All Chapters of ระหว่างนั้น ฉันตกหลุมรัก: Chapter 41 - Chapter 50

ระหว่างนั้น ฉันตกหลุมรักตอนที่ 41 หลังจากกินอาหารมื้อค่ำเสร็จแล้ว เราทั้งหมดพากันมานั่งก่อกองไฟที่ชายหาดตรงบริเวณด้านหน้าของที่พักบรรยากาศดี วิวดี พระจันทร์เต็มดวง เสียงระลอกคลื่นสาดซัดดังคลอเป็นจังหวะราวกับกำลังบรรเลงบทเพลงไพเราะเสนาะหู รวมถึงการสนทนากันอย่างสนุกสนานของทุกคนทั้งหมดทั้งมวลที่กล่าวมาไม่ได้ช่วยให้จิตใจของฉันสงบลงแม้แต่นิดเดียว กานต์เอากีตาร์โปร่งมาด้วย และตอนนี้นอกจากเสียงเกลียวคลื่นแล้ว ก็ยังมีเสียงเกาสายกีตาร์ดังคลอประกอบกับเสียงหวานใสแจ๋วของหมวยที่รับหน้าที่ร้องเพลงโดยมีทุกคนนั่งฟังด้วยสีหน้ารื่นเริง คงเป็นเพราะหมวยนั้นหน้าตาน่ารัก ทั้งเนื้อเสียงก็หวานหูออกอย่างนั้น แม้ใจลึก ๆ จะรู้สึกบางอย่างแต่ฉันก็จำต้องตามน้ำไป พยายามจะไม่คิดถึงเรื่องเมื่อชั่วโมงก่อนตอนที่เราได้นั่งสนทนากันเพียงลำพัง ขวดเบียร์เย็น ๆ ถูกส่งต่อมาให้หลังจากพนักงานของรีสอร์ตหอบหิ้วเอาถังใบโตซึ่งบรรจุน้ำแข็งกับเบียร์มาส่ง และรอบนี้ฉันไม่ลังเลที่จะยกมันขึ้นดื่มด้วยเพราะบรรยากาศเป็นใจในการทำกิจกรรมยามค่ำคืนแบบที่วัยรุ่นมักจะทำกัน อีกอย่างคงเพราะตัวฉันเ

ระหว่างนั้น ฉันตกหลุมรักตอนที่ 43 วันต่อมาเรากลับมาแล้ว และเก๋ากำลังอาบน้ำอยู่ในห้องน้ำระหว่างที่รอฉันก็ช่วยเก็บกระเป๋าให้คนที่ว่าซึ่งคงไม่คิดว่าสัญญาจ้างงานของเราจะจบลงในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้านี้…แม้จะทำใจแข็งแค่ไหน แต่น้ำตามันก็เอาแต่ไหลจนน่าหงุดหงิดสัมภาระ รวมถึงของใช้ส่วนตัวของเก๋าทุกชิ้นถูกฉันจับยัดใส่กระเป๋าเป้ใบโตที่ได้เห็นบ่อย ๆ เวลาเราออกต่างจังหวัดด้วยกันยัดไปยัดมามันก็เต็มจนแทบจะรูดซิปปิดไม่ได้ เลยมีบางส่วนที่ยังคงกองรวมกันไว้รอให้คนในห้องน้ำออกมาจัดการต่อเองฉันนั่งลงที่ขอบเตียงพร้อมหนังสือสัญญาในมือที่ไม่อยากจะอ่านแต่ก็เผลอลากสายตาเลื่อนผ่านจนได้สัญญาที่แทบจะเรียกได้ว่าเป็นสัญญาใจ ไม่มีหลักค้ำประกัน ไม่มีพยาน ไม่มีใครเคยเห็นสัญญาฉบับนี้ ตอนนี้มันกำลังจะกลายเป็นโมฆะน้ำตาที่ยังคงเอ่อล้นร่วงหยดลงบนร่องรอยที่เป็นลายเส้นจากปลายปากกาซึ่งฉันเองเป็นคนเขียนเติมเรื่องค่าน้ำมันเดือนละหนึ่งพันห้าร้อยบาทด้วยอารมณ์หงุดหงิดใจในตอนนั้น ตอนนี้กลับต้องมองด้วยความรู้สึกอีกแบบ แบบที่ทำเอากลางอกปวดแสบปวดร้อนทรมานใจอย่างถึงที่สุดเสียงประตูห้องน้ำเปิดออกพร้อมกับเจ้าของเรือนกายโ

