กำชัยชนะสักที หลังจากจ่ายเงินซื้อเสื้อตัวที่ว่าเรียบร้อย ถึงจะบ่นไม่หยุดปากแต่เก๋าก็ต้องเป็นคนหิ้วถุงพลาสติกพวกนั้นอยู่ดี “ตั้งแต่ผอมนี่ชักจะเอาใหญ่”คำพูดถากถางชนิดนี้ฉันได้

ระหว่างนั้น ฉันตกหลุมรักตอนที่ 36 ฉันรู้สึกหน้าชา… สิ่งที่เฝ้าวนเวียนหาคำตอบอยู่ในหัวจนแทบไม่เป็นอันกินอันนอนมาตลอดหลายวัน เฉลยชัดเอาตอนนี้เอง นอกจากเก๋าจะไม่ได้คิดอะไรแบบเดียวกัน มีแค่ฉันเท่านั้นที่ละเมอเพ้อพกไปเอง แต่การพูดแบบนี้ ก็ไม่ต่างอะไรจากการบอกว่าทุกเรื่องระหว่างเราที่ผ่านมามันเป็นแค่เรื่องของสัญญา ไม่มีความรู้สึกเข้ามาเกี่ยวข้อง ไม่ว่าเราจะสนุกด้วยกันแค่ไหน ไม่ว่าจะเหมือนมีความสุขแค่ไหน แต่มันก็เป็นฉันที่คิดเอาเองฝ่ายเดียวว่าสิ่งที่ได้รับมันคือเรื่องจริง มีแค่เสี้ยวเล็ก ๆ ในความคิดเท่านั้นที่คิดไปว่าเป็นเพราะงานมันก็แย่ที่ดันคิดเข้าข้างตัวเองมากขนาดนี้ เป็นฉันเองที่คำนวณตาชั่งสองฝั่งในใจผิดพลาดไป ห้วงคิดพลันย้อนนึกกลับไปยังค่ำคืนหนึ่งที่เราสองคนเอ่ยปากท้าทายกัน… ‘ผมใจดีด้วยแบบนี้ พี่อย่ามาตกหลุมรักก็แล้วกัน’ ถึงตอนนี้ก็ได้ผลสรุปออกมาแล้ว ว่ากานดาคนนี้พ่ายแพ้หมดรูปจริง ๆ ความสงัดเงียบระหว่างเราต่างไปจากทุกที เก๋าเงียบไปแล้ว และเบนสายตามองไปทางอื่นด้วยสีหน้าลำบากใจ ฉันเองก็เงียบเหมื

ระหว่างนั้น ฉันตกหลุมรักตอนที่ 38 วันต่อมา ตลอดเช้าที่ผ่านมาช่างเป็นช่วงเวลาที่น่าอึดอัด ฉันต้องฝืนทำตัวเป็นปกติทั้งที่ในใจนั้นไม่ใช่เลย สามวันที่ผ่านมาแม้จะบอกให้เก๋าหยุดงานเพื่อที่ฉันจะได้ลองอยู่กับตัวเองดูบ้าง แต่คนที่ขีดเส้นความสัมพันธ์ของเรากลับเป็นฝ่ายมาเคาะประตูห้องทุกคืน ซ้ำยังทำหน้ามึนเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น คนที่ว่ายังคงทำตัวเหมือนปกติทั้งที่สถานการณ์ระหว่างเรามันไม่ปกติเลยแม้แต่น้อย มีบ้างที่ดูจะปั้นหน้าไม่ถูกเวลาโดนพูดดักคอ แต่สุดท้ายเก๋าก็เต๊ะท่าทำนิ่งเฉยได้อยู่ดี วันนี้เป็นวันที่เราจะไปยังเกาะที่อยู่ห่างออกไปจากชายฝั่งของทะเลจังหวัดชลบุรี และรอบนี้ไม่ได้มีแค่ฉันกับเก๋า แต่เมื่อหลายวันก่อนฉันเองเป็นฝ่ายเอ่ยปากชวนเพื่อนของเก๋าไปด้วยกันเพราะทุกคนว่างและยังไม่ได้กลับไปเรียน มหา’ลัยยังไม่เปิดพวกนักศึกษาคงจะว่างอยากหาอะไรทำ และนั่นก็เป็นเหตุผลที่ว่าทำไมตอนนี้บนเรือสปีดโบตที่เราเหมาลำส่วนตัวถึงได้เห็นหน้าคนคุ้นเคยอย่าง ช้าง กานต์ และพายุ ซึ่งเป็นสามคนที่ว่างไปด้วยกันกับเรา ทุกอย่างมันก็ควรจะเป็นไป

ระหว่างนั้น ฉันตกหลุมรักตอนที่ 40 ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าฉันหลับไปตอนไหน แต่เดาว่าคงสลบหมดแรงไปทั้งยังทำกันอยู่เพราะจำไม่ได้จริง ๆ ว่าเก๋าหยุดกระหน่ำสอบสะโพกเข้าใส่เมื่อไร… และแค่ขยับตัวที่กึ่งกลางกายก็จุกจนต้องค้างอยู่ท่าเดิมอีกครู่ใหญ่ สายตากวาดมองไปรอบห้องก็พบว่าเหลือแค่ฉันคนเดียวที่นอนห่มผ้าจนถึงคออยู่บนเตียง ห้องทั้งห้องสงัดเงียบเชียบ แสงที่ลอดผ่านชายขอบผ้าม่านเข้ามาดูจะอ่อนแสงลงหลายเท่า ตอนนี้คงใกล้จะค่ำแล้ว… เพราะเก๋าคนเดียวเลยจริง ๆ ที่ทำให้ฉันไม่ได้ทำอย่างอื่นนอกจากนอนรับแรงกระแทก แต่แค่ใจพลันคิดถึงฉากที่ว่า ประกอบกับกลิ่นเบาบางของอะไรบางอย่างที่ยังคงอวลอบอยู่ในห้องก็ทำเอาร่างกายร้อนรุ่มขึ้นมาอีก หลังจากใช้เวลานอนทำใจอยู่นานฉันก็ลุกขึ้นมาใส่เสื้อผ้าเพื่อที่จะออกไปข้างนอก หากสายตากลับต้องชะงักอยู่ที่ถังขยะซึ่งอยู่ข้างเตียง ในนั้นมีถุงยางใช้แล้วไหนจะกล่องเปล่า ๆ ของของที่ว่านั่นก็อีก เราเก็บกดอะไรกันขนาดนี้ก็บรรยายไม่ถูกเหมือนกัน… ข้างนอกเริ่มจะมืดแล้วแต่ยังมีแสงสีส้มรำไรที่ปลายขอบฟ้า บังกะโลที่เราจองไว้