ระหว่างนั้น ฉันตกหลุมรักตอนที่ 45 เก๋า เบียร์… หมดลงไปอีกกระป๋อง… ผมบีบกระป๋องเบียร์จนมันกลายเป็นเศษซากก่อนจะโยนเข้าถุงดำที่อยู่ใกล้ตัว ป้าแถวบ้านที่มักจะมาเก็บพวกเศษกระป๋อง ขวดน้ำ ขวดเบียร์ คงจะต้องยิ้มหน้าบานเป็นแน่ เพราะในถุงดำข้าง ๆ ผมนี่เต็มไปด้วยกระป๋องเบียร์เกือบจะเต็มถุง บรรยากาศในบ้านเงียบเชียบเพราะตาของผมเข้านอนแล้ว และคนดูแลก็กลับไปตั้งแต่ช่วงเย็น เหลือก็แค่ผมคนเดียวที่ยังกึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนโซฟาตัวยาว บนโต๊ะตัวกลางมีเบียร์กระป๋องเหลืออีกหลายถาด ไม่ต้องหันไปมองด้วยซ้ำตอนที่คว้ากระป๋องใหม่มาเปิดแล้วจัดการซัดต่อเนื่อง มันนานมากแล้วที่ผมนั่งนิ่งอยู่ท่าเดิม สายตามองไปยังความว่างเปล่าตรงหน้าเหมือนเดิม ไม่คิดจะกระดิกตัวทำห่าทำเหวอะไรทั้งนั้น กานดาหายไปเข้าวันที่ห้าแล้ว… ผมไม่เห็นคนที่ว่าลงมาจากคอนโดในช่วงสายของวัน ที่ปกติแล้วมักจะเป็นเวลาที่ต้องไปยิม ไม่เห็นว่าไปซื้อสลัดเวรอะไรก็ไม่รู้ที่มีแต่ผักแต่หญ้าตอนห้าโมงเย็นเหมือนทุกที ไม่เห็นหน้าเห็นตามาได้ห้าวันเต็ม… ถึงเราจะหมดพันธสัญญากันแล้ว แ

ระหว่างนั้น ฉันตกหลุมรักตอนที่ 47 ยี่สิบนาทีต่อมา แน่นอนว่าผมรถล้ม… และเกือบจะได้ไปนอนหยอดน้ำข้าวต้มที่โรงพยาบาล แต่โชคยังดีที่ไม่ได้บาดเจ็บมากเท่าไรนัก ถึงแขนจะถลอก หน้าจะเกือบแหก แต่ก็ยังพอไหว… ความเร่งรีบทำให้ผมลืมแม้กระทั่งสิ่งสำคัญอย่างหมวกนิรภัยที่ปกติแล้วจะต้องใส่เสมอเพื่อความปลอดภัยของชีวิต แต่เพราะวันนี้จิตใจมันไม่อยู่กับเนื้อกับตัว เรื่องที่ว่าไม่ควรจะลืมก็ดันมาลืมซะได้ แม้จะบาดเจ็บเล็กน้อย แม้ผิวเนื้อตรงจุดที่เลือดผุดซึมจะแสบ ๆ คัน ๆ แต่ก็ไม่มีเวลาให้สนใจ มาถึงคอนโดของกานดาได้ผมก็รีบวิ่งเข้าไปกระหน่ำกดลิฟต์ทันที มีลุงแช่ม รปภ. ประจำคอนโดรีบวิ่งตามเข้ามาด้วยอาการร้อนใจแทน ผมพยายามจะใจเย็นตอนที่บอกว่าไม่เป็นไรผมจะขึ้นไปดูเอง แต่ใจผมในตอนนี้มันเย็นแทบไม่ไหวแล้ว และทันทีที่กระหืดกระหอบวิ่งมาถึงหน้าห้องที่แสนจะคุ้นเคยก็รีบใช้กุญแจที่ตัวผมเองยังไม่ได้คืนให้เจ้าของห้องไขเข้าที่ลูกบิดทันทีพร้อมทั้งส่งเสียงเรียกไปด้วย “กานดา!” “…” “กานดา!” “…”

ระหว่างนั้น ฉันตกหลุมรักตอนที่ 49 ความเงียบ สายลม รวมถึงสิ่งที่เพิ่งจะได้ยินได้ฟัง มันควรจะเป็นโมเมนต์สุดแสนโรแมนติก ทว่าฉันกลับไม่ได้รู้สึกดีใจอย่างที่ควรจะเป็นเมื่อรู้ว่าเราสองคนใจตรงกัน ริมฝีปากเม้มแน่นก่อนจะเอ่ยถามต่อ “แล้วหมวยจะไม่เป็นไรเหรอ?” “ไม่ต้องห่วง มีคนที่ดูแลหมวยได้ดีพอกับที่ผมทำช่วยรับหน้าที่ต่อแล้ว ถึงผมจะยังคงรับผิดชอบเรื่องค่าใช้จ่ายทุกอย่างให้น้องมัน แต่เรื่องอื่น ๆ น้องชายผมจะเป็นคนจัดการแทน” “เธอเคลียร์กับหมวยแล้วเหรอ?” “ผมบอกไปตรง ๆ ว่าผมชอบพี่ และเรื่องระหว่างเรามันเป็นไปไม่ได้ อันที่จริงก็ไม่ได้พูดครั้งแรกแต่พูดมาหลายครั้งแล้ว” “…” “และการตัดสินใจให้น้องผมเป็นคนดูแลหมวยต่อก็มีข้อดี หมวยจะได้ตัดใจจากผมได้สักที” “…” “และเพราะพี่เป็นแบบนี้ไง… ผมถึงได้ชอบ” เก๋าระบายรอยยิ้มอีกครั้งพลางก็ถอนหายใจเบา ๆ “ใครจะเห็นอกเห็นใจคนอื่นทั้งที่ไม่รู้จักกัน ใครจะปากแว้ด ๆ ๆ แต่จริงแล้วเป็นคนใจดี” “นี่ชมหรือด่า?” “